TMFH ตอนที่ 122 : พลังของดาบ!
ดาบเก่า ๆ !
มันยังคงมีรอยแตกร้าวและคราบสนิมเหมือนเดิม!
ทว่ากลับมีไอของพลังที่น่ากลัวมากมายปรากฏขึ้นในอากาศ
“น่าสมเพช ฉันยังอ่อนแอเกินไป ไม่อย่างนั้นฉันจะสามารถใช้องค์ประกอบพื้นฐานของธาตุทั้ง 5 เพื่อสลักคาถาต้องห้ามภายในดา บน และทําให้มันกลายเป็นเครื่องมือระดับสูงได้เ
เย่เพิ่งถอนหายใจออกมาเบา ๆ
จากนั้นเขาก็กระโดดลงจากต้นหลิวพร้อมกับดาบเล่มนั้นในมือ และพูดเบา ๆ ว่า “ขอฉันทดสอบพลังของมันหน่อยละกัน!”
เย่เพิ่งเผยรอยยิ้มออกมา เขาปลดปล่อยพลังฉีที่รวดเร็วและน่ากลัว ขณะที่พลังฉีของเขาพุ่งเข้าสู่ดาบเก่า ๆ นั้นอย่างรวดเร็วปาน สายฟ้า
ด้วยเสียงปะทะเพียงไม่กี่ครั้ง พลังฉีของดาบที่อยู่ในมือเขาก็เปลี่ยนไปในทันที
สนิมบนด้ามดาบและใบมีดนั้นหายไปจนหมด เมื่อถูกพลังฉีปีศาจหมุนวนอยู่รอบ ๆ มันเหมือนกับเคียวแห่งความตาย!
เย่เพิ่งฟันมันไปที่กําแพงสนามกีฬาด้วยความเร็วเท่ากับเสียง!
คมดาบผ่ากลางอากาศพุ่งไปข้างหน้า!
เกินเสียงดังลั่น ผนังปูนบริเวณสนามกีฬาถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน!
แต่หลังจากนั้นพลังที่เหลือของดาบ ก็พุ่งเข้าชนอาคารเรียนที่อยู่ด้านหลังกําแพง!
อาคารเรียนทั้งหลังสั่นสะท้านราวกับแก้วร้าว เศษดินและก้อนหินปลิวว่อนไปทุกทิศทาง เป็นแนวยาวผ่านตัวอาคารหลัก
กําแพงห้องเรียนพังยับ แหลกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย!
ผลก็คือเย่เพิ่งสามารถมองเห็นอาจารย์และกลุ่มนักเรียนได้เมื่อมองตรงไปจากสนามกีฬา
ในห้องเรียนของชั้นปีที่ 3 ห้อง 2 ฝางยิ่งที่อยู่ในนั้น กําลังตกตะลึง
ขณะที่เธอกําลังสอน เธอเห็นโต๊ะและหนังสือเรียนทั้งหมดกลายเป็นเศษฝุ่นปลิวกระจายไปทั่ว
นอกจากตัวเธอเองและนักเรียนแล้ว เธอไม่เห็นสิ่งอื่นใดในห้องเรียนอีก
แล้วอยู่ ๆ ผนังของห้องเรียนก็ทะลุออกมาโดยมีรอยตัดทุ่งมาตามแนวยาว
นอกจากนี้ยังมีแสงวูบวาบตรงเข้ามาที่หน้าเธอ ซึ่งนั่นทําให้ประตูห้องเรียนแตกออกเป็นสองซีก
ถ้าแสงนั้นโดนตัวเธอ เธอคงจะต้องตายทันที
อึก!
ฝางยิ่งกลืนน้ําลายอย่างแรงขณะที่เธอรู้สึกว่าหลังของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ!
“นี่มันเสี่ยงตายมาก!
เธอเกือบจะถูกฆ่าตาย
หลังจากรู้สึก ราวกับว่าเธอนั้นเพิ่งกลับมาจากโลกใต้พิภพ ฝางยิ่งก็เกือบทรุดลงไปกองกับพื้น
“อะไรนะ…นั่นมันอะไรกัน…”
ฝางยิ่งแทบไม่เชื่อสายตาของเธอเอง
เธอค่อย ๆ หันกลับมาและมองไปข้างนอกผ่านช่องว่างที่ประตูจากนั้นเธอก็ตกตะลึงทันที
เธอพบว่ากําแพงของสนามกีฬาแตกออกเป็นสองซีก!
