ตอนที่ 1680-4
ผู้จัดการติดตามด้านหลังยูกิชินไปถึงกับระวัง “คุณชายเป็นอะไรไป? คุณชายโฮชิโนะไม่อยู่เหรอ?”
“ทำไมจะไม่อยู่? เขากำลังจู๋จี๋กับแฟนอยู่ เดาว่าเขาคงไม่สนนายหรอก ทำไม? อยากจะลองพิสูจน์ฝีมือการขี่มอเตอร์ไซด์ของฉันหรือไง?” ตอนที่ยูกิชินพูดประโยคดังกล่าว แววตาช่างเย็นชา
ผู้ชายแบบนี้ทำให้คนกลัวได้จริงๆ
ผู้จัดการนึกถึงคนที่กล้าแตะรถของเจ้านายเมื่อครั้งที่แล้วที่ถูกกระทืบจนซี่โครงหัก ก็รีบส่ายมือ “ไม่ ไม่ ไม่ล่ะครับ ผมแค่ แค่ถามเฉยๆ” เขาไปหาเรื่องใครที่ไหนกันล่ะ ซวยจริงๆ!
ยูกิชินไม่ได้พูดอะไร มองดูกล่องเค้กที่ถูกเขาโยนทิ้ง ก็รู้สึกว่ามันเสียดแทงตาขึ้นเรื่อยๆ จึงเหยียบคันเร่งจนสุด ดูรุนแรงอย่างกับเป็นกองเพลิง ไม่รู้เหมือนกันว่าจะไปเผาใคร
คนที่ทำให้เจ้าชายรัชทายาทแห่งโลกมาเฟียแสดงอารมณ์ออกมาได้ ก็คงมีแต่คุณชายโฮชิโนะเท่านั้น ผู้จัดการได้แต่ถอนใจยาว แต่ไม่กล้าถามสาเหตุ
ชั้นบน โฮชิโนะเปิดคอมพิวเตอร์ออก ขอแค่มีคำสั่งจากนายน้อย การจะเช็คพื้นที่ไหนก็ย่อมทำได้ง่ายง่าย แต่สถานที่ที่ต้องหาในวันนี้ กลับยากมาก เพราะในเขตชายแดนประเทศ T และ M อันเป็นสามเหลี่ยมทองคำที่ไร้คนควบคุม ดังนั้นทุกอย่างจึงยุ่งยาก
อันดับแรก ที่นี่ไม่ได้เจริญมาก แถมยังมีป่าหนาแน่นล้อมรอบทุกด้าน หมายความว่าเทคโนโลยีไม่นำสมัย ในสถานที่ที่เทคโนโลยีด้อยพัฒนา อินเทอร์เน็ตย่อมไม่เป็นที่นิยม สำหรับแฮกเกอร์แล้ว หากจะเจาะระบบที่ไหน ย่อมต้องมีสัญญาณอินเทอร์เน็ตจึงจะทำงานง่ายขึ้น แต่ที่นี่ สัญญาณอินเทอร์เน็ตที่อ่อน การจะเจาะเข้าไปย่อมต้องหาช่องทางที่เหมาะสม ซึ่งหากเป็นแฮกเกอร์ฝีมือธรรมดาย่อมทำไม่ได้ แต่ป๋อจิ่วบอกแล้วว่า จะต้องรวมพลังของทั้งโลกแฮกเกอร์ หมายความว่าการเจาะระบบครั้งนี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ประเภทเดียว ขอแค่มีสายอินเทอร์เน็ตก็จะเจาะได้ แต่ยังคงต้องใช้เวลา แถมยังนานด้วย
ไม่มีใครแน่ใจหรอกว่าจะหาเจอก่อนที่ป๋อจิ่วไปถึงหรือเปล่า
โฮชิโนะแจ้งปัญหานี้ให้ป๋อจิ่วทราบ ในวินาทีถัดมา ป๋อจิ่วก็หาวิธีได้ “ลองเจาะระบบพวกบริษัทที่ให้บริการอินเทอร์เน็ต” การเจาะระบบบริษัทดังกล่าวหมายความว่า ขอแค่มีสัญญาณ ไม่ว่าจะเป็นสัญญาณหลักหรือเปล่า ก็ย่อมต้องหาเจอ
หลายๆ คนบอกว่า แฮกเกอร์ดูแค่ความสามารถในการเขียนโค้ดและเทคนิคการแฮก ซึ่งก็ไม่ผิดหรอก แต่สิ่งที่ผู้คนมักลืมก็คือ ความคิดในการเจาะระบบ หากมีแนวความคิดในการเจาะระบบถูกต้อง ย่อมช่วยประหยัดเวลามาก และเวลาถือเป็นตัววัดผลงานของแฮกเกอร์
เมื่อได้รับคำแนะนำจากป๋อจิ่ว ไม่นานแฮกเกอร์ทั่วโลกก็รวบรวม คัดกรอง ขจัดข้อมูลทั้งหมด จนได้ข้อสรุปว่าเป็นที่ที่หนึ่ง ที่ดังกล่าวคือแถบตะวันตกของแม่น้ำโขง อันเป็นเขตป่าไม้ดั้งเดิมตามธรรมชาติ
