ตอนที่ 1925
ในระหว่างที่ฉินมั่วหลุบตาลง เขาไม่ได้สังเกตว่าเด็กวัยรุ่นที่ร้องเพลงบนเวทีมองผ่านเขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ
ไม่สิ ต้องบอกว่าตอนแรกป๋อจิ่วไม่ได้มองเขา แต่เป็นอีริกที่อยู่ข้างเขามากกว่า เพราะนั่นคือเพื่อนเก่าเธอนี่นา แต่เพื่อนเก่าเธอกลับมีเด็กหนุ่มรูปหล่อสวมชุดนักเรียนมาด้วย ทำให้ป๋อจิ่วที่ไม่เคยร้องพลาดมาก่อนต้องสะดุดนิดหนึ่ง ถึงจะร้องต่อได้
เอาล่ะ ได้เวลาเอาเหยื่อในวันนี้ไปจัดการแล้ว ป๋อจิ่วหยิบกีตาร์กระโดดลงจากเวที เป็นเวลาเดียวกันกับที่สมิธกำลังหลงใหลกับเด็กมหาวิทยาลัยคนหนึ่งอย่างแทบจะลืมตัว คิดเพียงแต่จะพาตัวเจ้าหล่อนไป ไม่ได้นึกเลยว่าเด็กวัยรุ่นตาดำขลับติดเครื่องติดตามตัวไว้กับร่างเขาในระหว่างที่เดินสวนกัน
แถมการที่ตำรวจโผล่มาที่นี่ก็ขัดลาภปากเขาจริงๆ สมิธยิ่งอยากจะออกไปเร็วๆ
ไม่รู้ว่าเขาเอาอะไรให้เด็กมหาวิทยาลัยนั่นดื่ม เธอจึงตัวอ่อนอยู่ในอ้อมกอดเขา ดังนั้นจะโทษเขาไม่ได้ ใครให้เจ้าหล่อนมาติดกับเองล่ะ
สมิธกึ่งประคองกึ่งลากเธอไปยังด้านนอก การจะพาใครออกไปไหนในสถานที่แบบนี้ ย่อมไม่โดนขวาง แถมเขาเองยังมีชนักติดหลัง ต้องหาทางหลบสายตาของตำรวจอยู่แล้ว
ช่างไม่รู้เสียเลยว่าการออกไปจากที่นี่ถือเป็นจุดเริ่มต้นของความซวย
เวลานี้ที่ห้องควบคุมกล้องวงจรปิดด้านหลังเวที ฉินมั่วกำลังจ้องจอทั้งแปด เสี้ยวหน้าเขายังหล่อเหลาดังเดิม “เร่งสปีด”
พนักงานเพิ่มความเร็วให้เขา สายตาของฉินมั่วไม่ขยับ “เอาความเร็วสูงสุด”
พนักงานชะงัก ก่อนทำตาม
ส่วนอีริกตาลายไปหมดแล้ว ดูภาพเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วเนนี้ สายตาใครบ้างจะรับไหว พอดูได้ไม่ถึงหนึ่งวินาทีก็ขยี้ตาอย่างทนไม่ไหว ทว่าฉินมั่วยังไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด กระทั่งสมองเขายังกลั่นกรองและขจัดภาพที่ไม่ต้องการได้ กำลังเข้าสู่บทสรุป
ทว่าก็ยังไม่เจอ แต่จะเป็นไปได้อย่างไร ต้องหลุดอะไรสักอย่างไปไหน ฉินมั่วตัดสินใจพิจารณาใหม่ การประเมินก็คือจับเบาะแสที่สำคัญ ผู้ร้ายที่ประสบความสำเร็จสูงจะยิ่งเหมือนนักมายากล เวลาที่เราทุ่มความสนใจให้กับสิ่งใดมากเกินไป มักจะลืมข้อมูลที่สำคัญที่สุดเสมอ ด้วยเหตุนี้มายากลที่ผู้เล่นแสดงออกมาจึงประสบความสำเร็จ โดยคนดูก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ลองสมมติว่า Z ไม่จำเป็นต้องปลอมตัว ไม่ใช่พนักงานทำความสะอาดหรือลูกค้าที่มาที่นี่ ทั้งยังไม่ได้ปลอมตัวเป็นเด็กมหาวิทยาลัยที่หลงกลสมิธ แล้ว Z จะเป็นคนไหนกัน?
บางทีเขาอาจต้องเปลี่ยนวิธีคิด เช่นหาจุดที่มีทัศนวิสัยที่ดีที่สุด นัยน์ตาฉินมั่วลุ่มลึก พลันเอ่ยออกมาว่า “ย้อนกลับไปเมื่อสามสิบวินาทีที่ก่อนหน้านี้ แล้วหยุดภาพ”
อีริกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เห็นภาพหนึ่งหยุดนิ่ง เป็นภาพเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งที่กำลังถือกีตาร์อยู่บนเวที เด็กคนนั้นสวมหน้ากากขนนกสีดำไว้บนใบหน้า รวมถึงแจ็กเก็ตตัวดำแสนเท่ กำลังเล่นกีตาร์ร้องเพลงไปด้วย อีริกไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมท่านเทพถึงให้หยุดที่ภาพนี้
“ย้อนไปก่อนหน้านี้อีกห้าสิบวินาที” ฉินมั่วไม่สนสายตาอีกฝ่าย น้ำเสียงยังเรียบดังเดิม อีริกอ้าปากอยากจะพูดขึ้น แต่กลับตะลึงกับภาพบนหน้าจอนั่น
ไม่ ไม่สิ คงไม่บังเอิญอย่างนั้นหรอกน่ะ?
