บทที่ 1255 แม้แต่การเรียกนามของเธอก็เปลี่ยนไปแล้ว
หานชิงเดินไปนั่งลงที่ตรงหน้าเธอ ยื่นมือตบใบหน้าเล็กๆของเธอเบาๆ
“เหยียนเหยียน?”
เสี่ยวเหยียนหลับลึกมาก หานชิงเรียกตั้งนานเธอถึงค่อยๆตื่น ลืมตาที่ง่วงเหงาหาวนอนขึ้นมา มองคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างสะลึมสะลือ
“อื่ม? ?”เธอส่งเสียงงัวเงียทีนึง ดูหน้าตาเหมือนยังง่วงนอนมากอยู่เลย หานชิงสีหน้าอ่อนโยนยื่นฝ่ามือออกไปยันคางเธอไว้ เสียงของเขาเบาและนุ่มนวล “นอนพอแล้ว?”
ตอนแรกสีหน้าของสาวน้อยยังค่อนข้างสับสนมึนงงอยู่ แต่หลังจากเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้ว ใบหน้าเธอมีรอยยิ้มที่น่ารักไร้เดียงสาโผล่ขึ้นมา “คุณกลับมาแล้วเหรอคะ?”
สาวน้อยเพราะแช่อยู่ในอ่างนานเกินไป ดังนั้นใบหน้าขาวใสนาทีนี้จึงได้แดงอมชมพู ดวงตาทั้งคู่แวววาวหยาดเยิ้ม เหมือนสระน้ำที่ถูกบดละเอียดในยามเย็น
หน้าตานี้………
หานชิงลำคอแน่น แม้แต่เสียงของต่ำลงหลายระดับ “อืม กลับมาแล้วครับ”
เสี่ยวเหยียนยิ้มอย่างไร้เดียงสา และถามเสียงเบา “คุณไปทำอะไรเหรอคะ?”
หานชิง “…….”
เขาหลบสายตาของสาวน้อยด้วยลมหายใจที่ค่อนข้างยุ่งเหยิง“คุณลุกขึ้นมาก่อน น้ำเย็นแล้ว ขืนแช่ต่อจะเป็นหวัดได้”
“ห๊า?”เสี่ยวเหยียนจ้องมองเขาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด
หานชิงกลั้นขำไม่อยู่ ยัยบ๊องคนนี้คงไม่ใช่นอนจนเบลอ ยังไม่รู้สถานการณ์ของตอนนี้มั้ง?
เสี่ยวเหยียนก็จ้องมองคนที่อยู่ฝ่ายตรงข้ามหลายวินาที ทันใดนั้น เธอเหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้ สีหน้าเปลี่ยนเล็กน้อย ก้มหน้าอย่างรู้ตัวทีหลัง
“อ๊า!”หลังจากตระหนักได้ว่านาทีนี้ตัวเองอยู่ไหน เสี่ยวเหยียนร้องตกใจเสียงนึง คนทั้งคนหดเข้าไปในน้ำ
แต่ไม่รอให้ร่างกายเธอหดเข้าไปในน้ำหมด ฝ่ามือใหญ่ของหานชิงใกล้เข้ามาหิ้วไหล่ของเธอไว้ และพูดอย่างจนปัญญา “บอกแล้วว่าน้ำเย็นหมดแล้ว ยังหดเข้าไปในน้ำอีก?”
“แต่ว่าๆ……”เสี่ยวเหยียนมองเขาแล้วพูดจาอ้ำๆอึ้งๆ ตื่นเต้นจนพูดจาไม่รู้เรื่อง
“หืม?”ใบหน้าหล่อเหลาของหานชิงมีรอยยิ้มอ่อนๆโผล่มา เขาโน้มตัวเล็กน้อยเพื่อเข้าใกล้เธอ น้ำเสียงแฝงด้วยการหยอกล้อ “เมื่อคืนตอนที่คุณเป็นฝ่ายปลุกไฟให้ลุกท่วม ไม่เหมือนตอนนี้เลยนะ”
พูดถึงเรื่องเมื่อคืน ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนยิ่งแดงก่ำแล้ว เธอกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้ด้วยความอึดอัด“เอ่อคือ……เมื่อคืนฉันเพื่อช่วยคุณ ถึงได้……..”
“อ้อ?”หานชิงจ้องเธอไว้เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “แล้วคุณไม่มีความรู้สึกส่วนตัวสักนิดเลย?”
ความรู้สึกส่วนตัว?
