S.P.P บทที่ 104: ใบประกาศจับ!!
ร่างนี้นั้นอยู่ใกล้กับทางเข้าของตรอกแห่งหนึ่ง,เขาแต่งตัวแตกต่างจากทหารเรืออย่างสิ้นเชิงเขาสวมสูทสีดำพร้อมกับหมวกสีดำ,ดวงตาภายใต้แว่นกันแดดนั้นเต็มไปด้วยความไม่แยแสและไร้เมตตา,เขาได้ปลดปล่อยบรรยากาศที่เย็นชาและแข็งแกร่งออกมา
“เข้าใจแล้ว!”
เขาได้พูดออกมาอย่างเย็นชาแล้วเขาก็วางสายลง,จากนั้นร่างของเขาก็เริ่มบิดเบี้ยวและหายไป
เขาได้ปรากฏตัวอีกครั้งบนต้นไม้ที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบเมตร,เขายืนอยู่บนต้นไม้พร้อมกับชุดสูทสีดำของเขาเขาได้มองมาที่กลุ่มของโรแกนจากระยะไกลและติดตามเขาไปเหมือนเงา
ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเย็นชา,เขาได้มุ่งความสนใจไปที่เจ้านายตัวน้อยมากยิ่งขึ้น แต่โรแกนและเจสันไม่ได้ใส่ใจอะไรรอบข้างพวกเขาก็ยังคงเดินต่อไป
ทุกครั้งที่เขามองมาที่เจ้านายตัวน้อยมันจะมีความกลัวและความเคารพอยู่ในแววตาของเขา มันเหมือนกับว่าเขากำลังเผชิญหน้ากับขุนนางหรือคนที่อยู่สูงกว่า
สำหรับคนที่ติดตามพวกเขามานั้นโรแกนและคนอื่นๆนั้นไม่ได้สังเกตเห็นอะไรเกี่ยวกับเขาเลยพวกเขานั้นกำลังไต่ขึ้นไปบนภูเขาอย่างระมัดระวังพร้อมกับมองดูการเคลื่อนไหวในป่าโดยรอบ
หลังจากขึ้นไปบนภูเขาได้เพียงไม่กี่เมตรพวกเขาก็สังเกตเห็นสัตว์ร้ายมากมาย สำหรับคนธรรมดานั้นมันอันตรายมากที่จะเดินทางขึ้นไปที่นั่น อย่างไรก็ตามในขณะที่พวกเขาได้เดินผ่านไปนั้น,พวกมันก็ได้จ้องมองที่พวกเขาและถอยกลับไปอย่างเงียบๆ,ทั้งสองต่างก็เงียบและไม่ได้โจมตีกันแต่อย่างใดบางทีทั้งสองอาจจะรู้สึกลำบากใจอยู่เหมือนๆกัน
“ เป็นเรื่องดีที่สัตว์ร้ายเหล่านี้ไม่ได้มายุ่งกับเรา”
เจสันได้ยิ้มออกมา
“ บางทีพวกมันอาจรู้สึกว่านายตัวใหญ่เกินไปและคงไม่อยากสู้กับนาย!”
โรแกนได้กล่าวตอบ
เจสันพูดไม่ออกคำพูดกัปตันนั้นมันทำให้เขาหงุดหงิดเล็กน้อย,อะไรคือความสัมพันธ์ระหว่างการที่เขาตัวใหญ่และไม่อยากสู้มันคืออะไร?
ทุกคนได้ปีนขึ้นไปบนภูเขาอย่างต่อเนื่อง,หลังเดินมาได้ครึ่งทางนั้นเสียงกรีดร้องของนกที่น่าตกใจก็ได้ดังขึ้นมาและพวกเขาก็ได้เงยหน้าขึ้นไปมอง
“ว้ากกกก!”
มันเป็นเสียงร้องที่แหลมมาก
โรแกนที่กำลังยืนอยู่บนเนินนั้นเขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเสียงนี้นั้นดังมาจากด้านบนของภูเขาและเสียงนี้นั้นมันถึงกับทำให้พวกเขาต้องปิดหู
“ ช่างเป็นเสียงที่แหลมจริงๆ!”
เจสันได้พูดออกมาด้วยสีหน้าเจ็บปวดบนใบหน้าของเขา
โรแกนได้กระพริบตาแล้วมองขึ้นไปที่ยอดเขาซึ่งปกคลุมไปด้วยป่า,ในตอนนี้ดวงตาของเขาก็ได้ปรากฏความเคร่งเครียดขึ้นมาเล็กน้อย
ไม่มีสิ่งมีชีวิตใดในนั้นที่มีเสียงกรีดร้องที่แหลมแบบนี้,และพวกเขาก็ยัคงได้ยินเสียงกรีดร้องของมันดังก้องอยู่
เสียงนี้ดังมากจนเขาสามารถคาดเดาได้ว่านกที่ส่งเสียงกรีดร้องนี้มีขนาดประมาณไหน
“ เอาล่ะ,เดินต่อกันได้แล้ว!”
