ตอนที่ 79 เซียวฉง
“โซว!”
พร้อมกับเสียง ‘โซว!’ รูปสลักไม้ก็กลายเป็นหญิงสาวที่ถือหอกยาวปรากฎตัวขึ้นกลางอากาศ เมื่อหอกยาวในมือของนางขยับพื้นที่โดยรอบเหมือนกับถูกแช่แข็ง
เยว่หยิงผิวปากและเงามังกรทั้งเก้าข้างหลังนางก็พุ่งออกไป สายพลังมังกรเข้าไปในหอกทำให้มันเรืองแสงสีทองออกมา หอกถูกส่งออกไปปะทะกับดาบของชายชุดดำที่ลงมาจากฟ้า
“ปัง!”
แสงสีทองสัมผัสกับดาบพลังฉียาว 6.6 เมตรส่งเสียงดังออกมา คลื่นพลังฉีที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่ากระจายไปทั่วทุกทิศทาง
หลังจากชายชุดดำลงมาถึงพื้นเขารีบถอยหนีไปอย่างรวดเร็ว เขามองไปที่เยว่หยิงผู้ที่ปรากฎตัวออกมาด้วยสีหน้างุนงง เขาไม่อาจเข้าใจได้… หญิงสาวที่แข็งแกร่งเทียบเท่าระดับขอบเขตนักบุญปรากฎขึ้นข้างกายเซียวเฉินได้อย่างไร
“เจ้าเป็นใคร? เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลเซียว?”
เยว่หยิงไม่ได้ตอบหรือนางไม่อาจทำได้ นางยกหอกในมือขึ้นมาและสายเงามังกรทั้งเก้าก็โผขึ้นมาอีกครั้ง ชายชุดดำพุ่งออกมาตอบโต้สู้กับเยว่หยิงในระยะประชิด
มองดูทั้งสองคนสู้กันเซียวเฉินก็ไม่รู้ว่าควรถอยหรือไปเข้าร่วมดี คาถาสละชีวิตนี้อาจจะแข็งแกร่งแต่มันอาจคงอยู่ไม่ได้นาน เผชิญหน้ากับผู้เชี่ยวชาญระดับขอบเขตนักบุญแน่นอนว่าไม่อาจฆ่าเขาลงได้
หากเขาถอยไปตอนนี้มันก็จะเป็นการทิ้งเป่าเอ๋อไว้ตามลำพังนั้นมันอันตรายเกินไป
“ชิ!”
ทันใดนั้นพลุไฟสีขาวก็ลอยขึ้นไปบนฟ้าเหนือลานบ้านของเซียวอวี่หลัน หัวใจของเซียวเฉินหยุดเต้นไปชั่ววินาทีเขาเริ่มรู้สึกไม่ดี เขารีบส่งสัมผัสวิญญาณออกไปในทิศทางนั้น
ตรงใจกลางลานศิษย์ตระกูลเซียวหลายคนนอนกองอยู่บนพื้นเป็นร่างไร้วิญญาณ เซียวอวี่หลันกำลังทรุดอยู่กับพื้นและใบหน้าซีดเซียวเลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากของนาง ไม่อาจรู้ได้ว่าเป็นหรือตาย เขาเห็นหลังของชายชุดดำถอยกลับไปอย่างรวดเร็ว
พี่สาวอวี่หลัน! เซียวเฉินรู้สึกหนาวเหน็บในใจ เขาอยากจะใช้อัสนีหลบเลี่ยงตรงเข้าไปทันที
“กำลังคิดจะหนี? อย่าคิดว่ามันจะเกิดขึ้น” เมื่อชายชุดดำเห็นว่าเซียวเฉินทำท่าจะจากไป เขารีบใช้ดาบปัดการโจมตีของเยว่หยิงทิ้งไปและกระโดดเข้ามาอย่างดุเดือด ดาบเร็วดุจสายฟ้าสับลงมาที่เซียวเฉิน
เซียวเฉินรีบใช้อัสนีหลบเลี่ยงออกมาถอยกลับอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเขาแดงก่ำจณะที่ตะโกนออกมา “สารเลว! อย่ามาขวางทางข้า!”
