S.P.P บทที่ 97: เขาเป็นแค่คนธรรมดา!?
คิซารุนั้นได้ยินเสียงที่ดังออกมาจากหอยทากสื่อสารอย่างชัดเจน
เขารู้สึกตกใจเมื่อได้ยินเสียงที่เต็มไปด้วยความแน่วแน่และจิตวิญญาณที่มุ่งมั่นของชายคนนั้น
ดูเหมือนว่านาวาเอกที่ไม่ทราบชื่อคนนี้จะพูดจริง!
“ รีบส่งเรือรบออกไปตรวจสอบซะ”
“แต่..”
ดูเหมือนว่าพลเรือโทโนอาห์ต้องการที่จะพูดอะไรบางอย่าง,แต่เขาก็ได้ถูกคิซารุขัดจังหวะในทันที
“ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีก,ต่อให้นายไปหาทหารเรือที่อยู่ที่นั่นด้วยตัวเอง,นายก็อาจจะไม่ได้รับข้อมูลที่เป็นประโยชน์อะไรกลับมาอยู่ดี”
ใบหน้าของโนอาห์ดูตกใจมาก,และมีลางสังหรณ์แปลกๆในใจ
หลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง,เรือรบที่พวกเขาส่งไปก็ได้ส่งข้อมูลกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูตกใจ,พวกเขาได้บอกเกี่ยวกับสถานการณ์ในพื้นที่ทะเลตรงนั้น,บนเรือรบของพลเรือเอกคิซารุและพลเรือโททั้งห้าคนนั้นในตอนนี้มันเต็มไปด้วยความเงียบ
พวกเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไรหรือต้องทำอะไรในตอนนี้
“ จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของเหตุการณ์นี้มันเป็นอะไรที่ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อน”
“ นอกจากนี้”
หลังจากหยุดพูดไปชั่วขณะ,คิซารุก็ได้พูดออกมาอีกครั้ง
“ รายงานเรื่องนี้ไปที่ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ”
เขานึกหน้าของนาวาเอกคนนั้นได้แล้ว,เพียงแค่ระยะเวลาสั้นๆมันกลับเกิดเรื่องแย่ๆแบบนี้ขึ้นมาได้
ทหารเรือเกือบ 4,000 คนได้ตัดสินใจออกจากกองทัพเรือ,หากเรื่องนี้แผ่กระจายออกไปละก็อำนาจและความสง่างามของกองทัพเรือนั้นจะต้องถูกสั่นสะเทือนอย่างแน่นอน
สถานการณ์บนเกาะบราเทอริลล่าอาจจะจบลงแล้ว,แต่กลุ่มของโรแกนนั้นได้หลบหนีออกไปจากการปิดล้อมของกองทัพเรือและจากไปแล้ว
ในทะเลอันกว้างใหญ่นั้นการที่จะตามหาใครสักคนนั้นมันเป็นเรื่องที่ยากลำบากมากจนเกือบจะเป็นไปไม่ได้ด้วยซ้ำ หากคุณต้องการตามหาตัวใครซักคนจริงคุณก็ต้องรอให้เขาขึ้นฝั่งก่อน เหมือนอย่างในตอนที่โรแกนมาอยู่บนเกาะบราเทอริลล่า
ศูนย์ใหญ่กองทัพเรือ
“ปัง!”
เสียงกระแทกโต๊ะดังขึ้น,พร้อมกับเหล่านายพลที่ได้เงยหน้าขึ้นไปมองทหารเรือที่แผ่บรรยากาศที่เย็นยะเยือกออกมาอยู่ตรงโต๊ะ
“ เป้าหมายของเราในครั้งนี้ได้ทุบตีคิซารุอย่างหนัก,ก่อนที่เขาจะหลบหนีไป”
“ ส่วนภรรยาของโรเจอร์ก็ได้รับการช่วยเหลือเช่นกัน”
“ นอกจากนี้,ยังมีทหารเรืออีกกว่า 4,000 นายที่นำโดยเกล็นได้รวมตัวกันลาออกจากกองทัพเรืออีกทั้งพวกเขายังได้เอาเรือรบของเราไปอีกสี่ลำ,ในตอนนี้ยังไม่ทราบตำแหน่งที่แน่ชัดของพวกเขา!”
