ภายในลานบ้าน ตระกูลฮิวงะ
คนของ ตระกูลฮิวงะ เกือบทั้งหมดรวมตัวกันอยู่ในห้องนั้น ดังนั้นตอนนี้บริเวณอื่น ๆ ในเขตของ ตระกูลฮิวงะ จึงว่างเปล่า
ไนโตะ พา ฮินาตะ ไปที่สวน เธอยังคงรู้สึกตกใจอยู่เล็กน้อย แต่หลังจากได้รับการช่วยเหลือจาก ไนโตะ จากสถานการณ์นั้น เธอก็ค่อย ๆ กลับมามีสติอีกครั้ง
ถึงแม้ว่า ไนโตะ จะไม่สนใจเรื่องสถานะและสิ่งที่เรียกว่าผู้มีอิทธิพลในโลกนี้มากนัก แต่เมื่อเขามาที่ โคโนฮะ ในวันนี้และได้เห็นสถานการณ์ภายใน ตระกูลฮิวงะ เขาก็ยังรู้สึกไม่มีความสุข
แม้ว่าโลกนี้จะถูกครอบงำโดยผู้ที่แข็งแกร่ง และแม้ว่านิสัยของ ฮินาตะ จะไม่เหมาะกับการเป็นนินจาหรือเป็นผู้นำ แต่ ไนโตะ ก็จะช่วยเธออยู่ดี!
ไนโตะ ไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลในการทำสิ่งที่เขาต้องการ!
สิ่งที่เรียกว่าคนที่แข็งแกร่งนั้นก็เหมือนกับคนอ่อนแอเมื่อเผชิญหน้ากับ ไนโตะ ไม่ว่าเขาคนนั้นจะเป็นนินจาหรือเป็น คาเงะ ในสายตาของ ไนโตะ พวกเขาก็ไม่ต่างกัน!
แม้ว่าจะไม่สามารถพูดได้ว่าสมาชิกตระกูลสาขานั้นผิดที่ต้องการเปลี่ยนแปลงโชคชะตาของพวกเขา แต่ ฮินาตะ ก็ไม่สมควรโดนแบบนี้เพราะเธอเพิ่งจะอายุแค่ 5 ขวบ
ในมุมมองของ ไนโตะ ความคิดที่จะเปลี่ยนโชคชะตาเป็นสิทธิของพวกเขา แต่วิธีแบบนี้มันไม่ถูกต้อง
หากคุณต้องการเปลี่ยนแปลงโชคชะตา ก่อนอื่นคุณควรตั้งเป้าหมายที่จะแข็งแกร่งขึ้น!
หากคุณแข็งแกร่งได้ถึงระดับ เซียน 6 วิถี ไม่ว่าผนึกคำสาปจะแข็งแกร่งแค่ไหน มันก็จะไม่มีผลกับคุณอย่างแน่นอน!
เป็นเรื่องยากสำหรับนินจาธรรมดาที่จะไปถึงระดับของ เซียน 6 วิถี แต่ถ้าไม่พยายามคุณจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณจะทำสำเร็จได้หรือไม่
หากไม่มีความกล้าที่จะลอง คุณก็จะไม่สามารถเปลี่ยนชะตากรรมของคุณได้
แน่นอนว่าเส้นทางนี้จะเต็มไปด้วยความประหลาดใจ ดูอย่าง ฮินาตะ เป็นตัวอย่าง เมื่อ ไนโตะ ตัดสินใจรับเธอเป็นศิษย์ชะตากรรมของเธอก็เปลี่ยนไปทันที
ฮินาตะ มองไปที่ ไนโตะ ด้วยดวงตาที่น่ารักที่เบิกกว้างของเธอ นี่เป็นการได้เห็น ไนโตะ อย่างใกล้ชิดเป็นครั้งแรกและหัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ในตอนนี้เธอไม่รู้สึกกลัว ไนโตะ แต่กลับรู้สึกชื่นชมเขา
นี่คือแรงดันจักระตามธรรมชาติที่อยู่รอบตัว ไนโตะ หลังจากที่เขาเข้าสู่ระดับของ เซียน 6 วิถี แรงดันจักระของเขาก็เกินกว่าที่คนทั่วไปจะเข้าถึงได้ซึ่งสร้างความประทับใจให้กับ ฮินาตะ เป็นอย่างมาก
สำหรับ ฮินาตะ แรงดันจักระรอบตัว ไนโตะ ให้ความรู้สึกเหมือนเธอได้อยู่ใกล้ชิดกับธรรมชาติมาก มันรู้สึกสงบอย่างไม่น่าเชื่อ
เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใครนอกจากแม่ของเธอ
ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลฮิวงะ เกือบทั้งหมดเป็นนินจา และพวกเขาก็มีแรงดันจักระนินจาอยู่ไม่มากก็น้อย จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะรู้สึกสงบสุขเมื่ออยู่ในสถานที่แบบนั้น
ก่อนที่ ไนโตะ จะก้าวเข้าสู่ดินแดนของ ฮาโกโรโมะ เขาก็มีแรงดันจักระที่ ไม่ธรรมดาเหมือนกัน มันให้ความรู้สึกราวกับว่าเขาอยู่เหนือสิ่งทุกสิ่งทำให้ผู้คนรู้สึกว่าไม่สามารถเข้าถึงเขาได้
แต่เมื่อเขาก้าวเข้าไปในดินแดนนั้นและไปถึงระดับของ เซียน 6 วิถี เขาก็สามารถปรับแรงดันจักระได้ตามต้องการ เขาสามารถทำให้มันเหมือนกับคนธรรมดาได้ เขาสามารถควบคุมมันได้อย่างสมบูรณ์
“ลุง…ลุงไนโตะ เราจะไปไหนกันต่อเหรอคะ?”