ชายชุดดำหัวเราพอย่างเย็นชา “เป็นแค่ระดับขอบเขตเชี่ยวชาญยุทธต่ำต้อย มีสิทธิ์อะไรกล้ามาพูดเช่นนี้กับข้า?”
หลังจากที่เขาพูดจบเขาก็ไม่ไปสนใจเยว่หยิงที่พุ่งตรงเข้ามาและยกดาบของเขาขึ้นหมายจะสังหารเซียวเฉิน พลุไฟสีขาวเมื่อก่อนหน้านี้หมายความว่าหนึ่งในเป้าหมายสำเร็จลุล่วงแล้ว
รู้สึกกังวลในใจแต่เขาก็ไม่ได้รอช้า ถึงแม้ว่าเขาอาจจะต้องรับการโจมตีที่สาหัสแต่ก็อยากจะทิ้งบาดแผลร้ายแรงไว้ให้เซียวเฉิน
เซียวเฉินยังคงถอยหนีพร้อมกับปาแผ่นยันต์ระดับ 3 ออกไป แผ่นยันต์เปิดออกกลางอากาศก่อนที่จะกลายเป็นลูกบอลไฟระเบิดรุนแรงในอากาศ
มีแผ่นยันต์เป็นจุดศูนย์กลางเปลวเพลิงและคลื่นระเบิดขนาดใหญ่จำนวนมากพุ่งออกไปทั่วทุกทิศทาง อากาศถูกเผาผืนดินถูกสั่นสะเทือนคลื่นความร้อนพลุ่งพล่านปกคลุมพื้นที่
“บูม!”
พลังงานหนาวเย็นระเบิดออกมาจากร่างของชายชุดดำ เปลวเพลิงรอบตัวเขาแยกออกไปในทันที ชายชุดดำรู้สึกหยียดหยามในใจ เปลวเพลิงนี้ไม่ได้ทรงพลังถึงขนาดที่เขาต้องไปใส่ใจ
อย่างไรก็ตามแผ่นยันต์ที่ลอยอยู่กลางอากาศไม่ได้หายไปเมื่อเปลวเพลิงกระจายออกไป มันยังคงบินต่อไปส่องประกายแสงออกมาก่อนที่จะระเบิดขึ้นอีกครั้ง
“ฮ่ะ!”
พลังฉีหนาวเหน็บระเบิดออกมาโดยรอบ อากาศโดยรอบถูกแช่แข็ง อุณภูมิลดต่ำลงมากกว่าหนึ่งร้อยองศา อากาศหนาวเย็นทำให้ต้องสั่นสะท้านเมื่อสูดหายใจเข้าไป
ชายชุดดำหยุดเท้าในทันทีรู้สึกตกตะลึงแต่ก็ไม่ได้ตกใจกลัว เขาหมุนเวียนพลังปราณภายในร่างและขับพลังฉีอันหนาวเหน็บออกไปจากตัวเขา
“ฟิ่ว!”
คลื่นความร้อนที่กระจัดกระจายไปก่อนหน้านี้ทันใดนั้นก็หวนกลับมาจากทั่วทุกทิศกระทบกับพลังฉีหนาวเย็นในอากาศ ชายชุดดำรู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาทันที พลังฉีหนาวเย็นไม่สิ้นสุดมาจากทางซ้ายของเขาและคลื่นความร้อนบ้าคลั่งเพิ่มขึ้นมาจากทางขวา
“บูม!”
