Black Peach Z เดิมพันรักสาวแฮกเกอร์ – ตอนที่ 2062

ตอนที่ 2062
หัวหน้าเซียวติดเครื่องแล้ว
เซียวจิ่งพอจะมองท่าทีของคุณแม่ลั่วออกว่าไม่ต้อนรับตัวเองสักเท่าไร
อย่างน้อยก็ไม่ได้กระตือรือร้นเหมือนเมื่อตอนเขาเข้าบ้านมาใหม่ ๆ
แต่ก็ยังมีมารยาท กระทั่งถามด้วยว่าเขาอยากกินอะไร ทว่าไม่ให้เขา
ได้มีโอกาสอยู่กับลั่วลั่วสองต่อสอง
ในฐานะหัวหน้าทีมเซียงหนาน แม้จะพูดน้อย แต่ก็มาจากครอบครัว
มีสกุล ย่อมมองวิถีธรรมชาติของมนุษย์ออก
ดังนั้นตอนที่คุณแม่ลั่วเข้าครัว เขาก็เข้าไปช่วย นั่งคัดผักป่ าทั้งที่
ไม่ได้สวมผ้ากันเปื้อน
คุณแม่ลั่วคิดว่าผู้ชายคนนี้เสแสร้งเก่ง คนแบบนี้จะเลือกผักป่ าเป็นได้
อย่างไร แต่เมื่อเห็นชายหนุ่มก้มหน้า ไม่กลัวว่าเสื้อสีขาวที่สวมจะ
เปื้อน แถมเขายังเลือกเอาผักสดมาวางในตะกร้าไม้ทีละอัน ๆ
คุณแม่ลั่วก็ละอายใจที่จะแสดงท่าทีไม่ชอบใจให้ออกนอกหน้านัก
ลั่วลั่วรินชาเสร็จ เมื่อออกมาก็เห็นภาพดังกล่าวเข้าพอดี
ตอนที่รินชาอยู่นั้น เธอปรับอารมณ์ตัวเอง
การปรากฏตัวของผู้ชายคนนี้ทำให้เธอแปลกใจ
หากคำนวณจากเวลา เขาน่าจะเล่นปรับตัวให้เข้ากับเด็กใหม่ แถมยัง
ต้องเข้าสัมภาษณ์อีกมากมาย ทำไมถึงได้โผล่มาที่บ้านเกิดเธอ แถม
ยังช่วยแม่เธอเลือกผักอีก
ภาพที่เห็นเหมือนไม่ใช่ภาพที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง เพราะปกติแล้วหาก
ชายหนุ่มไม่อยู่ที่คลับ ก็ต้องอยู่ในห้องวิจัยหรือไม่ก็ร้านกาแฟสุดหรู
บางครั้งยังสวมชุดกาวน์และแว่นตากรอบทอง มือถือหนังสือที่เธอ
อ่านไม่เข้าใจ กำลังแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกับคนอื่น จะบรรยายว่า
เขามาจากตระกูลบัณฑิตที่มีสกุลก็ไม่เกินจริงไป
ภาพที่เห็นอยู่ตรงหน้า ถือเป็นครั้งแรกที่เกิดขึ้นเลยทีเดียว
คุณแม่ลั่วยิ่งมองยิ่งเห็นว่าเขาคล่องตัวมาก “เวลาคุณเซียวอยู่บ้านก็
เลือกผักเหมือนกันเหรอ?”
