ในที่สุดมุกดาก็เมาแอ๋ จันวิภาเองก็ดื่มได้ไม่ต่างกัน แต่ว่าเธอนั้นยังดีกว่าอยู่สักหน่อย เธอเดินโซซัดโซเซเพื่อต้องการจะประคองตัวมุกดาเอาไว้
ประวีร์เอาจันวิภาส่งยังห้องของเธอเอง จากนั้นก็ไปอุ้มมุกดาเพื่อจะเอาตัวเธอมาไว้ข้างๆ ตัวของจันวิภา
ทว่าในเวลานี้เอง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
ประวีร์ก็เห็นบนหน้าจอโทรศัพท์ของมุกดามีชื่อของลุงนัทธ์ปรากฏขึ้น เดิมทีเขาก็ไม่อยากรับสาย แต่ว่าโทรศัพท์สายนั้นก็ดังไม่หยุดหย่อน
ไม่มีวิธีอื่น ประวีร์จึงจำใจรับโทรศัพท์สายนั้นแทน
“ไม่ทราบว่าคุณนายดื่มเสร็จหรือยัง? ผมรออยู่ด้านล่างตึกแล้ว” นัทธ์เห็นว่าในที่สุดก็มีคนกดรับสายแล้ว เขาก็คิดว่าเป็นมุกดา เลยพูดพรวดพราดออกมาทันที
“เธอดื่มจนเมาไปแล้ว งั้นผมเอาตัวเธอลงไปส่งเลยแล้วกัน’ ประวีร์ได้ยินเสียงที่ดังมาจากปลายสาย ถึงขั้นเรียกมุกดาว่าคุณนาย แม้ว่าเขาจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น ทว่ายังมีความเป็นสุภาพบุรุษพอที่จะพาตัวมุกดาลงไปส่ง
“อ้อ ตกลงครับ เช่นนั้นก็รบกวนคุณเอาตัวของคุณนายส่งลงมาเถอะ” นัทธ์ได้ยินน้ำเสียงของชายหนุ่มช่างน่าฟัง เขาเริ่มรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย โดยปกติแล้วคุณนายเป็นผู้หญิงที่อยู่ในกฎระเบียบทั้งตั้งแต่ต้น แล้วทำไมถึงได้ไปอยู่ในบ้านกับผู้ชายสองต่อสองได้ล่ะ
ประวีร์อุ้มมุกดาลงมา เขาเห็นรถเก๋งสีดำคันหนึ่งจอดอยู่ในหมู่บ้านตั้งแต่ไกล ดูจากรูปพรรณสัณฐานแล้วน่าจะเป็นรถที่ไม่เลวเลยทีเดียว
นัทธ์ก็เห็นประวีร์ว่าอุ้มมุกดาลงมา ประวีร์คนนั้นยังหน้าตาระดับเดียวกันกับคุณชายของตนเองเลย จนนัทธ์เริ่มรู้สึกถึงอันตรายขึ้นมาเล็กน้อย เขาเริ่มเดินเข้าไปหาทันที เพื่อรับตัวของมุกดากลับมา
“ขอบคุณมาก” นัทธ์อุ้มตัวของมุกดาเอาไว้ จากนั้นก็เอาตัวเธอใส่ด้านในรถยนต์
ประวีร์ไม่ได้พูดอะไรสักคำ เพราะว่าในใจของเขานั้นก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ได้แต่มองรถคันนั้น ใบหน้าของเขาเริ่มแสดงอาการดูไม่ได้ขึ้นมาแทน โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนที่นัทธ์เรียกคำว่าคุณนายออกมา มันทิ่มแทงเข้าไปในหัวใจของเขาอยู่ลึกๆ
เมื่อมองรถเก๋งที่ขับออกไปอย่างรวดเร็วโดยไม่ทิ้งร่องรอยใดๆ ไว้ ประวีร์ก็ไม่ได้ขึ้นไปด้านบนอีกมุกตกลงว่าคุณผ่านเรื่องอะไรมาบ้างเนี่ย?
