ในขณะที่หลินหลานกำลังเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ที่สวยงามในสนามหน้าบ้าน เย่เฟิงที่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเธอก็พูดช้า ๆ
“50 หยวนต่อหนึ่งการมอง! 100 หยวนต่อหนึ่งลมหายใจ! คุณหายใจไป 3 ครั้งและมองอีก 11 ครั้ง ยอดรวม 850 หยวน! สรุปแล้วตอนนี้คุณเป็นหนี้ผมทั้งหมด 2,850 หยวน!”
“อะไรนะ!”
หลินหลานตกใจและเธอก็กำลังจะโมโห!
เธอไม่เคยจินตนาการว่าเย่เฟิงจะหน้าด้านไร้ยางอายขนาดนี้ เขาขอให้เธอจ่ายเงินเขาสำหรับการหายใจ!
‘ช่างเป็นอะไรที่ชั่วมาก!’
หลินหลานกัดฟันของเธอแน่นอย่างทำอะไรไม่ได้
อย่างไรก็ตามทิวทัศน์ที่นี่ยอดเยี่ยมเกินไป โดยเฉพาะอากาศที่บริสุทธิ์ หลังจากหายใจเข้าไปหนึ่งครั้งเธอก็รู้สึกมีชีวิตชีวาอย่างสมบูรณ์ ความเหนื่อยล้าทั้งหมดพลันหายไป
หลินหลานนั้นเคยไปยังสถานที่ท่องเที่ยวต่าง ๆ มากมาย แต่ไม่มีที่ไหนสามารถเทียบกับความงามในลานนี้ได้เลย
ทุกลมหายใจที่ได้จากที่นี่มันช่างแสนหรูหรา
“ฮึ!”
หลินหลานหมดความสนใจที่จะชมทิวทัศน์อันสวยงามในทันที เธอเดินออกจากสนามแห่งนี้ไปโดยไม่ลังเล
ทว่าเธอเริ่มรู้สึกสับสนอีกครั้งเมื่อเธอออกมาจากลานนั่น
‘ชานเมืองหรอ’
ทุกที่ที่มองไปช่างว่างเปล่า ไม่มีแม้กระทั่งยานพาหนะบนท้องถนนไม่ต้องพูดถึงรถแท็กซี่เลย
‘รถของฉันน่าจะอยู่ที่ซอยย่านบาร์! แล้วนี่ฉันควรทำอย่างไรดี? ฉันควรจะโทรหาใครสักคนเพื่อมารับฉันดีไหม?’
หลินหลานกำลังลังเล สุดท้ายเธอคัดค้านความคิดนั้นในที่สุด
เธอสวมเสื้อผ้าของเย่เฟิง และเพิ่งออกจากบ้านของเย่เฟิง สถานการณ์นี่สำหรับเธอมันแทบจะอธิบายไม่ได้เลย
ขณะที่หลินหลานกำลังมองไปรอบ ๆ อย่างใจจดใจจ่อ เธอเห็นรถตู้คันหนึ่งที่ใกล้กับกำแพงด้านนอก!
‘หืมม?’
‘นั่นมันรถยนต์ไม่ใช่เหรอ?’
หลินหลานเผยรอยยิ้มกว้างในทันที เธอหันหลังกลับและถามเย่เฟิงอย่างลังเลว่า “นั่นรถของนายเหรอ?”
“เกือบใช่!” เย่เฟิงพยักหน้า
รถถูกทิ้งไว้โดยพวกอันธพาลที่กลายเป็นขี้เถ้าไปแล้ว ซึ่งตอนนี้มันน่าจะเป็นของเขา
“นาย…ให้ฉันยืมรถหน่อยได้ไหม” หลินหลานถามเย่เฟิงอย่างเหนียมอายพร้อมกับใบหน้าที่ค่อย ๆ เป็นสีแดง
แน่นอนเย่เฟิงนั้นสังเกตเห็นความลำบากใจของหลินหลาน ดังนั้นเขาจึงไม่ปฏิเสธเธอ
“2,000 หยวน!”
