จอมนักรบท้าโลก – ตอนที่ 11 เหล้าคนรัก

บทที่ 11 เหล้าคนรัก
“นายบอกว่า สำนักงานการประปาเหมือนกันงั้นเหรอ ทำไมถึงได้แตกต่างกันมากขนาดนี้?”
“ตามที่ฉันคิดนะ นี่เป็นการแสดงเรื่องน่าขันของสำนักงานการประปา โดยจงใจใช้ของที่เป็นขยะสุด ๆ มาทำเป็นฟูก เพื่อขับ ‘ความยิ่งใหญ่’ ของจ้าวถงให้เด่นขึ้นไปอีก”
“มีเหตุผล คราวนี้สำนักงานการประปาได้หน้าได้ตาสุด ๆ ไปเลย”
ใบหน้าจ้าวถงเต็มไปด้วยความชื่นมื่น ใส่กุญแจลงในกล่อง และส่งมอบให้เจ้าภาพ
เจ้าภาพวางกล่องไว้ตรงกลางอย่างระมัดระวัง แม้ว่าของขวัญของจ้าวถงจะ “เล็ก” ที่สุด แต่ตำแหน่งของมันกลับโดดเด่นที่สุด
จ้าวถงกลับไปที่นั่ง และยกขาขึ้นนั่งไขว่ห้าง
“เหล่าติง ของขวัญชิ้นนี้ของฉันเป็นยังไงบ้าง?”
ใบหน้าของติงฉี่ซานเขียวคล้ำ ก้มหน้าไม่พูดไม่จา
“ฮ่าๆ ๆ ๆ เป็นอะไรไป ไม่ใช่ว่าที่ผ่านมานายชอบแข่งกับฉันมาตลอดหรอกเหรอ?”
“ดูสิว่าคราวนี้นายจะสู้กับฉันยังไง”
“ติงฉี่ซาน ฉันบอกนายชัด ๆ เลยว่า กลับไปคราวนี้ฉันต้องได้รับการเลื่อนตำแหน่งเป็นรองผู้อำนวยการอย่างแน่นอน และนายก็ใกล้จะต้องไสหัวออกไปแล้ว”
“นาย กับลูกเขยขยะนั่นเอาจริงๆแล้วก็เป็นคนประเภทเดียวกันนั่นแหละ มีประโยคที่พูดกันว่ายังไงนะ? ไม่ใช่คนประเภทเดียวกัน ก็อยู่ร่วมกันไม่ได้ ฮ่าๆ ๆ ๆ”
เมื่อเผชิญหน้ากับการถากถางอย่างรุนแรงของจ้าวถง ติงฉี่ซานก็โต้กลับไปได้เลยสักคำ
เขา แพ้โดยสิ้นเชิงเกินไป
ท่ามกลางฝูงชน
ติงเมิ่งเหยนตัวสั่นด้วยความโกรธ เมื่อเห็นพ่อของเธอถูกรังแกเช่นนี้แต่กลับทำอะไรไม่ถูก เธออยากจะขึ้นไปตบจ้าวถงสักฉาด
ในเวลานี้ เจียงชื่อจับมือของเธอเอาไว้อย่างเงียบ ๆ
“อย่าโกรธเลย”
“ยังไม่ให้โกรธอีกเหรอ?” ติงเมิ่งเหยนขมวดคิ้วแน่น “คุณดูสิว่าไอ้เลวนั่นรังแกพ่อของฉันยังไงบ้าง?”
เจียงชื่อพูดเรียบ ๆ ว่า “ยังจำที่ผมเคยบอกว่าชอบดูตัวตลกแสดงละครมากที่สุดได้ไหม?”
“คุณหมายความว่าไง?”
“ง่ายมาก จ้าวถงกระโดดโลดเต้นไปมาได้ไม่นานหรอก”
ติงเมิ่งเหยนงงงวยมาก “เขาให้คฤหาสน์สิบล้าน ส่วนพ่อของฉันให้เหล้าสามหยวนหกเหมา ไม่ว่าจะมองยังไง จ้าวถงก็ล้วนทำให้ผู้บริหารพอใจได้ อนาคตคงตำแหน่งขึ้นพรวดพราดกว่านี้ ส่วนพ่อของฉัน อาจถูกไล่ออกเพราะเหตุนั้น ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเอาตัวรอดไปวัน ๆ ได้ยังไง คุณยังจะบอกว่าจ้าวถงกระโดดโลดเต้นไปมาได้ไม่นานอีกเหรอ คิดอะไรอยู่กันแน่? ”
เจียงชื่อยิ้มพร้อมกล่าวว่า “เป็นเพราะจ้าวถงให้คฤหาสน์ไป ถึงได้ทำให้เขาสร้างปัญหาให้กับตัวเอง เขา โง่เกินไปแล้วจริง ๆ”
“ยังไง?”
