ทันทีที่ ไนโตะ โบกมือ เพื่อนของเขาก็ตัวแข็งอยู่กับที่จากนั้นก็กลายเป็นผุยผงไปในทันที ด้วยเหตุนี้ นินจาคิริ คนสุดท้ายจึงไม่กล้าหันหลังกลับและวิ่งหนี เพราะระยะการโจมตีของ ไนโตะ นั้นกว้างมาก!
นินจาคิริ ไม่รู้ว่าเขาควรจะทำอย่างไรต่อไปดี อันที่จริงจิตใจของเขาไม่ได้จดจ่ออยู่กับการต่อสู้กับ ฮาคุ เลย สิ่งที่เขาต้องการจะทำก็คือวิ่งหนี แต่เขาก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะหนีการโจมตีของ ไนโตะ ไปได้ ดังนั้นเขาจึงคิดที่จะใช้ ฮาคุ
ถ้าเขาเป็นนินจาจากหมู่บ้านอื่นเขาก็คงจะทิ้งอาวุธและอ้อนวอนขอชีวิตไปแล้ว จริง ๆ แล้วเขาก็จะทำเช่นกัน ถ้าเขาจำได้ว่า ไนโตะ เป็นใคร เหตุการณ์นี้ก็จะไม่เกิดขึ้น
ทันใดนั้นเขากัดฟันแน่นแล้วพุ่งเข้าหา ฮาคุ และพยายามจะจับตัว ฮาคุ ไว้ แม้ว่าเขาจะล้มเหลวและเอาชีวิตรอดไปจากที่นี่ไม่ได้ อย่างน้อยเขาก็จะพาเด็กคนนี้ไปกับเขาด้วย!
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็เป็นนินจาของ หมู่บ้านคิริ ที่ผ่านการต่อสู้มามากมาย ถ้าเขาใช้พลังทั้งหมด ฮาคุ จะไม่มีโอกาสสู้เขาได้เลย
แต่โดยไม่คาดคิด ฮาคุ ป้องกันการโจมตีด้วยความมุ่งมั่นที่แข็งแกร่ง หากเขาเริ่มต่อสู้กับ ฮาคุ โดยที่ไม่มีประสบการณ์ในการต่อสู้ เขาจะแพ้ ฮาคุ ทันนี!
อย่างไรก็ตามในการต่อสู้ครั้งนี้การโจมตีของ ฮาคุ ก็เฉียบคมขึ้นและสามารถต่อสู้กลับได้โดยใช้ทักษะของเขา
“ไอ่เด็กบ้านี้…”
ความเกลียดชังปรากฏชัดในเปลือกตาของ นินจาคิริ ขณะที่จิตสังหารของเขาแสดงออกมาให้เห็นอย่างชัดเจนเขารู้ว่าเขาควรจะใช้พลังทั้งหมดออกไปตั้งแต่แรก แต่ตอนนี้มันก็เป็นเรื่องยากแล้วที่จะเอาชนะ ฮาคุ ได้
เขาสังเกตได้ว่าในอีกด้านหนึ่ง ไนโตะ ดูเหมือนจะเฝ้าดูการต่อสู้ครั้งนี้อย่างสงบ ไนโตะ ดูไม่คิดที่จะเข้ามายุ่งกับการต่อสู้ของพวกเขากับว่าเขากำลังดูเกม ซึ่งทำให้ความโกรธลุกโชนอยู่ในใจของ นินจาคิริ คนนี้
ในขณะนั้นเขาได้ละทิ้งความคิดที่จะวิ่งหนีไปแล้ว
จิตสังหารของเขาแผ่ออกไปทั่วทุกที่ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือดขณะที่เขาโจมตี ฮาคุ อย่างต่อเนื่องและรุนแรง เพราะ ไนโตะ ใช้เขาเพื่อฝึกฝนปีศาจน้อยตัวนี้ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเอาชีวิตของปีศาจตัวนี้ไปกับเขา!
