S.P.P บทที่ 57: วิชามากมาย!
“บูม!”
ฝ่ามือยูไลที่อยู่ไปสูงกว่า 100 เมตรได้โผล่ขึ้นมาพร้อมกับระเบิดพลังทั้งหมดของมันออกมา
ฝ่ามือขนาดใหญ่นี้มีขนาดประมาณสี่สิบเมตรมันได้ปรากฏขึ้นมาจากความว่างเปล่าเหนือเรือโจรสลัดทั้งสองลำ
“บ้าไปแล้ว!”
เหล่าโจรสลัดได้กรีดร้องออกมาด้วยความกลัว การที่ได้มาเห็นฉากแบบนี้มันราวกับว่าพวกเขานั้นได้พบกับพระเจ้า,ความหวาดกลัวและความตื่นตระหนกที่ไม่รู้จบนั้นได้ฝังลึกเข้าไปในจิตใจของพวกเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ในเวลาต่อมา,ฝ่ามือไม่อาจต้านทานได้ก็ได้ถูกกดลงมา
“ปัง!”
เรือทั้งสองลำได้ระเบิดออกในทันที,เรือนั้นถูกบดเป็นชิ้นๆโดยฝ่ามือยักษ์นี้
ในเวลานี้โรแกนที่อยู่ห่างจากดาดฟ้าเรือเพียงสิบเมตร,เขาค่อยๆเอาฝ่ามือมาไว้ที่หน้าออกของเขาแล้วพุ่งลงมา
ความเร็วของเขาลดน้อยลงและดูราวกับใบไม้ที่กำลังเต้นรำกับสายลมเขาได้ลงมาบนลำเรือที่หักลงไปแล้ว
โรแกนรู้สึกประหลาดใจมาก
“ ฝ่ามือนี้น่ากลัวจริงๆ”
เรือลำเล็กทั้งสองลำนั้นถูกเขาทำลายลงกลุ่มโจรสลัดที่มีลูกเรือกว่า 30 คนได้ถูกกำจัดโดยเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
และทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในเวลาไม่ถึงสิบวินาที
“ พลังสูงสุดของฝ่ามือยูไลนั้นอยู่สูงได้กว่า 300 เมตรและตอนนี้ฉันใช้เพียงแค่หนึ่งในสามของมัน”
แค่ 1/3 ของมันนั้นก็น่ากลัวเกินพอแล้ว
ในตอนท้ายเรือทั้งสองลำนั้นได้ถูกฝ่ามือนี้ประทับลงไปนั้น ในทุกๆที่ที่ได้สัมผัสกับฝ่ามือยักษ์นี้มันได้ถูกบดขยี้อย่างไม่เหลือซาก
“ อั้ก,พัฟ”
ข้างใต้เขา,เขาเห็นหมวกกัปตันที่ถูกฉีกขาด,โรแกนได้ก้มศีรษะของเขาลงและเห็นบุหรี่ที่เหลืออยู่ครึ่งหนึ่ง
จากนั้นเขาก็ได้มองไปข้างหน้าและก็ได้มีรอยยิ้มปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
ภายใต้ดาดฟ้าเรือที่พังลงได้มีมือข้างหนึ่งยื่นออกมาจากนั้นก็ได้มีใบหน้าที่บวมและจมูกที่ดำปรากฏขึ้นมาต่อหน้าต่อตาเขา,มันเป็นกัปตันวัยกลางคนของกลุ่มโจรสลัดกลุ่มนี้
“น …นี่มันอะไรกัน?”
เขายังคงสับสนในตอนนั้นฝ่ามือยักษ์ได้ตกลงมาจากท้องฟ้าและกลุ่มโจรสลัดทั้งหมดก็ถูกทำลายลงในทันที
“ นายอยากเรียนมันไหม?”
โรแกนมองลงไปที่กัปตันวัยกลางคน
กัปตันร้องด้วยความเสียใจเพราะเขาเห็นโรแกนยื่นมือออกมาแล้วชี้มาที่เขา
“อยาก,อยากสิ!”
เขาได้พยักหน้าอย่างไม่พอใจ,เขาเห็นโรแกนกวักมือบังคับให้เขาตอบ
“ ต้องการเรียนมัน,งั้นฉันจะสอนมันให้นายเอง!”
โรแกนหัวเราะออกมาอย่างหนักและฝ่ามือของเขาก็ได้โผล่ออกมาอีกครั้ง
“บูม!”
ทันใดนั้นรอยฝ่ามือขนาดใหญ่ของฝ่ามือก็ได้ปรากฏขึ้นบนตัวเรือและเรือทั้งหมดก็ส่ายไปมาและเริ่มมีเสียงดังเอี๊ยดและกำลังจะจมลงสู่ท้องทะเล
ตัวกัปตันนั้นได้ถูกบดขยี้ด้วยฝ่ามือจนตาย
พลังของฝ่ามือยูไลนั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน
ด้วยการกระโดดถอยหลังกลับของโรแกนเขาได้กลับมาที่รูทดราก้อนและเริ่มดื่มด่ำกับการเก็บเกี่ยวในครั้งนี้
“กลุ่มโจรสลัดนี้มีมีค่าหัวแค่10 ล้านเท่านั้นไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจอะไรมากนัก แต่สิ่งที่ฉันกังวลมากกว่าก็คือ”
ปากของเขาได้ยิ้มออกมา
มันเป็นพลังฝ่ามือของเขาและทักษะที่น่าทึ่งของพ่อมดศิลปะการต่อสู้!
