บุตรอสูรบรรพกาล – บุตรอสูรบรรพกาล ตอนที่ 106 รับเข้า

ตอนที่ 106
รับเข้า
 
“จูเอ๋อ เจ้าเป็นยังไงบ้าง”จิ้งจอกเหมันต์เดินเข้าไปหาไป๋จูเหวินด้วยท่าทีเป็นห่วง  อยู่ๆไป๋จูเหวินก็นิ่งค้างไปทำเออานางเป็นห่วงขึ้นมาเลย
“มะ ไม่เป็นไรขอรับท่านน้า”ไป๋จูเหวินว่าพลางยิ้มบางๆออกมา เมื่อครู่มันเพียงเห้นภาพหญิงสาวคนหนึ่งเท่านั้น ต่างจากตอนที่พลังอสูรเข้าสู่ระดับทองที่มันได้เห็นมารดาอยู่หลายนาทีทีเดียว
“สมแล้วที่เป็นผลท้อของมังกรทอง พลังของจูเอ๋อเพิ่มขึ้นมาทีเดียว 2 ระดับเลย”ไก่ฟ้าหงอนทองพูดอย่างดีใจ พลังของไป๋จูเหวินเลื่อนขึ้นเป็นระดับหยกขาวในทีเดียว ทำเอามันพึงพอใจไม่น้อย หากฝึกฝนปกติคงต้องใช้เวลานับสิบปีเป็นแน่
“พลังวิญญาณของเจ้าเองก็แข็งแกร่งขึ้นสินะ”มังกรธรณีถามพลางสัมผัสพลังวิญญาณของไป๋จูเหวิน แม้จะสัมผัสได้ไม่แน่ชัด แต่ก็รู้ว่าพลังวิญญาณเองก็เพิ่มขึ้นมาเช่นกัน
“ขอรับ พลังวิญญาณของข้าเลื่อนขึ้นมาเป็นขั้นชำระกระดูกแล้ว”ไป๋จูเหวินตอบพลางสัมผัสพลังของมันเอง นอกจากพลังอสูรที่ก้าวขึ้นมาทีเดียว 2 ขั้น แม้แต่พลังวิญญาณยังเพิ่มขึ้นมา 3 ขั้นในทีเดียวอีกต่างหาก ยามนี้พลังวิญญาณที่เคยอ่อนด้อยกว่าพลังอสูรเริ่มขยับเข้าใกล้กันแล้ว  อีกไม่นานพลังทั้งสองในร่างของไป๋จูเหวินก็จะเริ่มสมดุลเสียที
“โอ้ เช่นนั้นพลังธาตุของพลังวิญญาณก็ตื่นแล้วสิ”ราชสีห์เพลิงว่าพลางเบิกตากว้าง แน่นอนว่าพลังธาตุของอสูรย่อมเป็นธาตุเดียวกับอสูรแมงมุม พวกมันไม่ได้แปลกใจและคาดหวังอะไรมากมาย เพียงแต่พลังธาตุฝ่ายมนุษย์ของไป๋จูเหวินนั้นยังไม่เป็นที่แน่ชัด ทำให้เหล่าราชาต่างคาดหวังว่าพลังธาตุของไป๋จูเหวินจะเป็นธาตุเดียวกับพวกมัน
“เรื่องนั้น..”ไป๋จูเหวินยกมือขึ้นช้าๆ พลางปล่อยพลังธาตุที่ตนพึ่งได้มาใหม่ออกมา พริบตานั้นเหล่าราชาต่างก็สะดุ้งโหยงในทันทีเพราะพลังที่ไป๋จูเหวินปล่อยออกมานั้นทำให้พวกมันนึกถึงศัตรูที่พึ่งเข่นฆ่ากันมาหมาดๆ
“ธาตุศักดิ์สิทธิ์…”พยัคฆ์อัสนีเบิกตากว้าง น่าเสียดายที่ไม่ใช่ธาตุสายฟ้า แต่ธาตุศักดิ์สิทธิ์นั้นก็แข็งแกร่งและน่ากลัวอย่างไม่ต้องสงสัย
“หรือเพราะจูเอ๋อกินผลท้อของมังกรทองเข้าไป”ไก่ฟ้าหงอนทองถามพลางมองเหล่าราชาคนอื่น
“ไม่ พลังนี่เป็นของจูเอ๋อแต่แรกแล้ว”มังกรธรณีตอบพลางสัมผัสไออุ่นจากแสงแห่งพลังศักดิ์สิทธิ์ ไออุ่นของมันไม่เหมือนแสงที่หวงหลงปล่อยออกมาเลยแม้แต่น้อย มันช่างเป็นแสงที่อบอุ่นและให้ความรู้สึกสงบจริงๆ มันเป็นความรู้สึกเช่นเดียวกับตอนที่อยู่กับจูเอ๋อนั่นเอง
