SPH: บทที่ 88 ผิดคาด
เย่หยู ยกคิ้วของเขา มองดูหลี่หมิงจู ด้วยสีหน้างงงวยแล้วถามว่า “คุณป้าเป็นใคร?”
ป้า?
เส้นเลือดบนหน้าผากของหลี่หมิงจู ปูดโปน แต่เธอก็ยังคงทำทีท่าเหมือนเดิม! จริง ๆเธอทำเป็นว่าไม่เคยถูกใครเรียกป้ามาก่อน?
หลี่หมิงจู่ จ้องตาเย่หยูอย่างเย็นชา และพูดว่า “ฉันเป็นแม่ของโอวหยางหยู หนึ่งในคณะกรรมการผู้อำนวยการโรงเรียนเซียงหยู”
แม่ของโอวหยางหยู? เย่หยู เข้าใจว่า พวกเขามาที่นี่เพื่อสร้างปัญหา!
“ถ้างั้น ผมขอให้ป้าหลี่ อธิบายว่าอะไรคือเหตุผล ที่ทำให้ผม ไม่ได้รับสิทธิ์นี้?”
หลี่หมิงจู พูดอย่างรังเกียจ “เพราะคุณไม่คู่ควร!”
ดวงตาของเย่หยู เปล่งประกาย เสียงโห่ร้องเบา ๆ ว่า “ไม่คู่ควรเหรอ?”
หลี่หมิงจู พยักหน้าอย่างเอาเป็นเอาตาย และกอดแขนของเธอ “ใช่! คุณไม่สมควรกับได้รับสิทธิ์นี้!”
ปากของเย่หยู เผยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย และถามว่า “แล้วคนแบบไหนที่คู่ควรกับโควต้าในตามที่ป้าพูด?”
คางของหลี่หมิงจูเชิดขึ้นเล็กน้อย ขณะที่เธอพูดอย่างภูมิใจ “หลานชายของฉันโอวหยางอัน ไม่ว่าจะเป็นความรู้หรือการฝึกฝน ก็สุดยอด!” ในการแข่งขันคณิตศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยพรินซ์ตัน ปีนี้เรามีโอกาสที่จะสามารถติดอันดับหนึ่งในห้าอันดับแรก! “
หลี่หมิงจู กล่าวต่อว่า “โอวหยางอัน เป็นผู้สมัครที่ดีที่สุดเหมาะสมกับโควต้านี้!
โอวหยางอัน ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นลูกพี่ลูกน้องของโอวหยางหยู เขาต้องการมีส่วนร่วมในการแข่งขันคณิตศาสตร์ด้วยหรือไม่?
เย่เย่หัวเราะเยาะ “ฮ่า! ท็อปห้า คุณมีความกล้าที่จะพูดถึงอันดับของคุณ ในแบบที่น่าอับอายหรือเปล่า?”
หลี่หมิงจูโกรธและกรีดร้อง “คุณจะรู้อะไร?! การแข่งขันคณิตศาสตร์นี้เป็นการแข่งขันที่มีชื่อเสียงที่สุด! ห้าอันดับแรกอยู่ในอันดับที่สูงมากแล้ว!
“ฉันกลัวว่าคุณจะไม่รู้ชื่อของการแข่งขันนี้!”
เย่หยูเยาะเย้ย “ขอโทษด้วย!” “ผมเตรียมตัวเข้าร่วมการแข่งขันครั้งนี้ด้วย!”
หลี่หมิงจู่จ้องมองอย่างว่างเปล่า และตอบโต้ทันที มองดูเย่หยูด้วยการดูถูกเหยียดหยามยิ่งขึ้น ฮ่า ๆ ๆ นี่มันเฮฮา! เมื่อถึงเวลานั้น เราต้องไม่ล้มเหลวในการผ่านรอบคัดเลือก นั่นน่าอายจริงๆที่จะส่งคนแบบนี้ไปต่างประเทศ! “
หลี่เสวี่ยซูนั่งอยู่บนเก้าอี้ ไอแบบแห้งๆ และพูดว่า “เย่หยูเป็นนักเรียนที่ดีของศาสตราจารย์หวูไต้ ความสามารถทางคณิตศาสตร์ของเขานั้นลึกซึ้งมาก และเขามีโอกาสสูงที่จะชนะการแข่งขันครั้งนี้!”
