“มุก?”มุกดากำลังจะขึ้นรถเมล์ กลับถูกคนดึงตัวไว้ เธอดึงเท้ากลับแล้วหันไปมองคนคนนั้นแว๊บหนึ่ง
ธินิดาแต่งหน้าแต่งตาได้สวยงามมาก หน้าตาดูมีสปิริตสูง ดูท่าทางน่าจะเข้าหากับชลธีได้ดีมาก เลยดูกระปรี้กระเปร่าขึ้นเยอะเลย
“เธอมีธุระอะไร?” มุกดาถามเธอ
“มุก ต้องขอโทษจริงๆนะ เพราะเรื่องของฉัน ได้ให้ชลไปฝรั่งเศสเป็นเพื่อนฉัน ไม่ได้ดูแลตอนเธอแท้ง”ใบหน้าของธินิดาเต็มไปด้วยความละอายใจ เหมือนอย่างกับเธอผิดต่อมุกดาจริงๆ แต่ในแววตาเธอเต็มไปด้วยความได้ใจ
“ไม่เป็นไร ฉันก็ยังสบายดีเหมือนเดิม ถ้าเธอไม่มีธุระอย่างอื่นแล้ว ฉันขอตัวก่อน”มองดูรถเมล์จากไปอย่างสิ้นเชิง ในใจมุกดาพังทลายหมด รถสายนั้นต้องรออีกครึ่งชั่วโมงถึงจะมาเชียวนะ
“ฉันอยากเลี้ยงกาแฟเธอแก้วหนึ่งได้มั้ย?ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอจริงๆด้วย” ธินิดาทำสีหน้าไม่มีพิษไม่มีภัยออกมา
“มีธุระอะไรก็คุยที่นี่เลย กาแฟฉันไม่ดื่มแล้ว” มุกดาได้ปฏิเสธ เธอไม่ค่อยอยากคลุกคลีกับธินิดาสักเท่าไหร่
“เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับเธอและชล เธอไม่อยากฟังเหรอ?” ธินิดามองหน้ามุกดา เธออยากรู้ความรู้สึกที่มุกดามีให้กับชลธี เธออยากเห็นหน้าตาตอนที่มุกดาผิดหวังและเสียใจ
“ไม่อยากฟัง ฉันยังมีธุระต่อ ไม่เสียเวลาเธอแล้ว” มุกดาไม่ให้โอกาสกับพวกที่มาโอ้อวดตรงหน้าตัวเองหรอก
“โอเค งั้นฉันขอโทษเธอแทนชลนะ ยังมีอีก ตอนนี้พวกเธอยังมีความสัมพันธ์เป็นสามีภรรยากัน ฉันกับชล……”ธินิดาทำหน้าอยากพูดแต่ก็หยุดชะงักไว้
“ถ้าพวกเธอจะแต่งงาน ฉันเอาสัญญาหย่าให้ชลธีแล้ว เขาแค่ปริ้นออกมาก็ได้แล้ว ฉันได้เซ็นชื่อเรียบร้อยแล้ว ขอโทษด้วย ฉันไปล่ะ” มุกดาไม่อยากพูดอะไรกับธินิดาแม้แต่วินาทีเดียว เธอหันไปกวักมือ มีรถแท็กซี่มาคันหนึ่ง เธอนั่งเข้าไปในรถแล้วจากไปเลย
ธินิดามองเงาของมุกดา เธออยากหัวเราะมาก ตัวเองแค่ใช้อุบายเล็กๆ มุกดาก็หลงกลแล้ว แม่ตัวเองนี่เก่งจริงๆเลย ดูท่าฟังคำพูดของแม่นี่ไม่มีผิดเลย
ธินิดาก็ไม่ได้อยู่ต่ออีก ได้กลับบ้านโดยตรง เธอจะลองไปฟังแผนของแม่ดู ว่าต้องทำยังไงถึงจะให้ชลธีอยู่ข้างกายตัวเองต่อ