สำหรับข้อมูลล่าสุดของคิงก็มาจากสถานที่แห่งนี้แหละ
โฮชิโนะมองดูภาพ แล้วส่งให้ป๋อจิ่ว เอ่ยด้วยเสียงที่หนักอึ้ง “ภาพนี้เหมือนกับในคลิปก่อนหน้านี้เลย แต่คุณต้องระวังว่า สัญญาณที่เราหาเจอจะติดๆ ดับๆ กระทั่งการสัญญาณสื่อสารเมื่อครู่ก็โดนบล็อก หมายความว่าฝ่ายโน้นอาจมีเครื่องมือรบกวนสัญญาณ พอเข้าไปในถิ่นเขาแล้ว อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์จะรับสัญญาณไม่ได้ ในภาวะที่ไม่มีสัญญาณอินเทอร์เน็ต ความสามารถของคุณจะถูกจำกัด Z คุณต้องคิดให้ดีนะ การเข้าไปน่ะไม่ยาก แต่คุณจะออกมายังไง เฮลิคอปเตอร์ของจีนกวาดเรดาร์ไม่ถึงหรอก ถึงเวลานั้นต่อให้เป็นหน่วยสนับสนุน ก็ไม่น่าจะลงจอดอย่างแม่นยำ เว้นแต่…”
……………………………………………………………….
ตอนที่ 1681
“นอกจากจะมีคนไปทำลายอุปกรณ์รบกวนคลื่น” ป๋อจิ่วขัดขึ้น มือหนึ่งหมุนพวงมาลัย แววตาดำทะมึนเหมือนยามค่ำคืน “โฮชิโนะ ขอบคุณมาก”
เมื่อได้ยินประโยคหลัง โฮชิโนะก็พอจะรู้ว่าป๋อจิ่วตัดสินใจอย่างไร เช่นเดียวกัน เขาก็รู้ว่าในฐานะผู้ช่วย คงทำได้เพียงตระเตรียมทุกอย่างให้เรียบร้อย
“ผมจะให้คนเตรียมของให้คุณก่อนที่จะเข้าป่าไป แต่ที่นั่นป้องกันกันหนักมาก สายของเราคงอยู่ได้ไม่นาน คุณคงต้องไปรับของในที่ที่นัดหมายเอง”
โฮชิโนะพูดพลาง สลับเข้าไปยังเครือข่ายของเขต
โลกแฮกเกอร์ ฟังดูเหมือนไม่มีอะไร อันที่จริง พอคุณเข้าใจอย่างถ่องแท้ก็จะรู้ว่าพวกเขาไม่เคยขาดคน เรื่องนี้ คุณตาพ่อบ้านเป็นคนวางแผน ขอเป็นที่ที่มีคน ก็จะมีที่ที่เตรียมข้าวของให้พวกเขา
นี่แหละคือกฎเกณฑ์ที่มีมายาวนาน ไม่ว่าจะเป็นขบวนการไหนก็ตาม ย่อมได้รับข้อมูลที่ต้องการจากโลกแฮกเกอร์ ในทำนองเดียวกัน พวกเขาต้องให้ความคุ้นครองต่อพวกตนด้วย
แน่ล่ะ พวกเขาไม่สนใจความเป็นความตาย แต่สิ่งที่พวกตนต้องการ พวกเขาจะรักษาไว้เป็นความลับชั้นยอดเสมอมา มันเป็นสัญญาที่ยึดถือกันมานาน แม้ไม่ได้ร่างเป็นตัวอักษร
ก่อนหน้านี้ ใช่ว่าจะไม่มีใครรู้สึกว่าโลกแฮกเกอร์ก็เก่งแค่ในอินเทอร์เน็ต แต่เกรงว่าจะทำใช้อะไรในชีวิตจริงไม่ได้ จึงอยากแหกกฎ ไม่มอบอุปกรณ์ที่ต้องการให้ เพราะต้องการทำให้โลกแฮกเกอร์สิ้นสุด ก็มีขบวนการนี้นี่แหละที่หายไปจากสายตาของผู้คนภายในหนึ่งอาทิตย์ โลกแฮกเกอร์แค่ทำการซื้อขายแลกเปลี่ยนข่าวสารก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาจะกระจอก นายน้อยของโลกแฮกเกอร์เป็นคนอย่างไร จนมาถึงเวลานี้ ทุกคนต่างรู้ดีอยู่แก่ใจ
หากไม่ถึงที่สุด พวกเขาจะไม่ล่วงเกิน Z เด็ดขาด เพราะต่างฝ่ายต่างช่วยกันและกัน อันเป็นผลที่ทุกคนต่างปรารถนา ซึ่งหลักการนี้ก็ยึดปฏิบัติกันที่เขตชายแดนประเทศ M และ T