“คุณป้าเรียกผมว่าเซียวจิ่งก็พอครับ แม่ผมชอบกินผักป่ าเหมือนกัน
แต่เมืองที่ใกล้ทะเลจะหาผักป่ าได้ยากมาก ไม่เหมือนทางเหนืออย่าง
ที่นี่หรอกครับ บ้านเกิดผมก็อยู่ทางเหนือ คุณปู่คุณย่าชอบกินมาก ตอน
เด็ก ๆ ผมเคยช่วยเลือกผักให้ ตอนหลังมาเรียนด้านหมอก็เลยรู้จักผัก
ป่ าเยอะขึ้น บางครั้งก็เอามาสกัดยา” เซียวจิ่งเปลี่ยนคำว่าทดลองเป็น
สกัดยาได้ทันท่วงที เพื่อให้คุณแม่ลั่วไม่รู้สึกถึงระยะห่างที่แตกต่างกัน
คุณแม่ลั่วได้ยินแล้วสองตาเป็นประกายทันที “ก็ว่าแล้วเชียวว่า ผัก
บ้านป่ ามีสรรพคุณทางยา ผู้เชี่ยวชาญก็บอกเอง แต่ลั่วลั่วไม่ยอมเชื่อ”
ลั่วลั่วที่ถูกเอ่ยถึง…แม่เปลี่ยนท่าทีเร็วไปหน่อยไหม
“ลั่วลั่วเป็นห่วงคุณป้าน่ะครับ แต่ถ้าคุณป้าเห็นโพสต์ของผู้เชี่ยวชาญ
ในโมเมนต์ล่ะก็ ต้องเลือกอ่านนะครับ เช่น ผักที่เราเลือกอยู่ในตอนนี้
จะมีสรรพคุณด้านลดน้ำตาลกับไขมันในเลือด แล้วยังลดอาการร้อน
ในได้ แต่มันเป็นของฤทธ์ิเย็น คนที่กระเพาะไม่ดีไม่ควรจะกิน เพราะ
ถ้ากินมากเกินไปอาจทำให้ระบบย่อยมีปัญหา…”
คุณแม่ลั่วเจอคนพูดจาถูกใจในที่สุด เดี๋ยว ๆ ก็ได้ข้อควรระวัง เดี๋ยว ๆ
ก็โดนชมว่าคุณป้ารู้เยอะจังครับ เดี๋ยว ๆ ก็ได้ความรู้ด้านผักป่ ามากมาย
เธอจะเอาสิ่งที่รู้มาไปเล่าให้เพื่อน ๆ ฟัง มีประโยชน์มาก!
ลั่วลั่วมองดูอยู่ข้างเหมือนมองภาพลวงตา หัวหน้า…ไม่เคยพูดเยอะ
ขนาดนี้มาก่อน เท่าที่เธอจำได้ เขาเป็นคนพูดน้อย บางทีก็ลูบหัวเธอ
แต่ไม่เคยทำอะไรมากไปกว่านี้
เวลาที่พูดคุยกัน ปกติแล้วคนอื่นจะเป็นคนพูดนำมากกว่า
และในระหว่างที่คิดอยู่ ผู้ชายคนนั้นเห็นแม่เธอเดินออกไปแล้วถึง
หันมามอง มือจัดคอเสื้อ แววตาลึกซึ้ง เสียงยังแหบพร่านิด ๆ “น้ำ
แก้วนี้ให้ฉันใช่ไหม?”
ตอนที่ 2063
เมื่อเซียวและลั่วอยู่ด้วยกัน
ลั่วลั่วรับคำอย่างเห็นเป็นเรื่องธรรมดา กำลังจะส่งแก้วน้ำให้เขา
แต่กลับเห็นชายหนุ่มก้มตัวลง ริมฝีปากบางสัมผัสกับแก้วจนชุ่มชื้น
ด้วยน้ำ ทั้งที่เธออยู่ค้างในท่าทางนั้น
ลั่วลั่วไม่ใช่เด็กสิบกว่าปีหรือเพิ่งจะยี่สิบหมาด ๆ เอะอะก็หันหน้า
หนีตลอด
แม้กิริยาดังกล่าวจะทำให้หัวใจเธอหยุดเต้น แต่ไม่ได้แสดงสีหน้า
ออกมา รอจนเขาดื่มหมดก็เก็บแก้ว แล้วนั่งเลือกผักด้วยกันอยู่ข้างเขา
ถ้าคิดแค่ว่าชายหนุ่มเป็นเพียงเพื่อน ก็จะทำอะไรเป็นปกติได้
หลายปีที่ผ่านมา เธออุตส่าห์เล่นละครได้สำเร็จ
ตอนนี้เหมือนจะยิ่งง่ายเข้าไปใหญ่ คงเพราะปลงตกแล้ว
แต่เมื่อเขามา ลั่วลั่วก็ดีใจเหมือนกับที่เทพอ้วนมา เธอคิดว่าในที่สุด
เธอก็สามารถคิดกับเขาเป็นแค่หัวหน้าที่ต่อสู้ร่วมกันมาเหมือนอย่าง
ที่เขาคิดกับเธอ
เป็นแค่หัวหน้า ไม่ใช่อื่นใด
