ประวีร์และมุกดาเดินอยู่ข้างหลัง มุกดายืนอยู่ข้างสระก็เริ่มเหม่อลอย ประวีร์เห็นแล้ว เขาคิดว่ามุกดายังกลัวน้ำเหมือนสมัยเด็ก เขาก็พูดปลอบเธอ
“ไม่เป็นไร มีพี่ประวีร์อยู่ มุกลองแช่น้ำในสระก่อนก็ได้ ค่อยๆพิชิตสิ่งกีดขวางในใจ” ประวีร์มองมุกดาที่ใส่ชุดว่ายน้ำวันพีซสีดำ เปิดเผยหุ่นอันสมบูรณ์แบบ เขากลืนน้ำลายอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้
รีบเลื่อนสายตาออก เขาประวีร์เป็นผู้ชายที่ควบคุมตัวเองได้ดีมากคนหนึ่ง เผชิญหน้าต่อวิธีการสารพัดของธินิดา เขาก็ไม่เคยหวั่นไหวเลยแม้แต่น้อย แต่ว่ามุกดาแค่ใส่ชุดว่ายน้ำตัวเดียวเท่านั้น เขาก็รู้สึกว่าตัวเองถูกยึดครองไปแล้ว
“พี่ประวีร์ มุกจำได้ว่าสมัยเด็กมุกกลัวน้ำที่สุดเลย” มุกดาได้ยินคำพูดของประวีร์แล้ว เธอก็หันไปมองหน้าอันหล่อเหลาของประวีร์
ประวีร์ก็หันกลับมา เขามองแววตาอันสดใสของมุกดา คิดถึงสมัยเด็กทุกครั้งที่ถึงวิชาว่ายน้ำมุกดาก็อยากร้องไห้ ท่าทางเบ้ปากนั้นน่ารักมาก
“ฮาฮา” ประวีร์กลั้นไว้ไม่อยู่ เขาก็เลยหัวเราะขึ้นมา
“พี่คิดถึงท่าทางกลัวน้ำของมุกในสมัยเด็ก ช่างน่ารักเหลือเกิน” ประวีร์จับผมของมุกดาอย่างเคยชิน
ท่าทางของพวกเขาเหมือนกลับไปสมัยเด็ก
“พวกพี่ทำอะไรกันอยู่? รีบลงมาเร็ว เร็วมุก ลงมา พวกเราแข่งกันสักรอบ ไม่ได้แข่งกับเธอนานแล้ว รู้สึกคันเนื้อคันตัวแล้ว” จันวิภากับโธรณีเล่นไปสักพัก เห็นประวีร์และมุกดายืนคุยกันบนขอบสระ ก็เลยให้ทั้งสองคนรีบลงมา
“ได้เลย” มุกดามองประวีร์ครู่หนึ่ง เธอก็หัวเราะ
“ฮาฮาฮาฮา พี่ประวีร์ พี่ดู” มุกดากระโดดลงน้ำทันที
“เฮ้” ประวีร์เห็นมุกดากระโดดลงน้ำ เขาก็ตื่นเต้น
มุกดาลมหายใจเดียวก็ว่ายไปไกลเลย ถึงโผล่หัวขึ้นมาเหนือผิวน้ำ
“พี่ประวีร์ มุกอยู่นี่ มุกไม่กลัวน้ำแล้ว ฮาฮาๆๆๆ” ชั้นบรรยากาศเหนือสระว่ายน้ำเป็นเสียงหัวเราะของมุกดาอันกึกก้อง
มองดูมุกดาที่อยู่ในสระว่ายน้ำเหมือนกับปลาตัวหนึ่ง ประวีร์ก็หัวเราะแล้ว เขาก็กระโดดลงสระว่ายน้ำ เล่นกับทุกคนอย่างมีความสุข
ดูเวลาพอประมาณแล้ว มุกดาจะกลับบ้านแล้ว
