“มุก เธอฟังฉันพูดนะ วันนั้นเป็นเพราะฉันดื่มเหล้าจนเมา ยิ่งไปกว่านั้นความคิดถึงที่ฉันมีให้เธอ ก็เลยเผลอทำเรื่องพวกนั้นลงไป ขอให้เธอให้อภัยฉันเถอะนะ” ธีรเมทดึงมุกดาเอาไว้ไม่ปล่อย
เข้าอยู่ใกล้มุกดามาก สูดดมกลิ่นหอมหวนที่แผ่กระจายออกมาจากเรือนร่างของเธอ เมื่อเทียบกับกลิ่นน้ำหอมฉุน ๆ ที่อยู่บนร่างของเมธพรคนนั้นแล้ว มันช่างราวฟ้ากับเหวเลยทีเดียว นี่ตนเองตาบอดไปได้อย่างไร ถึงได้เชื่อเมธพรผู้หญิงคนนั้น
“ปล่อยมือ! ธีรเมท ตอนนี้พวกเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว ขอให้นายอย่ามายุ่งกับชีวิตของฉันอีก!” มุกดาอยากจะสะบัดมือตัวเองให้หลุด แต่ธีรเมทแรงเยอะมาก มุกดาสะบัดไม่หลุดอยู่แล้ว
“ธีรเมท นายปล่อยมุกนะ มุกชอบนายขนาดนั้น แต่นายกลับทำร้ายเธอ ตอนนี้นายรู้แล้ว นายทำอะไรลงไปแล้วบ้างล่ะ? รีบปล่อยมือเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ปล่อยมือฉันจะกัดนาย!” พอจันวิภาเห็นผู้ชายเฮงซวยอย่างธีรเมทดึงมุกดาไว้ไม่ปล่อย เธอก็รีบเข้าไปช่วย แต่ต่อให้จะเป็นแรงของพวกเธอทั้งสองคนรวมกัน ก็ยังสู้แรงของธีรเมทคนเดียวไม่ได้
“ผู้จัดการธีร์ คุณจะไปร้องแสดงละครที่ไหนน่ะ? ให้แฟนสาวของตัวเองขึ้นไปด้านบน แต่กลับมาพัวพันอย่างคลุมเครืออยู่กับผู้หญิงคนอื่นเสียนี่ ที่นี่เป็นสถานที่สาธารณะ รักษาภาพพจน์ไว้หน่อยจะดีกว่า!” น้ำเสียงที่เย็นชา แต่กลับเป็นเสียงที่มีแรงดึงดูดจนทำให้ธีรเมทตกใจแวบหนึ่ง เขาเผลอคลายมือ มุกดาและจันวิภาจึงหลุดออกจากพันธนาการของเขา
“ทศพร? คุณเองก็ว่างมากนะ!” เมื่อธีรเมทเห็นว่าคนที่มาอยู่ตรงหน้าคือทศพร เขาก็รู้สึกเหยียดหยามเป็นอย่างมาก ก็แค่เพลย์บอยคนหนึ่ง มีคุณสมบัติอะไรมาพูดคุยกับตนเองกัน
“ใช่แล้ว แต่ผมรู้สึกว่าคุณว่างกว่าผมมากนะธีรเมท อย่างไรเสียคุณก็เป็นผู้ชายตัวโตคนหนึ่ง จะจงใจหาเรื่องผู้หญิงสองคนนี้ไปทำไมกัน?” ทศพรเดินเข้าไปหา
วันนี้เขาอยากจะมาเลือกของขวัญให้กับมารดาของตนสักชิ้น จากนั้นก็เตรียมที่จะไปตามนัดของชลธีชลธีบอกไว้แล้วว่าจะชวนตนไปดื่มเหล้า
แต่พอเขาได้ยินเสียงของจันวิภาแล้ว พอหันหน้าไปก็พบกับผู้หญิงคนนั้นอยู่ด้วยกันกับเลขาของชลธีและกำลังถูกธีรเมทดึงเอาไว้ เขาก็พลันรู้สึกดีใจ เขาพยายามตามหาแทบตายไม่เจอ แต่พอเลิกตามหากลับหาเจออย่างง่ายได้ ฮ่าฮ่าฮ่า เขาเดินเข้าไป เตรียมที่จะทำตัวเป็นวีรบุรุษช่วยเหลือสาวงาม
ไหนเลยจะรู้ว่าพอจันวิภาเห็นเขาแวบแรกก็แทบอยากจะหนีไปเลยเชียว
