S.P.P บทที่ 132: หนึ่งนัด!
คืนนั้นในตอนที่เขาต้องมาเผชิญหน้ากับคนที่มีค่าหัวที่สูงถึง 110 ล้านเบรี,มันคงจะเป็นเรื่องโกหกถ้าจะบอกว่าเขานั้นไม่กลัว,ไม่ว่าจะเป็นพลังที่รุนแรงหรือความเร็วที่ดุร้ายและรุนแรงเกินกว่ามนุษย์ทั่วไป,ตัวเขานั้นเหมือนกับสัตว์ป่าที่ดุร้ายซึ่งพร้อมที่จะมอบความหวาดกลัวให้กับทุกคน
แต่ในตอนนี้คล็อกโคไดล์นั้นอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ,ในที่สุดเขาก็จะได้แก้แค้นแล้ว
ในตอนนั้นเองเขาก็ได้ขยับมือขวาของเขา,พื้นทรายใต้ฝ่าเท้าของเขานั้นสั่นไหวและลอยขึ้นมาพร้อมกับหมุนรวมกัน
“คล็อกโคไดล์!”
เจสันได้กระโดดออกมาจากเกวียนและตะโกนออกมาเสียงดัง
“เจสัน” คล็อกโคไดล์ยิ้มแล้วพูดออกมาว่า
“ โชคดีจริงๆที่ฉันได้มาเจอนายอีกครั้ง,มันทำให้ฉันประหลาดใจ!”
“ บอกตามตรงนะ,ฉันไม่ค่อยรู้สึกดีเท่าไหร่ที่ฉันต้องมาเจอนายอีก!”
เจสันได้ก้าวออกไปหาคล็อกโคไดล์
“ กัปตันบอกว่าพลังของนายนั้นจะแข็งแกร่งมากบนพื้นดิน,แต่ในตอนนี้นายกับกำลังอยู่ในทะเลทรายพลังของนายก็คงจะไร้ขีดจำกัดเลยงั้นสินะ!”
“ ฉันนะอยากเห็นพลังที่แท้จริงของนาย!”
“ มันน่าเบื่อมาก,ที่ต้องมาทุบนายด้วยหมัดเหมือนในคืนนั้น!”
คำพูดของเขานั้นเต็มไปด้วยคำถากถาง,ร่างของเจสันนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยพลัง,เขาได้สร้างหลุมขนาดใหญ่หลายแห่งขึ้นมาบนทะเลทรายนี้ในตอนที่เขากระโดด,และในที่สุดเขาก็ได้มาถึงตรงหน้าของคล็อกโคไดล์
“ ฉันจะทำให้นายได้รู้ว่าความเย่อหยิ่งของนายมันโง่แค่ไหน!”
เมื่อได้ยินคำพูดถากถางของเจสัน
ทันใดนั้นเขาก็ได้สะบัดมือของเขา
“พายุทราย”
“ ฟิ้ววว,ฟิ้วววว!”
ทรายนั้นได้สั่นสะเทือน,พวกมันนั้นได้เข้ามาล้อมรอบตัวเขาเอาไว้เหมือนกับงูยักษ์ที่กำลังเปิดปากและส่งเสียงคำรามออกมา,ทันใดนั้นเองงูนั้นก็ได้ระเบิดออกราวกับเมล็ดข้าว,ในตอนนั้นเองทรายบนพื้นนั้นก็ดูเหมือนว่ากำลังถูกดึงดูดด้วยอะไรบางอย่างและลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า
ในพริบตาพายุทรายนั้นก็ได้ขยายใหญ่ขึ้นไปอีกหลายสิบเมตร,ในตอนนี้นั้นมันกำลังหมุนเหมือนกับพายุทอร์นาโดและพุ่งออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
“ มันเป็นเรื่องจริง! พายุทรายกำลังออกมาจากมือของเขา!”
เจสันได้มองไปอย่างรวดเร็วและพูดขึ้น
“พายุทราย”
คล็อกโคไดล์นั้นได้พูดออกมาด้วยความตื่นเต้น
“ ใช่แล้ว,ก่อนหน้านี้ฉันได้ทดลองใช้พลังของฉันในการสร้างพายุทราย!”