“รอดูเถอะ การแสดงดี ๆ กำลังจะเริ่มขึ้น การแสดงของตัวตลกจบลงแล้ว”
ไม่นาน ของขวัญของทุกคนก็ถูกส่งมอบจนเสร็จ
ของขวัญของคนส่วนใหญ่มีราคาแพงมาก แสนกว่า หลายแสนมีอยู่เต็มไปหมด แต่ของขวัญเหล่านี้เมื่ออยู่ต่อหน้าคฤหาสน์หลักสิบล้านของจ้าวถง ล้วนดูหม่นหมองไร้รัศมี
เกือบทุกคนต่างเชื่อว่า ผู้ชนะในครั้งนี้ต้องเป็นจ้าวถงอย่างแน่นอน
เจ้าภาพงานกล่าวว่า “เพื่อเลี้ยงรับผู้บริหารคนสำคัญ ครั้งนี้ทำให้ทุกท่านสิ้นเปลืองแล้วจริง ๆ น้ำใจของทุกท่านผมจะต้องนำไปถึงอย่างแน่นอน โปรดวางใจ”
ทันทีที่สิ้นเสียง ท่ามกลางฝูงชน โทรศัพท์มือถือของเจียงชื่อสั่นขึ้นมา
เขาวางสายทื่อ ๆ จากนั้นแก้ไขข้อความsmsส่งไป แล้วนั่งดูต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ๆ
ไม่กี่นาทีต่อมา มู่หยางอีถึงได้เดินออกมาอีกครั้ง
เจ้าภาพตะลึงไปชั่วขณะ “ท่านผบ.มู่หยางอี ท่านมีอะไรจะสั่งอีกหรือครับ?”
มู่หยางอีหัวเราะเบา ๆ “ฉันได้ยินจากด้านหลังว่าทุกคนส่ง ‘น้ำใจ’ มามากมาย เพื่อเลี้ยงรับผู้บริหารระดับสูง เพราะงั้นเลยมาดูหน่อย”
เจ้าภาพยิ้ม “น้ำใจของทุกคนล้วนอยู่ที่นี่ เชิญท่านรับชมครับ”
ภายใต้สายตาของทุกคน มู่หยางอีเดินไปยังบริเวณของขวัญ
มู่หยางอีมองแบบผ่าน ๆ สแกนของขวัญทุกชิ้น และในที่สุดสายตาก็หยุดอยู่ที่เหล้าหยางจวิ้นหกขวดนั้นที่อยู่บนพื้นตรงมุมเวที
เขาเดินไปและก้มลงไปหยิบมันขึ้นมา
“นี่ก็ของขวัญเหรอ?”
เจ้าภาพยิ้มหยันกล่าวว่า “ใช่ครับ นี่คือน้ำใจจากสำนักงานการประปา…ติงฉี่ซานครับ”
ทุกคนมองไปที่ติงฉี่ซานด้วยสายตาเย้ยหยัน ติงฉี่ซานฝังศีรษะของเขาลงในอ้อมแขนด้วยความอับอาย ไม่มีหน้าจะพบเจอผู้คน
ทันใดนั้นเอง……
มู่หยางอีหมุนเปิดฝา ยกขวดขึ้นเงยหน้าแล้วดื่ม
กลืนดึงอึก ๆหลายอึก
“ใช่แล้ว รสชาติแบบนี้เลย แรงใช้ได้!”
คำพูดและการกระทำของมู่หยางอีทำให้ทุกคนรู้สึกสับสน เหล้าสามหยวนหกเหมาเกรดบีขวดหนึ่งรสชาติดีขนาดนั้นเชียว?
เขาลุกขึ้นยืน ชูเหล้าทั้งหกขวดขึ้น และพูดเสียงดังว่า “ฉันเห็นของขวัญของทุกคนหมดแล้ว ที่ผู้บริหารระดับสูงชอบที่สุดก็คือเหล้าหยางจวิ้นหกขวดนี้!”
คนทั้งงานต่างตกตะลึง
เงียบเป็นเป่าสาก
แม้แต่ติงฉี่ซานเองก็ตกตะลึง รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติกับหูของเขา ฟังผิดเหรอ?
นานสักพักหลังจากนั้น ทุกคนถึงได้มีปฏิกิริยากลับมา และในขณะเดียวกันพวกเขาก็อุทานออกมา
เจ้าภาพก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า “ท่านผบ.มู่หยางอี ท่านไม่ได้กำลังล้อพวกเราเล่นใช่ไหมครับ? เหล้าหยางจวิ้นนี่ขวดหนึ่งราคาแค่สามหยวนหกเหมา ทำไมถึงได้ดีกว่าของขวัญชิ้นอื่น?”
