S.P.P บทที่ 68: อยากจะสู้งั้นหรอ?
“ ใครคะ?”
เสียงของหญิงสาวที่อ่อนโยนดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว,เธออยากรู้ว่าใครกันที่อยู่ข้างนอกประตูก่อนที่เธอจะไปเปิดมัน
แต่เจสันก็ยังไม่ตอบ,เขายังคงเคาะประตูต่อไป
“ตึม! ตึม! ตึม!”
ยังคงไม่มีเสียงดังออกมาจากหลังประตู,หลังจากนั้นประมาณ 5 วินาทีเจสันก็ได้พูดขึ้นมา
“ ฉันมาหาแมว!”
เจสันได้ตอบด้วยน้ำเสียงที่สงบ
หลังจากนั้นเธอก็ได้เปิดประตูให้เขาอย่างรวดเร็ว
“คุณคือใคร?”
รูจมองไปที่ชายร่างใหญ่ตรงหน้าเธอด้วยความสงสัย
“สวัสดี! คุณสามารถเรียกฉันว่าเจสัน!”
เจสันได้ถอดหน้ากากออกแล้วยิ้มออกมา
“เหมียว! เหมียว! เหมียว!”
เจ้านายตัวน้อยได้แกว่งอุ้มเท้าของเธอไปมา,ในขณะที่เธอยืนอยู่บนไหล่ของรูจเธอได้แสดงท่าทีที่เหนือกว่าออกมาราวกับว่าเธอกำลังจะบอกเขาว่าเธอฉลาดแค่ไหน
“ โอเคๆเธอฉลาดมากเธอหาเธอเจอได้เร็วมาก” เจสันนั้นรู้สึกจนปัญญาเขาเข้าใจในสิ่งที่เจ้านายตัวน้อยต้องการจะสื่อ
หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งแมวน้อยก็ได้แสดงท่าทางบางอน่างออกมาราวกับว่าเธอต้องการอธิบายอะไรบางอย่างให้รูจฟัง
รูจได้ผงกหัวของเธอ,แล้วเธอก็ได้เชิญเจสันเข้ามาในบ้านแล้วปิดประตูลง
บ้านหลังนี้นั้นเรียบง่ายมาก,มีแค่เตียง,โต๊ะ,เก้าอี้,ตู้เสื้อผ้าโต๊ะและกระถางดอกไม้เท่านั้น
รูจได้นั่งลงอยู่บนเตียงแล้วเธอก็ได้พูดขอโทษออกมา
“ ห้องของฉันอาจจะเล็กไปหน่อยมันอาจจะไม่สะดวกมากนักฉันขอโทษคุณด้วยนะ”
เจสันได้โบกมือของเขาแล้วพูดออกมาว่า “ฉันตัวใหญ่เกินไปเอง,มันเป็นความผิดของฉันเองหละ!”
ทั้งสองจ้องกันและไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย
“ คุณชื่อเจสันใช่ไหม?” หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งรูจก็ได้ถามออกมาอย่างลังเล
“ ใช่แล้ว,เจสัน สเตธัม!” เขาตอบออกไปอย่างตรงไปตรงมา
“ ฉันไม่รู้จักคุณเลย!” รูจสงสัยมากเธอได้จ้องมองไปที่เจสันอีกครั้ง” คุณรู้จักโรเจอร์ไหม”
“โรเจอร์?”
เจสันได้มองไปที่รูจแล้วส่ายหัว
“ ฉันไม่รู้โรเจอร์หรอก,แต่กัปตันของฉันขอให้ฉันช่วยคุณ”
“ กัปตันของคุณ!”
รูจรู้สึกอยากรู้อยากเห็นขึ้นมาในทันที
แต่เจสันไม่ได้อธิบายอะไรต่อ
“ ก่อนที่เราจะออกจากเกาะนี้,ฉันต้องรับผิดชอบในการปกป้องคุณและแมวน้อยตัวนี้ด้วย!”
จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่แมวและพูดออกมาว่า
“เธอคือเจ้านายตัวน้อย!”
“ ขอโทษนะ,แต่พวกคุณมีกันแค่สองคนเองงั้นหรอ!?”
รูจถามออกมาอย่างลังเล
“ แน่นอนว่าไม่!”
เขาส่ายหัวแล้วพูดออกมาอีกครั้งว่า “คุณควรนับกัปตันเข้าไปด้วย,พวกเรามีกันสามคน!”
รูจได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก,ถ้าหากว่ามีเพียงแค่คนเดียวกับแมวตัวหนึ่งหละก็โอกาสในการหลบหนีนั้นก็จะน้อยลงมาก
“คุณพอจะบอกถึงตัวตนของกัปตันของคุณให้กับฉันหน่อยได้ไหม?”