“คนนี้เป็นภรรยาของผม ส่วนนี่เป็นเพื่อนสนิทของเธอ ผมกำลังคุยกับเธออยู่ที่นี่มีปัญหาเหรอ?” ธีรเมทไม่กลัวทศพรเลยสักนิด
“อย่าไปฟังเขา มุกหย่ากับเขาแล้ว!” จันวิภาซึ่งเดิมทีกำลังลากมุกดาเตรียมที่จะชิงหนี แต่พอได้ยินธีรเมทพูดจาโกหก เธอก็อดที่จะกลับมาอธิบายไม่ได้
แต่พอเธอกลับมาคราวนี้ ก็ถูกทศพรดึงตัวเอาไว้แล้ว
พอเห็นผู้หญิงคนนี้คิดจะหนีไปอีก ทศพรก็เริ่มรู้สึกร้อนใจอยู่บ้าง แต่เพื่อความบริสุทธิ์ของเพื่อนสนิทแล้วผู้หญิงคนนี้ก็ยังกลับมาอธิบาย ดังนั้นทศพรจะไม่ยอมให้เธอหนีไปอีกแล้ว
“มุกคุณให้อภัยผมเถอะนะ ผมตาบอดไป สับสนคิดว่าของปลอมสลับเป็นของจริงไปแล้ว พวกเราแต่งงานกันใหม่เถอะ ผมจะรักคุณให้มาก” เมื่อมองดูมุกดาที่แสนสวยตรงหน้า หัวใจของธีรเมทก็คันยุบยิบ
คบกันมาอยู่สามปี เขาไม่เคยแตะต้องมุกดามาก่อน พอให้คืนวันแต่งงาน กลับไปเชื่อคำพูดของเมธพรจนส่งมุกดาไปให้คนอื่นได้เสพสุข
“ไม่ ๆธีรเมท ตอนแรกเป็นฉันที่ตาบอดเอง ความจริงแล้ว นายต่างหากที่ฟื้นฟูสายตาในการมองคนให้กับฉัน ฉันชอบใจนายมาก แต่ฉันหวังว่าจากนี้ต่อไปนายจะไม่มาตามพัวพันกับฉันอีก” มุกดาอยากจะดึงให้จันวิภาจากไป แต่จันวิภากลับถูกทศพรจับไว้อยู่
“คุณปล่อยนะ ปล่อยฉันสิ” จันวิภายกขาขึ้นมาคิดที่จะแตะเป้าของทศพร
แต่ทศพรคว้าขาของเธอเอาไว้ได้ทันพอดี จากนั้นทั้งสองก็อยู่ในท่าทางโอบกอดกันอย่างรักใคร่เป็นอย่างมาก
เมื่อเห็นทศพรยังคงตามตื๊อจันวิภาอย่างคลุมเครือ ธีรเมทก็ลากมุกดาเดินไปอีกทางทันที
“ธีรเมท ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันเกลียดนายนะ!” ตอนนี้มุกดาเกลียดธีรเมทลึกเข้ากระดูกดำ แล้วจะแต่งงานใหม่กับเขาอีกได้อย่างไร
“มุก เธออย่าเพิ่งตื่นตระหนกไป พวกเราสองคนทำใจให้สงบแล้วคุยกันดี ๆ นะ” เมื่อเดินไปที่ที่ไม่มีคนแล้ว ธีรเมทก็ยอมปล่อยมือจริง ๆ
“มุก ฉันรักเธอนะ แต่แค่โดนเมธพรหลอก จริง ๆ นะมุก ฉันเสียใจทีหลังจะตายอยู่แล้ว ฉันไม่อยากไปจากเธอ พวกเราแต่งงานกันอีกครั้งเถอะ”ธีรเมทคิดอยากจะคุกเข่าให้มุกดา
“ธีร์ ฉันรอนายมาตั้งนานแล้ว แต่นายกลับมาแสดงความใกล้ชิดสนิทสนมกับผู้หญิงคนนี้อยู่ที่นี่ นายเห็นฉันเป็นอะไร?” เมธพรรออยู่นานแต่ก็ยังไม่เห็นธีรเมทขึ้นไป เธอจึงได้ลงมาตามเขา
พอเมธพรเห็นท่าทางของมุกดา ใบหน้านั้นได้รับการแต่งเติมอย่างลงตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งเรือนร่างของมุกดา ที่ทำให้เธอรู้สึกอิจฉาริษยาจนแทบคลั่งจริงๆ