………………………………………………..
ตอนที่ 1926-1
เมื่อหน้าจอโชว์ภาพตอนที่ป๋อจิ่วชนกับสมิธ ก่อนหน้านี้อีริกไม่ได้เชื่อมโยงความเกี่ยวข้องกันระหว่างสองคนนี้ คิดว่าน่าจะบังเอิญชนกันเท่านั้น เพราะยังมีคนอื่นๆ ที่เดินชนสมิธด้วย แต่ท่านเทพไม่คิดเช่นนั้น เพราะเมื่ออีริกตั้งใจมองดูภาพนั่นอีกครั้ง สายตาของท่านเทพที่สวมชุดนักเรียนปรากฏแสงแวววับ “คนคนนี้น่าจะเป็น Z”
“อะไรนะ?” อีริกรับไม่ได้ที่นักร้องประจำร้านที่เขาชอบจะกลายเป็น Z ผู้ชอบปั่นหัวพวกเขาเล่น เด็กคนนั้นเหมือนแฮกเกอร์ตรงไหน แฮกเกอร์น่าจะสวมเสื้อติดฮู้ดตัวดำ ถือแล็บท็อปไว้ในมือไม่ใช่เหรอ? “ฉิน คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า? ผมคิดว่า…”
ฉินมั่วหันหน้ามาเอ่ยด้วยเสียงเย็น “จุดที่มองเห็นสถานการณ์ทั่วร้านที่ดีที่สุด อยู่ตรงไหน?”
“บนเวที” อย่างไรอีริกก็เป็นตำรวจ แม้สมองจะแล่นไม่เร็วสักเท่าไร
เสียงของฉินมั่วยังคงเรียบเรื่อย “ไม่ผิดหรอก เขาไม่เพียงแต่จะจับตำแหน่งของสมิธได้ตลอดเวลาจากบนเวที แถมทำให้คนอื่นไม่เห็นถึงความผิดปกติเวลาเขาเตรียมล่าเหยื่อ เพราะนักร้องย่อมต้องมองคนฟังที่อยู่ด้านล่าง แถมยังเห็นตำแหน่งกับความเป็นไปของตำรวจได้ด้วย ถ้าผมเป็น Z จะต้องเลือกยืนบนเวทีแน่นอน”
อีริกอ้าปาก “แต่บนเวทีไม่ได้มีเขาแค่คนเดียวนี่ ยังมีอีกหลายคน…”
“เขาดูเด่นชัดที่สุด” ดูเหมือนฉินมั่วจะนึกถึงแววตานั้นอีกครั้ง ครั้งนี้เขาอาศัยลางสังหรณ์มากกว่าการประเมิน ภาพในจอหยุดตอนที่เดินชนกัน ซึ่งดูเหมือนบังเอิญ แถมยังเหมือนเดินหลีกทางไม่ทันอีกด้วย แต่อันที่จริงแล้ว จังหวะเอียงตัวของคนเราจะส่อให้เห็นถึงสภาพจิตใจของเจ้าตัว
นักร้องคนนั้นไม่ได้หลบไม่ทัน แต่มีความเป็นไปได้ว่าน่าจะจงใจชนถึง 80%
ฉินมั่วหยุดครู่หนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับอีริกต่อ “ตอนนี้สมิธอยู่ที่ไหน”
คนจากทางการผงะ อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง “สมิธเหมือนจะออกไปแล้ว”
อีริกได้ยินแล้วถึงกับสีหน้าเปลี่ยน วิ่งออกไป
ฉินมั่วไม่ห้ามอีกฝ่าย แต่หันไปมองภาพของเด็กวัยรุ่นที่ถือกีตาร์อีกครั้ง ก่อนจะก้าวเท้าเดินไปยังฝั่งตรงข้ามกับทางตำรวจ แม้รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ จะอยู่เหนือความคาดหมาย แต่สุดท้ายเขาก็เป็นคนควบคุมการปฏิบัติการอยู่ดี Z จะต้องเลือกเส้นทางและจุดทัศนวิสัยที่ดีที่สุดในการลงมือ
ในเมื่อเป็นจะเป็นเช่นนั้น ก็ให้ตำรวจที่ร่วมมือกับเขาทำตัวเป็นเข็มทิศ ขอแค่เดินคนละทางกับทางตำรวจน่าจะได้เจอเป้าหมาย ฉินมั่วบอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกอย่างไร นิ้วมือถูกลมพัดจนเย็น ทว่าเขากลับไม่รู้สึกหนาว ความรู้สึกที่ไม่เคยเล่าให้คนอื่นมาก่อน พรั่งพรูจากทรวงอก เขาไม่น่าจะคิดเชื่อมโยงกับเธอ เพราะไม่ใช่ว่าแฮกเกอร์ทุกคนจะต้องเป็นเธอ
ทว่าเพลงจีนเพลงนั้นกลับทำให้จิตใจของฉินมั่วเปลี่ยนไป ที่ The Fifth Avenue ไม่ได้มีแต่คนอเมริกันอาศัยอยู่ จึงแน่ใจได้เลยว่าหากเป็นคนเชื้อชาติอื่น ต้องไม่รู้จักเพลงกวงฮุยซุ่ยเยวี่ยแน่ ดังนั้นจะเป็นเธอหรือเปล่า?
ยัยเสือน้อยที่เขาตามหามาสิบสามปี แต่ก็หาไม่เจอ
………………………………