ทุกครั้งที่พูดถึงข้อมูลเหล่านี้,คองมักจะแสดงอาการโกรธออกมา
เหล่านายพลต่างเงียบและไม่มีใครพูดอะไรออกมา
“ กองทัพเรือไร้ความสามารถเกินไปหรือศัตรูมีพลังมากเกินไป?”
ดูเหมือนว่าเขากำลังถามตัวเอง,ใบหน้าของคองนั้นเต็มไปด้วยความซับซ้อน
ยังคงเงียบ,ปัญหาแบบนี้นั้นเขาไม่รู้ว่าควรจะจัดการกับมันยังไง
“ ไม่คาดคิดเลยว่าเรื่องมันจะออกมาแบบนี้,เพียงพริบตาเดียวทหารเรือนับพันก็ได้ขอลาออกจากกองทัพเรือ,มันทำให้ฉันพูดไม่ออกจริงๆ”
คองนั้นรู้สึกจนปัญญาและได้ส่ายหัวออกมา
“ เซนโงคุ,ซึรุไปรวมข้อมูลมาวิเคราะห์แล้วมาอธิบายให้พวกเราทุกคนที่นี่ฟัง”
“ ฉันไม่รู้จริงๆว่าจะโกรธหรือขำดี!”
เขาได้ยิ้มพร้อมกับถอนหายใจออกมาแล้วนั่งลง
เมื่อได้ยินคำสั่งของคอง,เซนโงคุก็ได้พยักหน้าออกมาอย่างจริงจังแล้ววิเคราะห์ข้อมูลบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว
ข้อมูลเหล่านี้นั้นถูกรวบรวมมาอย่างรวดเร็วที่สุดและรายงานโดยตรงมาจากเซาธ์บลู,มีหลายสิ่งที่ดูแปลกสำหรับเซนโงคุ
ผ่านไปประมาณสิบนาที,เซนโงคุที่กำลังพลิกข้อมูลไปมาได้แสดงใบหน้าที่บึ้งตึงหลังจากนั้นเขาก็ได้ยิ้มออกมาแล้วพยักหน้า
ในที่สุดเขาก็วิเคราะห์ข้อมูลจนเสร็จ
“ ท่านจอมพล,ฉันพร้อมแล้ว”
เซนโงคุได้ลุกขึ้นและพูดออกมาอย่างแผ่วเบา
“ คุณพบอะไรบ้าง?” คองได้ถามออกมา
“ ฉันไม่เข้าใจในครั้งที่แล้ว,แต่ในคราวนี้ดูเหมือนว่าจะมีเงื่อนงำบางอย่างอยู่” เซนโงคุได้พูดออกมาพร้อมกับพยักหน้า
“ดีมาก” คองดูพอใจมาก
เขาไม่มีอะไรจะบ่นในเมื่อเซนโงคุกำลังจะเข้ารับตำแหน่งจอมพล,ทหารเรือคนนี้เป็นคนที่ฉลาดและแข็งแกร่ง,อีกทั้งเขายังมีความกล้าหาญมากยิ่งกว่าพลเรือเอกซะอีก
“ ก่อนอื่นเลย,แผนการในครั้งนี้ของเราสามารถพูดได้ไว้ทุกอย่างราบรื่นและไม่มีข้อผิดพลาดใดๆ ”
“ มันไม่ได้ผิดที่กองทัพเรือ”
“ ประการที่สอง,การกบฎของทหารเรือกว่าสี่พันคนนั้น,ฉันไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี”
เซนโงคุได้ถอนหายใจออกมา
“ฉันขอโทษ”
เขาทำได้แค่แสดงความเสียใจของเขาออกมา,เขาได้วิเคราะห์ข้อมูลอย่างรวดเร็วและได้ดูประวัติของนาวาเอกเกล็นแล้ว,อีกทั้งเขายังได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขาอีกด้วย
ในตอนแรกเขานั้นเป็นต้นกล้าที่ยอดเยี่ยมของกองทัพเรือ,แต่น่าเสียดายที่เขานั้นต้องมาผิดหวังต่อความยุติธรรมของกองทัพเรือ