เมื่อธาตุตรงข้ามทั้งสองเข้ามาปะทะกัน เมื่อถึงระดับหนึ่งก็เกิดระเบิดขึ้นมารุนแรงยิ่งกว่าครั้งก่อนๆ โดยมีชายชุดดำเป็นจุดศูนย์กลางของระเบิด
ชายชุดดำถูกจับไว้ตรงกลางและเกิดระเบิดขึ้น แม้ว่าเขาจะเหลือสภาพน่าสลดแต่เขาก็ไม่ได้บาดเจ็บร้ายแรง
ก่อนที่เขาจะตั้งตัวได้เงามังกรทองทั้งเก้าก็ตรงเข้ามาหาเขาอยากรวดเร็ว เงามังกรทั้งเก้านี้มีพลังฉีมังกรที่เซียวเฉินแทรกลงไปในรูปสลักของเยว่หยิง ความแข็งแกร่งมันไม่ธรรมดา หากโดนมันเข้าไปแม้แต่ระดับขอบเขตนักบุญก็เจ็บหนัก
“ทักษะต่อสู้ ผลักเมฆาเบิกสุริยัน”
ชายชุดดำไม่กล้าที่จะประมาทเขารีบใช้ทักษะต่อสู้ระดับลึกซึ้งออกมาทันที แสงเปล่งประกายออกมาจากคมดาบของเขาตัดผ่านความมืดราวกับกำลังตัดเมฆดำออกจากกัน คมดาบสว่างสดใสราวกับดวงอาทิตย์
ทักษะต่อสู้อันแข็งแกร่งของทั้งสองเข้าปะทะกัน โต๊ะหินที่ตั้งอยู่ในลานบ้านของเซียวเฉินสลายกลายเป็นฝุ่นจากคลื่นพลัง
เซียวเฉินไม่อยู่ในอารมณ์ที่จะต่อสู้ยืดเยื้ออีกต่อไป เขาส่งสัมผัสวิญญาณออกไปและพบว่าเซียวอวี่หลันที่เดิมยังลืมตาอยู่นั้นในตอนนี้ดวงตาปิดสนิท สีหน้าของเขากลายเป็นซีดขาว มีคนสองสามคนพุ่งเข้ามาจากด้านข้างยกตัวนางขึ้นและตรงไปที่ห้องยาของตระกูลเซียว
หัวใจของเซียวเฉินตอนนี้กลายเป็นว่างเปล่า เขาอยากจะเอาเม็ดยาห้วนคืนโลหิตไปส่งให้ในทันที เขายกเท้าขึ้นเตรียมที่จะจากไป
“ข้าบอกว่าเจ้าห้ามไป!” ชายชุดดำผลักเยว่หยิงออกไปอีกครั้งและพุ่งเข้ามาเซียวเฉิน
หลังจากนั้นพลุไฟก็พุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง มีอีกคนทำภารกิจสำเร็จแล้ว ตามแผนมันเป็นเวลาที่จะต้องถอยกลับแล้ว อย่างไรก็ตามเขายังไม่ได้แม้แต่จะได้แตะตัวเซียวเฉิน
เซียวเฉินดวงตาแดงก่ำพร้อมกับตะโกนอย่างเย็นชา “ไอ้สารเลว! ข้าบอกว่าอย่ามาขวางทางข้าอีก! เจ้าไม่ได้ยิน?”
“ทักษะต่อสู้วายุล้อมทิศ”
ชายชุดดำยกดาบของเขาขึ้นและเงาดาบนับไม่ถ้วนก็ปรากฎออกมาทั่วทุกที่ วายุลมกรดก่อตัวขึ้นฝุ่นเอาฝุ่นควันบนพื้นขึ้นไป
“ฮ่ะ!”
ลมกรดเข้ามาถึงตัวชายชุดดำหอบเขาขึ้นไปในอากาศ เขาตะโกนออกมาอย่างเกรี้ยวกราดและเงาดาบทั้งหมดหวนกลับมา แสงบนดาบของเขายาวขึ้นเป็นเท่าตัว
“โล่อัสนีสวรรค์!”
ด้วยความช่วยเหลือของลมกรดความเร็วของชายชุดดำเพิ่มมากขึ้น เซียวเฉินไม่อาจหลบหนีออกไปได้ทันเวลาเขาทำได้เพียงใช่โล่อัสนีสวรรค์ออกมารับ โล่ที่สร้างขึ้นมาจากสายฟ้าอยู่ในรูปตัวอักษร ‘金’ ห่อร่างของเซียวเฉินไว้ทันที
“ปัง!”