รอยยิ้มของหลี่หมิงจู แข็งค้าง เมื่อมองดูหลี่เสวี่ยซู โดยไม่เชื่อว่า “คุณพูดว่าอะไร” ศาสตราจารย์หวู “
“ศาสตราจารย์หวู!”
หลี่หมิงจู มองดูที่เย่หยู ด้วยความตกใจ “นั่นเป็นไปไม่ได้!” เขาจะเป็นเป้าหมายของหวูไต้ ได้อย่างไร! “
ไม่สามารถตำหนิหลี่หมิงจูได้ เพราะรู้สึกแปลกใจ เพราะหวูไต้เป็นคนธรรมดาในสาขาคณิตศาสตร์ในประเทศจีน คนที่เข้าตาของเขา เป็นนักเรียนยากจนในวิชาคณิตศาสตร์ได้อย่างไร?
การแสดงออกของหลี่หมิงจู ดูไม่ได้ แต่เธอก็ยังพูดอย่างเด็ดเดี่ยวว่า “ในระยะสั้น เรื่องนี้ได้รับการตัดสินใจแล้ว! ประธานโรงเรียนก็พยักหน้าตกลง!!
เย่หยู ไม่ได้ขยับ และหัวเราะอย่างเยือกเย็น “โควต้าสำหรับมหาวิทยาลัยในจีน มีค่าจริงๆเหรอ?” แม้ว่าจะเป็นการสอบ ผมก็สามารถทำได้! “
หลี่หมิงจู ดูเหมือนจะได้ยินเรื่องตลก ที่สนุกที่สุด ขณะที่เธอหัวเราะ “คุณคิดว่าเพราะคุณเก่งคณิตศาสตร์ คุณสามารถเข้ามหาวิทยาลัยหัวกัวได้หรือ?
ไม่ไร้เดียงสาไปหน่อยเหรอ! คุณคิดว่ามหาวิทยาลัยจีนเป็นบ้านของคุณหรืออย่างไร?!”
หลี่เสวี่ยซู ที่ยืนอยู่ข้างๆ หัวเราะอย่างขำขัน และพูดว่า “โอ้! ฉันลืมที่จะบอกคุณว่า ในการสอบของเช้านี้เย่หยู ทำลายสถิติของโรงเรียนมัธยมเซียงหยู ด้วยคะแนนเต็ม!”
ด้วยความที่มีไฟแช็คระดับสูง เย่หยู สามารถอ่านหนังสือเรียนมัธยมตั้งแต่หัวจรดเท้า ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเย่หยู อาจกล่าวได้ว่า การสอบระดับมัธยมปลายเป็นการเล่นของเด็ก ๆ !
“นี่มันเป็นไปไม่ได้!”
หลี่หมิงจู เซเหลียวหลัง ราวกับว่าเธอได้รับความเดือดร้อน จากการระเบิดที่ไม่สามารถจินตนาการได้
หลังจากนั้นไม่นานหลี่หมิงจู เงยหน้าขึ้นและพูดอย่างดุเดือดว่า “อย่างไรก็ตามมันเป็นไปไม่ได้! เรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว! สิทธิ์นี้จะไม่ถูกมอบให้กับเขา!”
เสียงดังเอี๊ยด!
เสียงเปิดประตู เข้าสู่ห้องทำงานของอาจารย์ใหญ่ ถูกเปิดออกอย่างกระทันหัน
ร่างสูงและตรงเดินเข้ามา และเมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องของหลี่หมิงจู เขาขมวดคิ้วและถามว่า “มีอะไร?” เกิดอะไรขึ้น?