‘โธ่เว้ย!’
หลินหลานโกรธมากจนเธอรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออกเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วไม่รู้ แก้มของเธอเป็นสีจัด ดวงตาคู่งามของเธอนั้นแทบจะติดไฟได้
“ทำไมไม่ปล้นธนาคารซะเลยล่ะ”
“ปล้นธนาคารเหรอ! ฉันไม่สนใจที่จะทำเรื่องแบบนั้น!”
เย่เฟิงตอบขณะที่ยักไหล่ เขานั่งลงบนที่นั่งของผู้โดยสาร
หลินหลานทำข้อตกลงกับเขาขณะที่เธอกัดฟันแน่นด้วยความโกรธ!
เมื่อเธอเข้าไปในรถตู้เธอก็รู้สึกแปลกใจ “ทำไมนายไปนั่งตรงนั้น”
หลังจากได้ยินคำพูดของเธอ เย่เฟิงยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ขณะที่เขาตอบว่า “ขอโทษนะ ผมขับรถไม่เป็น!”
‘อะไรนะ!’
‘นี่เขาขับรถไม่ได้เหรอ’
หลินหลานตะลึง เธอจึงถามเขาอย่างติดรำคาญ “ถ้านายขับรถไม่เป็น รถคันนี้มันมาที่นี่ด้วยตัวเองเหรอ?”
“ใช่แล้ว! มันมาที่นี่ด้วยตัวเอง!”
เย่เฟิงตอบด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เขาแสร้งทำว่าหลินหลานนั้นฉลาดจริง ๆ
หลินหลานพูดไม่ออก
‘ชายคนนี้โคตรจะแปลกเลย! เห็นชัด ๆ ว่าเขากำลังพูดเรื่องไร้สาระอยู่!’
“ได้ ฉันจะขับมันเอง!”
หลินหลานลังเลนิดหน่อยก่อนตัดสินใจนั่งในที่คนขับและเริ่มสตาร์ทรถตู้
รถตู้เริ่มออกตัวไปอย่างช้า ๆ และหลินหลานก็พาลโกรธมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ !
นอกจากจ่ายเงินให้เวลาบนเตียงกับเย่เฟิงแล้ว เธอยังต้องจ่ายค่าหายใจ เสื้อผ้าและแม้แต่การที่ต้องมาขับรถ!
‘เขานั้นจะเอาทุกอย่างจากฉัน ทั้งร่างกายและเงินของฉัน!’
หลินหลานเหยียบคันเร่งอย่างแรงขณะที่เธอกัดฟันแน่น!
ภายในไม่กี่วินาทีรถตู้ก็เร่งความเร็วขึ้น ทิวทัศน์ข้างทางเลื่อนไปอย่างรวดเร็วราวกับสายฟ้า!
รถตู้นั้นเกือบลอยขึ้นจากพื้น! แม้แต่คนขับที่มีประสบการณ์บางคน ก็ยังรู้สึกเวียนหัวกับความเร็วสูงเช่นนี้
หลินหลานเหลือบมองเย่เฟิงผ่านมุมตาของเธอ ขณะที่เธอต้องการเห็นว่าเธอนั้นได้สร้างความกลัวและตื่นตระหนกให้เขามากเพียงใด
แต่เมื่อเธอเห็นหน้าเขา เธอก็ตกตะลึง
เย่เฟิงกำลังยิ้ม เขาซาบซึ้งกับทิวทัศน์ผ่านหน้าต่างเหมือนเด็กที่กำลังอยากรู้อยากเห็น
เมื่อเธอเห็นความตื่นเต้นบนใบหน้าเขา และเขานั้นก็ไม่บ่นเกี่ยวกับความเร็วสูงของหลินหลานเลย ดังนั้นเขาอาจบ่นเกี่ยวกับการขับรถช้าลงแทน!