ดาบแสงปะทะเข้ากับโลอัสนีสวรรค์และส่งเสียงอู้อี้ออกมา เกิดรอยร้าวขึ้นบนโล่อันีสวรรค์และหลังจากนั้นไม่นานมันก็แตกสลายไปอย่างสมบูรณ์
พลังมหาศาลจากดาบแสงระเบิดใส่เซียวเฉินลอยไปในทันที เกิดแผลเลือดสาดขึ้นที่ไหล่ขวาของเขา หากเซียวเฉินไม่มีโล่อัสนีสวรรค์มารับไว้เขาคงขาดเป็นสองท่อนไปเรียบร้อยแล้ว
เซียวเฉินหยิบเม็ดยาห้วนคืนโลหิตเข้าปากของเขาเขายิ้มขมขื่นกับตัวเอง ต่อหน้าพลังที่แข็งแกร่งทั้งกลยุทธ์และลูกเล่นต่างๆล้วนไร้ความหมายไม่ว่าพวกมันจะดีเลิศขนาดไหน
ดังเช่นตอนนี้เขาสามารถเลียนแบบวายุล้อมทิศได้ แต่อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะได้บินขึ้นไปเขาคงจะถูกผ่าเป็นสองท่อนไปซะก่อน
เหลือเพียงการใช้มังกรฟ้าห้วนกลับที่พอจะสามารถทำให้มันบาดเจ็บได้ มิฉะนั้นแม้เขาจะถูกทุบจนตายเขาก็ไม่อาจที่จะฝากทิ้งไว้ได้สักบาดแผล อยู่ต่อหน้าความแข็งแกร่งที่แท้จริงก็มีเพียงใช้ความแข็งแกร่งที่มากขึ้นไปเท่านั้นมาต่อกร
เพียงนึกคิดร่างของเยว่หยิงก็เปล่งแสงสีทองงดงามออกมา เงามังกรทั้งเก้าหมุนวนไปรอบตัวนางอย่างต่อเนื่องและนางก็เปล่งเสียงฟู่ของมังกร
ชายชุดดำมองไปที่เยว่หยิงอย่างเยือกเย็น เขาไม่ได้ไปใส่ใจกับนางมากนัก หลังจากได้ประมือกับนางเขาก้ได้รู้ถึงจุดอ่อน ทวงท่าของนางไม่แพรวพราวพอ นางไม่มีทักษะการเคลื่อนไหวและปฏิกิริยาตอบโต้ของผู้เชี่ยวชาญระดับนักบุญ มีเพียงความแข็งแกร่งของนางเท่านั้นที่อยู่ระดับขอบเขตนักบุญ
มองดูเลือดที่ไหลออกมาจากไหล่ขวาของเวียวเฉินชายชุดดำพูดขึ้นอย่างไม่แยแส “อีกเพียงหนึ่งกระบวณท่าข้าจะได้ไปจากที่นี่เสียที”
“คลื่นสมุทรไร้ขอบเขต!”
ทันใดนั้นคลื่นทะเลอันไร้ขอบเขตปรากฎขึ้นด้านหลังของเยว่หยิง มังกรฟ้าโฉบขึ้นมาจากทะเลและคำรามออกมาเสียงดัง มันว่ายวนอยู่บนท้องฟ้าครู่หนึ่งก่อนที่จะพุ่งเข้าไปหาชายชุดดำ
มันเป็นถึงทักษะต่อสู้ระดับปฐพีชายชุดดำตกตะลึง มันเป็นทักษะต่อสู้ของราชวงศ์หญิงสาวผู้นี้ไปได้มันมาได้อย่างไร?
“ปัง!”
ช่างรวดเร็ว! นี้เป็นความคิดสุดท้ายของชายชุดดำก่อนที่เขาจะโจมตีจากมังกรฟ้า พร้อมกับเสียงดังสนั่นเกิดหลุมลึกกว่าสามเมตรบนพื้นแตกเป็นรอยร้าวไปทั่วทุกทิศทาง
“กร้าว…!”