“เฮ้ ฉันนึกขึ้นมาได้แล้ว คนของบริษัทศักดิ์พรคนนั้นบอกให้ฉันไปเอาเอกสารที่โรงแรม ฉันยังไม่ได้เอาเอกสารเลย อยู่ในมือของพวกเธอหรือเปล่า?” มุกดาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้ว เพิ่งนึกถึงงานของตัวเอง วันนี้ดีใจเกินไปแล้ว เกือบลืมงานไปเลย
ประวีร์ก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ วันนี้ใช้ข้ออ้างเพื่อหลอกมุกดามาที่โรงแรม เอกสารยังอยู่ในรถของเขา
“ออ เอกสารนั้นอยู่บนรถพี่ เดี๋ยวพี่เอาให้ ไม่ว่ายังไงเดี๋ยวพี่ก็ต้องไปส่งมุกอยู่แล้ว” ประวีร์พูด
กลับไปถึงบ้าน มุกดาถือเอกสารเดินเข้าไปในบ้าน ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนหลังสี่ทุ่มแล้ว มุกดาคิดว่าพวกลุงนัทธ์คงนอนกันหมดแล้ว เธอก็เลยเดินเบาเป็นพิเศษ
“คุณมุก” ไฟในห้องรับแขกถูกเปิดจนหมด นัทธ์ยังรอเธอในห้องรับแขก
มุกดาถูกทำให้ตกใจ “ลุงนัทธ์ ยังไม่นอนเหรอคะ?” มุกดารู้สึกเกรงใจมาก
“อืม คุณมุก วันนี้เป็นวันเกิดคุณ ตอนแรกคุณชายสั่งไว้ว่าให้จัดงานเลี้ยงวันเกิดให้คุณ แต่ว่าคุณไม่กลับมาสักที แล้วก็ขอขวัญที่คุณชายเตรียมไว้ให้คุณ” นัทธ์รายงานอย่างละเอียด
ทันใดนั้นมุกดาก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ ลุงนัทธ์รอเธอมาทั้งคืน วันนี้เธอลืมโทรหาลุงนัทธ์ไปเลยจริงๆ
“ขอโทษค่ะลุงนัทธ์ วันนี้หนูลืมโทรศัพท์ให้ลุง” มุกดาก้มหน้า
“ไม่เป็นไรครับ คุณมุก พวกคุณคนหนุ่มสาว ขอแค่พวกคุณดีใจก็พอแล้ว อันนี้เป็นของขวัญที่คุณชายเตรียมไว้ให้คุณ คุณรับไว้เถอะ” ลุงนัทธ์ยื่นกล่องของขวัญกล่องใหญ่ให้มุกดา
มุกดาดูไปครู่หนึ่ง เป็นกล่องขนาดใหญ่มาก เธอกอดกล่องไว้ พูดขอบคุณกับลุงนัทธ์ แล้วพูดราตรีสวัสดิ์ก็ขึ้นชั้นบน
ของขวัญนั้นเธอไม่ได้เปิดดู ของที่ชลธีให้ เธอไม่อยากรับและรับไม่ได้ ถึงเวลาที่ต้องจากไป เธอไม่อยากให้ธินิดามาคิดบัญชีกับเธอ
เอาของขวัญเก็บไว้ในห้องเก็บของ มุกดาก็ไปอาบน้ำ นอนอยู่บนเตียง เธอหยิบเอกสารออกมาดู
นึกขึ้นมาได้กะทันหันว่าเธอไม่ได้ดูมือถือมาทั้งคืนแล้ว ลงจากเตียงไปเอามือถือในกระเป๋า
มิน่ามือถือไม่อะไรเคลื่อนไหวเลยทั้งคืน ที่แท้ก็ปิดเครื่องไปแล้ว
เสียบสายชาร์จแล้ว มุกดาก็เปิดเครื่อง