‘ไอ้บ้านี่ไม่ตกใจกลัวอะไรเลยแม้แต่น้อย!’ กลับกลายเป็นตัวเธอเองที่หงุดหงิดเสียเอง
หลังจากรู้ว่าเธอไม่สามารถทำให้เย่เฟิงกลัวได้ หลินหลานจึงเริ่มชะลอรถให้ช้าลง
ตอนนั้นเอง หูเย่เฟิงสั่นไหวเล็กน้อยเมื่อเขาได้ยินเสียงกระหึ่มมาจากด้านหลังของรถ!
“ไม่!”
ใบหน้าของเย่เฟิงเปลี่ยนไปในเสี้ยววินาทีขณะที่เขาคว้าพวงมาลัยแล้วหมุนไปทางซ้าย!
รถตู้เสียการควบคุมในทันที!
ในเสี้ยววินาทีนั้นมีรถสปอร์ตกำลังพุ่งเข้าหารถตู้!
5 ซ.ม.!
มีระยะห่างเพียง 5 ซ.ม. ระหว่างรถสองคัน หากเย่เฟิงไม่หมุนพวงมาลัยไปทางซ้ายรถตู้ก็จะถูกรถสปอร์ตชนและกระเด็นไป!
หลินหลานตกใจอย่างมาก!
เมื่อเธอรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังของเธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
‘นี่มันเกินไป…มันอันตรายเกินไป!’
หลินหลานตื่นตระหนก ใบหน้าของเธอซีดลงอย่างน่ากลัว!
ถ้าเย่เฟิงไม่หมุนพวงมาลัยในช่วงเวลาวิกฤตินั่น รถตู้คันนี้อาจจะพลิกคว่ำแล้ว และพวกเขาคงจะต้องตาย!
หลินหลานหันกลับมามองเย่เฟิง ขณะที่เย่เฟิงกำลังจ้องมองไปข้างหน้า รถลัมโบร์กีนีกำลังจอดอยู่บนไหล่ทางของถนน!
ขณะเดียวกัน เด็กผมสีเหลืองสองคนกำลังหัวเราะเสียงดัง พวกเขาส่งสัญญาณมือมาที่หลินหลาน “เฮ้คนสวย คุณมีปฏิกิริยาตอบสนองที่ดีจริง ๆ อยากลองมาแข่งกับเราไหม? เราจะให้คุณออกตัวไปก่อนจากนั้น 10 นาทีต่อมาเราถึงจะเริ่มเคลื่อนที่ มาดูกันว่าใครจะไปถึงในเมืองก่อนกันคุณหรือพวกเรา!”
“โย่ว! คุณช่างน่ารักซะจริง! อยากมานั่งในรถของเพื่อนฉันไหม? มันเป็นรถสปอร์ตรุ่นล่าสุด! คุณจะไม่เห็นรถแบบนี้ในเมืองเจียงซีหรอกนะ!”
เด็กผมสีเหลืองสองคนตะโกนเสียงดังมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขามองไปที่ใบหน้าและหน้าอกที่สวยงามของเธอในลักษณะลามกอนาจาร
ใบหน้าที่สวยงามของหลินหลานกลายเป็นความโกรธแค้น ขณะที่ทั้งสองเพิ่งเกือบจะฆ่าเธอให้ตาย
“ไสหัวไป!”
หลินหลานไม่สามารถอดทนที่จะด่าพวกเขาได้อีกแล้ว!
ทว่าเด็กหนุ่มผมสีเหลืองสองคนนั้นไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย แต่พวกเขากลับจับจ้องเย่เฟิงด้วยการเยาะเย้ยอย่างมาก “คนสวย แต่คุณมีวิจารณญาณที่แย่จริง ๆ ! คุณชอบผู้ชายที่ดูไม่ได้เรื่องแบบนั้นได้อย่างไร!”
