ลืมรักเลือนใจ – ตอนที่ 43 ผมนี่แหละคนมีหลักการ

 
 
 
หลินเยียนมองเขา “ทำไม?”  
 
 
เผยอวี่ถังโบกไม้โบกมือเป็นเชิงปฏิเสธคำถาม “เปล่า! พี่เนี่ยเป็นพ่อผมจริงๆ ด้วย พี่เยียนพูดถูก พี่เยียนถูกเสมอ!  
 
 
หลินเยียนอึ้งกว่าเดิม “ฉันถูกเสมอ? ไม่ใช่ว่าเธอเพิ่งบอกว่าฉันเป็นดาราปลายแถวที่พยายามก่อเรื่องอื้อฉาวเพื่อเพิ่มชื่อเสียงหรอกเหรอ? แถมฉันยังเป็นยัยหน้าด้านที่เที่ยวป่าวประกาศข่าวลือว่าฉันเป็นแฟนกับนักแสดงหนุ่ม…”  
 
 
เผยอวี่ถังรีบปฏิเสธโดยไม่ลังเล “คนอื่นเป็นคนปล่อยข่าวพวกนั้นนะพี่ คงเป็นพวกที่อยากให้พี่เสียชื่อไง!”  
 
 
หลินเยียนพูดไม่ถูก…  
 
 
หนุ่มน้อย ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้พูดแบบนี้สักหน่อย!  
 
 
มุมปากของหลินเยียนกระตุกเล็กน้อย “เธอนี่เปลี่ยนฝั่งเร็วจริงนะ หลักการของเธออยู่ไหนกัน”  
 
 
เผยอวี่ถังเกาหัว “หลักการ? ผมนี่แหละคนมีหลักการ!”  
 
 
หลินเยียนอึ้ง…  
 
 
เขาคงยึดหลักการที่ว่า คนที่ขับรถเร็วกว่าคือคนถูกเสมอ  
 
 
แล้วถ้าเป็นนักแข่งสูงวัยมากประสบการณ์ล่ะ? เขาจะยังคิดแบบนี้อยู่ไหม?  
 
 
“จะว่าไปแล้ว พี่เยียน ทำไมไม่แข่งรถต่อแล้วล่ะ ทำไมถึงมาเป็นดาราแทน?” เผยอวี่ถังถาม  
 
 
ความอยากรู้อยากเห็นของเผยอวี่ถังทำให้เธอรับมือกับสารพัดคำถามของเขาได้ยาก  
 
 
หลินเยียนตอบส่งๆ “จริงๆ ฉันแค่ลองแข่งรถเพราะน่าสนุกดี ฉันชอบเป็นนักแสดงมากกว่า…”  
 
 
เผยอวี่ถังครุ่นคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ก่อนจะเข้าใจว่าอาชีพนักแข่งคงไม่เหมาะที่จะเป็นอาชีพระยะยาวสำหรับหลินเยียน และอาชีพนักแสดงก็ดูเข้าท่ากว่าสำหรับผู้หญิง เขาจึงไม่ถามอะไรเธออีก “แหม…น่าเสียดาย…”  
 
 
หลินเยียนถอนหายใจเฮือกใหญ่เมื่อเห็นว่าเผยอวี่ถังหยุดถามซอกแซกในที่สุด  
 
 
อันที่จริงแล้ว เรื่องที่เธอเล่าให้เผยอวี่ถังฟังนั้นไม่ใช่เรื่องโกหกทั้งหมด หากแต่ยังมีส่วนจริงอยู่บ้าง  
 
 
เธอโกหกเรื่องที่ทำให้เธอเลิกแข่งรถ แต่สาเหตุที่ทำให้เธอเริ่มเป็นนักแข่งนั้นคือเรื่องจริง  
 
 
ในตอนแรก เธอเริ่มแข่งรถเพราะตกหลุมรักนักแข่งคนหนึ่ง แต่ในเวลาต่อมาเธอก็รู้ว่าการแข่งรถสนุกกว่าการมีแฟนเป็นไหนๆ จนเธอลืมเรื่องผู้ชายคนนั้นไปสนิทแล้วให้ความสำคัญกับการแข่งรถเท่านั้น…  
 
 
และเมื่อมองย้อนกลับไปในอดีต นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เหตุการณ์ทำนองนี้เกิดขึ้น  
 
