โคโนฮะ
สำนักงานโฮคาเงะ
ในห้องทำงานโฮคาเงะ
โฮคาเงะรุ่น 3 นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน ในขณะที่เขากำลังสูบไปป์ เขาก็มองดูข้อมูลที่อยู่ในมือของเขา
ข้างหน้าเขามี โจนิน และ โจนินพิเศษ ของโคโนฮะ อยู่จำนวนหนึ่งยืนอยู่ พวกเขาเหล่านี้เป็นผู้คุมสอบในการสอบ จูนิน และหัวหน้าทีมของผู้เข้าร่วมสอบทุกคน
“รายชื่อนินจาทั้งหมดที่ลงสมัครสอบ จูนิน มีเท่านี้สินะ”
โฮคาเงะรุ่นที่ 3 อ่านรายการจบแล้ว หายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็พ่นควันออกมาแล้วเงยหน้าขึ้นมองเหล่านินจา
ในเวลานี้ ในกลุ่มนินจาเหล่านั้น อิรุกะ ครูคนแรกของ นารูโจะ กำหมัดและกัดฟันแน่นขณะมองไปที่ คาคาชิ ที่ดูค่อนข้างสงบ
เห็นได้ชัดว่าทั้ง 2 โต้เถียงกันว่าใครจะเป็นหัวหน้าทีม 7 ในการสอบครั้งนี้ แต่สุดท้ายก็เป็น คาคาชิ เพราะสุดท้ายแล้ว คาคาชิ ก็เป็น โจนิน ที่รับผิดชอบพวกเขา
โฮคาเงะรุ่นที่ 3 มองไปที่ อิรุกะ และ คาคาชิ แล้วส่ายหัวเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขายืนขึ้นแล้วถามนินจาที่อยู่ข้าง ๆ เขาว่า “นินจาจากหมู่บ้านอื่น ๆ มากันหมดหรือยัง?”
“ทีมแกะนิน พร้อมกับหัวหน้าทีมของพวกเขา ทุกทีมอยู่ที่บ้านพักรับรองแล้วครับ แต่…” พวกนินจาก้มหัวลงและลังเลเล็กน้อย
“แต่อะไร?”
สายตาของ ซารุโทบิ ถูกบังด้วยควัน ดังนั้นเขาจึงหยิบไปป์ออกจากปาก
นินจาพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น “นอกจากทีมจาก หมู่บ้านอาเมะ แล้ว ทีมอื่นๆ ทั้งหมดมาถึงเมื่อวานนี้แล้วครับ”
“หมู่บ้านอาเมะ…ยังไม่มาอีกเหรอ?”
ฮิรุเซ็น ถอนหายใจ เผยให้เห็นการแสดงออกที่ครุ่นคิด ในฐานะหมู่บ้านใหญ่แห่งที่ 6 หมู่บ้านอาเมะ น่าจะส่งคนเข้าร่วมได้มากกว่า 3 คน แต่นี้พวกเขากลับส่งรายชื่อมาแค่ 3 คนเท่านั้น
โคโนฮะ เป็นหมู่บ้านที่ใหญ่ที่สุด และการสอบ จูนิน ก็ถูกจัดขึ้นในหมู่บ้านนี้ ดังนั้นจึงมีผู้เข้าร่วมมากมาย นอกจาก โคโนฮะ แล้วก็ยังมี ซึนะ และ อาเมะ อีกด้วย
ซึนะ กำลังขาดแคล้นนินจา ดังนั้นจึงมี เกะนิน แค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่มาที่นี่ แต่ อาเมะ น่าจะส่งมาได้มากกว่า แต่พวกเขากลับส่งมาแค่ 3 คน ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมาก