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเธอก็ได้ถามออกมาอีกครั้ง
เธอเห็นว่าชายคนนี้และแมวน้อยนั้นไม่ได้เป็นอันตรายใดๆ ตัวเธอนั้นมีเซนส์ที่ดีมากดังนั้นเธอจึงรู้ได้ในทันทีว่าชายที่อยู่ตรงหน้าของเธอนั้นแข็งแกร่งมากและความเคารพของเขาที่มีต่อเธอนั้นมันทำให้เธอสงสัย
ใครคือคนที่รู้จักเธอและมาช่วยเธอกัน?
“อืมม!”
หลังจากลังเลอยู่ซักพักเจสันก็ได้พูดออกมา
“ กัปตันไม่ได้ห้ามให้เราบอกตัวตนของเขา,ดังนั้นฉันสามารถตอบคำถามนี้ได้ชื่อของเขาคือ…”
“โกล “
“ดี”
“โรแกน!”
หลังจากได้ยินชื่อนั้นรูจก็ตกตะลึงไปในทันที
“โกล ดี โรแกน!”
เธอได้ทวนชื่อนี้ออกมาเงียบ,ในตอนนี้ใบหน้าของรูจได้ประดับไว้ด้วยรอยยิ้มที่สวยงาม
“ เป็นเขาเองงั้นหรอ!”
“ ฉันกำลังฟังคุณอยู่”
มาถึงจุดนี้รูจไม่ลังเลอีกต่อไปแล้ว,รูจตัดสินใจได้ในทันที
เธอเคยได้ยินชื่อนั้นมาก่อน,สามีของเธอเคยเล่าเรื่องของเขาให้เธอฟัง
“ รูจฉันมีน้องชายอยู่คนหนึ่งเขาชื่อโรเกน ถ้าเธอเจอเขาหละก็เธอต้องจำเขาได้ตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นแน่ๆ!”
“ เพราะเขาดูเหมือนฉันมาก!”
“ อย่างไรก็ตามเด็กนั้นหล่อกว่าฉัน,ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เธอได้เคยยินชื่อนี้มาก่อนคนที่มาช่วยเธอเขาเป็นน้องชายของสามีเธอ
“โรแกน!”
เธอได้พึมพำชื่อของเขาออกมา,เธอไม่เคยคาดหวังเลยว่าเธอจะได้พบกับน้องชายของสามีในชีวิตนี้
แม้ว่าจะถูกทหารเรือโจมตีอย่างหนัก,แต่ลูกชายของเธอจะต้องได้ลืมขึ้นมาบนโลกใบนี้และเดินอยู่ตรงหน้าเธอ,และดูเหมือนว่าน้าของเขาจะเป็นคนที่ผิดปกติ
ที่ด้านนอกประตูบ้านของรูจในมุมหนึ่งได้มีร่างที่ซ่อนอยู่ภายใต้เสื้อคลุมสีดำได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ
“ อยู่กับเจสันพวกเขาน่าจะปลอดภัยแล้ว!”
เขาได้ถอดหน้ากากออกมาอย่างช้าๆ,ดวงตาของโรแกนก็ได้จริงจังขึ้นมาในทันที
“ ขั้นต่อไป,ก็เป็นตาของฉันแล้วที่จะทำมัน!”
ภารกิจของเขาแตกต่างจากลูกเรือของเขา,เจสันนั้นงานหลักของเขาคือคอยอยู่ใกล้ๆรูจและปกป้องเธอส่วนงานของเขาคือดึงดูดความสนใจของพวกทหารเรือและสร้างโอกาสให้พวกเขาหลบหนีไปได้
ทหารเรือนั้นรวมทั้งทหารเรือทั่วไปจนถึงพลเรือโทและแม้แต่พลเรือเอกก็ด้วย!
คราวนี้เขาจะต้องเผชิญหน้ากับนายพลทหารเรือเป็นจำนวนมากรวมถึงพลเรือเอกด้วย
“ บอนซาริโน่,คิซารุสินะ?”