โรแกนได้ตะโกนออกมาและพวกเขาก็ได้จับมือกันและเคลื่อนไหวต่อไปข้างหน้า
ด้านหลังของพวกเขาห่างออกไปประมาณ 50 เมตรบนยอดไม้มีชายชุดดำกำลังมองไปที่ยอดเขาและกระพริบตาของเขา,อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้พูดอะไรออกมาเลยร่างของเขานั้นทำเพียงติดตามโรแกนและคนอื่นๆไปอย่างระมัดระวัง
ในขณะที่โรแกนและทีมของเขาได้ปีนภูเขาอยู่นั้น,ใบประกาศจับของโรแกนก็ได้แพร่กระจายไปทั่วโลกและมันทำให้เกิดความวุ่นวายมากมาย
โลคทาวน์
“ จิ๊งซ์! (เด็กโลลิตอนแรกๆอ่ะครับ),ช้าลงหน่อยเธอวิ่งเร็วเกินไปแล้วฉันไม่ตามเธอไม่ทัน”
ชายหนุ่มอายุ 16 ปีได้วิ่งอยู่บนถนนพร้อมกับหอบออกมา
“ ไอซาวะนายช้าเกินไปแล้ว,นายจะออกทะเลแล้วไปเจอโรแกนด้วยร่างกายแบบนี้หรอไง?ตามมาเร็วเข้า,เจ้าตัวขี้เกียจ!”
เธอได้พูดออกมาอย่างไม่พอใจ
ไอซาวะรู้สึกจนปัญญา “ เธอเร็วกว่าฉันนี่!”
ถึงแม้ว่าร่างกายของเขาจะไม่ได้แข็งแกร่งที่สุดในโลคทาวน์,แต่เมื่อเทียบกับโจรสลัดคนอื่นๆก็อาจกล่าวได้ว่าเขานั้นดีกว่าพวกเขาเล็กน้อย
เนื่องจากความล่าช้าของไอซาวะทำให้จิ๊งซ์ต้องหยุดและรอเขา
แต่ในขณะนั้นเองดวงตาของเธอก็ได้เปล่งประกายขึ้นมาและมองขึ้นไปบนฟ้า
“ นั่นมันใบประกาศจับนี่!”
ใครบางคนในโลคทาวน์ได้พูดออกมาเสียงดัง
จิ๊งซ์ได้เหลือบมองไปที่ใบประกาศจับที่ตกลงมาบนพื้น
ใบหน้าที่ดูสงบของเธอต้องแข็งค้างไปทันทีเมื่อเธอเห็นภาพและตัวตนบนประกาศขัยอย่างชัดเจน
ทันใดนั้นเธอก็ได้ตะโกนออกมาด้วยความไม่เชื่อ
“ นี่มันโรแกนนี่!!”
เสียงแหลมของเธอทำให้ไอซาวะรู้สึกกลัวและเขาก็ได้ปิดหูในทันที
“อะไรนะ?,ไหนๆ?,โรแกนอยู่ไหน?”
“ เขาอยู่ตรงนี่ไง!”
เธอได้ชี้ลงไปที่ใบประกาศบนพื้น
ไอซาวะตกตะลึงและมองลงไปที่พื้น
“ โรแกน,ค่าหัว 150 ล้านเบรี่,จับเป็นหรือจับตาย!,หมายเหตุ:ชายคนนี้อันตรายเป็นอย่างยิ่ง!!”
มันเป็นรูปโรแกนที่กำลังยิ้มอยู่และมันก็อยู่ตรงกลางของใบประกาศจับ,ในภาพนั้นเขาดูเต็มไปด้วยพลังงาน,ดวงตาของเขาก็ดูลึกลับและมันก็ได้เผยให้เห็นถึงแรงกระตุ้นที่ผิดปกติบางอย่าง
“ นี่มันโรแกนจริงๆด้วย!”
ไอซาวะรู้สึกประหลาดใจ
“ แน่นอน,แต่ดูเหมือนว่าเขาจะเปลี่ยนไป!” จิ๊งซ์ได้พูดออกมาอย่างสงสัย
“ นั่นไม่ใช่ประเด็น,ดูนี่สิ!”