ยิ่งไปกว่านั้นก็ยิ่งน่าแปลกใจมากขึ้นไปอีกเมื่อหัวหน้าทีมของพวกเขายังไม่ปรากฏตัวจนถึงตอนนี้ ท้ายที่สุดแล้ว หมู่บ้านอาเมะ ก็อยู่ใกล้กับ โคโนฮะ มากกว่า หมู่บ้านซึนะ
“ถ้าเขาถูกโจมตีระหว่างทาง เราเจอปัญหาใหญ่แน่”
โจนิน คนหนึ่งที่อยู่ข้าง ๆ ดูเป็นกังวลเล็กน้อย จากนั้นเขาก็พูดต่อว่า “ถ้าทีม นินจาอาเมะ ที่เดินทางมาเพื่อสอบ จูนิน ถูกลอบโจมตีใน แคว้นแห่งไฟ ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่”
เมื่อได้ยินประโยคนี้ ใบหน้าของ ฮิรุเซ็น ก็เปลี่ยนไป เขาพูดว่า “ใช่ พวกเขาส่งรายชื่อนินจาที่จะเข้าสอบมาแค่ 3 คน ถ้าร่วมหัวหน้าก็เป็น 4 คน ถ้าหนึ่งในนนั้นถูกฆ่า คงจะเป็นเรื่องยากที่จะอธิบายให้ หมู่บ้านอาเมะ ฟัง”
หากเป็นหมู่บ้านอื่น ถ้านินจาที่เดินทางมาเข้าสอบเสียชีวิตไประหว่างทาง โคโนฮะ คงจะไม่คิดอธิบายเรื่องนี้แน่นอน
แต่ โคโนฮะ ไม่สามารถเพิกเฉยต่อ หมู่บ้านอาเมะ ได้
หมู่บ้านอาเมะ แม้ว่าจะเป็นเพียงหมู่บ้านนินจาที่ใหญ่เป็นอันดับ 6 เท่านั้น แต่ในเมื่อพวกเขามี ไนโตะ นั่นก็นับว่าพวกเขาเป็นหมู่บ้านที่แข็งแกร่งกว่าอีก 5 หมู่บ้าน!
เมื่อ ฮิรุเซ็น กำลังเตรียมเรียกหน่วยลับมาเพื่อสอบสวน นินจาคนหนึ่งก็บุกเข้ามาด้วยใบหน้าแตกตื่น
“ท่านรุ่น3 มีบางอย่างเกิดขึ้นครับ!”
“เกิดอะไรขึ้น?”
จู่ ๆ หัวใจของ ฮิรุเซ็น ก็เต้นรัว นินจาอาเมะ อย่าบอกนะว่า…
“ใช่ครับ! ตอนนี้ที่ถนนในหมู่บ้าน มีผู้เข้าสอบกำลังต่อสู้กันอยู่ครับ พวกเขาสร้างความเสียหายให้พื้นที่บริเวณนั้น อาจทำให้ชาวบ้านได้รับบาดเจ็บได้ครับ”
“เสียหายมากขนาดไหน?”
ซารุโทบิ คิดว่าการต่อสู้ของ เกะนิน คงจะไม่สามารถสร้างความเสียหายได้มากเท่าไรนัก เต็มที่พวกเขาก็อาจจะทำได้แค่บ้านพังเท่านั้น
นินจาพยักหน้าแล้วส่งข้อมูลชิ้นหนึ่งให้เขา
ซารุโทบิ ขมวดคิ้วขณะดูรายงาน ทันใดนั้นเขาก็ดูตกใจและพูดว่า “พวกเขาแช่แข็งถนน? และพวกเขาก็เป็น เกะนิน จาก หมู่บ้านอาเมะ…เป็นไปได้ยังไง?”
คำพูดไม่กี่คำจาก ซารุโทบิ ทำให้ทุกคนในห้องเริ่มพูด
พวกเขาแช่แข็งถนน เป็นไปได้ยังไง?!
“คาถาน้ำแข็ง? มันเป็นขีดจำกัดสายเลือดของ หมู่บ้านคิริ ไม่ใช่เหรอ? ทำไมมันถึงไปอยู่กับ นินจาอาเมะ ได้ล่ะ?”
“หรือว่าเขาจะไม่ได้มาจาก หมู่บ้านอาเมะ จริง ๆ? ไม่น่าใช่ ถ้าเขาจะปลอมตัวเขาจะใช้วิชานั้นทำไม”
หลังจากอ่านรายงานแล้ว ซารุโทบิ ก็ยังได้ยินกลุ่มนินจาในห้องคุยกันอยู่ เมื่อเห็นแบบนั้น ซารุโทบิ ก็ตะโกนว่า “เงียบซะ!”