หลังจากมองดู ไนโตะ อยู่พักหนึ่ง ฮินาตะ ก็เอื้อมมือไปจับแขนเสื้อของ ไนโตะ และอดไม่ได้ที่จะถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
ไนโตะ “…”
ถึงตอนนี้ ไนโตะ ก็ยังไม่สามารถปรับตัวเข้ากับสถานะแบบนี้ได้ ถ้าเป็น คาคาชิ หรือ ไก เขาจะรู้สึกไม่แปลกเลยเพราะเขารู้จักกับพ่อแม่ของพวกเขา แต่มันจะรู้สึกแปลก ๆ เสมอเมื่อ ฮินาตะ เรียกเขาแบบนั้น
“ฮินาตะ ทีหลังเรียกฉันว่าครูก็ได้”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่น่ารักของ ฮินาตะ ไนโตะ ก็ลูบหัวเธอแล้วยิ้ม “ไม่ว่าเธอจะไปไหนก็จะไม่มีใครกล้ารังแกเธออีกต่อไป โอเคไหม?!”
แม้ว่า ฮินาตะ จะยังอายุแค่ 5 ขวบ แต่เธอก็รู้ว่าความหมายของคำว่าอาจารย์คืออะไร อย่างไรก็ตามเธอก็ได้เริ่มเรียนรู้วิชามวยอ่อนมาบ้างแล้ว แต่เธอก็ไม่ได้เรียนต่อมานานแล้วเพราะการโจมตีอย่างกะทันหันที่เกิดขึ้นกับตระกูลของเธอ
เมื่อพูดถึงเรื่องนั้น พ่อของเธอก็รักและเชื่อมั่นในตัวเธอมาก แต่แล้วเขาก็เริ่มค้นพบตัวตนที่แท้จริงของเธอและรู้ว่าเธอไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่จะเป็นนินจา…
ท้ายที่สุดแล้วนี้ก็คือโลกของนินจา
“ค่ะ ครูไนโตะ!”
ฮินาตะ พยักหน้าและใบหน้าของเธอก็ดูจริงจังและมั่นใจขึ้นเล็กน้อย
การได้รับความช่วยเหลือจาก ไนโตะ ให้เธอได้รู้หลายอย่างเกี่ยวกับ ไนโตะ เธอรู้ว่าเขาเป็นนินจาในตำนานแบบไหน และการได้มีโอกาสเป็นศิษย์ของเขามีความหมายกับเธอมาก แม้ว่าเธอจะอ่อนแอ แต่เธอก็มีความมุ่งมั่นในหัวใจของเธอมาก เธอต้องไม่ทำให้ ไนโตะผิดหวัง
อย่างไรก็ตามเนื่องจากตอนนี้เธออายุเพียง 5 ขวบ ทำให้การแสดงออกที่มั่นคงและจริงจังนี้ดูน่ารักมากซึ่งทำให้ ไนโตะ ยิ้ม
…….