เมื่อเทรนซุได้ยินคำพูดของคล็อกโคไดล์,เขาก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ
ในตอนที่พายุทรายยังไม่สงบนั้น,เทรนซุและเพื่อนของเขาได้ไปเจอเข้ากับลูกเรือของคล็อกโคไดล์แม้ว่าพวกเขาจะมีปืนที่ดี,แต่พวกเขาก็ยังคงได้รับบาดเจ็บร้ายแรงเนื่องจากพายุทรายที่อยู่ๆก็โผล่ขึ้นมา,เพื่อนของเขานั้นต่างก็แยกย้ายกันหนีบางคนนั้นถูกโจมตีและสังหารโดยพวกโจร,พวกเขานั้นได้ถูกพายุทรายดูดเข้าไปแล้วไปได้พบกันอีกเลยจนถึงตอนนี้
“ฉันจะฆ่าแก!”
เทรนซุได้พูดออกมาด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำแล้วหยิบปืนของเขาขึ้นมา
เขาได้เติมกระสุนจนเต็มและเตรียมพร้อมที่จะเหนี่ยวไก,เขาได้จับจ้องไปที่เหยื่อของเขา
ภายในไม่กี่วินาที,ดวงตาของเทรนซุได้หดแคบลงและเฉียบแหลมราวกับดวงตาของนกอินทรี
ในขณะนั้นเอง,บรรยากาศของเขาก็ได้เปลี่ยนไปภาพลักษณ์ของเด็กที่โง่เง่าได้หายไปและถูกแทนที่ด้วยภาพลักษณ์ของนักล่าที่มากประสบการณ์อย่างลึกลับ
ในตอนนั้นเอง,คล็อกโคไดล์ที่ยืนอยู่ในทะเลทรายก็เกิดความรู้สึกแปลกๆขึ้นมาราวกับว่าเขากำลังถูกอสรพิษจ้องมองอยู่
“หนึ่งนัดหนึ่งชีวิต!”
ความโกรธนั้นประทุขึ้นมาอยู่เต็มอกของเทรนซุ,แต่เขานั้นยังคงสงบ
ดวงตาของเขานั้นได้ส่องประกายขึ้นมากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ,และดูเหมือนว่าคล็อกโคไดล์ที่ยืนอยู่ห่างออกไปจากเขาในทะเลทรายนั้นดูเหมือนกำลังชัดขึ้นชัดขึ้นเรื่อย,แม้จะมีเหงื่อเต็มอยู่บนใบหน้าของเขาแต่ถึงยังงั้นเขาก็ยังมองเห็นได้อย่างชัดเจน
ปากกระบอกปืนนั้นได้ชี้ไปหว่างคิ้วของคล็อกโคไดล์,ทันใดนั้นเองมือขวาของเขาก็ได้เหนี่ยวไกปืนออกไป
“ ระยะทางคือ 928 เมตร,ความเร็วลมต่ำ,ความกดอากาศต่ำ,ลมมาจากทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือ!”
“ ปลายปืนยกขึ้นสามองศา,และหันไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ!”
“ ความน่าจะเป็นในการยิงคือ…”
“100%”
ในช่วงเวลานั้นเอง,เขาก็ได้คำนวณทุกอย่างออกมาอย่างรวดเร็วในใจของเขา,ข้อมูลทุกอย่างนั้นอยู่ในดวงตาของเทรนซุ,เขาไม่ลังเลใดๆและได้เหนี่ยวไกปืนออกไป
“ตาย!”
เสียงคำรามได้ดังขึ้นมาในใจของเขา
ควันสีฟ้าได้ลอยขึ้นมาพร้อมกับเสียงปืนที่ดังก้องอยู่ในทะเลทรายอย่างชัดเจน
“บูม!”