มู่หยางอีมองเหล้าในมือ ราวกับว่าเขากำลังมองคนรัก
“พวกนายน่ะ ไม่เข้าใจ”
“พวกเราที่ทำหน้าที่เป็นทหารในดินแดนตะวันตก ต้องเสี่ยงอันตรายอยู่ทุกวัน มักจะกินไม่อิ่มนอนไม่หลับเป็นประจำ นับประสาอะไรกับการดื่มเหล้าดี ๆ สักแก้ว”
“เหล้าหยางจวิ้นนี้เป็นเหล้าที่พบมากที่สุดในแดนตะวันตก และยังเป็นเหล้าที่แรงที่สุดด้วย เป็นเหล้าสุดโปรดของทหารทุกคนในแดนตะวันตก!”
“เราดื่มเหล้านี้ เพื่อปลอบประโลมจิตใจ เราดื่มเหล้านี้ เพื่อต่อสู้สังหารศัตรู เราดื่มเหล้านี้ เพื่อปกป้องประเทศชาติบ้านเมืองของเรา!”
“นี่ไม่ใช่แค่เหล้า แต่ยังเป็นพี่น้อง และคนรักของเราด้วย!”
คำพูดแต่ละคำ น้ำเสียงเต็มไปด้วยความฮึกเหิม ทำให้ผู้คนรู้สึกซาบซึ้ง
หลังจากความตกตะลึงไปชั่วครู่ ผู้คนทั้งงานก็ส่งเสียงปรบมือเสียงดังออกมา เพื่อแสดงความเคารพอย่างจริงใจที่สุดต่อทหารเหล่านี้ที่ยอมเสียสละชีวิตเพื่อชาติได้โดยไม่ลังเล
มู่หยางอีชูเหล้าหยางจวิ้นขึ้นอีกครั้ง “ดังนั้น คนที่เลือกเหล้าหยางจวิ้นย่อมเป็นผู้ชนะ แน่นอน!”
สีหน้าของเจ้าภาพดูไม่ค่อยน่ามองนัก เขาเพิ่งจะเย้ยหยันติงฉี่ซานอย่างจริงจังไป และยังเอาของขวัญของคนอื่นทิ้งไว้บนพื้นอีก
ในเวลานี้ เขาพูดด้วยความอายว่า “ใช่แล้ว เหล้าล้ำค่าเช่นนี้ เป็นของขวัญที่ดีที่สุดจริง ๆ สหายติงฉี่ซานแนวคิดโดดเด่นไม่เหมือนใคร เข้าอกเข้าใจผู้อื่น มีความเข้าใจจิตใจของทหารในแดนตะวันตก เขาเป็นสหายและคู่หูที่ดีของเราอย่างแท้จริง ขอเสียงปรบมือดัง ๆ ให้กับสหายติงฉี่ซานด้วยครับ! ”
ทุกคนพากันปรบมือเกรียวกราว โดยเฉพาะพวกคนที่เพิ่งจะเย้ยหยันติงฉี่ซานไป พวกเขาทุกต่างปรบมืออย่างแรง เพราะกลัวว่าติงฉี่ซานจะเก็บไปแค้น
“ฉันดูออกแต่แรกแล้วว่า คนคนนี้ต้องไม่ใช่พวกปลาซิวปลาสร้อยแน่”
“สามารถแสดงความเข้าใจและเห็นใจทหาร ไม่นำสิ่งของทั่ว ๆ ไปอย่างเงินมาเป็นของขวัญ ช่างเป็นสิ่งที่ชายชาตรีทำจริงๆ”
“ติงฉี่ซาน เป็นสหายจากสำนักงานการประปาที่ดีจริง ๆ”
ผู้คนก็เป็นเช่นนี้ เมื่อคุณล้มลง ทุกคนจะเหยียบคุณ แต่เมื่อคุณลุกขึ้น ทุกคนก็จะเชิดชูคุณ
ในเวลาสั้น ๆ เพียงสิบกว่านาที ติงฉี่ซานประสบกับความเศร้าและความสุขทั้งสองอย่างในคราวเดียวกัน
เขายืนขึ้นโค้งให้กับทุกคน ปากของเขาไม่สามารถหุบยิ้มได้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยชื่นมื่น ค่อนข้างภาคภูมิใจ หมอกควันก่อนหน้านี้ถูกพัดหายไปหมด
ท่ามกลางฝูงชน
เจียงชื่อเหลือบมองไปที่ติงเมิ่งเหยนที่ยังคงตกตะลึง ยิ้มและพูดว่า “เป็นไง คำแนะนำของผมได้ผลใช่ไหมล่ะ?”
ติงเมิ่งเหยนส่งเสียงฮึดฮัด “ แมวตาบอดเจอหนูตายน่ะสิ”
“ฮ่าฮ่า” เจียงชื่อส่ายหัวเบา ๆ และกล่าวว่า “จากนั้นผมแมวตาบอดก็จะเจอหนูที่ตายแล้วอีกครั้งให้คุณดูเอง รออีกสักครู่เดี๋ยว ‘ไอ้เวร’ จ้าวถงนั่นจะต้องหนาว”