จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 239 การรักษาด้วยวิธีแปดทิศ

‘เก้าหยาง มีพื้นฐานการฝังเข็มตรงจุดเลือดลมบนร่างกายเก้าจุด การนำโรคหนาวมาฝังเข็มตรงจุดชีพจร สี่หยินสี่หยาง ซึ่งเท่ากับแปดจุด หนึ่งจงเหอ ’
‘เมื่ออากาศเย็นเปลี่ยนเป็นอากาศร้อน จุดเย็นและเต๋าจะสมดุล เมื่ออากาศร้อนกลายเป็นเย็น จุดของหยางจะสมดุล ’
‘เช่นนี้ จะบรรลุความสมดุลของหยินและหยางที่ละเอียดอ่อน และปราณนี้จะกลายเป็นการหล่อเลี้ยงจุดฝังเข็มของร่างกาย ทำให้ร่างกายมนุษย์เพิ่มความแข็งแรงขึ้น ’
เมื่อเห็นคำอธิบายทั้งหมด ซินยุ่นประหลาดใจจนหุบปากไม่ลง สามารถคิดวิธีการรักษาแบบนี้ได้ ซึ่งไม่เคยมีมาก่อน
พูดง่ายๆ ก็คือ การรักษาตามปกติคือการกำจัด ‘โรค’ ออกจากร่างกายมนุษย์
แต่โรคทางพันธุกรรมของตระกูลซิน นั้นรุนแรงมากจนไม่สามารถกำจัดได้เลย!
สุดท้ายซินฉี ก็คิดวิธีที่ไม่กำจัด ‘โรค’ แต่ฉีดเข้าไปในจุดฝังเข็มหลักทั้งเก้าของร่างกายมนุษย์ เติมเต็มความกลมกลืนของหยินและหยาง และกลายเป็นอาหารบำรุงร่างกาย
ใจกล้ามาก
เพราะเมื่อเกิดข้อผิดพลาด โรคจะไม่หาย แต่จะดำเนินต่อไป
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาจะตายในเวลานั้น
แต่พูดไป ถ้าไม่ทำอย่างนี้ ซินจื่อหมินก็จะมีเวลาไม่มากที่จะมีชีวิตอยู่
ซินยุ่นไม่สนใจอะไรมากมายนัก จึงขอให้คนนำเข็มเงินมา และทำตามในหนังสือที่บันทึกไว้ทีละจุด และกระจาย ‘ชี่’ ในร่างกายของซินจื่อหมินไปยังจุดฝังเข็มหลักเก้าจุด
เร็วมาก ชี่ก็สลาย
ไม่มีชี่แล้ว แน่นอนว่าซินจื่อหมินก็จะไม่รู้สึกเจ็บปวดหรือแสบร้อนใดๆ และลมหายใจของเขาก็หายใจคล่องขึ้น
ซินยุ่นก็ยังขอให้คนเอายาภายนอกมา ทำความสะอาดตุ่มหนองบนร่างกายของซินจื่อหมิน และพันผ้าพันแผลเสร็จเรียบร้อย
เธอยังคงกังวล และยังคงเฝ้าดูต่อไป
สุดท้ายก็พบความประหลาดใจ ความคืบหน้าของอาการป่วยตรงกับในหนังสือไม่มีผิด ชี่ถูกดูดซึมไปหมด และจุดฝังเข็มหลักเก้าจุดของร่างกายมนุษย์ชี่จะเปลี่ยนไปตามการเปลี่ยนแปลง ไปถึงความละเอียดอ่อนสมดุล
ชี่ส่วนนั้นไม่เพียงแต่ไม่ได้ ‘เลวร้าย’ ต่อ แต่ยังกลายเป็นสารอาหารบำรุงร่างกายของซินจื่อหมิน ซึ่งช่วยให้เขาฟื้นฟูสุขภาพให้แข็งแรง
เมื่อเห็นฉากนี้ ซินยุ่นก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
พ่อ ในที่สุดก็รอด!
บรรยากาศในที่เกิดเหตุค่อนข้างอึดอัดเล็กน้อย และสือเหวินปิ่งก็ยืนอยู่ข้างๆอย่างไม่สบายตัว
เขาคิดจะอาศัยโอกาสนี้เพื่อได้คลินิกนี้ และได้ซินยุ่น แต่สุดท้ายเพราะการแพทย์ของเขาล้มเหลว กลับกลายเป็นเจียงชื่อที่ถูกเขาหัวเราะเยาะเย้ย เอาวิธีช่วยชีวิตมาให้ซินยุ่น
ใบหน้านี้ รู้สึกเจ็บมาก
เป็นลูกชายประธานสมาคมการแพทย์ทั้งที ถึงกับพ่ายแพ้ให้กับบุคคลภายนอกคนหนึ่ง พูดออกไปแล้วจะมีหน้าไปพบใคร?
สือเหวินปิ่งไม่มีหน้าอยู่ต่อไป และอะแฮ่มอย่างอึดอัด “อันนั้น ซินยุ่น ยินดีด้วย ที่คุณสามารถรักษาอาการของพ่อคุณหาย ที่บ้านผมยังมีธุระ ดังนั้นผมไม่รบกวน ไปก่อนล่ะ”
ไม่รอให้ซินยุ่นตอบ เขาก้มศีรษะและเดินจากไปอย่างเศร้าหมอง
วงการแพทย์ ไร้ชื่อเสียง!
ซินยุ่นมองหลังของสือเหวินปิ่งที่จากไป หึอย่างเย็นชา “หมอที่ไม่มีฝีมือในการรักษาทำร้ายคน!”
เจียงชื่อยิ้ม “เอาล่ะ ผมทำทุกอย่างที่ควรทำแล้ว ถึงเวลาต้องไปแล้วล่ะ ลาก่อน”
“รอก่อน!”
“มีธุระอะไรอีกเหรอ?”
ซินยุ่นพูดว่า “คุณช่วยชีวิตพ่อของฉัน ตามข้อตกลง ฉันจะให้กรรมสิทธิ์ในคลินิกการแพทย์ครึ่งหนึ่งแก่คุณ”
“หา?” ถึงแม้ว่าเจียงชื่อจะรู้เรื่องนี้ แต่เขาไม่ได้มาเพื่อเรื่องนี้
อีกอย่าง เขาไม่ได้ทำงานด้านนี้ เขาจะเอาคลินิกไปทำอะไร? เขาก็รักษาใครไม่เป็น
“ยังมี…” ซินยุ่นกัดริมฝีปาก หัวใจเต้นรัว จ้องมองเจียงชื่อเป็นเวลานาน หน้าแดงและพูดว่า
“ตามข้อตกลง ฉันยังคงต้องแต่งงานกับคุณ เป็นภรรยาของคุณ”