“น่าเสียดาย ที่พวกเราไม่ได้มีพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์ ไม่อย่างนั้นพวกเราคงสอนการใช้งานให้เจ้าไปแล้ว”พยัคฆ์อัสนีว่าพลางถอนหายใจออกมา หากไป๋จูเหวินเป็นธาตุเดียวกับราชาตนใดตนหนึ่ง พวกมันก็จะสามารถสอนวิชาเฉพาะที่ใช้พลังธาตุของตนเองหนุนเสริมพลังได้
“ไม่เป็นไรขอรับ ข้าจะพยายามหาวิธีใช้งานมันเอง”ไป๋จูเหวินตอบพลางยิ้มออกมา
“หากเป็นเจ้าต้องทำได้แน่ๆ”จิ้งจอกเหมันต์ว่าพลางยิ้มรับหลานชายอย่างเอ็นดู
“ว่าแต่ ฝูงมังกรที่บินอยู่ข้างนอกมันเรื่องอะไรกัน”มังกรธรณีที่ยังไม่ทราบเรื่องอยู่คนเดียวถามพลางมองฝูงมังกรที่บินอยู่เหนือท้องฟ้าโดยไม่กล้าลงมาแม้แต่ตัวเดียว
“อ่อจริงสิ พวกนั้นเป็นมังกรที่จูเอ๋อพามาพยัคฆ์อัสนีเล่าพลางยิ้มเจื่อนๆ เพราะความอยากรู้ว่าพลังของไป๋จูเหวินเป็นธาตุอะไรมันเลยลืมเรื่องมังกรที่จะขอย้ายเข้ามาจนสนิท
“พวกเขาพึ่งเสียเขตอสูรไป ข้าเลยบอกให้พวกเขามาที่นี่”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปทางมังกรธรณี
“เจ้าเลยให้พวกมันมาอยู่กับข้าสินะ”มังกรธรณีว่าพลางถอนหายใจออกมา
“ขอรับ ข้าคิดว่าท่านน้าจะต้องมีเมตตารับพวกมันเข้ามาอย่างแน่นอน”ไป๋จูเหวินตอบพลางยิ้มกว้าง ทำเอามังกรธรณีเหงื่อตก
“ก็ได้ เจ้าบอกให้พวกมันลงมา”มังกรธรณีพูดจบก็กลับไปนั่งที่ใต้ต้นท้อ แทบไม่ต้องเดาเลยว่าเหล่ามังกรที่มานั้นเคยเป็นลูกน้องของใครมาก่อน
“ขอรับ”ไป๋จูเหวินยิ้มรับพลางส่งสัญญาณบอกให้พวกมังกรบินลงมาได้แล้ว ทำให้เหล่ามังกรพากันบินลงมายืนเรียงเป็นแถวที่ใต้ต้นท้อในทันที
“…..”เหล่ามังกรหลังจากลงมาแล้วก้พากันยืนเกร็งไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย แม้แต่เหล่ามังกรไม่มีปีกที่อาศัยร่างมนุษย์เพื่อบินตามมังกรมีปีกมาก็ยังกลับร่างเป็นมังกรแล้วยืนตัวตรงไม่ต่างจากมังกรตัวอื่นๆเลย
“พวกเจ้า เป็นลุกน้องของหวงหลงสินะ”มังกรธรณีถามพลางนั่งลงบนรากของต้นท้อ
“เจ้าค่ะ”ราชินีมังกรว่าพลางก้มหน้าลง หากถามเหล่าอสูรว่าที่ใดคือที่ที่รวบรวมเผ่ามังกรเอาไว้มากที่สุด ย่อมเอ่ยชื่อหุบเขามังกรขึ้นมาเป็นแน่ การที่มังกรธรณีทราบในทันทีว่าพวกมันคืออสูรจากหุบเขามังกรนั้นไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจแต่อย่างไร
“หากข้าบอกว่าข้าเป็นผู้สังหารราชาของพวกเจ้า พวกเจ้าจะยังยอมเชื่อฟังข้าหรือไม่”มังกรธรณีไม่ปล่อยให้เรื่องนี้เป็นความลับ มันต้องการยืนยันเสียก่อนว่าพวกมันมีความภักดีกับหวงหลงมากแค่ไหน
“ท่านเป็นผู้สังหาร…”ราชินีมังกรว่าพลางมองมังกรธรณีด้วยสีหน้าตื่นตระหนก
ปึง! มังกรธรณีไม่ได้ตอบ มันเพียงทุบเข้าไปที่ต้นท้อทีหนึ่งจนผลท้อสีทองตกลงมาผลหนึ่ง มันยื่นผลท้อนั่นให้กับราชินีมังกรที่ยืนอยู่ตรงหน้าเพื่อจะให้นางสัมผัสได้ด้วยตนเอง
