บทที่ 26 พลพ่วงที่ตามมา
หลังจากที่ดันโซออกไปจากห้อง หน่วยลับก็เอารายงานมาให้แก่รุ่นที่ 3 ที่กำลังเป็นกังวลเรื่องนี้อยู่
“มินาโตะ ดูรายงานนี้สิ” มินาโตะเป็นลูกศิษย์ของจิไรยะ ดังนั้นรุ่นที่ 3 จึงมีความไว้วางใจแก่เขาตั้งแต่มหาสงครามนินจาครั้งที่ 2
“มันเป็นเรื่องที่สำคัญมาก พวกเรามีปัญหาที่แก้ไม่ได้!”
หลังจากมินาโตะอ่านเสร็จแล้วเขาก็มองไปยังเรียวด้วยสายตาแปลกๆ
“เจ้าหนู มาอ่านนี้ด้วย!” เมื่อเห็นใบหน้าแปลกๆของมินาโตะแล้วเรียวก็นำไปอ่านเช่นกัน
เรียวอ่านรายงานก็พบว่า มีหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้นมาจากคาถานินจาที่เหมือนกับลูกบอลสัตว์หางปล่อยออกมา
เมื่อเรียวอ่านเสร็จแล้วเขาก็ไม่สงสัยเลย ว่าผู้ร้ายทั้งสองคนกำลังยืนอยู่หน้าโฮคาเงะนี้เอง
“หมู่บ้านถูกบุกรุกโดยนินจาที่ไม่รู้จักและเขาใช้คาถานินจาขนาดใหญ่ มันไม่แน่ถ้านินจาคนนั้นจะโจมตีคนของเราในคราวต่อไป”
โฮคาเงะตอนนี้อายุ 40 กว่าๆ เขายังอยู่ในจุดสูงสุดของพลัง ด้วยอารมณ์ที่รุนแรงและดุดันของเขา เขากำลังรู้สึกว่าเขากำลังโดนนินจาคนนึงปั่นหัวเขาอยู่ ทำให้เขาโกรธเป็นอย่างมาก!
เรียวกับมินาโตะก็มองหน้ากัน นายมองชั้น ชั้นมองนาย ในที่สุดเรียวก็ค่อยๆพูดออกมาว่า
“คือว่านะ ท่านโฮคาเงะ สิ่งที่เกิดขึ้นในป่าลึกแห่งความตายแบบว่า…เออ…น่าจะเป็นฝีมือของ…พี่มินาโตะหน่ะครับ”
“หา นี้มินาโตะคิดค้นวิชาผลงานชิ้นเอกออกมางั้นเหรอ!?” รุ่นที่สามตกใจมาก
“ท่านรู้ที่สาม นั่นถูกเรียกว่าวิชาดาวกระจายวงจักระ ที่พัฒนามาจากกระสุนวงจักร ซึ่งผมใช้วิชาเทพสาฟ้าเหินเข้าไป…ไม่แปลกที่คนจะไม่เห็นกัน” มินาโตะตอบราวกับเด็กที่ถูกจับว่าทำความผิดได้
รุ่นที่สามที่คิดว่านี้เป็นการบุกรุกของหมู่บ้านอื่นมาตลอดก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“มินาโตะ ผลที่ได้มาจากการใช้วิชานั้นเป็นวิชาที่เธอพึ่งให้กับโคโนฮะใช่ไหม?” รุ่นที่สามถามออกมา
“ใช่แล้วท่านโฮคาเงะ นี้เป็นวิชาดาวกระจายวงจักรที่ผมคิดขึ้นกับเรียวมาเอง ที่เปลี่ยนธาตุธรรมชาติให้กลายเป็นจักระธาตุ” มินาโตะตอบไปตามตรงง
เรียวที่ได้ยืนฟังอยู่ข้างๆก็แทบจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ อยู่ดีๆเขาก็ได้หน้าเฉย ทั้งๆที่มันเป็นความพยายามของมินาโตะซะส่วนใหญ่
“พวกเธอทำเรื่องใหญ่มาก คราวนี้ชั้นจะทำเป็นไม่เห็นก็แล้วกัน แต่ถ้ามีครั้งหน้าบอกชั้นด้วยละ!” รุ่นที่สามถอนหายใจก่อนที่จะพูดออกมา
หลังจากที่รุ่นที่สามพูดออกมาเช่นนี้ทั้งสองคนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก
“มินาโตะ พาชั้นไปยังป่าแห่งความตายที ชั้นอยากจะเช็คอะไรด้วยตาตัวเองเสียหน่อย”
“ครับท่านโฮคาเงะ” มินาโตะพยักหน้างึก
ในป่าแห่งความตายนั้น โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ได้เห็นหลุมบ่อที่เกิดมาจากวิชาของมินาโตะก็อดทึ่งไม่ได้
หลังจากที่เห็นถึงพลังขนาดนี้รุ่นที่สามก็เงียบไป เขาสั่งหน่วยลับที่อยู่รอบๆที่กำลังเฝ้าการโจมตีจากหมู่บ้านอื่นให้ถอยกลับไปทำหน้าที่เดิม เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เขาเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์รู้
หลังจากที่ทั้งคู่กลับมายังออฟฟิศแล้ว รุ่นที่ 3 ก็คิดว่ามินาโตะนั้นมีความสามารถเป็นอย่างมาก