เมื่อได้ยินอย่างนี้ หลี่หมิงจูหันศีรษะของเธอ ด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่าเธอเห็นผู้ช่วยให้รอดตายของเธอ เธอรีบวิ่งไปหา และพูดอย่างประจบประแจงว่า “ประธานคุณมาได้อย่างไร?”
ชายชราที่มีรูปร่างหน้าตาสง่างาม เดินเข้ามา หลี่หมิงจู ทำท่าที ราวกับความพบผู้ช่วยให้รอดชีวิต รีบปรี่เข้าไปทักทาย
ผู้อาวุโสที่มีเกียรติ เดินเข้ามาดูที่ หลี่หมิงจู และถามด้วยเสียงนุ่มลึกว่า “ทันทีที่ฉันเข้ามา ได้ยินว่าคุณกำลังตะโกนเรื่องโควต้า? เกิดอะไรขึ้น?ไม่ใช่ว่าตัดสินใจเรื่องมอบโควต้าไปแล้วเหรอ
หลี่หมิงจูยิ้มอย่างเขินอาย และพูดว่า “ใช่แล้ว ท่านประธาน ฉันได้พูดเรื่องนี้กับคุณเมื่อวานนี้ และคุณก็ยินยอมให้โอวหยางอัน หลานชายของฉันให้ได้รับโควต้านี้
ชายชราขมวดคิ้ว และพูดด้วยความไม่พอใจว่า “พูดตรงๆนะ ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ โอวหยางอันจะไม่มีคุณสมบัติที่จะได้รับโควต้านี้!”
หลี่หมิงจู แสดงอาการไอแห้ง ๆ และพูดอย่างงุ่มง่าม เธอพูดว่า “เอ่อ เอ่อ นี่ไม่ใช่กรณีที่มีคนไม่เหมาะสมในโรงเรียนมัธยมเซียงหยูใช่หรือไม่? ฉันแค่พยายามไม่ให้โควต้าเสียเปล่า .”
หลี่เสวี่ยซู ผู้อยู่ข้างๆเข้าใจแล้ว หลี่หมิงจู ไม่ได้บอกความเห็นของเขา ต่อคณะกรรมการ มิฉะนั้นแล้วประธานจะไม่รู้ได้อย่างไร ว่าเขาจะมอบโควต้าให้เย่หยู?
ใบหน้าของหลี่เสวี่ยซูเปลี่ยนเป็นถอดสี และเขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ท่านประธานจริง ๆ แล้ว ผมได้ตัดสินใจที่จะให้โควตานี้ที่มัธยมเซียงหยู
แสงเย็นชาส่องเข้ามาในดวงตาของผู้เฒ่า ในขณะที่เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่สง่างาม “คุณได้ตัดสินใจแล้วหรือ? ทำไมผู้อำนวยการหลี่ พูดว่ายังไม่ได้ตั้งโควต้าล่ะ?”
ใบหน้าของหลี่หมิงจู ดูเศร้าสลด เพราะเธอจ้องมองที่หลี่เสวี่ยซู และพูดติดอ่าง “เรื่องนี้ เป็นแบบนี้ ฉันรู้สึกว่าเย่หยูนี้ ไม่เหมาะสำหรับโควต้าการส่งมอบ” ดังนั้น …
เย่หยู ยิ้มเย็นชาเย้ยหยัน พูดกับหลี่หมิงจู ว่า “คุณปฏิเสธคำแนะนำของประธานหลี่ อย่างลับๆหรือครับ?”
ได้ยินดังนั้น คิ้วของหลี่หมิงจู เอียงขึ้น ในขณะที่เธอดุด่าอย่างโกรธเคือง “เย่หยู! คุณเป็นใคร ถึงมาพูดที่นี่!
หลังนั้น หลี่หมิงจู หันไปหาท่านประธานและยิ้ม “ประธานดูนี่สิ นี่คือเย่หยู! สำหรับนักเรียนที่ไม่มีการศึกษา เช่นนี้ คุณจะส่งมอบโควตาให้เขาไปมหาวิทยาลัยจีนได้อย่างไรกัน?”