“นี่จะเป็นไปได้ยังไง? ฉัน——ฉันไม่มีความรู้สึกส่วนตัวหรอก!ฉันเพื่อช่วยเหลือคุณเฉยๆ!ถ้าไม่ใช่เห็นคุณทรมานขนาดนั้น ฉัน ฉันก็ไม่……..”
พูดถึงตอนท้าย เสี่ยวเหยียนใบหน้าแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าพูดต่อไม่ไหวแล้ว
เธอปฏิเสธอย่างสิ้นเชิง ไม่ยอมรับว่าตัวเองมีความรู้สึกส่วนตัวแฝงอยู่ในนั้น หานชิงรู้ถ้าล้อเล่นต่อไป ไม่แน่ยัยบ๊องอาจจะแดงไปทั้งตัวก็ได้ เขาจับคางเธอไว้ ใกล้เข้าไปและถอนหายใจ “ยัยหนูที่ข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพาน” พอพูดจบ เขาก็ก้มหน้าจูบเธอ
เสี่ยวเหยียนกำลังอยากจะบอกว่า ตัวเองข้ามแม่น้ำแล้วรื้อสะพานที่ไหนกัน อย่างไรก็ตามความคิดของเธอก็คือได้นอนกับเขาแล้ว เธอไม่ยอมรับหรอกว่าตัวเองเป็นฝ่ายรุก พูดยืนกรานว่าตัวเองเพื่อช่วยเหลือเขาเพื่อรักษาหน้าของตัวเอง ฮึ!
ใครจะไปรู้ว่าจู่ๆหานชิงก็จูบมา เธออึ้งค้างอยู่กับที่ ไม่รู้จะต้องมีปฏิกิริยาตอบโต้ยังไง
จนกว่าฟันของเธอถูกดันออก เสี่ยวเหยียนถึงรู้ว่าหานชิงกำลังอาศัยพลังและความต้องการของผู้ชายมาจูบเธอ
แถมมือของเขา………
เสี่ยวเหยียนส่งเสียงครางในคอ วินาทีต่อมา คนทั้งคนถูกเขาโอวเอวไว้ และหิ้วออกมาจากอ่างจากุชชี่
ในขณะที่เธอนึกว่าต่อจากนี้จะเกิดเรื่องอะไรขึ้น หานชิงกลับเอาผ้าเช็ดตัวที่อยู่ข้างๆมาห่อหุ้มร่างกายเธอ และถอยห่างออกไป
“ใส่เสื้อผ้า แล้วออกมาทานข้าว”
จากนั้น หานชิงก็ไปจากห้องน้ำโดยที่ไม่หันกลับมาดูเลย
ปล่อยให้เสี่ยวเหยียนยืนเอ๋ออยู่ที่เดิม
หลายนาทีผ่านไป เสี่ยวเหยียนแต่งตัวเสร็จออกมา เห็นหานชิงก็นึกถึงเรื่องของเมื่อคืน พอนึกถึงเรื่องของเมื่อคืนเธอก็อดหน้าแดงไม่ได้ จากนั้นก็อดไม่ได้ที่จะนึกเชื่อมโยงถึงเรื่องที่เกิดขึ้นที่ห้องน้ำเมื่อสักครู่นี้ เธอยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่
“ขืนหน้าแดงต่ออีก คนก็สุกแล้ว”
หานชิงดันยังหยอกเธออีก พริบตาเดียวเสี่ยวเหยียนรู้สึกไม่ดีแล้ว โดดไปต่อเขาว่า “ไอ้คนใจร้าย เมื่อคืนฉันเพื่อช่วยคุณเชียวนะ มีที่ไหนกันที่ทำกับผู้มีพระคุณแบบนี้? หัวเราะเยาะฉันอยู่ได้!”
เธอชี้หานชิงไว้ หานชิงกลับไม่ได้มองสักเท่าไหร่ ก็กุมนิ้วมือเธอไว้โดยตรง จากนั้นก็ใช้แรงดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอดของตัวเอง น้ำเสียงเขาทุ้มต่ำและแฝงด้วยความแหบแห้ง
“ผมหัวเราะเยาะคุณที่ไหน?”เขาโน้มตัว ริมฝีปากบางแนบชิดอยู่ที่ติ่งหูของเธอ “เหยียนเหยียนของผมเข้าอกเข้าใจคนขนาดนี้ ผมรักและทะนุถนอมเสียด้วยซ้ำไป จะหัวเราะเยาะคุณได้ยังไง?”
