จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 85หนามยอก

บทที่85หนามยอก
สามีของหวางหย่าเหม่ยจะฟังคำอธิบายของเธอได้ยังไง ในเมื่อเขาเต็มไปด้วยความโกรธ ยิ่งมาเห็นภรรยาตัวเองอยู่ในห้องกับไห่ฉงเซิ่งตามลำพังแบบนี้ ไม่ว่าเป็นผู้ชายคนไหนก็รับไม่ได้ทั้งนั้น
เขาลากหวางหย่าเหม่ยขึ้นมาตบตี
สภาพของไห่ฉงเซิ่งก็ไม่ได้ดีมากนัก เขาถูกเตะลงใต้โต๊ะ และยังมีตะกร้าขยะอยู่บนหัวด้วย
“ชายหมากับหญิงหมา!” อีกฝ่ายก่นด่าพร้อมกับเดินออกจากบริษัท
หวางหย่าเหม่ยร้องไห้เสียงดังอยู่ในห้องทำงาน
ไห่ฉงเซิ่งดึงตะกร้าขยะออก คายกระดาษในปากของเขาทิ้ง และพูดอย่างโหดเหี้ยมว่า “ผมจะแจ้งความ ผมจะแจ้งความ!”
“แจ้งความจะมีประโยชน์อะไร” หวางหย่าเหม่ยกล่าว “ยังกล้ามาบอกว่าตัวเองทำงานอาชีพนี้อีก นายไม่รู้หรือไงถึงแม้วันนี้เราโทรแจ้งตำรวจและขอให้พวกเขายกเลิกได้ แต่ผ่านไปไม่กี่วันพวกก็โพสต์ขึ้นอีกเราจะทำยังไงดี?”
ในตอนนี้สีหน้าของไห่ฉงเซิ่งเขียวทั้งใบ
จริงอยู่ เขาทำงานอาชีพนี้มาหลายปีแล้ว และเขารู้แนวทางของวงการนี้ดีกว่าใครๆ
เพียงแค่แจ้งความอย่างเดียวไม่สามารถควบคุมการเผยแพร่ได้ และหากควบคุมได้จริงมันจะจบลงแค่นี้จริงหรือ? ช่องของบริษัทก็ยังคงไม่สามารถเปิดได้อยู่ดี!
หวางหย่าเหม่ยกล่าวว่า “มาถึงขั้นนี้แล้วเราไม่มีทางเลือกอื่น เราต้องไปขอโทษคนอื่น”
เธอเหลือบมองนาฬิกาของเธอ “ฉันจำได้ว่าผู้ชายคนนั้นบอกว่าเขาจะอยู่แค่ชั่วโมงเดียว และตอนนี้ก็ผ่านไปห้าสิบนาทีแล้ว เร็วๆ เรารีบไปหาพวกเขากันเถอะ !!!”
ไห่ฉงเซิ่งลุกขึ้นจากพื้นอย่างไม่เต็มใจ จากนั้นก็วิ่งออกจากประตูกับหวางหย่าเหม่ย
ภายในร้านกาแฟตรงข้าม
เจียงชื่อและติงเมิ่งเหยนยังคงนั่งดื่มกาแฟอยู่
ติงเมิ่งเหยนบิดขี้เกียจ “ดูเหมือนว่าคุณจะคำนวณผิด พวกเขาคงไม่คิดจะมา”
เจียงชื่อเหลือบมองนาฬิกาของเขา “เหลือเวลาอีกสิบนาที ไม่ต้องรีบร้อน”
“เฮ่ย คนที่ไม่มีขอบเขตอย่างหวางหย่าเหม่ยและไห่ฉงเซิ่ง ฉันคิดว่าวิธีของคุณอาจใช้ไม่ได้กับพวกเขา พวกเขามีผิวหนังที่หนากว่ากำแพงเมืองด้วยซ้ำ”
“มันได้ผลหรือไม่ เดี๋ยวก็รู้”
ทั้งสองยังคงนั่งรอต่อไป ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังขึ้นดาดาดา …
ฟู้พ ว่องไวเหมือนลมพัด หวางหย่าเหม่ยและไห่ฉงเซิ่งวิ่งไปที่โต๊ะของพวกเขา และพูดว่า “พวกเราทำผิดต่อท่านทั้งสองคน ได้โปรดยกเลิกการเล่นงานพวกเราได้ไหม?”
เจียงชื่อยิ้ม และง้างขาของเขาพูดขึ้นว่า “พวกคุณคุยกับภรรยาของฉันก็พอ ไม่จำเป็นต้องมาบอกฉัน”
หวางหย่าเหม่ยน้ำตาไหล “คุณผู้หญิงที่สวยงามและใจดีคะ โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันสำนึกผิดแล้วจริงๆ ฉันไม่ควรเห็นแก่เงินและเผยแพร่ข่าวประพันธ์มั่วซั่วเหล่านั้น ฉันสมควรตาย ฉันสมควรตายจริงๆ!”
ติงเมิ่งเหยนแสดงสีหน้าเฉยชาและไม่สนใจเธอ
หวางหย่าเหม่ยเลยมองไปที่เจียงชื่ออีกครั้ง “นี่ … ”
เจียงชื่อยักไหล่ “ภรรยาของฉันไม่ยกโทษให้คุณ ฉันก็ช่วยไม่ได้”
หวางหย่าเหม่ยต้องดำเนินการขอร้องต่อไป
ไห่ฉงเซิ่งทำได้แค่คุกเข่าลง และกล่าวอย่างจริงจังว่า “คุณติง เรารู้ตัวว่าทำผิดไปแล้วจริงๆ ถ้าคุณปล่อยเราไป ผมจะกลับไปโพสต์จดหมายขอโทษทันที และจะรีบจัดงานแถลงข่าวทันที เพื่อชี้แจงรายละเอียดเกี่ยวกับข่าวลือของคุณ และกอบกู้ชื่อเสียงของคุณกลับมา คุณว่าดีไหม ”
ติงเมิ่งเหยนมองไปที่เขาแล้วยิ้มและพูดว่า “แล้วเงินล่ะ?”
“เงินเหรอ?”
“ใช่ คุณเคยบอกว่ามีค่าใช้จ่ายห้าล้านในการถอนข่าวหนึ่งชิ้น เราต้องทำการถอนข่าวตั้งหลายชิ้น ฉันก็จะไม่เก็บคุณเยอะ คุณให้ฉัน 100 ล้านก็พอ”
ใบหน้าของไห่ฉงเซิ่งเกือบบีบเป็นชิ้นเดียว “คุณนายของผมครับ อย่าล้อเล่นกับผมแบบนี้เลย ผมจะไปเอาเงิน100ล้านที่ไหนมาให้คุณ~~ ”
“ไม่มีเงิน100ล้านใช่ไหม? ง่ายนิดเดียว เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณต้องรายงานข้อบกพร่องของตัวเองหนึ่งรายการต่อสาธารณะทุกวัน เป็นเวลาสามสิบวัน”
“คุณว่าไงนะ? นี่มัน … ”
“ทำไม่ได้เหรอ?”
“ทำได้ ทำได้”