ชายชราเหลือบมองเย่หยู และขยับเท้าทันที แล้วเดินไปหาเย่หยู
หลี่หมิงจู ยืนอยู่ข้าง ๆ พร้อมกับกอดอกหัวเราะอย่างเยือกเย็น เมื่อเธอมองเย่หยู เตรียมที่จะเห็นเรื่องตลก
ท่านประธาน เป็นคนที่ให้ความสนใจกับคนระดับบน และข้างล่างเขา เขาเกลียดคนที่ขัดจังหวะเขา เมื่อเขาพูด
เย่หยูแย่งชิงศักดิ์ศรีของประธาน ดังนั้นเขาจะถูกตำหนิอย่างแน่นอน ในกรณีที่เลวร้ายที่สุด เขาอาจถูกไล่ออกจากมัธยมเซียงหยู นี่เป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!
หลี่เสวี่ยซู ก็เหงื่อออกด้วย เขากังวลเรื่องเย่หยูถูกตำหนิ ว่าพูดไร้สาระ
แต่เย่หยู เป็นนักเรียนของเขา ดังนั้นหลี่เสวี่ยซู สามารถฝืนตัวเอง และยืนต่อหน้าประธาน เตรียมที่จะพูดแทนเย่หยู
“ ท่านประธานอย่าโกรธ! คราวนี้ เย่หยู โมโหเพียงชั่วครู่หนึ่ง ซึ่งเป็นสาเหตุที่เขาไม่ได้พูดอะไรเลย อย่าไปสนใจ!”
ชายชราหยุดเดิน และมองดูหลี่เสวี่ยซู ในขณะที่เขาพูด อย่างไร้อารมณ์
เหงื่อเย็นมากขึ้นเรื่อย ๆ เกิดขึ้นบนหน้าผากของหลี่เสวี่ยซู ในขณะที่เหงื่อค่อยๆหยดลงไปที่พื้น “ท่านประธาน ผม … “
“หลีกไป!”
“ครับ!” ท่านประธาน. “ร่างกายของหลี่เสวี่ยซู ตัวสั่น เขาไม่สามารถต้านทานแรงกดดัน จากท่านประธานได้อีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงทำให้เพียงหลบทางให้เท่านั้น อ่านโดจิน doujinza.com
ในขณะนี้ รอยยิ้มของหลี่หมิงจู ก็สนุกสนานยิ่งขึ้น เธอคร่ำครวญ ขณะจ้องมองที่หลี่เสวี่ยซู ในใจของเธอเธอมีความสุขมาก
หลี่เสวี่ยซู คนนี้กำลังต่อสู้กับประธานทั้งในที่สาธารณะและในใจ ตอนนี้เขาโกรธประธานแล้ว กลัวว่าเขาจะไม่สามารถดำรงตำแหน่งอาจารย์ใหญ่ ได้อีกต่อไป
หลี่หมิงจูมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอตกอยู่ในภวังค์ ในเวลานั้นตราบใด ที่เธอยังเป็นอาจารย์ใหญ่โรงเรียนมัธยมเซียงหยู เธอจะไม่สนใจ?
ผู้เฒ่าเดินไปข้างหน้าเย่หยู และยกแขนขึ้น
ความพึงพอใจในสายตาของหลี่หมิงจู ชัดเจนยิ่งขึ้น ดูเหมือนว่าท่านประธานจะโกรธจริง ๆ เขาโกรธจริง ๆ
จนถึงจุดที่โจมตีออกมา!
ผัวะ!
เรื่องของประธานตบเย่หยู ไม่ได้เกิดขึ้นตามความคาดหวังของหลี่หมิงจู
ผู้เฒ่ายกแขนขึ้น และตบไหล่ของเย่หยูเบา ๆ ตามด้วยเสียงหัวเราะดัง ๆ อย่างมีความสุข
“ฮ่าฮ่าฮ่า…เพื่อนตัวน้อยของฉัน ไม่คิดว่าเราจะได้พบกันเร็ว ๆ นี้!” ฉันไม่ได้คาดหวังว่า คุณจะเป็นนักเรียนของมัธยมเซียงหยู