ในระหว่างที่ป๋อจิ่วทะยานรถเข้าสู่พื้นที่ป่า การประชุมสูงสุดก็ตัดสินใจให้กลุ่มปฏิบัติการณ์ดำเนินการต่อไป อันเป็นสิ่งที่ฉินมั่วเสนอเอง เพราะรู้ดีว่าสถานการณ์ในเวลานี้อยู่ในรูปแบบใด
บางทีทหารหน่วยพิเศษแต่ละคนต่างทำใจไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ไม่ว่าสิ่งที่รอพวกเขาอยู่ข้างหน้าจะเป็นอย่างไร พวกเขาต้องเรียนรู้ที่จะเอาชนะมัน
หากจะบอกว่าระดับอันตรายของภารกิจนี้มันสูงมากนัก จึงไม่ไปช่วย ย่อมขัดต่อปณิธารของเครื่องแบบที่สวม
ฉินมั่วเงยหน้าขึ้นมองทหารในความรับผิดชอบของเขา คนเหล่านี้ ไม่มีใครปฏิเสธที่จะร่วมปฏิบัติการสักคน ตอนที่ได้ยินมาว่ามีเพื่อนร่วมชาติของพวกตนตกอยู่ในมือของคิง พวกเขาคิดทันทีว่าจะไปช่วยคนได้อย่างไร
ฉินมั่วหยิบปากกาวาดวงล้อมบนแผนที่ “ถ้าวิเคราะห์จากข้อมูลที่ได้รับ จากนิสัยของคิง เวลาที่จะคุยธุรกิจ เขามักจะเลือกคุยในรังของตัวเอง ตอนนี้ที่สำคัญที่สุดคือ ไม่มีใครรู้ว่ารังของมันอยู่ที่ไหนกันแน่ ดังนั้นเวลาที่เราคุยธุรกิจกับมัน จะต้องถ่วงเวลาให้นานที่สุด”
“แต่ถ้าเชื่อมสัญญาณไม่ได้นี่สิ?” เจ้าอ้วนขมวดคิ้ว “แล้วถึงเวลาถอย จะถอยยังไง?”
ฉินมั่ววางปากกาลง พูดเสียงเรียบ “นี่แหละคือสิ่งที่ฉันจะต้องพูดกับพวกนาย การปฏิบัติการในครั้งนี้ พวกเราจะไม่มีคนช่วยสนับสนุนอยู่กองหลัง จะต้องอาศัยไหวพริบของพวกนายกันเอง พอเข้าไปด้านใน หลายเรื่องราวที่คาดไม่ถึง จะต้องเกิดขึ้นแน่ คิงรู้จักฉัน ฉันเองก็ต้องรู้ปลอมตัวให้รอบคอบ นับแต่วันนี้เป็นต้นไป เจ้าชายน้อย นายตามอยู่ข้างหลังฉัน จะต้องทำท่ากลัวฉันมาก พวกเด็กเหลือขอจะมีพี่ชายที่ดุๆ ย่อมไม่ใช่เรื่องแปลก”
………………………………………
ตอนที่ 1682
ให้เขาทำท่ากลัวจอมมารเหรอ? เจ้าชายน้อยพูดในใจว่า สบายมาก ก็แค่เขาไม่เคยคิดเลยว่าตัวเองจะมีพี่ชายแบบนี้ เจ้าชายน้อยลองเอาตัวเองไปสวมตำแหน่งแทนดำน้อย ต้องรู้สึกขึ้นมาบ้างล่ะน่ะ บอสดุก็จริง แต่อย่างน้อยก็โอ๋น้องมาก หากเขาอยากทำอะไร ย่อมน่าจะได้
แต่โลกแห่งความเป็นจริงพิสูจน์ให้เห็นว่า เจ้าชายน้อยทั้งซื่อและบื้อ
ระหว่างที่เขาจะกอดจอมมาร แบบน้องชายดีใจที่ได้เจอพี่ชาย บอสก็ปรายตามอง ทำให้คนหนาวจับสั่นเลยทีเดียว “ไม่ต้องแตะต้องตัวกันหรอก”
เจ้าชายน้อยตาโต “แล้วจะแสดงให้คนอื่นรู้ว่าเป็นพี่น้องที่รักกันมากได้ไงอ่ะ”
“ฉันจะเล่นงานนายให้หนักๆ ซึ่งมันก็เป็นวิธีแสดงความเป็นพี่น้องในอีกรูปแบบหนึ่ง” ฉินมั่วตอบเฉย
เจ้าชายน้อย “…” ขอให้เขามโนสักนาทีกว่าๆ เถอะ
เวลาที่บอสอยู่กับเจ้าดำน้อย ไม่ได้เป็นแบบนี้นี่! ประเภทแบบเอาน้ำให้ ติดอมยิ้มไว้ในกระเป๋า พอพูดไม่เข้าหูก็หัวเราะลูบหัวประมาณนั้น
ทำไมกับเขา จึงกลายเป็นจงใจเล่นให้หนักนะ!
