ไนโตะ ไปที่เก้าอี้แล้วนั่งลงจากนั้นเขาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “ผมมาที่นี่เพื่อช่วย ผมไม่ได้คิดถึงพี่หรอกนะ”
“เอาเถอะ ยังไงซ่ะ เธอก็มาอยู่ที่นี่แล้วนิ”
ซึนาเดะ มองแล้วยิ้มให้ ไนโตะ
ซาคุโมะ ก็ยิ้มแล้วพยักหน้า “ใช่แล้ว มันก็ขึ้นอยู่กับเวลาละน่ะ เราคงทำอะไรไม่ได้มากกว่านี้แล้วละ เพราะมันยากมากที่จะบุกเข้า แคว้นแห่งลม ต่อไป”
“การต่อสู้กับ นินจาซึนะ นั้นยากสำหรับเรามากเพราะสภาพแวดล้อมของแคว้นแห่งนี้เอื้ออำนวยให้พวก ซึนะ มาก มันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะไปถึง หมู่บ้านซึนะ แค่ยันกองทัพไว้ทีนี่ก็เต็มกลืนแล้ว”
“แต่เมื่อตอนนี้ เธอมาอยู่ที่นี่แล้ว เราก็จะสามารถบุกเข้าไปให้หนักขึ้น และบางทีเราอาจจะเข้าไปใกล้ หมู่บ้านซึนะ ได้ ถึงจะแค่ทีละนิด ๆ ก็ยังดี”
ซาคุโมะ พูดต่อไป ในขณะที่ ไนโตะ ก็หยิบแก้วชามาจิ๊บ
ซึนาเดะ พยักหน้า แล้วหันไปทาง ไนโตะ และพูดว่า “นั่นแหละ ไนโตะ เธอถึงต้องเข้าร่วมในการต่อสู้ครั้งต่อไป”
“อ๋อ…”
การแสดงออกทางสีหน้าของ ไนโตะ ในขณะที่เขามองไปที่ทั้ง 2 คน ทำให้ทั้ง ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ รู้สึกสงสัย
เขาจะไม่ลงสู่สนามรบงั้นเหรอ แล้วเขามาที่นี่ทำไมละ”
แคว้นแห่งลม อาจไม่ได้ขัดแย้งกับ ไนโตะ แต่นั้นก็ไม่ใช่เหตุผลที่เขาจะไม่เข้าร่วมในการต่อสู้
อย่างไรก็ตามประโยคถัดไปของ ไนโตะ ก็ทำให้พวกเขารู้สึกสงสัยและแปลกใจมากขึ้นไปอีก
“ผมคิดว่าคงไม่มีการต่อสู้แล้วละครับ”
ไนโตะ พูดคำเหล่านี้แล้วยักไหล่ และทั้งคู่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากตะลึงกับสิ่งที่เขาพูด
ไม่มีการต่อสู้ครั้งต่อไป?
เรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้ เพราะ โคโนฮะ จะไม่ถอนกำลังในตอนนี้และจะไม่หยุดโจมตี ซึนะ อย่างแน่นอน และ ซึนะ ก็จะตั้งแนวป้องกันอย่างนี้ต่อไป แล้วมันจะไม่มีการต่อสู้ครั้งต่อไปอย่างไรกัน?
ทั้งคู่ต่างสับสนเป็นอย่างมาก
ในเวลาต่อมา นินจาคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องแล้วคุกเข้าลงต่อหน้า ซาคุโมะ ในขณะที่น้ำเสียงของเขาสั่นเล็กน้อย
“ท่านซาคุโมะ! มีข้อมูลด่วนครับ!”
“ซึนะ เริ่มการโจมตีแล้วเหรอ?”
การแสดงออกของ ซาคุโมะ ดูจริงจังมาก แม้แต่ ซึนาเดะ เองก็ยืนขึ้นด้วยความดุดัน
“ไม่ใช่ครับ…ซึนะ…ยอมแพ้แล้วครับ”
น้ำเสียงของนินจาสั่นเทาและความตกใจบนใบหน้าของเขาก็ยังปรากฏให้เห็นอย่างชัดเจน เพราะไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ เขายังต่อสู้อย่างดุเดือดกับ นินจาซึนะ อยู่เลย แต่ตอนนี้จู่ ๆ ซึนะ กลับยอมแพ้ซะอย่างนั้น
มันไม่น่าเชื่อ!
เมื่อพวกเขาได้ยินข่าวนี้ ทั้ง ซาคุโมะ และ ซึนเดะ ก็ไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากมองหน้ากันและกันด้วยความมึนงง
ยอมแพ้งั้นเหรอ?
อะไรกันเนี่ย!
ซึนาเดะ เบิกตากว้างและพูดว่า “พวกมันกำลังได้เปรียบเราอยู่ แล้วทำไมจู่ ๆ พวกมันมาย้อมแพ้เราละ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?”
“มีบางอย่างผิดปกติ”
ดวงตาของ ซาคุโมะ กำลังส่องประกาย ในขณะที่เขากำลังคิดว่านี้เป็นกับดัก
ในตอนนี้ ความคิดมากมายผุดขึ้นในหัวของเขา
ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ ๆ…
มันเหมือนกับที่ ไนโตะ พูดไว้ว่า จะไม่มีการต่อสู้ครั้งต่อไป ทำไมเขาถึงรู้ว่า ซึนะ จะยอมแพ้?!