ช่วงที่เขากลับมานั้นก็ได้ยินจันวิภาพูดว่ามุกดาถูกธีรเมทโกงไปแล้ว หลังจากแต่งงานได้สองวันก็ทะเลาะกันจนพูดเรื่องหย่าร้างกันขึ้นมา
เดิมทีในใจของเขานั้นความหวังมาเพิ่มขึ้นมาเลย เพราะรู้สึกว่าตอนเองกลับมาแล้วช่างเป็นเวลาประจวบเหมาะ ทว่าไม่รู้ว่ามุกดาไปแต่งงานกับคนประเภทไหนกัน เพราะได้ข่าวว่าคนคนนั้นออกเงินเพื่อช่วยค่ารักษาอาการป่วยพ่อของมุกดา เงินเหล่านั้นเขาเองก็มี ก็แค่เขาไม่สามารถพูดกับมุกดาได้ทันเวลา มุกดาก็แต่งงานเป็นภรรยาของคนอื่นไปแล้ว
“นี่ประวีร์นายมาทำอะไรอยู่ที่นี่?” แม่เพลงและพ่อปราบที่เพิ่งเดินกลับมาและเห็นว่าประวีร์กำลังยืนนิ่งอยู่ที่นี่คนเดียว ก็เลยเดินเข้ามาหา
“อ้อ คุณน้า ผมเพิ่งส่งมุก เสร็จ เวลาก็ดึกมากแล้ว ผมจะกลับแล้ว มีเวลาผมค่อยมาที่นี่ใหม่” ประวีร์เหลือบมองนาฬิกาข้อมือ เพราะเวลาก็ไม่ใช่หัวค่ำแล้ว เขาต้องกลับไปทำงานที่โรงพยาบาล
“อ้อ งั้นได้ นี่ ประวีร์ ตอนที่นายไม่มีอะไรทำก็มากินข้าวกับน้าที่นี่นะ อย่าได้เกรงใจน้าเลย เฮ้อ!” แม่เพลงถอนหายใจออกมา
ทางตระกูลของประวีร์ต้องการให้เขาเข้าไปรับช่วงต่อบริษัทบริษัทแสนไชยกรุ๊ป ทว่า ประวีร์ดันมาชอบเรียนเรื่องการแพทย์ เพื่อความต้องการในการเรียนแพทย์ เขาเกือบทะเลาะกับพ่อของเขายกใหญ่ จนสุดท้ายแล้วก็ได้เขียนข้อตกลงกันขึ้นมา ถึงได้จบเรื่องนี้ไปได้
“ไม่หรอก คุณน้า ถ้าผมว่างแล้วจะมาบ่อยๆ คุณวางใจได้เลย วันนี้ผมต้องเข้ากะดึก งั้นผมขอตัวกลับก่อน” ประวีร์บอกลาแม่เพลงและพ่อปราบ
ชลธี มองสภาพเมาแอ๋ของมุกดา ความสามารถในการดื่มเหล้าก็น้อยนิดมาก แถมยังดื่มจนเมามายอยู่บ่อยครั้ง แต่ว่าใบหน้าเรียวเล็กรูปไข่ที่แดงระเรื่ออยู่นี่ช่างมีเสน่ห์ทำให้คนหลงใหลเหลือเกิน
ทันใดนั้นมือของมุกดาก็คว้าจับมือของชลธีเอาไว้ทันที “แม่ แม่อย่าไป แม่อย่าทิ้งหนูกับพ่อไป” มุกดาเอามือของชลธีวางไว้บนหน้าอกของตนเอง พร้อมทั้งกุมมือเอาไว้แน่น
จากนั้นหางตาของเธอก็มีน้ำตาใสๆ ไหลพรากลงมา พร้อมทั้งแสดงท่าทีไม่เต็มใจอย่างมาก
ชลธีอยากจะดึงมือกลับมา ทว่าดันไปสัมผัสกับหน้าอกอันอวบอิ่มของเธอแทน การที่ไม่ได้กลับมาบ้านหลายวันแล้ว ชลธีพยายามควบคุมตนเองเอาไว้มาตลอด อย่าได้ติดกับมุกดาไปได้
เขาพร่ำบอกกับตนเองมาตลอดเวลา เรื่องระหว่างพวกเขานั้นมันมีเวลาแค่สองปีเท่านั้น เมื่อผ่านด่านทางบ้านไปได้ ก็จบกันแล้ว
ทว่าเรื่องนี้สำหรับเขาแล้วมันยิ่งยากในการควบคุมไปทุกทีแล้วสิ เด็กสาวคนนี้ มักจะมีวิธีในการทำให้เข้าไม่สามารถควบคุมไว้ได้
เมื่อมองใบหน้าอันงดงามของมุกดา เธอแตกต่างกับน้ำผึ้งอย่างสิ้นเชิง น้ำผึ้งจัดในหมวดหญิงสาวแสนสวยอันหรูหราสง่างาม ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามช่างสง่างามมาก แต่ว่าเธอ เหมือนกับหญิงสาวในเมืองเล็กๆ ทั่วไป แต่ว่าทำไมตนเองถึงไม่รังเกียจเธอนะ?
