ตอนที่มุกดาพูดว่าพี่ชายเธอออกมา ทำเอาโธรณีตกใจยกใหญ่เลยทีเดียว
“พี่ชายฉัน? เป็นไปไม่ได้ พี่ชายฉันไม่กินของพวกนี้หรอก เขาน่ะเหรอ ไม่ไปกินอาหารหรูหรา ก็คงไปกินบะหมี่คนเดียว” โธรณียังคิดว่ามุกดามาขู่ให้ตนเองตกใจ หล่อนมองดูแล้ว แต่มองไม่เห็นรถของพี่ชายตนเอง
“เป็นไปไม่ได้อะไรกัน? บางทีเปลี่ยนรสชาติบ้างก็ไม่เลวเลยนี่!” เสียงที่เบิกบานของชลธีดังขึ้นมาทางด้านหลังของโธรณี ทำให้หล่อนประหม่ายิ่งขึ้น
“พี่ เป็นพี่จริงด้วย?” ชลธีในวันนี้ไม่เหมือนกับปกติที่ทุกคนเคยเจอโดยสิ้นเชิง เขาที่หล่อเหลาใส่ชุดอะไรก็ดูดีไปหมด
“เถ้าแก่คะ เพิ่มที่นั่งอีกตัวค่ะ ฉันสั่งอาหารไว้หมดแล้ว เดี๋ยวคงจะได้” มุกดารีบเรียกทุกคนให้มานั่งเข้าที่
ต่อมาก็เป็นแบบนี้ ชลธีกับมุกดาอยู่ฝั่งหนึ่ง ประวีร์และจันวิภาอยู่ฝั่งหนึ่ง แสนดีที่น่าสงสารของพวกเรามีเพียงเสริมอยู่ด้านข้างแล้ว
ไม่นานกุ้งมังกรก็เข้ามาเสิร์ฟ กลิ่นหอมที่กระโจนเข้าจมูกมานั้น ทำให้น้ำลายของทุกคนเพิ่มขึ้นมามากๆ เลย
“มา กินเถอะ กินเถอะ” เนื่องจากมีชลธีอยู่ด้วย บรรยากาศในตอนนี้จึงยังค่อนข้างกระอักกระอ่วนจริงๆ
“พูดถึงกินกุ้งมังกรนะ ฉันนึกถึงเรื่องคนคนหนึ่งสมัยเป็นเด็ก มีคนเอากุ้งมังกรส่วนหนึ่งมาให้พวกเราที่บ้าน แม่ฉันเพิ่งทำเสร็จ มีคนที่ตะกละมากแอบจับขึ้นมากินตัวหนึ่ง รอตอนที่แม่ฉันมาเห็นเข้า คนคนนั้นก็กินกุ้งมังกรทั้งเนื้อทั้งเปลือกไปหมดเลย เพราะเรื่องนี้ ยังต้องไปนอนโรงพยาบาลเลยด้วย” ตอนที่ชลธีเล่าเรื่อง บนหน้าของเขาดูเคร่งขรึมมาก
แต่หลายคนที่ฟังเขาเล่าเรื่องต่างหัวเราะกันขึ้นมา บรรยายในนั้นก็คึกคักขึ้นมาแล้ว
“ความจริงตอนที่ฉันมองเห็นครั้งแรก ก็ไม่รู้ว่าควรกินอย่างไรเหมือนกัน ตอนนี้ดีหน่อย มาทุกคนกินกันเถอะ” วันนี้ชลธีสนุกมาก ดูกระตือรือร้นต่อทุกคนที่นั่งอยู่
“สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าท่านไหนคือคุณมุกดาครับ? ของที่คุณสั่งมาส่งแล้ว เชิญคุณตรวจดูและรับไว้หน่อยครับ” คนส่งอาหารคนหนึ่งถือของกล่องใหญ่มาวางบนโต๊ะนี้ของพวกมุกดาแล้ว
“ฉันไม่ได้สั่งนะ?” มุกดามองอาหารที่ดูดีแต่ละกล่องนั้นจัดวางอยู่บนโต๊ะ ทั้งยังมีฉลาก”LONGT Grill”อยู่บนกล่องอาหารนั้นด้วย เธอจึงรีบปฏิเสธทันที
พระเจ้าช่วย อาหารรสเลิศของ”LONGT Grill” ชุดหนึ่งราคาหลายร้อยถึงหลักพัน แถมยังมีหลายจานขนาดนั้น นั่นจะราคาเท่าไรกัน เงินที่ตัวเธอคงไม่พอหรอก
“ไม่เป็นไรครับ จ่ายเงินเรียบร้อยแล้ว เชิญพวกคุณตรวจดูสักหน่อย ทั้งหมดมีสิบชุดครับ” พนักงานส่งอาหารหยิบใบเสร็จออกมา ให้พวกเขาเซ็นชื่อ
ชลธีรับเข้าไปแล้ว ก่อนจะยื่นให้มุกดา
“วันนี้มุกจ่ายเงินไปมากเลย ยังอยากทำเซอร์ไพรส์พวกเราด้วยล่ะ มาเถอะเซ็นชื่อให้เรียบร้อย!”
