ลืมรักเลือนใจ – ตอนที่ 32 เด็กหนุ่ม ฉันขอเตือนให้ทำตัวดีๆ

           จู่ๆ ทำไมถึงรู้สึกว่าน้องชายคนนี้น่าสงสาร?  
 
 
           เผยอวี่ถังหันมาโวยวายหลินเยียนอีกครั้ง “เธอทำอะไรพี่ชายฉัน?”  
 
 
           หลินเยียนถอนหายใจอย่างจนปัญญา “เหมือนคุณจะเข้าใจอะไรผิด…ความจริงฉันกับพี่ชายคุณไม่ได้เป็นอะไรกัน…คุณคิดซะว่าฉันเป็นคนผ่านทางคนหนึ่ง…”  
 
 
           ใช่ ไม่ได้เป็นอะไรกัน ก็แค่นอนด้วยกันมาคืนหนึ่ง แล้ววิ่งเข้ามาห้องคนไข้ของเขาอย่างวิปริตและคิดไม่ซื่อ…ก็เท่านั้น…  
 
 
           หลินเยียนพูดจบ ก็รู้สึกว่าตัวเองละอายใจอย่างไม่ทราบสาเหตุ  
 
 
           เห็นได้ชัดว่าเผยอวี่ถังเองก็ไม่เชื่อคำพูดของเธอเลยสักนิด “ใครจะเชื่อเธอ!”  
 
 
           “อวี่ถัง หยุดได้แล้ว”  
 
 
           ในขณะที่หลินเยียนน้ำท่วมปาก เผยหนานซวี่ได้เดินเข้ามา  
 
 
           ทันใดนั้นหลินเยียนพลันรู้สึกเหมือนสายลมในยามฤดูใบไม้ผลิพัดโชยเข้ามา ดวงตาเป็นประกายขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว   
 
 
           เผยอวี่ถังเห็นเผยหนานซวี่ก็เริ่มปะทุทันที “พี่รอง พี่จะไม่สนใจอะไรเลย ปล่อยให้พี่ชายใหญ่หลงทางผิดงั้นเหรอ? พี่รู้มั้ยว่าพี่ชายใหญ่ไม่ให้ผมกลับบ้านเพราะผู้หญิงคนนี้!”  
 
 
           เผยหนานซวี่เผยสีหน้าระอา “นายบอกว่าจะออกจากบ้านเองไม่ใช่เหรอ?”  
 
 
           ระเบิดลูกที่สอง…  
 
 
เผยอวี่ถัง “…”  
 
 
           เผยอวี่ถังที่ถูกพี่ชายใหญ่และพี่รองทำร้ายจิตใจ น้อยเนื้อต่ำใจอย่างที่สุด พลันประกาศกร้าวว่า “ผมเผยอวี่ถัง แม้ต้องอดตายข้างทาง หรือต้องกระโดดลงจากหน้าต่างห้องนี้ ก็ไม่มีทางยอมรับพี่สะใภ้ใหญ่คนนี้!”  
 
 
           หลินเยียนรู้สึกว่าตัวเองต้องอธิบายอะไรสักอย่าง “เออเดี๋ยวๆ…เพื่อนคนนี้…ฉันไม่ได้คิดอยากเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของนายจริงๆ นะ…”  
 
 
           เผยอวี่ถัง “เธอไม่อยากเป็นพี่สะใภ้ใหญ่ของฉัน งั้นอยากเป็นพี่สะใภ้รองของฉันงั้นเหรอ?”  
 
 
           หลินเยียน “…!!!”  
 
 
           เด็กหนุ่ม ฉันขอเตือนให้ทำตัวดีๆ!  
 
