จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 272 พลังพิเศษ

ภายใต้สถานการณ์เหล่านี้ ตราบใดที่เป็นคนอยากมีศักดิ์ศรี ก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่ดื่ม
อีกอย่างฉีเจิ้นยังเป็นคนที่หวงศักดิ์ศรีมาก
“เหอะ ก็แค่สามถ้วยเอง?”
“ฉันดื่ม!”
ฉีเจิ้นเดินมาข้างโต๊ะ เอื้อมมือไปยกชามขึ้นมา แต่ถูกกุมด้วยมืออันทรงพลัง เขาไม่สามารถสลัดออกได้
เมื่อเงยหน้าขึ้น ถึงรู้ว่าเจียงชื่อห้ามเขาไว้อยู่
“หมอเทวดาเจียง?”
เจียงชื่อกล่าวเบาๆ “คุณฉี ดูจากสีหน้าและการหายใจของคุณ ตับของคุณไม่ได้มีปัญหาเล็กๆแน่ ปกติดูแลดีไม่มีปัญหา แต่เมื่อได้สัมผัสเหล้า ต้องตายแน่ๆ”
คำพูดนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน
ยิ่งพูดจากปากหมอยิ่งน่ากลัว
ฉีหยางเยาะเย้ยและพูดว่า “โอเค อย่ามาเล่นละครตรงนี้เลย ทำเหมือนฉันดูไม่ออกเหรอ?”
“ความจริงใจสักนิดเลยไม่มี เหอๆ คนอย่างนี้จะคิดที่อยากจะสืบทอดตระกูลอีกเหรอ?”
“โธ่เอ้ย!”
สีหน้าของฉีเจิ้นยิ่งดูแย่ลงเรื่อยๆ
เจียงชื่อยิ้มเล็กน้อย และตบหลังมือเขาเบาๆ ให้สัญญาณว่าเขาอย่าเพิ่งวู่วาม
เจียงชื่อกระแอม และพูดว่า “เหล้าสามถ้วยนี้ ฉันขอดื่มแทนคุณฉี ถือว่าเป็นการชดเชยแทนคุณฉี”
“นาย?”
ฉีหยางมีความสุข “นายนี่มันอะไรกัน? คู่ควรที่จะมาชดใช้แทนพี่ชายคนโตฉันงั้นเหรอ?”
เจียงชื่อพูด “ฉันก็ไม่ได้เป็นคนสูงส่งอะไร คนต่ำต้อยคำพูดย่อมไม่มีน้ำหนัก เอางี้แล้วกัน นายอ้างว่าฉายาพันแก้วไม่เมา——เซียนขี้เมาไม่ใช่เหรอ? งั้นฉันจะขอดื่มกับนายครั้งหนึ่ง นายดื่มหนึ่งถ้วย ฉันดื่มสามถ้วย นายไม่หยุด ฉันก็ไม่หยุด”
“เมื่อไหร่ที่คิดว่าลงโทษพอแล้ว ก็หยุด”
“อย่างนี้ก็ได้เหรอ?”
ทุกคนตรงนั้นต่างตกตะลึง นี่มันก่อเรื่องไปทั่วไม่ใช่เหรอ?
นั่นมันเหล้าขาวนะ ไม่ใช่น้ำเปล่า!
คนทั่วไปดื่มสามถ้วยก็ไม่ไหวแล้ว ยิ่งเป็นการดื่มเช่นนี้อีก?
อย่างที่รู้ ฉีหยางมีฉายาพันแก้วไม่เมา แม้ว่าจะดูเกินจริงไปหน่อย แต่เขาคอแข็งก็เป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัยเลย ปริมาณการดื่มเจ็ดแปดถ้วยก็เคยผ่านมาแล้ว
ฉีหยางหนึ่งถ้วย เจียงชื่อต้องดื่มสามถ้วย
ตามวิธีดื่มนี้ ต้องดื่มจนตายแน่ๆ!
ฉีเจิ้นดึงแขนเสื้อของเจียงชื่อ “หมอเทวดาเจียงชื่อ คุณไม่ต้องทำเพื่อผมขนาดนี้ก็ได้”
เจียงชื่อโบกมือ ถามฉีหยางว่า “ว่าไง กล้าไหม?”
ฉีหยางหัวเราะยกใหญ่ “ถ้านายพร้อมตาย ฉันก็พร้อมฝัง! ฉันดื่มหนึ่งถ้วย นายดื่มสามถ้วยใช่ไหม? ได้ ในเมื่อนายรนหาที่ตาย ฉันก็ไม่เกรงใจแล้ว ฉันต้องเตือนไว้ก่อน เดี๋ยวถ้านายดื่มไม่ได้ ฉันก็จะให้คนมาทำแทนต่อไป”
“วางใจเถอะ ฉันดื่มได้แน่”
“ไม่ต้องเสียงดัง มา!”
ฉีหยางหยิบเหล้าหนึ่งถ้วย เขายกศีรษะขึ้น และดื่มมันจนหมด
ต้องบอกเลยว่า ฉีหยางคอแข็งไม่เบาเลย เหล้าหนึ่งถ้วยหมดไป ใบหน้าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้แต่นิด
เจียงชื่อสงบ รินเหล้าเต็ม เสียงกึกๆ จิตใจกล้าหาญ ในเวลาเพียงไม่กี่วินาที เขาก็ดื่มเหล้าทั้งสามถ้วย
เมื่อดื่มเสร็จก็เช็ดปาก หน้าไม่แดงหรือหายใจหอบ
ไม่เป็นไร!
ทุกคนยกนิ้วให้อย่างเงียบๆหมอเทวดาเจียงไม่เพียงแต่เก่งด้านการแพทย์เท่านั้น แต่ยังดื่มเหล้าเก่งอีกต่างหาก
ฉีหยางพยักหน้า “ใช้ได้นะ คอแข็งดี มิน่าล่ะถึงกล้ามาท้าทายฉัน เอาอีก!”
เขาหยิบถ้วยเหล้ามาอีกถ้วย เจียงชื่อหยิบสามแก้วมาติดๆ
นายหนึ่งถ้วย ฉันสามถ้วย
ทั้งสองคนไม่หยุดดื่ม ไม่นานเหล้าที่อยู่บนโต๊ะก็ถูกดื่มจนหมด มีคนเปิดอีกลังทันที
ผ่านไปเรื่อยๆ ฉีหยางไม่สามารถฝืนต่อไปได้อีก
เขาดื่มเหล้าไปแล้วแปดถ้วย แปดถ้วยใหญ่!
นั่นเป็นถ้วยกินข้าว ที่ดื่มก็คือเหล้าขาว คนทั่วไปคงมึนจนอาเจียนไปแล้ว ฉีหยางยังสามารถยืนได้ก็ถือว่าคอแข็งมาก
เมื่อมองเจียงชื่ออีกครั้ง หน้าไม่แดง ไม่หอบ ดื่มเหล้าอีกสามถ้วยได้สบายๆ
“เอาอีกไหม?”