กระสุนได้พุ่งออกไปและฉีกอากาศออกมามันเป็นพลังที่เต็มไปด้วยความโกรธและหาตัวจับยากมันได้มุ่งหน้าเข้าไปหาคล็อกโคไดล์ด้วยความดุร้าย
กระแสลมนั้นถึงกับสั่นเล็กน้อยเมื่อกระสุนแล่นผ่านมันได้กระแทกเม็ดทรายที่ลอยอยู่ในอากาศ เล็กน้อยวิถีของมันนั้นได้เปลี่ยนไปจากนั้นก็ได้มีสายลมเบาๆพัดมา,แรงต้านของอากาศนั้นก็เพิ่มขึ้นมันทำให้กระสุนเริ่มเปลี่ยนมุมไปอย่างช้าๆ
กระสุนนั้นได้พุ่งออกมาจากในระยะที่ไกลและมาถึงเป้าหมาย,ปืนนั้นได้ยิงกระสุนออกมาถึง 2 นัด,การยิงนี้นั้นทั้งดุร้ายและเดือดดาล
“บูม!”
มันดูราวกับอุกกาบาต,คล็อกโคไดล์นั้นได้มองไปที่กระสุนนี้ด้วยใบหน้าที่ตกตะลึง,กระสุนนั้นกำลังพุ่งเข้าหาตรงกึ่งกลางหว่างคิ้วของเขา
“อะไรนะ…”
ผลกระทบของมันนั้นน่าหวาดกลัวมาก,ตรงหว่างคิ้วของคล็อกโคไดล์นั้นได้เปิดออกแล้วตามมาด้วยดวงตาทั้งสองของเขา,จากนั้นก็เป็นจมูกและปากของเขา,และสุดท้ายมันก็ได้ระเบิดหัวของเขาจนกระจายไปทั่วในทรายที่กำลังลอยอยู่บนท้องฟ้า
มันคือการเฮดช็อตที่น่าทึ่ง!
พายุทรายที่ไร้การควบคุมบนอากาศนั้นได้แตกกระจายในทันที
เจสันนั้นเห็นผลของกระสุนนี้ได้อย่างชัดเจน
หลังจากเห็นว่ายิงโดนเป้าหมายแล้วนั้น,ทันใดนั้นเองใบหน้าของเทรนซุก็ได้กลายเป็นซีดเซียวพร้อมกับร่างที่กำลังสั่นของเขา
“ ช่างเป็นคนแข็งแกร่งจริงๆ,ในตอนนี้ฉันสามารถยิงเขาได้มากสุก็แค่สามครั้ง!”
“ โชคดีที่มันโดนเขา!”
เทรนซุนั้นมีความสุขมากเมื่อเขาเห็นหัวของคล็อกโคไดล์ระเบิด
ทักษะการยิงของเขานั้นแข็งแกร่งมาก,แต่การยิงในแต่ละครั้งนั้นก็ใช้แรงกายมากเช่นกันโดยเฉพาะพลังใจของเขา
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง,เม็ดทรายก็ได้กลับมารวมกันอีกครั้งและได้กลายเป็นหัวขึ้นมาตรงคอของคล็อกโคไดล์อีกครั้ง
ใช้เวลาไม่นาน,ใบหน้าของเขาก็ได้กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิม,ดวงตาของเขานั้นดูดุร้ายมากเขาได้จ้องมองไปที่เทรนซุที่อยู่ตรงเกวียน
เจตนาฆ่านั้นฉายชัดออกมาจากดวงตาของคล็อกโคไดล์,การจ้องมองของเขานั้นมันทำให้เทรนซุรู้สึกตื่นตระหนก
“ เขายังไม่ตาย!”
“เป็นไปได้ยังไง? เขาเป็นสัตว์ประหลาดรึไง!”
ทันใดนั้นมือหนึ่งก็ได้ตบลงมาที่ไหล่ของเขา,ใบหน้านั้นก็ได้ปรากฏขึ้นมาข้างๆเขา
“ อย่ากลัวไปเลย,ผ่อนคลายเข้าไว้!”
โรแกนนั้นพยายามสงบสติอารมณ์ของเทรนซุ
“โรแกน?”
เมื่อคล็อกโคไดล์เห็นโรแกนอีกครั้ง,เขาก็ทั้งตกใจและโกรธ