ความแข็งแกร่งทางกายภาพและจักระของ ฮาคุ ถูกใช้อย่างต่อเนื่องและค่อย ๆ เข้าใกล้ขีดจำกัดของเขา ในที่สุด นินจาคิริ ก็สามารถตัดกำแพงน้ำแข็งของเขาได้ด้วยดาบที่แหลมคมและน่ากลัว ในขณะนั้นเมื่อ ฮาคุ มองดูดาบที่กำลังฟันลงมาที่ตัวของเขา เขาก็อดไม่ได้ที่จะหลับตาลงอย่างสิ้นหวัง
เขาล้มเหลวในการเอาชนะศัตรูและทำให้เจ้านายของเขาผิดหวัง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเขาสมควรแล้วได้รับชะตากรรมนั้น
อย่างไรก็ตามเมื่อ ฮาคุ หลับตาและรอความตายที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทำให้เขาต้องลืมตาขึ้น และเขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นดาบของ นินจาคิริ เล่มนั้นหักครึ่งและ นินจาคิริ คนนั้นก็แสดงสีหน้าที่หวาดกลัวออกมา
เขาหันกลับไปมอง ไนโตะ และเห็นว่า ไนโตะ ได้ยื่นมือขึ้นมาข้างหนึ่งแล้วทำนิ้วเหมือนกับว่าเขาเพิ่งดีดนิ้วออกไป
“ท่านไนโตะ?!”
ฮาคุ ไม่คิดว่า ไนโตะ จะช่วยเขาเพราะเขาคิดว่าตัวเองสมควรตายแล้ว ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ทำให้เจ้านายเขาผิดหวัง
“ทำได้ดีมาก”
ไนโตะ มองไปที่สนามต่อสู้อย่างสงบ จากนั้นก็ให้คะแนนกับ ฮาคุ ในการต่อสู้ครั้งนี้เป็นระดับ A
อันที่จริง ไนโตะ คิดว่าครั้งนี้ ฮาคุ ทำได้ยอดเยี่ยมมาก
เห็นได้ชัดว่า ฮาคุ ไม่คิดว่า ไนโตะ จะชมเขาเช่นนี้ มันทำให้เขายืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
ในอีกด้านหนึ่ง นินจาคิริ ก็ยังคงอยู่ที่นั่นและมองอย่างตกตะลึงขณะมองไปที่ดาบที่หักในมือของเขา
เขาไม่ได้ตะลึงเพราะดาบของเขาหัก แต่เป็นเพราะคำที่ ฮาคุ ใช้เรียกผู้ชายคนนี้
ท่านไนโตะ?!!…ไนโตะ?!!
แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็น ไนโตะ แต่เขาก็เคยได้ยินชื่อ ไนโตะ มามากกว่า 1 ครั้ง!
เขาหันไปมอง ไนโตะ ที่อยู่ด้านข้าง จากนั้นก็มองไปที่พื้นดินที่พังทลายด้านหลังของเขา การจดจำภาพการทำลายล้างได้ทำให้เขาตกใจ
ชายหนุ่มวัยประมาณ 20 ปีคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคนนี้…นินจาที่แข็งแกร่งที่สุดที่ยังมีชีวิตอยู่ เทพเจ้าแห่งนินจา ไนโตะ?!
เขาอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมคนที่เป็น เทพเจ้าแห่งนินจา ถึงมาปรากฏตัวอยู่ที่นี่ เขาอดสงสัยไม่ได้ว่ามีคนอื่นที่ชื่อ ไนโตะ เหมือนกับหรือเปล่า
ในขณะนั้น ไนโตะ ก็เหลือบไปมองเขาช้า ๆ
ฟึ้ม!!!