ไม่ได้การณ์แล้ว ตนเองไม่สามารถกลับไปคิดได้อีกแล้วอย่ากลับไปคิดอีก เขายิ่งหลงใหลในร่างกายของมุกดามากขึ้นเรื่อยๆ เรื่องนี้ต้องจัดการเลิกคิดซะ ต้องจัดการเลิกคิดให้ได้
ทันทีที่ชลธีหันกลับมานั้น โทรศัพท์ของเขาก็เริ่มดังขึ้น ชลธีสาวเท้าก้าวยาว เขามุ่งหน้าเดินออกจากห้องนอนของมุกดา
ทศพรเป็นคนโทรศัพท์เข้ามาหา
“ชลฉันจะข่าวกับนายให้ ธินิดาจะกลับมาแล้ว”
“อะไรนะ? น้ำผึ้งจะกลับมาแล้ว? ไม่ใช่ว่ายังมีเวลาอีกปีกว่าไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเร็วได้ขนาดนี้?” เมื่อได้ยินว่าธินิดาจะกลับมาแล้วชลธี รู้สึกแปลกใจมาก
“ฉันก็ไม่รู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น อยู่ดีๆ เธอก็ปล่อยวางเรื่องการแข่งขันขึ้นมาดื้อๆ บอกว่าจะกลับประเทศแล้ว แต่ฉันเองก็ยังรู้สึกเสียดายมาก เพราะว่าเธอได้เตรียมการมาตั้งหลายปี ปีหน้าก็จะเริ่มการแข่งขันแล้ว แต่เธอกลับยอมปล่อยมือไปซะงั้น” ทศพรพูดออกมาอย่างเห็นใจเรื่องนั้นด้วย
“และก็ไม่ได้ยินว่าทางตระกูลยืนนานเกิดเรื่องอะไรขึ้นนะ พอเถอะ รอให้เธอกลับมาแล้วค่อยคุยกันเถอะ” ชลธีรู้สึกสับสนใจมาก
ถ้าเป็นเมื่อก่อนแล้วพอเขาได้ยินว่าน้ำผึ้งจะกลับมาแล้วนั้น ต้องดีใจมากๆ แน่ แต่ตอนนี้ไม่ได้ดีใจเหมือนที่จินตนาการเอาไว้สักนิด
“อืม ได้ แกต้องดีใจมากแน่ๆ จนขาดใจตายแน่แหละ ดูสิขนาดแกพูดออกมายังดูผิดปกติเลย ต้องดีใจจนจับต้นชนปลายไม่ถูกแล้วแหละ” ทศพร ชลธี และธินิดาเติบโตมาพร้อมๆ กัน ความรู้สึกของชลธีที่มีต่อธินิดาไม่สามารถปิดบังได้
เพราะว่าธินิดามีความทะเยอทะยานด้านบัลเลต์มาโดยตลอด ตอนที่ทั้งสองคนเตรียมการจะบอกกับทางบ้านนั้น แต่เธอดันเลือกบัลเลต์แทน และยอมปล่อยมือจากชลธีไป
การจากไปนั้นกินเวลาไปสามปี สามปีนี้ไม่มีการติดต่อมายังชลธีเลยสักครั้งเดียว มีแต่ชลธีที่ให้ทศพรคอยสนใจความเคลื่อนไหวเธอเอาไว้
ปีหน้าคือเป็นปีที่ธินิดาตั้งใจจดจ่อเตรียมการเอาไว้ตั้งหลายปีก็มาถึงแล้ว แต่กลับปล่อยผ่านไปดื้อๆ
เรื่องนี้ทำให้ชลธีเกิดอาการนั่งไม่ติดทันที อารมณ์ที่อยู่ในใจของเขา ณ เวลานี้ก็เหมือนกับแมลงสาบไร้หัวเช่นนั้น เพราะไม่รู้ว่าตนเองจะทำอย่างไรดี
เขาขับรถออกไปจากวิลล่ากลางดึกคืนวันนั้น และไม่มีที่จะไป เลยไปนั่งดื่มเหล้าในผับคนเดียวเลย
เช้าวันรุ่งขึ้น มุกดาเกิดอาการมึนหัวเล็กน้อย ตอนที่นาฬิกาปลุกดังขึ้น เธอลุกจากเตียงได้อย่างยากลำบาก
เวลานี้เอง มีคนเคาะประตูพอดี
มุกดาเดินตุปัดตุเป๋ไปยังหน้าประตู เมื่อเปิดประตูออก ก็เห็นว่านัทธ์ถือน้ำซุปแก้อาการเมาหนึ่งถ้วยยืนอยู่หน้าประตู
“คุณนาย คุณชายสั่งกำชับให้คุณดื่มน้ำซุปแก้อาการเมาเหล้านี้” เดิมทีต้องเป็นเมื่อคืนที่ให้เธอดื่ม แต่ว่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณชายกันแน่ หลังจากรับโทรศัพท์แล้วก็ออกไปทันที