มีคนยืนอยู่ในสนามกีฬาพร้อมดาบเก่า ๆ ในมือ
“เย่เย่เฟิง!”
ดวงตาของฝางยิ่งแทบจะโผล่ออกมาจากเบ้า
เมื่อเห็นดาบในมือของเยเฟิง ความปั่นป่วนที่ไม่อาจจินตนาการได้เกิดขึ้นในจิตใจของเธอ
“นี่มัน…มันเกิดจากดาบเล่มนั้นงั้นเหรอ ? เป็นเป็นไปไม่ได้ น่า!”
ฝางยิ่งตกอยู่ในความสับสน เพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันเกินจากความเข้าใจของเธอโดยสิ้นเชิง
หยูเฟยและเหยาหนาเองก็สังเกตเห็นเย่เพิ่งในสนามกีฬาเช่นกัน
ดวงตาของแต่ละคนตกตะลึงอย่างมาก
ในสายตาของพวกเธอ เย่เฟิงนั้นน่ากลัวราวกับเทพปีศาจ!
ทว่าหลังจากตั้งใจจะดูอีกครั้งพวกเขาก็ต้องตกใจ..
เย่เพิ่งหายตัวไปแล้ว ราวกับเขาเป็นผี
ไม่มีใครอยู่ในสนามกีฬา!
“เออ…เขาอยู่ไหนแล้ว! เมื่อกี้ฉันตาฝาดไปหรือเปล่า”
“ไม่หรอก! ฉัน…ฉันก็คิดว่าฉันเพิ่งจะเห็นเขาเหมือนกัน แต่เขาอยู่ที่ไหนแล้ว”
“แม่ง! เขาหายไปในความว่างเปล่าแบบนั้นได้ยังไง”
แต่ละคนต่างขยี้ตาพลางสงสัยในสิ่งที่เพิ่งจะเห็น!
เปลือกตาของฝางยิ่ง กระพริบอย่างบ้าคลั่งขณะที่เธอพึมพํา “เขา! มันต้องเป็นเขาแน่ ๆ ที่ทําแบบนี้!”
ในสายตาของฝางยิ่ง เย่เพิ่งนั้นเป็นปริศนา ปริศนาลึกลับที่ไม่อาจจินตนาการได้เลยสักนิด!
ในเวลาเดียวกัน!
เย่เพิ่งเดินผ่านโรงเรียนอย่างเงียบ ๆ เมื่อมองดูครูและนักเรียนวิ่งหนีออกจากห้องทํางานและห้องเรียนด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลนเขาก็รู้ สึกพูดไม่ออก
“เฮ้พ่อ! เกิดเรื่องแปลก ๆ ที่โรงเรียน! อะไรนะ ? ไอ้ลูกชั่ว ? ฉันจริงจังนะตาแก่!”
“นี่! แม่คะมีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นที่โรงเรียน! โต๊ะเรียนและ หนังสือทั้งหมดของเราทุกคนหายไปในเสี้ยววินาที อะไรนะ ? แม่ไม่ เชื่อหนูเหรอ ? หนูพูดจริงนะ!”
ครูและนักเรียนทุกคนต่างโทรหาญาติและเพื่อน ๆ เพื่อเล่าให้ฟังถึงเหตุกาณ์ไม่คาดคิดที่เพิ่งเกิดขึ้นให้พวกเขาฟัง
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นสิ่งที่พวกเขานั้นต้องจดจําไปตลอดชีวิต!
นักเรียนทุกคนต่างตื่นเต้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นนี้มาก
สําหรับพวกเขาการเรียนที่โรงเรียนมันน่าเบื่อ ในที่สุดพวกเขาก็จะได้พักผ่อนยาว ๆ !
นักเรียนหลายคนชื่นชมคนที่ทําลายโรงเรียนจนพังเละแบบนี้เป็นเหมือนดั่งเทพ
เย่เพิ่งเดินไปท่ามกลางฝูงชนอย่างเงียบ ๆ
เมื่อไปถึงประตูโรงเรียนเขาเห็นนักข่าวหลายคนกําลังถ่ายภาพของโรงเรียนโดยมีกล้องวิดีโออยู่บนไหล่ของพวกเขา
“สวัสดีค่ะ ทุกคนนี้คือการรายงานตรงจุดเกิดเหตุผ่านสถานีโทรทัศน์เมืองเจียงซีแชนแนล! เหตุการณ์ประหลาดเกิดขึ้นที่โรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซี ในวันนี้โต๊ะ หนังสือเรียน ของครูและนักเรียนทุกคนต่างหายไปอย่างลึกลับ!”
