S.P.P บทที่ 131: เจอกันอีกแล้วนะ!
“มัมมี่?”
เทรนซุได้สั่นเทาอย่างหวาดกลัว
“ มันคือฝีมือของคล็อกโคไดล์!”
เจสันนั้นมั่นใจในเรื่องนี้มาก
เขาเคยเห็นความสามารถของคล็อกโคไดล์มาแล้ว,และเขาก็สามารถจำมันได้ทุกสิ่งที่เขาสัมผัสนั้นจะแห้งเหือด,วิธีการในการเปลี่ยนมนุษย์ให้กลายเป็นมัมมี่นั้นมันเป็นความสามารถของเขาอย่างแน่นอน
ลุงนั้นไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแต่อย่างใด,เขาได้มองไปรอบๆเขาไม่เห็นใครเลยซักคน
เกวียนนั้นยังคงเดินหน้าต่อไป,เมื่อพวกเขาเข้าใกล้มากยิ่งขึ้นพวกเขาก็สามารถมองเห็นมัมมี่ได้อย่างชัดเจนมากยิ่งขึ้น
ความหวาดกลัวนั้นเด่นชัดอยู่บนใบหน้าของมัมมี่พวกนี้
“ โจรสลัด,พวกเขาเป็นโจรสลัด!”
โรแกนนั้นสามารถกำหนดตัวตนของผู้เสียชีวิตได้ในทันที
“ ดูเหมือนว่าคล็อกโคไดล์นั้นจะอยู่ไม่ไกลจากที่นี่มาก!”
ลุงได้เอาบุหรี่ขึ้นมาสูบ
“ เนื่องจากพวกนายไม่กลัวเพราะฉะนั้นฉันจะไม่กลับไป,ฉันจะขอไปดูหน้าของคนที่สามารถสร้างพายุทรายและทำให้มนุษย์กลายเป็นมัมมี่ได้ซะหน่อยแล้วกัน”
เสียงกระดิ่งได้ดังขึ้นพร้อมกับอูฐที่ได้เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆพร้อมกับทิ้งรอยเท้าเอาไว้บนทะเลทราย
ด้านหน้าของพวกเขานั้นมีกลุ่มคนที่ได้ปกปิดร่างกายของพวกเขาอย่างหนาแน่น,พวกเขานั้นขี่อูฐไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
ชายที่อยู่ด้านหลังได้มองไปที่ชายร่างสูงข้างหน้าเขา,ในแววตาของเขานั้นได้ปรากฏความกลัวขึ้นมาเป็นครั้งคราว
“ ฉันไม่เคยเห็นกัปตันทรงพลังขนาดนี้มาก่อน!”
“ มันราวกับเป็นพลังของเทพเจ้า!”
ลูกเรือทุกคนของเขาต่างก็รู้สึกหวาดกลัวกับความแข็งแกร่งอันมหาศาลที่กัปตันของพวกเขามี
พวกเขายังคงนิ่งเงียบ,ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมาพวกเขากลัวว่าเสียงของพวกเขานั้นมันจะไปรบกวนเทพเจ้าแห่งทะเลทรายตรงหน้าของพวกเขาเข้า
ชายข้างหน้านั้นได้พ่นควันสีขาวออกมาอย่างไม่แยแส,ทะเลทรายนั้นมันราวกับเป็นบ้านของเขามันช่างรู้สึกสบายจริงๆ
คนที่เหลือนั้นต่างก็เหงื่อออกอยู่ตลอดเวลา,นอกจากนี้พวกเขายังต้องบริหารจัดการน้ำดื่มของพวกเขาอีกด้วย,แต่สำหรับกัปตันนั้นเขาไม่มีเหงื่อซักหยดบนใบหน้าของเขาเลย,เขาดูสดชื่นและสบายมาก
“ ที่นี่คือที่ของฉัน!”