 
           โดยทั่วไป แฟนคลับทุกคนล้วนมโนว่าไอดอลเป็นสามีของตัวเอง หลินเยียนเองก็เช่นกัน  
 
 
           เพราะฉะนั้นเมื่อครู่นี้ตอนที่เผยอวี่ถังพูดคำว่า ‘พี่สะใภ้รอง’ ทำให้เธอรู้สึกละอายใจจริงๆ  
 
 
           ในขณะที่หลินเยียนตกอยู่ในห้วงความคิด พลันได้สบตากับเผยอวี้เฉิงโดยไม่ได้ตั้งใจ จึงพบว่าอีกฝ่ายกำลังจ้องเธอนิ่งๆ  
 
 
           หลินเยียนหัวใจกระเพื่อมไหว หลบสายตาอย่างละอายใจ   
 
 
           ทำไมถึงมีความรู้สึกเหมือนทำผิดแล้วถูกจับได้?  
 
 
           เผยอวี่ถังฟังคำเกลี้ยกล่อมอะไรไม่เข้าหูทั้งนั้นแล้ว โวยวายเสร็จก็ปิดประตูออกไป   
 
 
           “คุณหลิน ขอโทษ อวี่ถังเขาไม่ได้ตั้งใจ” เผยหนานซวี่ปลอบ  
 
 
           หลินเยียนสะบัดมืออย่างทำอะไรไม่ถูก “ไม่เป็นไรๆ คัก ชื่อเสียงของฉันก็ไม่ได้ดีจริงๆ นั่นแหละ…”  
 
 
           “ใช่สิ ยังไม่ได้แสดงความยินดีเลย ต้อนรับคุณหลินเข้าสู่กองถ่ายภาพยนตร์ ‘เพชรตัดเพชร’” เผยหนานซวี่พูด  
 
 
           หลินเยียนได้ยินเช่นนี้ สีหน้าพลันอึ้งๆ “เข้าสู่กองถ่ายภาพยนตร์ ‘เพชรตัดเพชร’…”  
 
 
           เธอเป็นส่วนหนึ่งของกองถ่ายภาพยนตร์ ‘เพชรตัดเพชร’ แล้วจริงๆ เพราะฉะนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ไม่ใช่ภาพมายางั้นเหรอ?  
 
 
           เผยหนานซวี่พยักหน้า “เมื่อกี้ผู้กำกับเจียงอีหมิงโทรมาแจ้งข่าวดีกับผม บอกว่าได้ตัวนักแสดงที่เหมาะสมกับบทหลินเพียนรั่วนางรองหมายเลขสี่ที่สุดมาแล้ว ผมได้ยินชื่อ จึงได้รู้ว่าเป็นคุณหลิน ผู้กำกับยังพูดอีกว่า คุณได้เบิกเงินค่าจ้างล่วงหน้าไปแล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีอะไรผิดพลาดแน่!”  
 
 
           หลินเยียนแค่นเสียงไอเบาๆ อย่างอึดอัด “ครั้งนี้อาจจะโชคดี…”  
 
 
           “คุณหลินถ่อมตัวเกินไปแล้ว การจะได้รับคำชมจากผู้กำกับเจียง ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย  
 
 
           ใช่สิ ผมต้องขอโทษคุณหลิน เรื่องที่ผู้บริหารระดับสูงคนหนึ่งของตานเฟิงเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ของเราทุจริตเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว จงใจบีบให้ผู้กำกับเลือกนักแสดงที่ไม่เหมาะสม   
 
 
           แต่คุณหลินไม่ต้องห่วง หลังจากพบเหตุการณ์นี้ พี่ชายผมก็ได้จัดการคนคนนั้นทันที เพราะฉะนั้นบทนี้จะต้องเป็นของคุณอย่างแน่นอน!”  
 
 
           หลินเยียนได้ยินเผยหนานซวี่เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดจบ จึงเข้าใจทันที  
 
 
           ถึงว่าทำไมจู่ๆ ท่านประธานโจวคนนั้นถึงโดนไล่ออก!  
 
 
           เธอเกือบคิดว่าตัวเองโกงโชคชะตาเข้าแล้วจริงๆ…  
 
 
           แต่ช่วงนี้เธอโชคดีจนเธอเองยังไม่อยากจะเชื่อ…  
 
 
           ร่างกายของเธอเป็นอะไรกันแน่?  
 
 
           หรือ…หรือจะเป็นผลข้างเคียงจากเหตุการณ์ในตอนนั้น?