เหยียนเหยียน……
โฮ่ง——
นาทีนี้ใบหน้าของเสี่ยวเหยียนแดงก่ำไปทั้งหน้า เธอเบิกตากว้างอย่างเหลือเชื่อ
ไม่นึกเลยว่าเขาจะ……เรียกเธอว่าเหยียนเหยียนแล้ว?
นึกไม่ถึงว่าแค่นอนด้วยกัน พอตื่นขึ้นมานามที่เรียกเธอก็เปลี่ยนไปแล้ว
เหยียนเหยียน คำนามนี้ ถูกหานชิงกัดเอาไว้ กระโดดโลดเต้นอยู่บนลิ้นของเขา เสียงที่ทุ้มต่ำมีเสน่ห์มากเป็นพิเศษ
ฮือ….……
เสี่ยวเหยียนซึ้งจนอยากร้องไห้
กลับได้แค่ดึงแขนเสื้อเขาไว้ กัดริมฝีล่างของตัวเอง หน้าแดงจนพูดอะไรไม่ออก
เพราะเรื่องของเมื่อคืน ความสัมพันธ์ของทั้งสองสามารถบอกได้ว่าพัฒนาขึ้นหลายระดับเลย ส่วนเสี่ยวเหยียนก็หน้าแดงกว่าก่อนหน้านี้ แต่ว่าเธอกลับมีความมั่นใจมากกว่าก่อนหน้านี้แล้ว
เพราะเธอได้นอนกับเทพบุตรแล้ว!
ชาตินี้ไม่มีอะไรต้องเสียใจแล้ววววววววว
แต่ที่สำคัญที่สุดคือ จู่ๆเสี่ยวเหยียนนึกถึงเรื่องที่สำคัญมากเรื่องนึง เธอมองหานชิงอย่างจริงจัง เอ่ยปากพูดด้วยความยากลำบาก “เอ่อคือ…..รู้สึกเหมือนเมื่อคืน……เราสองคนจะไม่ได้มีการป้องกันค่ะ”
หานชิง “…….”
ได้ยินคำพูดนี้แล้ว เขาก็เงียบสงบลงมา
ตอนนั้นสถานการณ์คับขัน ไม่ทันคิดอะไรทั้งนั้น อีกอย่างตอนที่พวกเขาออกมาไม่เคยคิดเรื่องนี้มาก่อน ดังนั้นเลยไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย
ต่อมาหลังจากหานชิงตื่นขึ้นมาก็นึกถึงเรื่องนี้ ตอนแรกขมวดคิ้ว แต่ไม่นานก็ปล่อยวางได้แล้ว
เขาอยู่กับสาวน้อยคนนี้ ไม่เคยคิดจะแยกจากกัน ดังนั้นถึงเสี่ยวเหยียนตั้งครรภ์ เขาก็สามารถรับผิดชอบจนถึงที่สุด
แต่สาวน้อยไม่รู้ความคิดของเขาในนาทีนี้ เธอยังพูดอีก “บนเกาะเล็กๆแห่งนี้เหมือนไม่มีร้านขายยาเลย รอให้ตอนที่เราออกจากเกาะนี้ ก็คงไม่ทันแล้วค่ะ”
ถ้ามีร้านขายยา เธอยังสามารถไปซื้อยาคุมมาทานสักหน่อย
แต่บนเกาะเล็กๆแห่งนี้ล้วนเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ
คิดถึงตรงนี้ สาวน้อยขมวดคิ้วไว้แน่น แต่ไม่นานเธอเหมือนคิดอะไรได้“ใช่แล้ว สามีภรรยาหลายคู่ที่มาพร้อมพวกเรา พวกเขาต่างก็เพิ่งแต่งงาน คาดว่าคงยังไม่อยากมีลูกในเร็วๆนี้ พวกเขาน่าจะเตรียมมาอยู่ ฉันลองไปถามดูค่ะ”
เสี่ยวเหยียนเพิ่งหันหลัง ก็ถูกหานชิงดึงกลับมา
น้ำเสียงของเขาจนปัญญา“คุณก็รู้อยู่ว่าคนอื่นเป็นสามีภรรยากัน ถึงไม่ได้ป้องกันมันก็ไม่เป็นไร อีกอย่างถ้ามีการป้องกัน ใครยังจะพกยาคุมติดตัวไว้ตลอด? ”
เสี่ยวเหยียนถูกเขาพูดแบบนี้ปุ๊บ พริบตาเดียวก็เป็นใบ้พูดไม่ออกเลย เธอขยับริมฝีปาก มองหานชิงและพูด “งั้น จะทำยังไงคะ? หรือไม่……เรากลับกันเถอะค่ะ?”
