จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 415 กวาดล้างสิ่งสกปรกบนโลก

เจียงชื่อยักไหล่
“คุณรู้ว่าการเป็นนักแข่งรถมันอันตรายมาก ผมจึงกลัวว่าคุณจะกังวล”
“แล้วทำไมคุณยังจะเป็นนักแข่งรถอีกล่ะ”
“เงิน”
“ฮะ?”
เจียงชื่อพูดอย่างหมดหนทาง “คุณก็รู้ว่ารายได้ผมต่ำ หลายครั้งเวลาที่คุณเดินกับผมจะต้องถูกคนดูถูก เพราะอย่างนั้นผมจึงอยากได้เงินมากขึ้น ให้คุณสามารถเชิดหน้าชูตาได้ งานของนักแข่งรถ ได้รับต่อเดือนมากกว่าหนึ่งล้าน ถ้าได้ตำแหน่ง ก็จะได้ถึงหลายสิบล้านต่อเดือน ถ้าผมทำได้ดี ต่อไปเราก็ไม่ต้องกังวลเรื่องเงินอีกแล้ว”
ติงเมิ่งเหยนใจละลาย
เธอเข้ามาจับมือของเจียงชื่อ “ที่จริงแล้วช่วงนี้หลังจากที่ใช้เวลาร่วมกัน ฉันเข้าใจสิ่งหนึ่ง บางครั้งเงินไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่าง มิตรภาพ รักแท้ ล้ำค่ากว่าเงินทอง”
เจียงชื่อยิ้มบางและพูดว่า “งั้นผมไม่ไปหาเงินเพิ่มแล้วดีไหม”
ติงเมิ่งเหยนหลุดหัวเราะพรืดอย่างสุขใจ ผลักเจียงชื่อออก “ไม่ได้ ฉันไม่อยากอยู่กับคนจนๆ ไปตลอดหรอกนะ”
“ดีละ เมื่อครู่ยังพูดอย่างดูดีสง่าผ่าเผย คุณมันผู้หญิงเห็นแก่เงิน เห็นดีกันแน่!”
เจียงชื่อล้มทับตัวติงเมิ่งเหยน ทั้งคู่ล้มลงไปบนเตียงจนกลายเป็นก้อนกลม เอะอะโวยวายเสียงลั่น
เจียงชื่อฉวยโอกาสพูดว่า “หรือไม่ คืนนี้เราทำกันดีไหม”
ติงเมิ่งเหยนบุ้ยปาก “ไม่ได้ พรุ่งนี้ฉันต้องไปธุระนอกสถานที่ ไม่สะดวก”
“ธุระนอกสถานที่?”
“อืม คุณปู่ให้ฉันไปหลงหยันหยวน ซื้อชุดเหล็ก ต้องออกไปสองสามวันน่ะ แต่โชคดีที่อยู่ในเขตเจียงหนาน จึงไม่นับว่าไกลมากนัก”
เมื่อได้ยินคำว่า “หลงหยันหยวน” เจียงชื่อก็เผยสีหน้าโกรธทันที
คนอื่นไม่รู้ แต่เจียงชื่อซึ่งเป็นผู้บริหารระดับสูงในสามเขตนั้นรู้ดี หลงหหยันหยวนเป็นสถานที่ที่วุ่นวายที่สุดในเขตเจียงหนาน
ความปลอดภัยในสถานที่นั้นแย่มาก
เจียงชื่อพยายามจัดระเบียบครั้งใหญ่ในส่วนนั้นมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง ก็ยังไม่กล้าบุ่มบ่าม
คนทั่วไปไปที่นั่นก็มีแต่จะรนหาที่ตาย นับประสาอะไรกับผู้หญิงที่งดงามราวกับดอกไม้เหมือนกับหยกอย่างติงเมิ่งเหยน?
ตาแก่ติงให้ติงเมิ่งเหยนไปซื้อเหล็กในสถานที่แบบนั้น ไร้ความหวังดีอย่างแน่นอน คาดว่าเพราะเรื่องครั้งก่อนที่หมู่บ้านตี้เหาถูกเปลี่ยนเป็นสุสานนั้นทำให้โกรธติงเมิ่งเหยน ดังนั้นจึงอาศัยอำนาจแก้แค้นส่วนตัว
แม้แต่หลานสาวแท้ๆ ของตัวเองก็ไม่เว้น ตาแก่คนนี้ใจคอโหดเหี้ยมจริงๆ
เจียงชื่อพูดว่า “เมิ่งเหยน ถ้างั้นพรุ่งนี้ผมไปเป็นเพื่อนคุณดีกว่าไหม”
ติงเมิ่งเหยนชะงักไปครู่หนึ่ง “คุณเพิ่งเซ็นสัญญาไม่ใช่เหรอ ไปเป็นเพื่อนฉันมันจะเหมาะเหรอ”
“ไม่เป็นไรหรอก สัญญาชั่วคราว ผมไม่ไปเมื่อไรก็ได้”
“แต่…”
เจียงชื่อจับมือติงเมิ่งเหยน “ถ้าให้คุณไปสถานที่แบบนั้นคนเดียวผมจะไม่สบายใจ แทนที่จะกลัวกังวลใจอยู่ที่บ้านทุกวัน ไม่สู้ไปกับคุณด้วยดีกว่า”
คำพูดของเขาทำให้ติงเมิ่งเหยนคลี่ยิ้มอย่างอดไม่ได้
“ฮึ ยังนับว่ามีจิตสำนึกอยู่นิดหน่อยนะ”
เจียงชื่อเสริมอีกว่า “ในเมื่อผมมีจิตสำนึกขนาดนี้ งั้นคืนนี้ก็สามารถ…”
“ไม่ได้!!!”
ผลลัพธ์ท้ายที่สุด เจียงชื่อก็ยังคงไม่ได้ลงมืออยู่ดี
เช้าวันรุ่งขึ้น
ทั้งสองคนลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแต่เช้า เจียงชื่อขับเฟอร์รารีที่เขาเพิ่งซื้อ พาติงเมิ่งเหยนไปหลงหยันหยวนในเขตเจียงหนาน
ว่ากันว่า ที่นั่นมีเพียงปีศาจเท่านั้นถึงจะสามารถอยู่รอดได้
มันเป็นดินแดนที่แห้งแล้ง
เจียงชื่อ ชูร่าที่มาจากขุมนรกคนนี้ ตอนนี้กำลังไปดินแดนแห้งแล้งแห่งนั้น จัดการกวาดล้างสิ่งสกปรกบนโลก!