ว้าว มีสายที่ไม่ได้รับมากมาย มีหลายสายที่ลุงนัทธ์โทรมา แล้วก็ข้อความที่ชลธีส่งให้เธอ ข้างบนเขียนว่าสุขสันต์วันเกิด
วางมือถือไว้ด้านข้าง มุกดาก็เริ่มดูเอกสารอีก เอกสารนั้นดูแล้วหนามาก แต่ว่าก็ไม่ถือว่ายาก น่าจะทำให้เสร็จได้ภายในสามวัน
เล่นมาครึ่งวัน ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน มุกดาดูเอกสารไปตาก็เริ่มตกแล้ว หลับไปเมื่อไหร่เธอก็ไม่รู้เหมือนกัน
ตอนที่ชลธีกลับมาถึงบ้าน เป็นเวลาห้าทุ่มครึ่ง จากสนามบินถึงบ้านฝ่าไฟแดงไปเกือบสิบครั้ง
สุดท้ายก็กลับมาถึงบ้านก่อนเที่ยงคืนได้ทัน อยากฉลองวันเกิดเป็นเพื่อนมุกดาครั้งแรกที่อยู่ด้วยกัน
ผลักประตูห้องนอนออก ในห้องก็มืดสนิทแล้ว ชลธีไม่ได้เปิดไฟ วางของเรียบร้อยแล้ว อาบน้ำเสร็จ
ดูว่าบนหน้าของมุกดายังมีเอกสารฉบับหนึ่ง เขาเอาเอกสารไปไว้ด้านข้าง
มุดเข้าไปในผ้าห่ม ดมกลิ่นหอมบนตัวมุกดา ชลธีกอดร่างของมุกดาเข้าอ้อมกอด
“อืม แม่” มุกดาเอามือวางไว้บนเอวของชลธี มุดหัวตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดของชลธี
กิริยาท่าทางไม่รู้ตัวของมุกดา กลับทำให้ชลธีที่อดทนมานานมากไม่อาจควบคุมได้อีก เขายื่นมือตัวเองเข้าไปในเสื้อผ้าของมุกดา
ท่ามกลางความฝันมุกดาถูกคนจับหน้าอกกะทันหัน เธอเลยตื่นขึ้นมาทันที
เผชิญหน้ากับกลิ่นอายอันคุ้นเคยบนตัวผู้ชาย มุกดาก็รู้ว่าเป็นชลธี แต่ว่ามือของเขากำลังลูบไล้อยู่บนตัวเธอ
“คุณกลับมาทำไม?” ทันใดนั้นมุกดายังตอบสนองไม่ทัน เธอรู้สึกว่าชลธีกลับมาเป็นเรื่องมหัศจรรย์เรื่องหนึ่ง
เวลาแบบนี้ชลธีควรอยู่ใต้ผ้าห่มของธินิดาไม่ใช่เหรอ?
“ที่นี่คือบ้านของผม ทำไมผมจะกลับมาไม่ได้?” มือของชลธียิ่งไม่เชื่อฟังแล้ว
ผิวพรรณอันนุ่มนวลนั้น แล้วก็สิ่งที่ทำให้เขาสนใจ ล้วนทำให้เขาไม่อาจหยุดได้
“ก็ได้ งั้นคุณอย่างแตะต้องฉัน นอนดีๆ” มุกดาอยากดึงมือของชลธีออก
“คุณก็เป็นของผม ทำไมผมแตะต้องไม่ได้?” ร่างกายของชลธีร้อนมาก เขาแนบชิดกับมุกดา ความรู้สึกอันเร่าร้อนนั้นทำให้มุกดาใกล้หายใจไม่ออกแล้ว
ชลธีพลิกตัวก็ขึ้นไปทันที เขาก้มหัวลงไป จูบอยู่บนหน้าของมุกดา หาริมฝีปากของมุกดาจนเจอ ดูดดื่มอย่างลึกซึ้ง