มินาโตะกลายเป็นโจนินพิเศษเมื่อตอน 10 ขวบ หลังจากที่ได้เรียนวิชาเทพสายฟ้าเหินแล้ว เขาก็ขัดเกลาตัวเองอยู่ที่มหาสงครามนินจาครั้งที่ 2 ในตอนที่อายุ 16 มินาโตะเข้าสู่ระดับคาเงะเรียบร้อย เขาพัฒนาวิชานินจาระดับ S ได้ และจะกลายมาเป็นเสาหลักของโคโนฮะ
เมื่อครั้งนั้นเรียวตอนอายุ 5 ขวบได้แสดงพรสวรรค์ด้านนินจาแพทย์ออกมาอย่างเฉิดฉาย หลังจากที่ซึนาเดะไม่สามารถทำการรักษาได้เนื่องจากเธอกลายมาเป็นคนกลัวเลือด
ด้วยทักษะการผ่าตัดที่เยี่ยมยอดของเรียว เรียวได้กระจายซาคุโมะมาจากหุบเหวแห่งความตาย ภายในสองปี มีนินจากว่าร้อยคนที่ผ่านความเป็นความตายมาได้เนื่องจากฝีมือของเรียว ความสามารถของเรียวนั้นโด่งดังไปทั่วหมู่นินจา
แต่ด้วยความคิดของรุ่นที่ 3 ที่มีกับเรียวว่าเด็กคนนี้เป็นอัจฉริยะด้านนินจาแพทย์ หลังจากที่เขาจบการศึกษามา เขาได้เอาชนะจูนินจากตระกูลอุจิวะที่มีเนตรวงแหวน 2 ลายจุด ฮิรุเซนหวังว่าเขาจะสามารถเป็นนินจาสายต่อสู้ได้
วันนี้เรียวได้ช่วยมินาโตะในการพัฒนาวิชานินจา กระสุนวงจักร และดาวกระจายวงจักร รุ่นที่สามหวังว่าเขาจะได้พบกับเรียวที่อยู่ในระดับคาเงะตั้งแต่เด็ก
เรียวไม่ทราบว่าฮิรุเซนนั้นได้ยอมรับความแข็งแกร่งของเขาแล้ว ถึงอย่างไรก็ตาม เขาก็เกลียดขี้หน้าตาแก่ตัวเหม็นคนนี้อยู่ดี
“ท่านโฮคาเงะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพวกผมขอตัวได้ไหม? พี่คุชินะกำลังรอผมอยู่หน่ะ” เรียวยกชื่อคุชินะมาอ้าง
“ตามสบายเลย” ฮิรุเซนไม่อยากเผชิญหน้ากับคุชินะเท่าไหร่ มันทำให้เขาปวดหัวปรี้ดๆ
หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับไปยังสนามฝึกด้วยวิชาเทพสายฟ้าเหิน ส่วนฮิรุเซนก็สะสางงานที่เหลือ
แต่เรียวไม่มีทางรู้ว่าหลังจากที่ดันโซออกไปแล้ว เขาจะเขามาหาฮิรุเซนในทันที
“แล้วเรื่องตระกูลยามานากะละ? ไหนว่าชั้นสามารถเลือกใครก็ได้เข้ามายังหน่วยรากของชั้นไง?” ดันโซมองรุ่นที่ 3 ด้วยสายตาเย็นชา
“ยามานากะ เรียวได้ให้วิชานินจาระดับ A แลกกับการปล่อยตระกูลของเขา”
“หน่วยรากเป็นหน่วยที่ปกป้องโคโนฮะในเงามืด ทำให้พวกเขามีชีวิตที่สงบสุข ตระกูลยามานากะเองก็เป็นของโคโนฮะไม่ใช่หรอ? นายเอาใจเด็กนั้นมากเกินไปแล้ว! ถ้านายให้เด็กคนนั้นแก่ชั้น…”
“พอได้แล้ว!!!”
ตอนนี้รุ่นที่สามหงุดหงิดเป็นอย่างมาก ดันโซยังไม่ได้ขโมยเนตรวงแหวนจากตระกูลอุจิวะ ยังไม่ได้ขโมยเซลล์ของฮาชิรามะ แถมมือของเขาก็โดนซาคุโมะตัด สิ่งเดียวที่ปกป้องดันโซได้คือความอดทนของฮุริเซนล้วนๆ
“ดันโซ อย่าลืมสิว่าชั้นคือโฮคาเงะ!” ฮิรุเซนหยุดเพื่อนของเขา ถึงแม้ดันโซจะไม่ชอบใจแต่เขาเองก็ไม่มีทางเลือกอื่น
“ชั้นรู้แล้ว ต่อไปชั้นจะไม่เลือกตระกูลยามานากะเข้าสู่หน่วยราก” หลังจากพูดเสร็จดันโซก็ออกจากห้องไปในทันที
วันต่อมา เรียวได้เรียววิชาผนึกอันแรกเรียกว่า “ผนึกไฟ!”
ถึงแม้ว่ามันจะดูไม่ซับซ้อน แต่มันก็ทรงพลังเป็นอย่างมาก ในมังงะนั้นจิไรไยได้ใช้วิชานี้ผนึกว่า อามาเทราสึ
เรียวไม่ใช่คนจากตระกูลอุซึมากิ พรสวรรรค์ของเขาธรรมดาในด้านนี้มาก ไม่ถึงหนึ่งวันเขาก็สามารถเข้าใจคาถานี้ได้
เรียวได้ออกจากสนามฝึกที่ 3 ในตอนเย็น
เรียวได้วิ่งกลับไปยังบ้าน เขาเลือกใช้ทางลัดผ่านบ่อนํ้าผุร้อน ภาพมันค่อนข้างคุ้นตาเป็นอย่างมาก แต่มีสิ่งหนึ่งที่แปลกๆไป
มีชายคนนึงผมสีขาวยาว กำลังเกาะหลังคาอยู่ หน้าตาดูลามกเป็นอย่างมาก
เรียวเดาได้เลยว่าเป็นใคร