วันแต่งงานของมุกดา เธอได้ซื้อตัวช่างแต่งหน้าคนนั้นให้แต่งหน้าของมุกดาเหมือนผี ดังนั้นพอธีรเมทเห็นมุกดาเป็นแบบนั้นในใจก็รู้สึกไม่ชอบเป็นอย่างมาก
แต่พอมาวันนี้เป็นแบบนี้ ไม่ว่าใครเห็นใครก็ชอบทั้งนั้น
“มุกดา เธอหาตาแก่ได้แล้วไม่ใช่เหรอ? แล้วทำไมเธอยังมายั่วยวนผู้ชายของฉันอยู่อีก?” เมธพรเดินมาตรงหน้าของมุกดา เธอเอื้อมมือออกไปคิดอยากจะตบมุกดา
แต่มือของเธอกลับถูกธีรเมทคว้าเอาไว้
“เมธพร ใครเป็นผู้ชายของเธอ เธอก็เห็นอยู่แล้วนี่ว่าตอนนี้พวกเราสองคนกำลังคุยกันอยู่ตรงนี้ ไหนเลยจะมีที่ให้เธอสอดปากพูดได้ ไสหัวไป” ธีรเมทผลักเมธพรไปด้านข้างอย่างรุนแรง จนเมธพรล้มลงไปกับพื้น
“เมธพร ฉันตาสว่างแล้ว นี่คือผู้ชายที่เธอพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะแย่งไป ฉันต้องขอบคุณเธอนะ ถ้าหากไม่มีเธอ ตอนนี้คนที่ต้องล้มลงไปบนพื้นก็คงจะเป็นฉัน” ท่าทางของมุกดาราวกับกำลังชมละครแสนสนุก
นี่เป็นการตบหน้าเมธพร ทำให้คนรู้สึกขายหน้าสิ้นดี
“มุก เธอเข้าใจฉันผิดแล้ว ฉันไม่มีทางทำอย่างนี้กับเธอ เธอคือคนที่ฉันรักมากที่สุดฉันจะดูแลเธออย่างดี จริง ๆ นะ เธอตอบตกลงฉันเถอะนะ ไม่ว่าเธอเคยผ่านใครมา ฉันก็ไม่สนใจทั้งนั้นแหละ พวกเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะ” ธีรเมทยังคงยืนหยัดขอร้องอ้อนวอนมุกดา
“มุกดา วันนี้เวลาที่เธอควรจะไปทำงานกลับไม่ยอมไป เธอจะให้ฉันตรวจสอบความขยันของเธออย่างไรดี?” เงาร่างสูงใหญ่เดินมาอยู่ตรงหน้าของมุกดา คนผู้นั้นมีกลิ่นอายที่แข็งแกร่งทรงพลัง จนทำให้ธีรเมทต้องถอยหลังไปหลายก้าว
จู่ ๆ การปรากฏตัวของคนผู้นี้ ก็ทำให้ทุกคนรู้สึกหนาวเหน็บ
ธีรเมทคิดอยากจะหลบตามสัญชาตญาณ หลายวันก่อนเขาเพิ่งจะถูกตีไป ตอนนี้ยังคงรู้สึกหวาดผวาในใจอยู่
“ผู้จัดการธีร์ ระยะนี้พวกเรามีโชคชะตาร่วมกันมาก เจอหน้ากันบ่อยจริง ๆ ” ชลธียังจะพูดกับธีรเมทออกมาได้ มุกดาว่าเขาแปลกกว่าธีรเมทเสียอีก ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหนตนเองก็เจอเขาตลอด
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะปรากฏตัวออกมาในเวลาที่เธอนั้นค่อนข้างตกอยู่ในอันตรายทุกครั้ง
“อ้อประธานชลธี ผมยังมีธุระอยู่นิดหน่อย เชิญคุณทำธุระก่อนเถอะ พอว่างแล้วผมค่อยมาหามุก ลุกขึ้นมา ไปได้แล้ว” ธีรเมทเดินไปดึงเมธพรที่ล้มอยู่บนพื้นขึ้นมา ทั้งสองคนจากไปอย่างจนตรอก