หัวใจของโรแกนรู้สึกหนักอึ้ง,เขาจริงจังมากในตอนนี้
ถ้าหากว่าเขาต้องเลือกสู้กับพลเรือเอกทั้งสามคนในเวลานี้นั้นไม่ต้องสงสัยเลยว่าคิซารุนั้นจะเป็นคนสุดท้ายที่โรแกนต้องการสู้ด้วย
ในตอนที่เขาอายุ 30 เขาได้เข้ารับตำแหน่งพลเรือโท,ในตอนนี้คิซารุนั้นอยู่ในจุดสูงสุดของเขา เมื่อเทียบกับโรแกนที่พึ่งจะเริ่มมาแข็งแกร่งในตอนนี้นั้น,คิซารุนั้นมีพลังอำนาจมากกว่าเขาอย่างไม่ต้องสงสัยในเวลานี้
เขาอาจจะมีประสบการณ์น้อยกว่า แต่เด็กที่มีปัญญาที่เฉียบแหลมอย่างเขานั้นมีศักยภาพที่ไม่สามารถจินตนาการได้,เขานั้นจะแข็งแกร่งขึ้นตามกาลเวลา
พลเอกคิซารุนั้นเป็นผู้ใช้พลังของผลไม้ปีศาจ“ ผลปิกะ ปิกะ” ความสามารถของมันนั้นช่วยให้เขาสามารถสร้าง,ควบคุมและแปลงเป็นแสงได้ตามความต้องการของเขาซึ่งมันทำให้โรแกนนั้นรู้สึกลำบากใจมาก
เพราะว่าเขานั้นไม่มีฮาคิเกราะที่จะเอาไว้ใช้การยับยั้งความสามารถของผลไม้ปีศาจสายโรเกียได้
“เป็นปัญหาจริงๆ”
“ ฉันหวังว่าเงิน 500 ล้านเบรีจะสามารถอัญเชิญวิญญาณที่ทรงพลังมาให้ฉันได้”
หัวใจของโรแกนรู้สึกหนักอึ้งอีกครั้ง,หลังจากนั้นเขาก็ได้หันตัวแล้วเดินจากไป
ตอนนี้หลังจากที่เขารับประกันความปลอดภัยของรูจแล้วสิ่งที่เขาต้องทำต่อไปก็คือดึงความสนใจของทหารเรือมาที่เขา
วันเวลาได้ไหลผ่านไปอย่างรวดเร็ว,ในชั่วพริบตาค่ำคืนนั้นก็ได้มาถึง
ดวงจันทร์ได้ส่องสว่างลงมาตกกระทบกับพื้น
กลุ่มของทหารเรือที่กำลังลาดตระเวนไปมาบนเกาะ ทหารที่เรือประจำการอยู่ในฐานทัพนั้นก็ยังคงเดินอยู่รอบๆฐาน,เกาะนี้นั้นถูกคุ้มกันอย่างแน่นหนาราวกับถังเหล็ก
ทันใดนั้นก็ได้มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาในท้องฟ้ายามค่ำคืนมันได้ดึงดูดความสนใจของทหารเรือในทันที
“ มันดังมาจากทางเหนือ,ใกล้กับท่าเรือของเรือรบ!”
“ เร็วเข้า,มีคนโจมตี!”
ในตอนนี้เหล่าทหารเรือนั้นเริ่มวิตกกังวลกันแล้ว,มีหลายคนที่กำลังมุ่งหน้าไปยังทางทิศเหนือที่ท่าเรือของเรือรบตั้งอยู่
อย่างไรก็ตามเมื่อกลุ่มของทหารเรือกลุ่มแรกเดินทางมาถึงที่เกิดเหตุพวกเขาก็เห็นเพียงแค่ศพเท่านั้น
กลุ่มลาดตระเวนของทหารเรือได้ตายลงทั้งหมด,เลือดของพวกเขาได้ย้อมพื้นให้กลายเป็นสีแดง
“ ทหารเหล่านี้ถูกฆ่าตายด้วยดาบพวกเขาทั้งหมดตายด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว,มันคมและเรียบเนียนมาก!”
“ เป็นทักษะดาบที่แข็งแกร่งอะไรขนาดนี้!”
นาวาเอกคนหนึ่งได้มาถึงท่าเรือและเขามองไปที่ศพที่อยู่บนพื้น
“ บาดแผลนี้เหมือนกับกับศพของพวกสายลับไม่มีผิด!”
“ เขามาที่นี่อีกครั้งงั้นหรอ!”
นาวาเอกได้สั่งให้ทหารทำความสะอาดพื้นแล้วฝังศพคนตาย
“ สำหรับทหารเรือทุกหน่วยในบราเทอริลล่า,ให้เสริมกำลังเพิ่มและปิดล้อมเส้นทางในทิศเหนือนี้เอาไว้,ชายผู้นี้อยู่ที่นี่เพื่อแก้แค้น!
“ เขาต้องการจะสู้กับเรางั้นหรอ!”
“ มาดูกันว่าเขาจะแข็งแกร่งซักแค่ไหน!”
ด้วยสัญชาตญาณของเขาทำให้นาวาเอกพิจารณาว่าเขาจะต้องหลีกเลี่ยงการโจมตีและปิดล้อมเส้นทางทิศเหนือนี้เอาไว้ก่อน