ทำไม ซึนะ ถึงยอมแพ้ แล้วทำไม ไนโตะ ถึงรู้?!
ทันใดนั้น ทั้งคู่ก็หันหน้าไปมอง ไนโตะ พร้อม ๆ กัน
และขณะที่ทั้งคู่กำลังจะถามคำถามเหล่านี้กับ ไนโตะ แต่จู่ ๆ นินจาอีกคนหนึ่งก็รีบวิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับข้อมูลด่านอีกข้อมูลหนึ่ง
นินจามีสีหน้าที่น่าตกใจมาก และเมื่อเขาเข้ามาในห้องแล้วเห็นหน้า ไนโตะ ที่กำลังนั่งดื่มชาอยู่กลางห้อง เขาก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก
“เกิดอะไรขึ้นอีกละ? รู้แล้วเหรอว่าทำไม ซึนะ ถึงยอมแพ้?”
ซาคุโมะ ได้แต่คิดว่าต้องมีบางอย่างไม่ถูกต้อง แต่นินจาคนนั้นก็พูดอะไรไม่ออก และ ซาคุโมะ ก็ได้แต่จ้องหน้าเขา
“เป็นข่าวดีครับ ท่านซาคุโมะ”
“ท่านไนโตะ บุกเข้า หมู่บ้านซึนะ แล้วฆ่า ผู้บัญชาการหน่วยลับ…และ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 ไปแล้วครับ!”
“จากนั้นผู้อาวุโสของซึนะ ก็สั่งให้ปลดผนึก 1 หาง เพื่อให้มาต่อสู้กับ ท่านไนโตะ แต่ ท่านไนโตะ ก็สามารถเอาชนะ 1 หางได้ ตอนนี้ หมู่บ้านซึนะ เสียหายไปเกือบทั้งหมดแล้วครับ!”
เมื่อนินจาเปิดปากและพูดคำเหล่านี้ออกมา ความเงียบก็เข้าปกคลุมทั้งห้องเอาไว้ ในตอนนี้แม้แต่เสียงของเข็มที่ตกลงมาบนพื้นก็ยังสามารถได้ยินได้
แม้แต่นินจาที่มารายงานข่าวก่อนหน้าก็ยังไม่อยากเชื่อ
ซาคุโมะ ก็ตกตะลึงเช่นกัน
ซึนาเดะ ตกใจมากและเธอก็ไม่สามารถยืนได้อีกต่อไป เธอขาอ่อนแล้วทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ในทันที
คนเดียวที่ยังสงบอยู่ก็คือ ไนโตะ ที่ยังคงนั่งดื่มชาอยู่เหมือนเดิม
หลังจากเงียบไปเป็นเวลานาน ซาคุโมะ และ ซึนาเดะ ก็หันไปมอง ไนโตะ แม้แต่นินจาทั้ง 2 คนก็หันไปมอง ไนโตะ ด้วยเช่นกัน
สายตาของพวกเขาเผยให้เห็นถึงความตกใจ
โดยเฉพาะนินจาที่มารายงานข่าวนี้ เขากลัวมาก เขาตรวจสอบข่าวนี้อยู่หลายครั้งก่อนที่จะมารายงานแก่ ซาคุโมะ
“เธอ…เธอทำได้ยังไงกัน?!”
ดวงตาของ ซึนาเดะ เปล่งประกายด้วยความแปลกใจ แม้แต้เสียงของเธอก็ยังสั่น
ไนโตะ ยักไหล่แล้วพูดว่า “ผมไปที่นั่นเพื่อไปเอา ดาบคุซานางิ แต่ผมถูกพวกมันเจอตัว ผมเลยต้องฆ่า แต่แค่ไม่กี่คนเอง”
ฆ่าไม่กี่คน!!
อะไรกัน!!!
คำพูดนี้ ทำให้พวกเขารู้สึกราวกับว่าพวกเขาถูกฟ้าผ่า
ซาคุโมะ เคยร่วมต่อสู้กับ ไนโตะ มาก่อน และสามารถเอาชนะ โอโนกิ ซึจิคาเงะ รุ่นที่ 3 มาได้
แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็ไม่สามารถฆ่า โอโนกิ ได้ และแทบจะสู้ไม่ได้ด้วยซ้ำ!
ฆ่าทั้ง ผู้บัญชาการหน่วยลับ และ คาเสะคาเงะ รุ่นที่ 3 จากนั้นก็เอาชนะ 1 หาง ทั้งหมดนี้เขาทำด้วยตัวคนเดียว มันช่างเหลือเชื่อเหลือเกิน!
แม้ว่าทุกคนจะคิดว่านี้เป็นไปไม่ได้ แต่ ไนโตะ ก็สามารถทำได้
หลังจากที่ ซาคุโมะ ใจลอยไปนาน ในที่สุด เขาก็กลับมาตั้งสติได้
ซาคุโมะ มองไปที่ ไนโตะ ด้วยดวงตาที่เปล่งประกาย เขาทำอะไรไม่ได้นอกจากยิ้มออกมาเล็กน้อย
“ฉันไม่เคยสงสัยเลยว่า สักวันหนึ่งเธอจะสามารถแซงหน้าฉันไปได้ แต่ฉันก็ไม่คิดว่าจะเร็วขนาดนี้”
ซาคุโมะ รู้สึกตกใจเล็กน้อยที่เขาต้องพูดประโยคนี้ออกมาในตอนนี้