ดวงตาของกัปตันนั้นดูเฉียบคมมาก,เขารู้สึกแบบนี้มาตั้งแต่ที่เขาได้มาถึงที่ทะเลทรายแห่งนี้แล้ว,ในตอนที่เขาอยู่นี่พลังของเขานั้นจะไม่มีที่สิ้นสุดเขาสามารถควบคุมทรายพวกนี้ได้ราวกับว่ามันเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย
ระหว่างทางนั้นเขาได้ก้าวไปข้างหน้าราวกับเทพเจ้า,เมื่อใดที่เขาโบกมือของเขาทรายก็จะลอยขึ้นและกลายเป็นพายุทราย
สำหรับเขาทะเลทรายนั้นดีกว่าทะเลมาก,ถ้าเป็นที่นี่ละก็เขานั้นก็จะไร้เทียมทานและก็จะไม่มีใครสามารถสู้เขาได้
หากเขาพบกับกลุ่มคน,เขานั้นสามารถทำลายพวกเขาลงได้อย่างง่ายดาย,ทุกคนที่เจอเขานั้นนับว่าโชคร้ายมากและพวกเขาก็ต้องกลายเป็นมัมมี่ในที่สุด
“ ถ้าฉันไม่ต้องการแล่นเรือต่อไปในอนาคต,การมาอยู่ที่นี่คงจะเป็นเรื่องที่ดี!”
“ ฉันสามารถใช้พลังทั้งหมดของฉันออกมาได้อย่างเต็มที่ในที่นี่”
คล็อกโคไดล์นั้นได้คิดในใจของเขาอย่างเงียบๆ
ก่อนหน้านั้นเขามีความเข้าใจเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับความสามารถในผลไม้ปีศาจของเขา,ซึ่งการที่เขาได้มาที่นี่มันทำให้เขามีทักษะในการใช้พลังทรายของได้มากยิ่งขึ้น
“ กัปตัน,มีเกวียนอูฐสองตัวอยู่ตรงนั้น!”
ทันใดนั้นก็ได้มีชายคนหนึ่งที่อยู่ด้านหลังได้พูดขึ้นมา
คล็อกโคไดล์นั้นได้หยุดอูฐลง,แล้วหันกลับไปพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ ไปเอาน้ำกัน!”
เขาไม่จำเป็นต้องใช้มัน,แต่คนของเขานั้นจะตายเอาถ้าเกิดว่าไม่มีมัน
ในตอนนี้คล็อกโคไดล์นั้นดูเย็นชามาก
ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ยังคงมีความรู้สึกเหมือนกับมนุษย์ปกติ,ในตอนที่เขาถูกคุกคามโดยโดฟลามิงโก้,และในตอนที่เขาเผชิญหน้ากับโรแกนนั้นเขาก็ยังคงคิดถึงลูกเรือของเขาอยู่เสมอ นั่นเป็นเหตุผลที่เขายังคงเป็นกัปตันของคนเหล่านี้อยู่,นอกจากความแข็งแกร่งอันยิ่งใหญ่ของเขาแล้วคล็อกโคไดล์นั้นก็ยังคงมีเสน่ห์ของความเป็นผู้นำอยู่
กลุ่มโจรสลัดนี้นั้นกำลังอยู่ภายใต้คำสั่งของหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสถานที่แห่งนี้
ลูกเรือของเขานั้นปฏิบัติตามคำสั่งของกัปตันของพวกเขาในทันที,บางคนนั้นได้ขี่อูฐของเขาไปที่เกวียนทั้งสองแล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน,พวกเขาก็ได้มาถึงที่เกวียนทั้งสองคัน
“ เอาน้ำของพวกแกมาให้เราซะ!”
ทันใดนั้นพวกลูกเรือเหล่านั้นก็ได้โชว์ดาบของพวกเขาขึ้นมา
ลุงวัยกลางคนนั้นรู้สึกตื่นตระหนกมาก,เขาต้องการซ่อนตัวแต่เขาไม่รู้ว่าจะไปซ่อนที่ไหนดี
“ ฉันจะสู้กับพวกเขาเอง!”