เห็นท่าทางมีความสุขของทุกคน มุกดาก็ไม่กล้าพูดอะไรมากเช่นกัน เธอรับใบเสร็จเข้ามา เซ็นชื่อของตนเองลงไปด้านบนแล้ว
“ว้าว วันนี้มุกใจป้ำจริงๆ เลย เอาอาหารของLONGTมาเลี้ยงพวกเรา เมื่อวานเธอไม่ใช่ได้เงินห้าร้อยเองเหรอ?” จันวิภาเป็นคนที่ตรงไปตรงมาปากไวคนหนึ่ง หล่อนคิดว่าวันนี้มุกดาคงต้องจ่ายเงินไปมากในการเลี้ยงอาหารพวกหล่อน คิดดูแล้วยังปวดใจแทนมุกดา
“บางทีมุกอาจจะเอาเงินเดือนของตัวเองออกมาจ่ายมั้ง? ขอบใจเธอมากเลยนะ” ประวีร์หยิบตะเกียบขึ้น เริ่มกินขึ้นมาแล้ว
มองอาหารที่งดงามพวกนั้นอยู่ มุกดารู้สึกว่ากินไม่ลงนิดหน่อย เธอมองชลธีไปทีหนึ่ง เขากำลังลิ้มลองอาหารรสเลิศพวกนั้นอยู่อย่างสง่างาม คาดไม่ถึงเขายังแกะกุ้งมังกร ซึ่งฝีมือนั้นคล่องแคล่วมากด้วย
“ไม่ต้องมองแล้ว ถ้ามองอีกจะกินหมดแล้วนะ” ชลธีแกะกุ้งมังกรสองตัว วางใส่ในถ้วยของมุกดาไป
การกระทำนั้นชำนาญมาก เสมือนว่าทั้งสองคนเป็นสามีภรรยาที่แต่งงานกันมานาน
การกระทำนี้ของเขา ไม่เพียงมุกดาที่รู้สึกตกตะลึง แม้แต่สามคนที่เหลือต่างตกใจอยู่บ้าง ไม่ใช่ว่าในใจของชลธีมีเพียงธินิดาผู้หญิงคนนั้นคนเดียวเหรอ?
“ทำไม? พวกเธอคิดว่าฉันดูดีมากเหรอ?” ชลธีกวาดตามองทั้งหมด จันวิภาและคนอื่นรีบก้มหน้าลงไปอย่างรวดเร็ว จากนั้นกินอาหารต่อไป
“ถ้าคุณไม่กิน ผมไม่ถือสาที่จะป้อนให้นะ” ชลธีเห็นมุกดายังเหม่อลอย เขาจึงขยับเข้ามากระซิบเบาๆ ที่ข้างหูของเธอประโยคหนึ่ง
แวบหนึ่งมุกดาถึงได้สติกลับมา เธอรีบหยิบตะเกียบขึ้นมากินทันที ส่วนชลธีก็ช่วยเธอแกะกุ้งต่อไป
เห็นชลธีมัวแต่ยุ่งบริการตนเองมาโดยตลอด มุกดาก็คีบกุ้งขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้ววางใส่ในถ้วยของชลธี
“คุณกินเถอะ แกะมากขนาดนั้นจนจะเมื่อยมือคุณไปหมดแล้วมั้ง?” ความจริงที่ชลธีมาวันนี้ รวมทั้งที่เขามาแกะกุ้งให้ตนเองอีก ในใจของมุกดายังมีความสุขมาก
ถึงแม้ไม่รู้ว่าเขาเกิดเป็นบ้าอะไรก็ตาม
คนอื่นๆ ต่างกินอาหารรสเลิศกันอยู่ จากนั้นค่อยๆ เริ่มพูดคุยกัน ถึงแม้ดวงตาของประวีร์จะไม่ได้หนีห่างไปจากมุกดา แต่ว่าเขาก็ไม่ได้เพิกเฉยต่อทุกคน พูดถึงเรื่องที่ไม่ค่อยมีคนรู้ที่ต่างประเทศของตนเองบางอย่าง