 
เธอเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้อย่างรวดเร็ว เธอทำงานมากมายหลายอย่างหลังจากที่ออกจากโรงเรียน ก่อนที่เธอจะมาเป็นนักแข่งรถ เธอเคยเป็นนักแข่งเกมตัวสำรองมาแล้ว  
 
 
เธอตกหลุมรักนักแข่งเกมมืออาชีพ ดังนั้น เธอจึงฝึกปรือฝีมืออย่างหนักเพื่อเรียนรู้กลยุทธ์ต่างๆ เกี่ยวกับเกมเพื่อเขา แต่ในท้ายที่สุด เธอก็หันมาเป็นนักแข่งมืออาชีพ และเป็นผู้เล่นอันดับต้นๆ ของเซิร์ฟเวอร์  
 
 
การเล่นเกมทำให้เธอสนุกมากจริงๆ แล้วทำไมเธอถึงต้องมีแฟนด้วยล่ะ? แฟนกินได้หรือเปล่า?  
 
 
แต่ในตอนที่เธอเริ่มเล่นเกม เธอยังเด็กมาก เธอหาเงินได้ไม่มากนักเพราะกิจกรรมนี้ยังไม่ได้รับความนิยมเท่าที่ควรในสมัยก่อน การแข่งขันเองก็ไม่ได้มีคนสนใจมากมาย ดังนั้น เธอจึงหางานใหม่ที่การันตีรายได้อย่างงาม  
 
 
จนถึงตอนนี้ อาชีพนักแข่งรถเป็นอาชีพที่ยาวนานที่สุดตั้งแต่เธอเคยทำงานมา และยังเป็นงานที่เธอหลงใหลมากที่สุดด้วย  
 
 
เมื่อแก้ไขสถานการณ์ใดๆ หลังจากถูกถอดชื่อออกจากการแข่งขันไม่ได้ หลินเยียนจึงเดินทางกลับบ้านเกิดโดยคิดว่าน้องสาวและหันอี้เซวียนจะช่วยเหลือและเป็นที่พักพิงให้กับเธอได้   
 
 
เธอปลอบใจตัวเองเสมอว่าการเกษียณตัวเองออกจากงานเป็นเรื่องที่ดี เพราะเธอจะได้มีเวลาให้กับครอบครัวและแฟนหนุ่มมากขึ้น  
 
 
และเพื่อที่จะได้มีเวลาอยู่กับหันอี้เซวียนมากกว่าเดิม เธอจึงตัดสินใจเข้าสู่วงการบันเทิง  
 
 
หลินเยียนบาดเจ็บหนักทั้งร่างกายและจิตใจในเวลานั้น สิ่งที่เธอต้องการมีเพียงการใช้เวลาร่วมกับคนที่เธอรักและรักษาอาการบาดเจ็บของเธอเท่านั้น  
 
 
ใครจะไปคาดคิดว่าที่พึ่งพิงสุดท้ายที่เธอเคยวาดฝันไว้จะกลายเป็นขุมนรกไร้ที่สิ้นสุด?  
 
 
หลินเยียนทำสัญญากับหลินซูหย่าเพื่ออนุญาตให้น้องดูแลทุกอย่าง แต่ผู้เป็นน้องกลับกุข่าวลือและข่าวฉาว ทั้งยังเสแสร้งว่าเธอช่วยเหลือพี่สาวและเลือกรับแต่บทแย่ๆ  
 
 
แน่นอนว่าหลินเยียนมีชื่อเสียงเชิงลบขึ้นมาในทันที เธอถูกโลกออนไลน์โจมตีอย่างหนักหลังจากนั้น และกว่าที่เธอจะทันรู้ตัว ความสัมพันธ์ระหว่างเธอและหันอี้เซวียนก็กระท่อนกระแท่นไปเสียแล้ว  
 
 
เธอเริ่มปฏิเสธงานที่หลินซูหย่าหามาให้แต่ผลที่ได้ไม่เป็นอย่างที่คาด สุดท้าย เธอรู้ความจริงว่าหลินซูหย่าและหันอี้เซวียนแอบคบกันลับหลัง และเธอก็เลือกตัดขาดความสัมพันธ์กับทั้งคู่  
 
 
หลังจากที่เธอลองสืบเสาะหาความจริง เธอพบว่าน้องสาวแท้ๆ นั่นเองที่เป็นผู้บงการและวางแผนทำลายเธอ หลินเยียนเศร้าโศกเสียใจและท้อแท้จนจิตใจของเธอพังยับเยินไม่เหลือชิ้นดี…