จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 277 สงครามสันติภาพ

ฉีหยางเปลี่ยนเสื้อผ้าไปพลางพูดไปพลาง “โธ่เอ๋ย เมื่อคืนไม่รู้ผู้ชายที่ไหนดื่มเหล้าได้เก่งขนาดนั้น ดื่มเหล้าเข้าไป 20-30 ถ้วยก็ไม่เป็นไร ถ้าไม่ใช่เพราะมันมาสร้างปัญหา เมื่อคืนฉีเจิ้นก็โดนฉันบีบบังคับจนตายแล้วล่ะ”
“ก็เป็นไอ้สารเลวที่ช่วยท่านทวดไว้บนเครื่องบิน ไม่อย่างนั้นไอ้แก่นั่นมันจะอยู่ได้ถึงตอนนี้เหรอ? ต้องโทษที่ฉันประเมินมันต่ำไป ไม่ได้เพิ่มส่วนผสมในยาเข้าไปอีกหน่อย ถึงให้ไอ้แก่นั่นมีสิทธิ์รอดชีวิต”
ที่แท้ คนที่วางยาท่านทวดไม่ใช่คนอื่นไกล ฉีหยางนี่เอง
เหวยซือกล่าว “ความล้มเหลวมักนำไปสู่ความสำเร็จ แม้ว่านายจะล้มเหลวสองครั้งติดต่อกัน แต่อย่างน้อยก็ไม่ได้เปิดเผยตัวตน หลังจากการแข่งขันวันนี้ผ่านไป ท่านทวดกับฉีเจิ้นต้องตายอย่างไม่น่าสงสัย หมอเทวดาที่นายพูดถึงก็จะไม่รอดแน่นอน”
“ถึงตอนนั้น หัวหน้าของตระกูลฉี ก็จะมีเพียงนายฉีหยาง”
เมื่อคิดถึงตอนนี้ ฉีหยางมีความสุขยิ้มปากกว้างถึงหู
เขาถามว่า “นายจัดเตรียมคนเรียบร้อยแล้วหรือยัง?”
“แน่นอน”
“ครั้งนี้ ฉันจัดให้นักฆ่าชั้นนำของโลก ไม่ว่าจะจัดการกับคนแก่ อ่อนแอ ป่วย พิการ แม้แต่การลอบสังหารคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลกก็ไม่ใช่ปัญหา ”
“ฉันรู้ว่าท่านทวดคนนี้เป็นแฟนบอลของเอซี มิลาน เลยให้ฆาตกรใส่เสื้อบอลอินเตอร์ มิลาน”
“ถึงตอนนั้นแฟนๆ จะจุดชนวนตีกัน ก็ใช้ประโยชน์จากความโกลาหลเพื่อสังหารท่านทวดและคนอื่นๆ ”
“เมื่อท่านทวดและฉีเจิ้นตาย นายก็สามารถเป็นหัวหน้าตระกูลฉี; อีกอย่างการตายของพวกเขาก็เกิดจากการต่อสู้จากเหล่าแฟนบอล ไม่มีใครในครอบครัวจับนายได้แน่”
“ตำแหน่งของนาย ก็ไม่มีอะไรให้ต้องกังวล”
สิ่งนี้มีประโยชน์มากสำหรับฉีหยาง
จิตใจของเขาเบิกบานมาก เขาดีดนิ้วแล้วพูดว่า “ฉันจะระดมกำลังคนเดี๋ยวนี้ รอให้ท่านทวดตาย ก็จะเข้ายึดอำนาจของตระกูลฉีทันที ใครที่บังอาจไม่เชื่อฟัง ฉันก็จะฆ่ามัน!”
เหวยซือกล่าว “ฉีหยาง สุดท้ายขอเตือนนายอย่างหนึ่ง เจ้านายไม่ได้ช่วยนายฟรีๆนะ เรื่องหลังจากนี้……”
ฉีหยางโบกมือ “ไม่ต้องเตือนฉันหรอก ฉันเข้าใจ รอให้เรื่องจบ หัวหน้าฉันก็จะตอบแทนให้เอง สิ่งที่หัวหน้าต้องการ ฉันจะประเคนให้ด้วยสองมือ วางใจได้ ”
เหวยซือพยักหน้า “แบบนี้ดีที่สุด”
ฉีหยางเปลี่ยนไปใส่เสื้อผ้าสะอาด ลุกออกจากห้อง ไปเร่งคนจัดการ เพื่อเตรียมการหลังจากนี้สองชั่วโมงจะเริ่มเข้ายึดอำนาจ
ในศึกครั้งนี้ มีเพียงแค่ชนะ ห้ามแพ้!
เกี่ยวกับแผนของฉีหยางและเหวยซือ ท่านทวดและคนอื่นๆ ต่างก็ไม่รู้เลย
แน่นอน ท่านทวดก็ไม่สามารถรู้ได้
ลูกชายของตัวเองร่วมมือกับคนนอกเพื่อจัดการตัวเอง เรื่องแบบนี้สำหรับแม่คนใดก็ไม่คิดสามารถจินตนาการได้
อย่าบอกว่าท่านทวดไม่รู้เลย ถึงแม้ว่าเธอรู้ เธอก็ไม่อยากเชื่ออย่างแน่นอน
ท่านทวดในตอนนี้ นั่งในที่นั่งวีไอพีกับเจียงชื่อและคนอื่นๆ นั่งบนที่สูงและมองลงมาเห็นทั้งสนาม ทุกอย่างอยู่ในสายตา ทัศนวิสัยดีมาก
ไม่นานหลังจากนั้น นักฟุตบอลจากทั้งสองทีมก็ปรากฏตัวขึ้นทีละคน และมีแคดดี้เล็กๆ ยืนอยู่ข้างหน้าผู้เล่นแต่ละคน
เมื่อพิธีเปิด สิ้นสุดลง
เสียงปรบมือดังลั่นในที่เกิดเหตุแฟนๆทั้งสองข้างก็คำรามเสียงดัง คอยโห่ร้องสนับสนุนเพื่อทีมของเจ้าบ้าน
อัฒจันทร์ใต้และอัฒจันทร์เหนือเป็นปรปักษ์กัน .
ท่ามกลางอานุภาพที่ยิ่งใหญ่ เจียงชื่ออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ ฟุตบอล สมเป็น”สงคราม” แห่งยุคสงบสุข!