“สวัสดีค่ะ ทุกคนนี่คือรายงานสดจากเจียงซีนิวส์แชนแนลอย่างที่คุณเห็นตอนนี้ ต้นไม้ใบหญ้าและพืชอื่น ๆ ทั่วทั้งโรงเรียนหายไปหมดแล้ว!”
“นี่อาจเป็นเพราะการทําลายธรรมชาติของมวลมนุษย์ หรือความเสื่อมโทรมทางศีลธรรมในใจคน ? เหตุการณ์ประหลาดจึงเกิดขึ้นในโรงเรียนมัธยมปลายเมืองเจียงซี!”
เมื่อดูนักข่าวที่บ้าคลั่งกําลังรายงานข่าวออกไปเย่เฟิงก็พูดไม่ออก
เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งที่เขาทําจะกระตุ้นให้เกิดความแตกตื่นได้มากขนาดนี้
“เฮ่เฟิง!”
เมื่อเย่เพิ่งเดินออกจากฝูงชนไปที่ประตูโรงเรียน จู่ ๆ เขาก็ได้ยินเสียงดังขึ้น นั่นทําให้เขาตกใจเล็กน้อย
“หลินหลาน ทําไมเธอถึงมาที่นี่ล่ะ ?”
เมื่อเห็นหลินหลาน เย่เพิ่งเผยรอยยิ้มจาง ๆ
บนถนนมีรถสปอร์ตปอร์เช่จอดอยู่ สาวงามยืนอยู่ข้างรถด้วยท่าทางยั่วยวน
รถสวย!
คนก็สวย!
หลินหลานนั่นเอง!
ด้วยรอยยิ้มที่สดใสและผมสีดําที่ปลิวไปตามสายลม หลินหลานนั้นสวยงามราวกับนางฟ้า
เมื่อเห็นเย่เพิ่ง เธอวิ่งเข้าไปในอ้อมแขนของเขาพลางตอบเขาว่า
“ฉันก็มาที่นี่เพื่อเจอนายไง! อะไรกัน ? นายไม่ชอบฉันงั้นเหรอ”
หลินหลานดูน่ารักมาก ขณะที่กระพริบตาอย่างรวดเร็ว
หากใครได้เห็นความงดงามที่น่าดึงเช่นนี้ ปากของพวกเขาจะต้องอ้าค้างในทันที
ใครจะจินตนาการได้ว่าท่านประธานที่สวยที่สุดในเมืองเจียงซีซึ่งได้รับฉายาว่าเทพธิดาหลินหลานที่เย็นชาและเย่อหยิ่ง จะน่ารัก ได้ขนาดนี้
เย่เพิ่งรู้สึกอบอุ่นใจ พลางตอบด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอนฉันชอบเธอมาก!”
“โอ้.. นักข่าวรายงานว่ามีอะไรแปลก ๆ เกิดขึ้นในโรงเรียน!”
หลินหลานพูดขณะที่เธอจ้องมองไปที่เย่เฟิงด้วยดวงตาที่งดงามของเธอ แล้วถามต่อว่า “บอกความจริงมานะ เหตุการณ์นี้ เกี่ยวข้องกับนายหรือเปล่า ?”
หลังจากได้ยินคําพูดของเธอเย่เฟิงก็ลูบจมูกของเขา ขณะที่เขาพยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้
“ก็ใช่แหละ!”
หลินหลานกล่าวต่อด้วยรอยยิ้มกว้าง “ฉันว่าแล้ว เรื่องแปลก ๆ มักเกี่ยวข้องกับนายเสมอ!”
เย่เพิ่งพูดไม่ออก….
“เอาล่ะไปกันเถอะ! ฉันจะไปซื้อเสื้อผ้าใหม่กับนาย!”
หลินหลานดึงเย่เพิ่งเข้ามาในรถของเธอด้วยรอยยิ้มที่สดใส
หลังจากได้ยินคําพูดของเธอ เย่เพิ่งก็ตกใจนิดหน่อย เขาถามไปว่า “ทําไมฉันต้องซื้อเสื้อผ้าใหม่ด้วยล่ะ ?”
“วันนี้มีงานเลี้ยงในตอนเย็น! ในฐานะแฟนของฉัน นายต้องไปร่วมงานกับฉันด้วย!” หลินหลานกล่าวด้วยรอยยิ้มขณะที่ เธอสตาร์ทรถสปอร์ตของเธอแล้วขับออกไป