สิ่งนี้แตกต่างจากแววตาเฉยเมยที่ ไนโตะ เคยมองเขาก่อนหน้านี้ มันมีความรุนแรงและเย็นชาซึ่งแทรกซึมไปทั่วร่างกายของเขาทันที มันทำให้เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า ราวกับว่ามีบางอย่างระเบิดในใจของเขา
ทันใดนั้น นินจาคิริ ก็หมดสติและล้มลงกับพื้น
“ไปกันเถอะ”
ไนโตะ พูดอย่างนั้นแล้วก็หันหลังกลับ
เมื่อ ฮาคุ ได้ยินประโยคนั้นเขาก็ตื่นจากผวังในที่สุด แต่เขาก็รู้สึกมึนงงเล็กน้อยเมื่อเห็น นินจาคิริ นอนอยู่ที่พื้น
ไนโตะ ยังคงเดินไปข้างหน้าและพื้นดินก็แตกอยู่ใต้เท้าของเขา พื้นดินไม่ได้แตกกระจายไปไกลมากนัก แต่เมื่อ ไนโตะ เดินต่อไปสักพัก ทันใดนั้นรอยแตกก็ลุกลามออกไป
ในขณะนั้น ฮาคุ ดูหวาดกลัวมากเมื่อได้เห็น
“ถึงเขาอยากจะฆ่านาย แต่นายก็ยังไม่กล้าฆ่าเขางั้นเหรอ?” ไนโตะ หันมาแล้วพูดเบา ๆ
ฮาคุ นิ่งไปครู่หนึ่งแล้วก็สีหน้าสีหน้ารู้สึกผิดออกมาแล้วพูดว่า “ขอโทษครับ…”
“ไม่ต้องขอโทษหรอก นายทำได้ดีแล้ว”
ไนโตะ ส่ายหัวและพูดว่า “แม้ว่าโลกแห่งนินจานี้จะโหดร้าย แต่ก็ไม่ผิดที่จะมีความเมตตาอยู่ในใจ แต่นายต้องมีพลัง นายจึงจะสามารถเติมเต็มความรู้สึกนั้นในใจของนายได้”
ฮาคุ ฟังทุกคำที่ ไนโตะ พูดอย่างตั้งใจ จากนั้นก็พยักหน้าอย่างแรงและสัญญากับตัวเองว่าเขาจะจำตามทุกคำที่ ไนโตะ สอน
เมื่อมองไปที่การแสดงออกที่จริงจังของ ฮาคุ ไนโตะ ก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมา
….
ไนโตะ พา ฮาคุ เดินไปยังทิศทางของ หมู่บ้านคิริ
ในที่สุดเขาก็สามารถมองเห็นหมู่บ้านได้จากระยะไกล มันเป็นเวลากลางคืนแล้ว แต่หมู่บ้านก็ยังสว่างไสวด้วยเปลวไฟที่ลุกไหม้บ้านเรือนอยู่ ดูเหมือนในหมู่บ้านกำลังเกิดการต่อสู้ขึ้น
“นั่นมัน…ตระกูลคางูยะ ก่อกบฏเหรอ?”
ไนโตะ จ้องมองไปที่ หมู่บ้านคิริ ด้วยสายตาเฉียบคม
ในการ์ตูน ดูเหมือนว่า อุจิฮะ โอบิโตะ ต้องการแก้แค้น ริน โดยการควบคุม มิซึคาเงะ รุ่น 4 และเปลี่ยนหมู่บ้านให้เป็น หมู่บ้านหมอกโลหิต แม้ว่าเนื้อเรื่องจะถูกเขียนขึ้นใหม่ทั้งหมดโดยการตายของ โอบิโตะ แต่ก็ดูเหมือนว่าชะตากรรมของหมู่บ้านจะไม่เปลี่ยนแปลง
ความเป็นไปได้ที่เป็นไปได้มากที่สุดก็น่าจะเป็นเพราะ ตระกูลคางูยะ
ตระกูลต้องการที่จะก่อกบฏ ดังนั้นแม้ว่า มิซึคาเงะ รุ่น 4 จะไม่ได้ถูกควบคุมโดยแสงอุษา แต่เขาก็จำเป็นต้องจัดการกับพวกเขา เขาต้องออกทำภารกิจรลอบสังหารหลายครั้งจนนำไปสู่สงครามเพื่อทำลายล้าง
แม้ว่าด้านหน้าของทั้งคู่จะมีสงครามที่กำลังดำเนินอยู่ แต่ทั้งคู่ก็ยังคงเดินไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ แต่หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว ไนโตะ ก็ต้องหยุดเดินด้วยสีหน้าประหลาดใจ
เพราะ ไนโตะ ได้เห็นคนคนหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นอย่างที่ด้วยการตรวจจับของเขา
คนคนนั้นก็คือ โอโรจิมารุ ที่ออกจาก โคโนฮะ ไปเมื่อ 3 ปีก่อน!