เมื่อรอยร้าวขยายไปถึงกำแพงของลานบ้านกำแพงก็พังลงมาในทันที ทันใดนั้นอาคารบ้านทั้งหมดในลานก็พังลงมา เนื่องจากฐานของมันได้รับความเสียหาย
เซียวเฉินป้องกันตัวเองด้วยสองมือด้านหน้าเขา หลังจากที่เขาถูกคลื่นพลังฉีผลักถอยไปสองสามก้าวเขาก็ตั้งตัวได้ เขามองไปที่ห้องของเป่าเอ๋อด้วยความกังวลและพบว่านางติดอยู่ข้างใต้ลำแสง เซียวเฉินมองดูฉากข้างหน้าดวงตาเต็มไปด้วยความกลัวและความกังวล
ตราบที่ทุกอย่างเรียบร้อยเซียวเฉินก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก
หลังจากที่เยว่หยิงจบกระบวณท่านี้นางก็กลายเป็นลำแสงและบินมาที่มือของเซียวเฉินกลับกลายไปเป็นรูปสลักไม้ดังเดิม
มองดูเรืองแสงของรูปสลักที่จางลงไปมากเซียวเฉินก็รู้สึกเศร้าใจ คลื่นสมุทรไร้ขอบเขตสามารถใช้ออกมาได้อีกเพียงสองครั้งก่อนที่รูปสลักจะหมดพลังไป
ภายในหลุมลึกชายชุดดำลุกขึ้นยืนอย่างช้าๆ สายโลหิตไหลออกมาจากมุมปาก เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บในภารกิจนี้
ด้วยการกระโดดขึ้นมาเบาๆ ชายชุดดำกลับขึ้นมาที่ปากหลุม สิ่งที่ทำให้เขาประหลาดใจก็คือเขาไม่รู้สึกถึงผู้เชี่ยวชาญระดับขอบเขตนักบุญนางนั้นอีกแล้ว
ทันใดนั้นเขาก็นึกถึงบางสิ่งและเอ๋ยขึ้นถามเซียวเฉิน “คนเมื่อก่อนหน้านี้…. เป็นเพียงสมบัติบางอย่างใช่หรือไม่? ตอนนี้สมบัติลับนั้นสูญสิ้นไปแล้วเจ้ายังคงไม่รีบหนีไป? ข้าล่ะแปลกใจ”
เซียวเฉินสะบัดมือเบาๆและกระบี่เงาจันทร์ที่ตกอยู่ตรงมุมบินกลับมาหามือของเขา ประกายสายฟ้าแผ่ออกมาจากคมกระบี่และพลังงานแก่นกลางปีศาจระดับ 6 ก็ปลดปล่อยออกมาอย่างสมบูรณ์
นัยตาของชายชุดดำเบิกกว้างและพูดขึ้นอย่างไม่แยแส “ข้าจะขอรับอาวุธปีศาจชิ้นนี้ไป!”
เซียวเฉินมองอย่างเย็นชาไปที่ชายชุดดำที่เดินเข้ามาหาเข้าช้าๆ พลังปราณในร่างของเขากำลังหมุนเวียนไปในวิถีรูปแบบของมังกรดิ่งทลายทัพ พลังปราณของเขาไหลเวียนอย่างรวดเร็วเร่งความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นและรอโอกาสที่จะใช้มังกรฟ้าห้วนกลับออกมา
“ปัง!”
ขณะที่เซียวเฉินกำลังจะใช้มังกรฟ้าห้วนกลับออกไปเกิดเสียงพื้นดินพังทลายดังออกมาจากระยะไกล มีร่างของมนุษย์ทะลุผ่านชั้นประตูเข้ามาและเหินขึ้นไปบนฟ้า
ระดับขอบเขตกษัตร์ยุทธ?
พวกเขาทั้งสองหยุดมือลงทันทีแต่สีหน้าของพวกเขาต่างกันไปคนละทาง เซียวเฉินรู้ว่าเขานั้นรอดปลอดภัยแล้ว อย่างไรก็ตามชายชุดดำไม่ลังเลที่จะหันหลังหลบหนีอย่างรวดเร็วเร่งทักษะเคลื่อนที่ออกมาจนถึงขีดสุด
ร่างมนุษย์ที่ปรากฎตัวขึ้นมาบนฟ้านั้นก็คือผู้นำตระกูลเซียวที่กำลังเก็บตัวฝึกฝน – เซียวฉง มีเสียงดังกังวาลออกมาจากรอบตัวของเขา ภายในพริบตาเขาบินไปขวางหน้าชายชุดดำอย่างรวดเร็ว