ในแง่ของความยุติธรรมเกล็นนั้นเป็นคนที่มีความยุติธรรมมาก,แต่เขานั้นต้องเจอกับความเหลื่อมล้ำภายในกองทัพ
ทหารเรือและโจรสลัดนั้นนอกเหนือจากความยุติธรรมและความชั่วร้ายแล้ว,พวกเขายังมีปัจจัยอย่างเช่นความเหลื่อมล้ำอยู่
เนื่องจากโรแกนนั้นมีส่วนเกี่ยวข้องกับราชาโจรสลัด,ดังนั้นกองทัพเรือจึงเลือกที่จะจัดการกับเขาและรูจ
มันไม่มีความยุติธรรม,ความเมตตาและคำอธิบายใดๆ,นี้เป็นบางสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้
“และสุดท้าย…”
เมื่อมาถึงจุดนี้เซนฌงคุดูจริงจังมากพร้อมกับเสียงของเขาที่ทุ้มลง
“ มันเกี่ยวกับสติปัญญาของโรแกน”
รูปภาพของชายหนุ่มร่างผอมแต่งตัวด้วยชุดสีดำได้ถูกดึงออกมาจาก,เอกสารข้อมูลของเซนโงคุจากนั้นเขาก็ได้ผลักมันเข้าไปที่กลางโต๊ะเพื่อให้ทหารเรือทุกคนได้เห็น
มันเป็นภาพของโรแกน,แต่ในภาพนี้โรแกนนั้นดูไร้เดียงสาและดูเด็กกว่าในปัจจุบัน
“เรามาดูรูปนี้กันก่อน”
“ นี่เป็นภาพที่เราได้เก็บรวบรวมมาก่อนการประหารของโรเจอร์,เห็นได้อย่างชัดว่าอารมณ์ของ โรแกนในช่วงเวลานั้นก็เป็นเหมือนพวกวัยรุ่นทั่วไป”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าของทหารเรือทุกคน,สายตาของเซนโงคุก็ได้หดแคบลง
“ใช่คุณพูดถูก,โรแกนนั้นเป็นเพียงวัยรุ่นทั่วๆไปในเวลานั้น”
“ เขาไม่สามารถใช้ศิลปะการต่อสู้,วิชาดาบหรือครอบครองพลังของผลไม้ปีศาจ!”
“ ในช่วงเวลานั้น,เขาไม่สามารถแม้แต่จะเอาชนะอันธพาลในโลคทาวน์ได้ด้วยซ้ำ”
ในตอนนี้เหล่าทหารเรือต่างก็ตกอยู่ในความโกลาหล,สายตาของคองได้หดลงและสัมผัสได้ถึงความประหลาดใจที่ปรากฏขึ้นมาในสายตาของการ์ป
“เป็นไปได้ยังไง? มันเป็นไปไม่ได้เขาสามารถเอาชนะดราก้อนและคิซารุจะบอกว่าเขามีพลังมากขนาดนั้นโดยที่ไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลยงั้นหรอ?,มันเป็นไปไม่ได้!”พลเรือโทวัยกลางคนได้ถามออกมาเสียงดัง
“ใช่คุณพูดถูก,เขาไม่ได้ฝึกฝนอะไรเลย”
“ และสิ่งนี้นี่ล่ะที่เป็นปัญหา!”
“ แม้แต่ทหารเรือที่โดดเด่นที่สุดของกองทัพเรือก็ยังมีความแข็งแกร่งไม่ถึงครึ่งหนึ่งของโรแกนในเวลานี้ด้วยซ้ำ!
“ สิ่งที่ดูเหมือนจะทำให้พวกคุณตกใจ,และเป็นปัญหาที่ใหญ่ที่สุด!”
“ แต่ความจริงก็คือเขาไม่ได้มีพลังอย่างที่เราเห็น!”
เซนโงคุได้ยิ้มและหัวเราะออกมาอย่างลึกลับ