“พลังนี่มัน ของราชาจริงๆด้วย”ราชินีมังกรว่าพลางสัมผัสพลังที่ออกมาจากผลท้อ
“หรือว่า ราชาอยู่ใต้ต้นท้อนั่น”ราชินีมังกรว่าพลางมองต้นท้อด้วยสีหน้าหวาดกลัว นอกจากระดับพลังแล้ว นางยังรู้อีกด้วยว่าราชาของนางเป็นอสูรที่มีพลังธาตุศักดิ์สิทธิ์ ทำให้ร่างของมันแข็งแกร่งและเต็มไปด้วยพลังชีวิต การจะฆ่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลย
“ถูกต้อง”มังกรธรณีตอบพลางมองลงไปที่ใต้ต้นท้อ แม้ร่างของมันจะสลายไปแล้ว แต่ต้นท้อของมันก็ยังดูดพลังจากแก่นอสูรของมังกรทองอยู่ตลอด ไม่นานแม้แต่แก่นอสูรของมันก็คงไม่เหลือ
“เช่นนั้น พวกเราก็ยินดีเจ้าค่ะ”ราชินีมังกรยิ้มพลางก้มหัวให้มังกรธรณี ในวันแรกที่พวกมันได้รู้ว่ามังกรทองได้ตายไปแล้ว พวกมันก็พากันหวาดกลัวเพราะมันเท่ากับว่ายังมีอสูรที่แข็งแกร่งกว่ามังกรทองเสียอีก และการที่มันฆ่ามังกรทองก็ไม่แน่ว่าอสูรตนนั้นจะมาทำลายกุบเขามังกรหรือตามล่าพวกมันที่เป็นลูกน้องของมังกรทองก็เป็นได้ แต่มังกรธรณีกลับไม่มีท่าทีจะทำเช่นนั้นเลย แถมตอนนี้มันกำลังอ้าแขนรับพวกมันเข้าไปในเขตอสูรของมันอีกต่างหาก
“ท่านราชา ได้โปรดรับพวกเราเข้าไปในเขตอสูรของท่านด้วย”เหล่ามังกรต่างพากันก้มหัวลงอย่างเคารพ ด้วยพลังระดับบรรพกาล เหล่าอสูรมังกรไม่มีข้อโต้แย้งใดๆที่จะติดตามมังกรธรณีเลย แถมพวกมันยังไม่ได้ชอบใจในตัวหวงหลงเท่าไหร่นัก
“ท่านราชา”ราชินีมังกรว่าพลางก้มหัวลง
“ได้ เห็นแก่จูเอ๋อข้าจะรับพวกเจ้าเอาไว้”มังกรธรณีว่าพลางยกความดีความชอบให้กับไป๋จูเหวินทั้งหมด แม้จะมีพลังให้อสูรหลงไหลอยู่แล้ว แต่การเพิ่มบารมีให้หลานชายก็เป็นเรื่องสมควรทำ
“ขอบคุณเจ้าค่ะ”ราชินีมังกรว่าพลางก้มหัวลงให้ต่ำกว่าเดิม
“หลังจากนี้พวกเจ้าสามารถเลือกพื้นที่ว่างในเขตป่าวัฒนะเพื่ออยู่อาศัยได้ตามสบาย นับแต่นี้ไปหน้าที่ปกป้องพวกเจ้าข้าจะรับไว้เอง”พูดจบ ไป๋จูเหวินก็เดินเข้ามาหามังกรธรณีเสียก่อน
“ท่านน้า ข้าลืมบอกไปว่าพวกมังกรมีมังกรลาวาอยู่ด้วย พวกเขาต้องอาศัยอยู่ในธารลาวา”ไป๋จูเหวินว่าพลางมองไปทางน้าราชสีห์
“งั้นจะให้พวกมันไปอยู่ในเขตภูเขาดำงั้นเหรอ”มังกรธรณีถาม เพราะราชาของเขตภูเขาดำคือราชสีห์เพลิง
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลย พวกเราอยู่ด้วยกันมาขนาดนี้แล้ว แค่ให้ลูกน้องของเจ้าไปอยู่ในเขตของข้าเผ่าหนึ่งก็ไม่เสียหายนี่นา”ราชสีห์เพลิงว่ะลางยิ้มกว้างจนเห็นฟันครบทุกซี่
ตั้งแต่ไป๋จูเหวินมาอยู่ที่นี่ มันก็สร้างความเปลี่ยนแปลงมากมาย ยามนี้ราชาทั้ง 5 แทบไม่ได้สนใจเขตของตนอีกต่อไปแล้ว พวกมันราวกับปกครองเขตอสูรผาไร้ก้นด้วยกันมานานแล้ว
“ขอบใจ”มังกรธรณีว่าพลางยิ้มออกมา