ชลธีและโธรณีต่างมองเนื้อกุ้งนั้นในถ้วยของเขา โธรณีอยากพูดอะไร ชลธีก็ใช้สายตาหยุดยั้งหล่อนเอาไว้
เขาใช้มือเรียวยาวหยิบตะเกียบขึ้น คีบเนื้อกุ้งชิ้นนั้นขึ้นมา ก่อนจะกินเข้าไปแล้ว ภายใต้การจ้องมองของมุกดา
มุกดาเห็นชลธีกินไปตัวหนึ่ง ยังถือโอกาสแกะให้เขาอีกตัวหนึ่งด้วย
ชลธียังกินมันเข้าไปอีก สรุปโดยรวมแล้ว วันนี้มุกดาเลี้ยงอาหารทุกคนยังรู้สึกมีความสุขมาก มีอาหารรสเลิศของLONGTอีก แถมยังมีกุ้งมังกรด้วย และมีขนมหวานที่ประวีร์สั่งมาตอนท้ายสุด ทุกคนกินไปด้วยพูดคุยกันไปด้วย กินกันจนอิ่มหนำพุงกางกันเลยทีเดียว
ตอนที่สายตาของชลธีและประวีร์ปะทะกันเป็นระยะ สามารถรู้สึกถึงประกายไฟลอยผ่าน
ตอนที่มุกดาคิดว่าค่ำคืนนี้ชลธีต้องอยู่ด้วยกันกับตนเองแน่นอน ชลธีกลับดันให้เธอกลับไปที่ห้องนอนเอง ส่วนเขาไปนอนที่ห้องแขกด้านข้าง
มุกดารู้สึกว่าตนเองคิดมากไปอีกแล้ว ไม่ใช่ว่าชลธีดีต่อตนเองแล้วจะคิดว่าเขาชอบตนเองได้สักหน่อย ในใจของเขา คนที่ชอบยังมีเพียงธินิดาคนเดียว
มุกดานอนไปแบบกลัดกลุ้มใจ แต่ชลธีที่อยู่ห้องข้างๆ กลับลำบากมาก ทั่วทั้งตัวของเขาล้วนมีผื่นแดงมากมาย เขาแพ้อาหารทะเล
นัทธ์ให้แพทย์ประจำตระกูลมาให้ยากับชลธี ทรมานอยู่ทั้งคืน ผืนแดงนั้นก็ยังไม่หายดีทั้งหมด เช้าตรู่ชลธีดึงเข็มออกแล้ว เขาต้องไปทำงาน
ถึงแม้เป็นอาหารเช้ามื้อหนึ่ง ที่คฤหาสน์ยังทำของกินไว้ให้มุกดาเลือกมากมาย เธอชอบกินที่สุดคือเกี๊ยวทอดและเสี่ยวหลงเปากินคู่กับโจ๊กสารพัดแบบที่แสนอร่อย ซึ่งเธอสามารถกินได้เยอะมาก
หลังจากเลือกเสี่ยวหลงเปามาหลายลูก และตักเกี๊ยวกุ้งมาหลายชิ้น ตักโจ๊กผักที่เข้มข้นมาถ้วยหนึ่ง มุกดาก็นั่งลงมาแล้ว เธอเตรียมจะดื่มด่ำกับอาหารเช้าเลิศรส
“แหวะ แหวะ” ทว่าเพิ่งกินไปได้ไม่กี่คำ มุกดาก็รู้สึกว่าท้องไส้ของตนเองไม่สบายอยู่นิดหน่อย อยากจะอาเจียนออกมา
มุกดาฝืนกลั้นความไม่สบายตัวของตนเอง พยายามฝืนกินเสี่ยวหลงเปาสามลูก จนกระทั่งอดกลั้นไม่ไหวอีกต่อไป เธอพุ่งไปอาเจียนในห้องน้ำแล้วถึงสบายดี