“ชลธี ไอ้เด็กเวร!แกเอาลูกสะใภ้ของแม่ไปไหนแล้ว แกเอาลูกสะใภ้แม่คืนมานะ!” นีรชาอยากชวนมุกดาไปช้อปปิ้งเป็นเพื่อนตัวเอง แต่ติดต่อลูกสะใภ้ไม่ได้สักที เธอไปที่วิลล่าของชลธีก็บอกว่ามุกดาออกไปแล้ว
แต่ประจวบเหมาะพอดีเลย ทุกครั้งที่เธอไป มุกดาล้วนออกจากบ้านไปแล้ว เธอชักจะเริ่มจะแปลกใจแล้ว ภายใต้การเค้นถามของเธอ โธรณีได้เล่าเรื่องที่มุกดาแท้งให้เธอฟัง
พอนีรชาฟังตัวเองได้สูญเสียหลานชายไปแบบนั้น เธอก็โมโหสุดๆ ได้ขับรถเองพร้อมลากโธรณีมาขอคำตอบกับชลธี
ชลธีมองหน้าตาที่โกรธกริ้วของแม่ตัวเอง เขาก็ได้รีบวางงานในมือลง แล้วเดินมาไปปลอบโยนแม่ตัวเอง
“แม่ครับ แม่มาได้ยังไงครับ ไม่บอกผมสักคำเลย” ชลธีประคองนีรชาไปนั่งที่โซฟา
“แม่มาไม่ได้หรือไง?มีแค่มารจิ้งจอกที่จะมาได้ใช่มั้ย?”ตอนที่นีรชาโกรธ จะพูดจาไม่ค่อยน่าฟังเท่าไหร่ ธินิดากำลังยกน้ำมาให้เธอพอดี ก็ได้ยินนีรชากำลังด่าว่าตัวเองเป็นมารจิ้งจอก
“แม่ใจเย็นๆครับ มาดื่มน้ำหน่อย” ชลธีรับน้ำชามาจากมือของธินิดา แล้วยื่นให้กับนีรชา
“แม่ไม่อยากดื่มน้ำ แม่อยากได้ลูกสะใภ้ของแม่ แกไปหามาให้แม่เดี๋ยวนี้ แกไป แกไปหามาให้แม่เลย” นีรชาถูกพ่อของชลธีโอ๋จนเสียคน ตอนที่เธองี่เง่าขึ้นมาใครก็ไม่สนทั้งนั้น
“น้ำผึ้ง คุณออกไปก่อน เดี๋ยวมีธุระผมค่อยเรียกคุณ” ชลธีทำให้ธินิดาจากไป
“อืม ได้ค่ะ แม่ฝน หนูขอตัวก่อนนะคะ” ธินิดาพูดกับนีรชาอย่างมีมารยาทมาก จากนั้นก็ได้ออกไป
แม่คอยตักเตือนตัวเองเสมอ จะขัดใจคนของตระกูลสุวรรณเลิศไม่ได้แม้แต่คนเดียว ไม่งั้นฝันไปเถอะว่าจะได้ตระกูลสุวรรณเลิศ
เห็นธินิดาออกไปแล้ว นีรชาได้ลุกขึ้นมาอีก
“ชล ไม่ใช่ว่าแม่ว่าแกนะ แกก็แต่งงานแล้ว ก็อย่าคิดโลเลอีกเลย มุกของแม่ไม่ดีตรงไหน?แกถึงต้องทำกับเธอแบบนี้?แม่ฟังแสนดีพูด แกยังให้มุกไปเอาลูกออกด้วย แค่เพื่อธินิดาคนนั้นเหรอ?”นีรชาเดินมาที่ตรงหน้าของชลธี
“แม่ครับ ไม่ใช่อย่างนั้นครับ” ชลธีอยากอธิบาย
“ทำไมจะไม่ใช่อย่างนั้น?แกนึกว่าแม่ตาบอดหรือยังไง?มุกแท้ง แต่แกกลับไปฝรั่งกับธินิดา พวกแกไปฝรั่งเศสทำไมกัน?ไปฮันนีมูน?”นีรชายิ่งพูดยิ่งโกรธ ลูกชายตัวเองหลงธินิดาคนนี้หัวปักหัวปำจนไม่รู้ว่าตัวเองแซ่อะไรแล้วมั้ง?