“เฮ้! ผู้ชายคนนั้นไม่หล่อหรือรวย! ถ้าอย่างนั้นละก็ทิ้งเขาแล้วไปกับฉัน! อยู่กับฉันคุณสามารถกินและดื่มทุกอย่างที่คุณต้องการได้ทุกวัน!”
เด็กที่มีผมสีเหลืองทั้งสองคนต่างดูหมิ่นเย่เฟิง
หลังจากได้ยินคำพูดของพวกเขา หลินหลานก็ต้องการพูดอะไรบางอย่าง ในตอนนั้นเสียงที่หนาวไปถึงกระดูกก็ดังขึ้น “ขอโทษฉันซะ!”
‘อะไรนะ?’
เด็กผมสีเหลืองทั้งสองคนหัวเราะเสียงดัง
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า…แกสมองช้าเหรอ? แกถึงฝันว่าเราจะต้องขอโทษแกได้ยังไง? ไม่มีทาง!”
เด็กหนุ่มที่มีผมสีเหลืองคนหนึ่งชูนิ้วกลางของเขาให้เย่เฟิง
“หึหึ! ไอ้เด็กเหลือขอ ถ้าแกต้องการให้ข้าคนนี้ขอโทษแก แกต้องไล่ตามฉันให้ทัน! ฮ่า ฮ่า ฮ่า…ไล่ตามรถซูเปอร์สปอร์ตของฉัน ด้วยรถตู้พัง ๆ ของแก! ฮ่า ฮ่า ฮ่า นั่นแม่งโคตรเป็นเรื่องจี้เลยว่ะ!”
หลังจากจบคำพูด เด็กหนุ่มผมสีเหลืองสองคนหัวเราะเสียงดังก่อนที่จะเหยียบคันเร่งอย่างแรง
ด้วยเสียงคำรามที่บ้าคลั่ง รถซูเปอร์สปอร์ตก็ทะยานไปข้างหน้าและหายไปต่อหน้าต่อตาพวกเขา!
เมื่อมองเห็นแบบนี้หลินหลานรู้สึกโมโห เธอทุบพวงมาลัยอย่างดุเดือด พลางส่งเสียงร้อง “ไอ้เวรเอ้ย!”
เธอไม่คิดว่าเธอจะเกือบถูกฆ่าโดยเด็กนักซิ่งสองคนและยังทำให้อับอายอีกด้วย!
เธอโมโหอย่างมาก
ตอนนั้น เย่เฟิงจ้องมองตรงไปข้างหน้าในขณะที่ความตั้งใจอันดุเดือดพุ่งพรวดในแววตาของเขา “พวกแกน่าจะยืนอยู่ตรงนี้แล้วขอโทษฉันดี ๆ แต่พวกแกคงชอบที่จะขอโทษฉันด้วยการคุกเข่ามากกว่า! ได้ พ่อคนนี้จะจัดให้ถึงใจเลยทีเดียว!”
เย่เฟิงลงจากรถและเปิดฝากระโปรงของเครื่องยนต์
‘หืมม?
หลินหลานตกใจกับสิ่งที่เธอเห็น
‘นี่เขากำลังคิดจะทำอะไร? หรือว่า…’
เมื่อเธอนึกถึงคำพูดของเย่เฟิง ความคิดแปลก ๆ ก็เกิดขึ้นในใจของเธอ ‘หรือเขาต้องการที่จะไล่ตามรถซูเปอร์สปอร์ต? นี่…เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ !”
เมื่อมองดูรถตู้ที่จอดนิ่งอยู่แล้ว หลินหลานก็รู้ว่าความคิดนั้นช่างโง่เง่าเพียงใด
แต่ว่าเมื่อเธอลงจากรถ เธอก็พบว่าเย่เฟิงนั้นกำลังดัดแปลงเครื่องยนต์อยู่จริงๆ!
‘แม่ง!
‘เขาต้องเป็นบ้าแน่ ๆ!’