ไนโตะ ส่ง ฮินาตะ กลับไปที่ห้องของเธอ เมื่อเปิดประตูห้องของเธอออกเขาก็พบกับผู้หญิงคนนึงยืนอยู่ในห้อง
เธอกำลังอุ้มทารกอยู่ในอ้อมแขนของเธอ เธอทักทาย ไนโตะ อย่างอ่อนโยน ทั้งพฤติกรรมและมารยาทของเธอดูมีเกียรติมาก
“ดีใจที่ได้พบท่าน ท่านไนโตะ”
“ไม่ต้องสุภาพขนาดนั้นก็ได้” ไนโตะ ยิ้มให้เธอแล้วพูดต่อว่า “ต้องขอโทษด้วยที่ฉันถือวิสาสะรับเด็กสาวคนนี้มาเป็นศิษย์ของฉันโดยที่ไม่ได้ขอท่านก่อน”
ผู้หญิงคนนี้เป็นแม่ของ ฮินาตะ และในอ้อมแขนของเธอคือน้องสาวของ ฮินาตะ ที่เพิ่งเกิด
เมื่อเห็นว่า ไนโตะ ใจดีมาก แม่งของ ฮินาตะ ก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่กล้าแสดงความรู้สึกของเธอออกมาและยิ้มให้กับ ไนโตะ “เป็นเกียรติมากที่ ท่านไนโตะ รับลูกสาวตัวน้อยของฉันเป็นศิษย์”
ดูเหมือนเธอจะขอบคุณ ไนโตะ มากจริง ๆ เพราะตอนนี้เธอต้องดูแล ฮานาบิ ที่เพิ่งเกิดมา ด้วยเหตุนี้ทำให้เธอไม่สามารถเข้าร่วมการประชุมได้ และแม้ว่าเธอจะอยู่ที่นั่นแต่มันก็คงจะไม่ทำให้อะไรเปลี่ยน
และขณะที่เธอกังวลเกี่ยวเกี่ยวกับอนาคตของ ฮินาตะ จู่ ๆ ก็เทพเจ้าแห่งนินจาก็ปรากฏตัวขึ้นและรับ ฮินาตะ เป็นศิษย์ของเขา นี่เป็นเหมือนกับของขวัญจากสวรรค์!
แม้ว่าตอนที่เธอได้รับข่าวนี้ครั้งแรก เธอจะไม่เชื่อว่าเป็นเรื่องจริงก็ตาม
อย่างไรก็ตามในฐานะแม่ เธอยังคงมีความกังวลอยู่เล็กน้อยเพราะเธอไม่รู้ว่า ไนโตะ เห็นอะไรในตัว ฮินาตะ และเธอก็กังวลว่า ฮินาตะ จะไม่เป็นไปตามที่เขาคาดหวังจนทำให้ ไนโตะ โกรธหรือผิดหวัง
“ท่านไนโตะ ถ้า…ฮินาตะ ทำอะไรผิดไป โปรดยกโทษให้ฉันด้วยนะคะ”
“ไม่ว่าเธอจะทำอะไร เธอก็จะเป็นศิษย์ของฉันตลอดไป และจะไม่มีอะไรมาเปลี่ยนแปลงความจริงนั้นได้” ไนโตะ ยิ้มเล็กน้อยและพูดต่อว่า “ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเก่งหรือเปล่า ฉันแค่ไม่อยากเห็นเธอถูกใครรังแก”
ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจแล้วที่จะดูแล ฮินาตะ และโดยปกติแล้ว ไนโตะ จะไม่สนใจเรื่องความสามารถ สำหรับเขาตราบใดที่เขาเลือกที่จะทำมันก็จะไม่มีอะไรเปลี่ยนใจเขาได้
“นี่…”
แม่ของ ฮินาตะ นิ่งไปครู่หนึ่ง เธอไม่คิดว่า ไนโตะ จะพูดแบบนี้
อันที่จริงเธออยากให้ ไนโตะ สนใจเรื่องความสามารถและลักษณะนิสัยของ ฮินาตะ ซึ่งเธอรู้ว่ามันคือสิ่งที่ลูกสาวของเธอยังขาดอยู่
อย่างไรก็ตามคำพูดของ ไนโตะ ก็ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอผิด เขาสัญญาว่าจะดูแล ฮินาตะ ให้ดีที่สุด ถึงกระนั้นเธอก็ไม่เข้าใจว่าเขาเห็นอะไรในตัวลูกสาวของเธอจนทำให้เขาสัญญาแบบนั้นออกมา
แต่อย่างไรก็ตามเธอก็มีความสุข
“ท่านไนโตะ ฉันไม่รู้จะพูดอะไร…”
แม่ของ ฮินาตะ กอด ฮานาบิ ไว้แน่นในอ้อมแขนและพยายามที่จะก้มหัวให้ ไนโตะ แต่ ไนโตะ ก็เอื้อมมือมาหาเธอและห้ามเธอเอาไว้
“อย่าทำแบบนั้น แค่เรื่องเล็กน้อยเอง” ไนโตะ ยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็หันหลังกลับและเดินจากไป