“เช็คของที่เอาติดตัวด้วย” ฉินมั่วหันไปมอง นิ้วเรียวเคาะลงบนโต๊ะ “จากนิสัยของคิง เขาไม่น่าจะให้เราไปจุดหมายตรงๆ หรอก ดูจากแผนที่แล้ว เราต้องนั่งเรือ แล้วก่อนจะนั่งเรือ พวกเราต้องลงจากรถตัวเองแล้วโดนคนปิดตา ถึงตอนนั้นก็อาจจะตรวจเจอของที่ติดตัวได้ ดังนั้นต้องระวังให้มาก การติดต่อสื่อสารภายในให้เปลี่ยนไปใช้นาฬิกาข้อมือแทน ต้องใส่เสื้อตัวนอก โดยเฉพาะของเจ้าชายน้อย นักมายากล ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นายต้องฝึกความเคยชินอย่างหนึ่งเอาไว้”
นักมายากลที่ถูกเรียกชื่อถึงกับงง
ฉินมั่วโยนไพ่ที่เตรียมไว้ให้อีกฝ่าย “เล่นตลอดเวลาและทุกสถานที่ สำหรับนายแล้ว การเล่นมายากล น่าจะง่ายมาก”
นักมายากลมองดูไพ่โพธิ์แดง เข้าใจความหมายของบอส เพราะหากเล่นไพ่นั่นจนคล่อง มันย่อมใช้เป็นอาวุธลับได้เช่นกัน
เอาอาวุธในสภาพสมบูรณ์ไปด้วยไม่ได้ นอกจากของที่คนนึกไม่ถึงและสามารถใช้ปกป้องตัวเองได้
“เจ้าอ้วนรับผิดชอบด้านการสะกดรอยเส้นทาง รอจนพวกเรากับคนของคิงมาเจอกัน นายจะตามไปไม่ได้ ถึงเวลานั้นนายก็เกาะตำแหน่งที่เราอยู่ แชร์เอาไว้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมง แชร์ให้ถึงทางกองทัพด้วย”
“ครับ” เมื่อฉินมั่วพูดสิ่งเหล่านี้ออกมา คนในห้องประชุมต่างได้ยินทั้งหมด เหลืออีกสามชั่วโมงก็จะได้เจอกับคิงแล้ว พวกเขาต้องเตรียมพร้อมภายในเวลาที่กำหนด เพราะคิงสงสัยพวกเขาแล้ว หากเปลี่ยนเวลา มันจะทวีความสงสัยมากขึ้น ดังนั้นการลงมือในครั้งนี้ ยังต้องพึ่งดวงอีกด้วย
ส่วนการปลอมตัวนั้น ไม่น่าเป็นห่วง เพราะเทคนิคการปลอมตัวของนักมายากลเก่งไม่แพ้ป๋อจิ่ว แค่เวลาครึ่งชั่วโมง ก็ทำให้ใบหน้าของฉินมั่วเปลี่ยนไปอย่างพลิกฝ่ามือ
รูปลักษณ์ที่ต่างจากไปจากเดิมจนคล้ายเจ้าชายน้อยอยู่บ้าง ทว่าออร่าเจิดจ้ากว่า เติมหนวดนิดๆ ดูเป็นชายชาตรี เข้ากันกับรอยแผลจากมีดที่หางตา ราวกับว่าคราบคุณชายตระกูลฉินได้จางหายไป
แถมออร่าประจำตัวฉินมั่ว ยิ่งทำให้เจ้าชายน้อยรู้สึกว่าบอสของเขาทำงานผิดวงการ เพราะดูเหมือนมาเฟียมากกว่าตัวมาเฟียของแท้เสียอีก
เมื่อถึงเวลาออกเดินทาง เข็มนาฬิกาชี้ไปที่เลข 3
พวกเขากำลังจะออกเดินทาง แต่มือถือที่เจ้าชายน้อยกุมอยู่กลับดังขึ้นมาเสียก่อน แถมยังเป็นชื่อเดิมด้วย
…………………………………………