ชายหนุ่มนั้นคิดว่าสหายของเขานั้นถูกพายุทรายฆ่าตาย,แม้ว่าเขาจะยังคงเจ็บอยู่แต่เขาก็ได้หยิบปืนของเขาและต้องการที่จะออกไปสู้
“ เฮ้,นายอยากตายรึไง,นายได้รับบาดเจ็บและปืนของนายมันก็ใช้งานไม่ได้แล้วด้วย!”
เจสัยได้คว้ามือของเทรนซุและบังคับให้เขานั่งลง
“ จับตาดูให้ดีละ,ไอเด็กน้อย,ฉันน่ะสามารถจัดการกับพวกเขาได้ด้วยคนเดียวอย่างง่ายดาย!”
วัยรุ่นนั้นมักจะเลือดร้อนและทำเรื่องโง่ๆอยู่เสมอ,โดยเฉพาะไอเด็กนี้
อย่างไรก็ตาม,ดูเหมือนว่าเจสันนั้นจะรู้สึกถูกชะตากับเด็กนี้
ไม่ว่าฝ่ายตรงข้ามจะเป็นใคร,แต่เพื่อพวกพ้องเด็กนี้นั้นถึงกับลืมความกลัวที่เคยมีและกล้าที่จะออกไปต่อสู้กับพวกนั้นด้วยตัวคนเดียว,มันนับว่าเป็นเรื่องที่ควรค่าแก่การเคารพ
ทันทีที่เขาเปิดผ้าม่านขึ้น,ร่างสูงของเจสันก็ได้ปรากฏขึ้นมาต่อหน้าของพวกโจรสลัดที่เข้ามาปล้นน้ำ
ทันใดนั้น,โจรสลัดก็ได้มองเห็นเขา,ในตอนนี้พวกเขาต่างก็รู้สึกได้ถึงความหวาดกลัวที่อยู่ในจิตใจของพวกเขา
“ชายคนนี้…!”
“ จอมทำลายล้าง,เจสัน,โอ้พระเจ้า!”
เสียงร้องได้ดังออกมาจากเหล่าโจรสลัด,หนึ่งในนั้นถึงกลับตกลงจากหลังอูฐเลยทีเดียว
“ นี่พวกแกกล้ามาปล้นพวกเราเลยอย่างงั้นหรอ?,กัปตันของพวกแกอยู่ไหน?”
“ เออ…กัปตันของเราอยู่ตรงนั่น!”
พวกเขาหวาดกลัวเจสันมาก
ในคืนที่ชายคนนี้ได้แสดงพลังอำนาจของเขานั้นมันได้ฝังลึกอยู่ในจิตใจของพวกเขา,พวกเขาไม่สามารถสู้เขาได้,เพราะฉะนั้นพวกเขาก็ควรจะหลีกเลี่ยงเขาเพราะไม่งั้นละก็พวกเขาได้ถูกทำลายล้างแน่
เมื่อมองไปรอบๆเจสันก็ได้เห็นกัปตันของพวกเขาที่กำลังนั่งอยู่บนอูฐตัวพร้อมกับควันบุหรี่ที่ลอยออกมาจากปากของเขา
เขาเต็มไปด้วยความเฉยชาและบรรยากาศที่อันตราย,ราวกับจระเข้ที่กำลังซุ่มตัวอยู่ในทะเลสาบ
“คล็อกโคไดล์!”
ดวงตาของเจสันนั้นได้หดแคบลง,เขาได้ยิ้มออกมา
“ เราเจอกันอีกแล้วนะ!”
ในเวลาเดียวกันคล็อกโคไดล์ก็ได้มองมาที่เจสันเช่นกัน
“ แกก็อยู่ที่นี่งั้นหรอ,เจสัน!”
หลังจากชะงักไปพักหนึ่ง,คล็อกโคไดล์ก็ได้นึกขึ้นมาได้ว่าเขานั้นกำลังอยู่ที่ไหน,ในตอนนั้นเองเขาก็ได้หัวเราะออกมา
“ ฉันไม่เคยคิดเลยว่าฉันจะได้มาเจอนายอีก!”
“น่าสนุกจริงๆ!”