ไอซาวะได้ชี้ไปตัวเลขจำนวนมากที่อยู่ด้านล่างและเขาก็ดูจริงจังมาก
“ ก่อนหน้านี้เขายังไม่มีค่าหัวเลย?,ไปทำเรื่องใหญ่อะไรมารึป่าวนะ?,แต่มันก็พิสูจน์ได้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่แค่นั่นมันก็ดีเกินพอแล้ว!!” จิ๊งซ์ได้พูดออกมาอย่างมีความสุขและแก้มของเธอก็ได้เปลี่ยนไปเป็นสีแดง “ ดูเหมือนว่าเขาจะยังหล่อเหมือนเดิน,ฉันคิดถึงเขาจริงๆฉันอยากออกทะเลซะแล้วสิ!”
ไอซาวะได้เอามือมาปิดหน้าผากของเขา,ในตอนนี้บนใบหน้าของเขาได้มีเส้นเลือดสีดำปรากฏขึ้นมา
“ อย่างไรก็ตาม,การที่กองทัพเรือตั้งค่าหัวเขานั่นหมายความว่าเขาเองก็ไม่เหมือนใครจริงๆ!”
เมื่อมองไปที่ใบประกาศจับไอซาวะนั้นดูจริงจังมาก
แม้ว่าเขาจะเป็นน้องชายของโรเจอร์,แต่ไอซาวะก็มีสัญชาตญาณว่าที่กองทัพเรือทำแบบนี้นั้นมันไม่ใช่เพียงเพราะตัวตนของเขาอย่างแน่นอน
“ เขาเปลี่ยนไปมากจริงๆ!”
เมื่อมองไปที่ใบประกาศจับใบหน้าของไอซาวะนั้นยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแต่อย่างใด แต่แรงกระตุ้นของเขานั้นมันต่างออกไปโดยสิ้นเชิง “โรแกน” เขาได้พูดออกมาอย่างแผ่วเบา
ในอีกด้านหนึ่งบนชายฝั่งของเกาะนิรนามแห่งหนึ่ง
“ บาร์กี้มากับฉันแล้วมาสร้างกลุ่มโจรสลัดและสร้างชื่อไปด้วยกันกับฉันดีกว่าน่า!”
ชายหนุ่มผมสีแดงที่มีดาบแนบอยู่ที่เอวของเขา,เขาได้เอื้อมมือไปที่ชายจมูกแดงด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
“ ไปให้พ้นแชงค์,ใครเขาอยากจะรวมกลุ่มกับแกกัน? ฉันอยากเป็นกัปตันและเดินไปตามทางของฉันเอง!”
บาร์กี้ได้ปฏิเสธคำเชิญของแชงค์โดยไม่ลังเล
ในขณะนั้นเองก็ได้มีใบประกาศจับของใครบางคนตกลงมาจากท้องฟ้าบนหัวของชายทั้งสอง
“ โรแกน,ค่าหัว 150 ล้าน!”
แชงค์ได้มองมันและในเวลาไม่กี่วินาที,ใบหน้าของเขาก็ได้แสดงความประหลาดใจออกมา
“ นี่มันน้องชายของกัปตันนี่,ยอดไปเลย! เขาคงจะแข็งแกร่งมากถึงได้มีค่าหัวตั้ง 150 ล้านเบรี!”
“ ไอเจ้าโง่แชงค์พวกกองทัพเรือมันต้องให้ความสำคัญกับเขาอยู่แล้วเพราะเขาเป็นถึงน้องชายของโรเจอร์,มันไม่ใช่เพราะเขาแข็งแกร่ง”
บาร์กี้ได้ตะโกนออกมา
“ แต่นะบาร์กี้นายก็ได้เห็นการต่อสู้ครั้งแรกของเขาใช่ไหม?”
“ ชายคนนี้,เขาแข็งแกร่งจริงๆ!”
แชงค์ได้กล่าวชื่นชมออกมา
“ ไม่,ฉันไม่อยากจะคุยกับแกแล้ว!”
บาร์กี้ได้หันหลังแล้วเดินจากไป
แชงค์ได้ยืนอยู่ตรงนั่นพร้อมกับถือใบประกาศจับของโรแกนเอาไว้ในมือพร้อมกับดวงตาของเขาที่ได้เปล่งประกายขึ้นมา
“ วิเศษไปเลยนะที่มีค่าหัวตั้ง 150 ล้าน,เอาล่ะหลังจากออกที่ฉันทะเล,ฉันก็จะทำให้ดีที่สุด!”
ในใจเขานั้นมีความรู้สึกว่าชายคนนี้นั้นจะเป็นเหมือนกับกัปตันของเขา,เขาเป็นคนมหัศจรรย์