“แม่ครับ ที่ผมไปฝรั่งเศสกับธินิดาคือมีเรื่องเร่งด่วนมากครับ” ชลธีรู้สึกตอนนี้ตัวเองพูดยังไงก็พูดไม่ชัดเจนแล้ว
เขากับธินิดามีข้อตกลงกัน ว่าบอกเรื่องนี้กับใครไม่ได้ ต้องไว้หน้าธินิดาหน่อย
“เรื่องเร่งด่วนมาก จะเร่งด่วนสักแค่ไหนกันเชียว แกรู้หรือเปล่าตอนที่ผู้หญิงแท้งร่างกายอ่อนแอมากแค่ไหน แต่แกไม่เพียงไม่เป็นห่วงเธอ แถมยังทิ้งเธอไว้ในโรงพยาบาลคนเดียวอีก” นีรชาแค่คิดก็สงสารจับใจแล้ว
“แม่ครับ ผมได้จัดเตรียมให้นัทธ์ดูแลเธอดีๆ ผมคิดว่าพอผมกลับมาจะอธิบายกับเธอ แต่เธอกลับจากไปแล้ว” ชลธีกดนีรชามานั่งที่โซฟาอีกครั้ง
“แม่ไม่สน แกต้องหาลูกสะใภ้ของแม่กลับมาเดี๋ยวนี้ ยังมีอีก ชลธี แกก็อย่าคิดหย่ากับมุกดา ถ้าแกจะหย่า ก็คืออยากเห็นแม่แกตาย!”นีรชาพูดอย่างเด็ดขาด มุกดาเทียบกับธินิดาคนนั้นแล้วไม่รู้ดีตั้งเท่าไหร่ แต่ลูกชายตัวเองกลับเลอะเลือนขนาดนี้!
“แม่ครับ แม่วางใจได้ครับ ผมไม่หย่ากับมุกหรอกครับ” ชลธีรีบรับประกันทันที มุกดาหายตัวไป เขาเองก็ร้อนรนใจเหมือนกัน แต่ก็หมดหนทางเช่นกัน
“งั้นก็ดี แม่กลับไปก่อนล่ะ” นีรชาเป็นคนใจร้อน เธอได้ยินลูกชายรับประกันกับตัวเองก็วางใจแล้ว ชลธีเป็นคนที่พูดคำไหนคำนั้น น่าจะไม่หลอกตัวเองหรอก
ธินิดาฟังคำพูดของนีรชาแล้ว เธอแค้นจนกัดฟันกร่อน มุกดามีดีอะไร?ลูกสาวของครอบครัวล้มละลายคนหนึ่ง ตัวเองเป็นถึงคุณหนูของตระกูลยืนนานเชียวนะ กับอิแค่มุกดาก็สู้ไม่ได้งั้นเหรอ?
ได้ยินนีรชาจะไป ธินิดารีบหลบไปข้างๆ
“ทศพร นี่มันสามวันแล้วนะ นายยังไม่มีข่าวคราวอะไรเลยเหรอ?”พอแม่ไปแล้ว ชลธีได้หยิบมือถือขึ้นมาเร่งรัดทศพร
“ไม่มี ไม่มีข่าวคราวเลย แต่ฉันถามจันวิภารู้สึกเหมือนเธอน่าจะรู้ เพราะเธอดูไม่ร้อนรนใจอะไรเลย ฉันรู้สึกไม่ปกติเอามากๆ” ทศพรก็หมดหนทางแล้วเหมือนกัน เขาได้ตรวจสอบรอบๆพระนครไปรอบหนึ่งแล้ว ก็หามุกดาไม่เจอสักที
“งั้นก็ลงมือจากจันวิภา เอาความสามารถที่ไร้ยางอายของนายออกมาใช้!”