เซียวจิ่งเองก็รู้สึกถึงความแตกต่างเล็กน้อยนั่นเช่นกัน
แต่ต่างกันที่ตรงไหน เขาก็บอกไม่ถูก เพราะคนตรงหน้าก็ไม่ได้ทำ
ตัวห่างเหิน
กระทั่งตอนที่กินข้าวด้วยกันก็ยังคีบกับข้าวให้เขาอีก “หัวหน้า ลอง
ชิมอันนี้ดู จานเด็ดของแม่ฉันเอง อร่อยมาก”
“ได้” เซียวจิ่งพูดน้อยมากในเวลานี้ คงเพราะคุณแม่ลั่วพูดเยอะ เขาก็
รู้สึกไม่ค่อยสบายที่ลำคอ ลองคิดดูก็คิดว่าคงเพราะเปียกฝนนี่เอง
ลั่วลั่วตักซุปให้เขา ทั้งยังยิ้มให้เขาบ่อย ๆ ดวงตาสวยมาก
เซียวจิ่งชะงักมือที่ถือตะเกียบ นัยน์ตาลึกซึ้ง
บางครั้งคุณแม่ลั่วเองก็เข้าใจอะไรถ่องแท้ จึงไม่ได้ให้เขาไปอยู่ใน
โรงแรมเล็ก ๆ ประจำตำบล เพราะท่าทางผู้ชายคนนี้จะรักความสะอาด
มาก แม้จะโมโหที่เขาทำให้ลูกสาวเธอเปลี่ยนไป แต่ในบางมุมก็ถือ
เป็นการเติบโต
ลูกสาวเธอดีเด่นมากก็จริง แต่ไม่แน่หรอกว่าใครจะชอบทั้งหมด
การที่คนไม่ชอบถือว่าเป็นเรื่องปกติ
คนเป็นแม่ได้แต่หวังว่าลูกสาวจะได้แต่งงานกับคนที่เธอรักและรัก
เธอด้วย มีความสุขโดยไม่เสียใจภายหลังเป็นพอ
หลังจากที่กินข้าว ลั่วลั่วก็ตอบข้อความหนึ่ง
เพื่อนแซ่เหลิ่งเป็นคนส่งมา เป็นเรื่องเกี่ยวกับงานเลี้ยง
เธอตอบตกลงไป เวลาผ่านมาหลายปี ก็ย่อมอยากพบกับเพื่อน ๆ ใน
วัยเด็กอยู่แล้ว
เซียวจิ่งเติมชาให้คุณแม่ลั่วพลางมองทางเธอ เมื่อเห็นรอยยิ้มที่มุมปาก
แผ่นอกก็เหมือนมีอะไรกดทับไว้ เธอกำลังตอบข้อความของใคร เขา
รู้ดีเอามาก ๆ ก็คนที่ดึงข้อมือเธอในวันนี้ไง
เขาไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อน แต่รู้ดีเพียงเรื่องเดียว นั่นก็คือต้องพาตัว
ลั่วลั่วกลับไป
การดูตัวไม่เหมาะกับเธอ การแต่งงานกับเพื่อนเก่าก็ไม่เหมาะกับเธอ
เช่นกัน
คุณแม่ลั่วอายุตั้งเท่าไรแล้ว เห็นภาพตรงหน้าก็ไม่พูดอะไร ก้มหน้า
ดื่มชาอย่างเดียว
ปกติเวลาสามทุ่มในตำบลเล็ก ๆ แห่งนี้จะไม่มีคนเดินตามท้องถนน
แถมยังได้ยินเสียงแมลงร้องเป็นบางครั้ง ทั้งนี้เมื่อฤดูการสอบเข้า
มหาวิทยาลัยใกล้เข้ามาถึง ฤดูร้อนก็จะตามมาเยือน
ลั่วลั่วหั่นแตงโมแล้วนำมาวางไว้ตรงหน้าเซียวจิ่ง “บางครั้งสัญญาณ
อินเทอร์เน็ตของที่นี่จะไม่ค่อยดี ถ้าเบื่อ หัวหน้าจะไปดูทีวีก็ได้”
“อื้อ” เซียวจิ่งหันไปมองหน้าเธอ
ลั่วลั่วชะงักก่อนจะหันไปเปิดตู้เสื้อผ้า หอบเอาผ้าห่มออกมา “อันนี้
เป็นขอใหม่ ไม่เคยใช้มาก่อน” พูดแล้วก็หันไปมองบ่าเขา เห็นว่าเสื้อ
ยังไม่แห้งดี จึงรีบหยิบเสื้อยืดสีขาวมาให้
“หัวหน้าใส่ตัวนี้เถอะ ฉันซื้อไซส์ใหญ่มา เป็นเสื้อเชียร์ที่แฟนคลับ
ใส่กัน หัวหน้าน่าจะใส่ได้”
“เสื้อเชียร์? เธอซื้อของแบล็กพีช Z เหรอ” เซียวจิ่งพูดจบก็เห็นตัวอักษร
‘เซียว’ ด้านหลัง มันเป็นของเขา…