อิทธิพลของ ซารุโทบิ ยังคงแข็งแกร่ง แม้ว่าจะเป็น โจนิน แต่พวกเขาทุกคนก็เงียบทันที
“ไม่ว่าจะยังไง ในเมื่อ เกะนิน จาก อาเมะ อยู่ที่นี่แล้ว เราก็แค่ต้องรอหัวหน้าของพวกเขามา”
หลังจากที่เขาทำให้พวกเขาเงียบ ซารุโทบิ ก็พยายามจบสถานการณ์ให้เร็วที่สุด
ในมุมมองของเขา ในเมื่อ เกะนินจากอาเมะ มาถึง โคโนฮะ แล้ว ก็คงไม่มีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น แม้ว่าหัวหน้าทีมของพวกเขาที่หายไปจะทำให้โคโนฮะมีปัญหา แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ อย่างน้อย 3 คนนั้นก็มาถึงอย่างปลอดภัย และถ้าพวกเขาอยู่ที่นี่ โคโนฮะ ก็จะสามารถอธิบายสถานการณ์ให้ หมู่บ้านอาเมะ ฟังได้
ยิ่งไปกว่านั้น การแช่แข็งถนนแบบนี้นินจาที่อ่อนแอไม่สามารถทำได้อย่างแน่นอน แต่ตามความรู้ของ ซารุโทบิ เรื่องนี้ก็ไม่ได้น่าแปลกใจขนาดนั้น
เนื่องจาก หมู่บ้านอาเมะ ได้ส่ง เกะนิน มาแค่ 3 คน ดังนั้นพวกเขาก็น่าจะแข็งแกร่งและพิเศษ ดังนั้นจึงเป็นสิ่งที่สมเหตุสมผล
เมื่อได้ยินคำพูดของ โฮคาเงะรุ่น 3 นินจาทุกคนในห้องก็พยักหน้า จากนั้นเขาก็เดินออกจากห้องไปโดยมีนินจาในห้องเดินตามไปที่ห้องโถงที่เป็นที่รวมตัวของหัวหน้าทีมจากหมู่บ้านอื่น ๆ
ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงห้องโถง
ซารุโทบิ เดินเข้าไปในห้องด้วยรอยยิ้ม และมองดูทุกคนในห้องก่อนที่จะพูดอย่างสุภาพ
“ในฐานะ โฮคาเงะ ของ โคโนฮะ ฉันยินดีต้อนรับทุกท่านสู่ หมู่บ้านโคโนฮะ หวังว่าทุกท่านจะพอใจ”
“ขอบคุณมาก ท่านโฮคาเงะ”
หัวหน้าทีมแต่ละคนไม่ได้แสดงท่าทีเคารพ ซารุโทบิ มากนัก ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาทั้งหมดก็เป็น โจนิน จากหมู่บ้านใหญ่อื่น ๆ แต่เมื่อเห็นว่า ซารุโทบิ สุภาพมาก พวกเขาจึงตอบกลับด้วยความความเคารพ
และในเวลานี้ นินจาโคโนฮะ เดินไปที่ด้านข้างของ ซารุโทบิ และพูดว่า “ท่านรุ่น3 ทุกคนมาครบแล้วครับ ยกเว้นแต่ หัวหน้าทีมของหมู่บ้านอาเมะ”
“ยังไม่มาอีกเหรอ?”
ฮิรุเซ็น ขมวดคิ้ว เขารู้ว่ามี นินจาอาเมะ มาสมัครแล้ว แต่หัวหน้าของเขากลับไม่เข้าประชุม
หัวหน้าทีมคืนอื่น ๆ ดูเหมือนจะไม่พอใจเมื่อได้ยินแบบนี้
“อะไรน่ะ? นี่เราต้องรอ นินจาอาเมะ เหรอเนี่ย? เขาพูดอย่างเย็นชาด้วยน้ำเสียงไม่อดทน
“ฉันละอยากรู้จริง ๆ ว่าใครกันที่มันต้องทำให้คนอื่นรอแบบนี้” อีกคนหนึ่งพูดขึ้น
เมื่อได้ยินความคิดเห็นเหล่านี้ ซารุโทบิ ก็ขมวดคิ้ว แต่เขาก็สงสัยเช่นกัน ใครกันที่เป็นหัวหน้าทีมของ อาเมะ? แล้วเขาหายไปไหน?
เมื่อทุกคนเริ่มหมดความอดทน ในที่สุดก็มีชายคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้อง และเหลือบมองไปที่ทุกคนที่มีใบหน้าหงุดหงิดแล้วพูดเบา ๆ
“ดูเหมือนว่าจะเหลือแค่ฉันคนเดียวสินะ”
