จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 222 เงื่อนไข

ติงจ้งโกรธจนโยนโทรศัพท์ทิ้งลงกับพื้น และกระทืบเท้าอย่างรุนแรง ทำให้ติงเฟิงเฉิงที่อยู่ข้างๆเจ็บปวดหัวใจ นั่นคือโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่เขาเพิ่งซื้อ!
แน่นอนว่า คุณปู่ติงที่กำลังโกรธอยู่ ติงเฟิงเฉิงก็ไม่กล้าพูดอะไร
ในเมื่อเรื่องทั้งหมดนี้เขาก่อขึ้นมาเอง
ติงจ้งพูดอย่างเย็นชา “มันก็แค่ขับรถไม่ใช่หรอ? ฉันยังไม่เชื่อ นอกจากเจียงชื่ออย่างเขาแล้ว คนอื่นจะทำไม่ได้?”
ติงเฟิงเฉิงส่ายศีรษะติดๆกัน พูดในใจว่า ขับรถใครๆก็ขับได้ แต่ที่สามารถขับได้เร็วกว่านักขับมืออาชีพก็มีแต่เจียงชื่อเท่านั้น
ติงจ้งกลับมาที่เก้าอี้แล้วพูดว่า “ไป แจ้งให้ทุกคนในบริษัท ถามดูว่าใครสามารถเอาชนะงูเห่าได้บ้าง ถ้าหากทำได้ ไม่เพียงแต่จะให้ค่าเชิญเขาสิบล้านเท่านั้น ผมก็จะให้เขาสิบล้าน”
ไปๆมาๆ ก็เป็นยี่สิบล้าน!
ภายใต้รางวัลจะต้องมีผู้กล้า
ติงจ้งคับอกคับใจ แต่เขาก็ยังไม่เชื่ออะไรทั้งนั้น
หลังจากยี่สิบนาที ติงเฟิงเฉิงเดินกลับมา และพูดอย่างหมดหวังว่า “คุณปู่ ไม่มีผู้กล้าลุกขึ้นมาแม้แต่คนเดียว”
นี่มันแน่นอนอยู่แล้ว
นั่นนักขับมืออาชีพ ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น ถ้าคุณพูดว่าจะเอาชนะก็จะชนะได้หรอ?
แม้แต่คนฝีมือเก่าแก่ที่ขับมากว่าสิบปียี่สิบปี ยังไม่กล้าเสนอตัวออกมา
ติงจ้งจนปัญญา
เขานั่งบนเก้าอี้แล้วทำหน้าบึ้ง และสุดท้ายก็ถอนหายใจ “เห้อ! เพื่อตระกูลติง ช่างเถอะ ช่างเถอะ!”
เขาลุกขึ้นยืนและพูดว่า “ก็แค่ให้ผมไปสักครั้ง โอเค งั้นผมก็จะไปสักครั้ง ไป!”
ถูกบังคับจนหมดหนทาง ติงจ้งต้องก้มศีรษะให้เจียงชื่อ
ติงเฟิงเฉิงรีบตามไป และขับรถพาคุณปู่ติงไปที่หมู่บ้านอพาร์ทเม้นหมิงเยี่ยนเลขที่ 33 แต่ขณะนี้ติงเมิ่งเหยนและซูฉินรออยู่ที่ประตูแล้ว
เมื่อได้ยินว่าคุณปู่ติงมาถึงแล้ว ผู้หญิงทั้งสองคนต่างพากันตกใจมาก
ถึงแม้ปกติจะมีแต่คำตำหนิที่มีต่อคุณปู่ติง แต่ยังไงเขาก็เป็นหัวหน้าตระกูล น่าเกรงขาม
“คุณปู่”
“คุณพ่อ”
ติงจ้งโบกมือ ไม่สนใจผู้หญิงสองคน เดินตรงไปที่ประตูและเห็นติงฉี่ซานนั่งอยู่บนโซฟา ดูทีวีอย่างสนุกสนาน
“คนล่ะ?” ติงจ้งถามเหมือนสิงโตที่กำลังโกรธ
“อยู่ข้างใน ยังไม่ตื่น” ติงฉี่ซานตบที่นั่งข้างๆเขา “ท่านเข้ามานั่งก่อน ดูทีวีสักพัก รอชื่อเอ๋อตื่นก็จะปรึกษากับคุณเอง”
นี่คงเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ทำให้ติงจ้งโกรธจนระเบิด！
ยังต้องรอเขาตื่น?
เหอๆ บ้าไปแล้วจริงๆ!
แต่ก็ยังเป็นประโยคนั้น ใครให้คุณต้องมาขอร้องเขา? เมื่อก่อนมีคนขอร้องให้คุณช่วย แต่ตอนนี้ คุณถูกลงโทษแล้ว สองคำ สมควร
ติงจ้งบ่นและนั่งลงบนโซฟา
ติงฉี่ซานไม่สนใจเขา ดูทีวีและแทะเมล็ดแตงกวาอยู่คนเดียว พอรอไป ก็สองชั่วโมงเต็มๆ!
รอจนพระอาทิตย์จะตกดินแล้ว เจียงชื่อถึงจะนอนอิ่ม ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องนอน
“โอ้ ชื่อเอ๋อ คุณตื่นแล้ว คุณปู่ติงมีธุระมาหาคุณ” ติงฉี่ซานพูดแบบไม่ให้ความสำคัญ
“คุณปู่มาแล้ว”
เจียงชื่อก็ร้ายเหมือนกัน แสร้งทำเป็นว่าไม่รู้อะไรเลย เขารีบเดินเข้ามาแล้วพูดว่า “โอ้ย คุณปู่มาแล้วก็ไม่บอกผมสักคำ ผมจะได้ออกไปต้องรับคุณ”
ติงจ้งปอดแทบจะระเบิดด้วยความโกรธ วางไว้เถอะยังจะเสแสร้งอะไรอีก?
เขาหึออกมา “ไม่จำเป็นต้องแสร้งกับผมแล้ว พูดมาตรงๆเถอะ การแข่งกับงูเห่า เฟิงเฉิงสู้ไม่ไหว เจียงชื่อ ได้ยินมาว่าคุณชนะเฟลมไทเกอร์ของทีมรถฟาส นายเป็นตัวแทนแข่งแทนเฟิงเฉิงได้ไหม?”
เจียงชื่อยิ้ม และนั่งลงบนโซฟา “ผม… ทำไมต้องเข้าร่วม?”
นี่ก็คือต้องการเงื่อนไข