เขาในมีชี่ที่กำลังไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขา โรแกนสามารถควบคุมพลังทั้งหมดในร่างกายของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ ดังนั้นเวลานี้เขาสามารถที่จะระเบิดพลังได้อย่างสุดยอด
อาจกล่าวได้ว่าในเวลานี้ความแข็งแกร่งของโรแกนนั้นได้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าสนใจเป็นอย่างมาก
ดังนั้นในตอนนี้เขาสามารถเอาชนะโจรสลัดที่มีค่าหัวร้อยล้านได้แล้ว
ด้วยฝ่ามือยูไล,เขาสามารถบดขยี้ได้ทุกอย่างที่มีเส้นผ่าศูนย์กลางไม่เกิน 10 เมตรโดยที่ไม่ต้องสะสมพลังเอาไว้ก่อนและเมื่อเขากระโดดขึ้นไปบนอากาศเขาจะสามารถสะสมพลังมากขึ้นและเพิ่มความเสียหายได้มากขึ้นอีกด้วย
“สมบรูณ์แบบ!”
โรแกนได้พึมพำออกมาและความสุขก็ได้ประดับอย่างชัดเจนบนใบหน้าของเขา
ในเวลานี้นั้นเจสันนั้นอยากรู้มาก
“ กัปตันมือนั่น!”
“ แล้วมันเป็นยังไงบ้างหละ?”
โรแกนได้ถามออกมาด้วยรอยยิ้ม
“ แข็งแกร่งมาก!”
เจสันได้ชื่นชมออกมา
“ นายอยากเรียนรู้มันไหม?ถ้านายต้องการฉันสามารถสอนนายได้”
โรแกนได้ยิ้มและพูดออกมา
“ ฉันเรียนรู้มันได้งั้นหรอ” เจสันตื่นเต้นมาก
ฝ่ามือเดียวสามารถทำลายโจรสลัดได้ทั้งกลุ่ม,เขานั้นฝันที่จะแข็งแกร่ง
“ ตราบใดที่นายบินได้หลายร้อยเมตรฉันจะสอนนาย” โรแกนนั้รยังคงยิ้มอยู่
แต่เจสันนั้นรู้สึกไม่พอใจและได้หันหน้ามามองเขาในทันที เขารู้ว่ากัปตันของเขานั้นไม่ได้ใจกว้างขนาดนั้น
โรแกนได้หลับตาของเขาลงอีกครั้งและได้เข้าไปทำความเข้าใจต่อฝ่ามือยูไลผ่านในจิตใจของเขาอีกครั้ง ความเข้าใจของโรแกนเกี่ยวกับการกระบวนท่านี้นั้นลึกซึ้งมากยิ่งขึ้นในเวลาแค่ไม่กี่นาที
พ่อมดศิลปะการต่อสู้นั้นน่าทึ่งมากมันทำให้เขาสามารถเรียนรู้ทุกสิ่งได้อย่างรวดเร็วและไม่ว่าจะเป็นศิลปะการต่อสู้ใดๆก็ตามเมื่อมาอยู่ในมือของเขานั้นเขาสามารถควบคุมมันได้อย่างง่ายดายราวกับว่าพระเจ้าเป็นผู้มอบมันให้กับเขา
ยิ่งไปกว่านั้นเขานั้นสามารถเอาทักษะของคนอื่นมาและเอามาสร้างเป็นศิลปะการต่อสู้ของเขาเองได้
“ ฉันได้รับฝ่ามือยูไลมาแล้ว”
“ แต่นั้นไม่สำคัญเลย”
“ สิ่งสำคัญคือการเก็บเกี่ยวของฉันในครั้งนี้”
โรแกนได้ยิ้มออกมา
“ วิชาดาบที่แข็งแกร่ง,กำลังภายใน,ความเร็ว,วิชาลับทั้งหมดล้วนเป็นของฉัน!”
ไม่กี่ชั่วโมงต่อมาโรแกนก็ได้อัญเชิญวิญญาณระดับสีแดงและสีส้มออกมาอย่างบ้าคลั่งนี้สองคนนี้นั้นไม่ต้องใช้เงินมากมายนักในการอัญเชิญพวกเขา โรแกนอัญเชิญพวกเขาอยู่ตลอดเวลาและคอยทำความเข้าใจในทักษะของพวกเขา
“เล่งฮู้ชง? วิชาเก้ากระบี่เดียวดาย?ได้เรียนรู้เรียบร้อย”(เล่งฮู้ชงจากกระบี่เย้ยยุทธจักร)
“เอี้ยก้วย?ดาบคมที่อยู่เบื้องหน้านั้นมันใช้งานไม่ได้?ได้เรียนรู้เรียบร้อย! “
(เอี้ยก้วยนั้นมาจากนิยายของกิมย้งเรื่อง“ มังกรหยก”,เอี้ยก้วยนั้นเป็นทหารเขาใช้ดาบเหล็กและใช้คำพูดคอยขัดเกลาตัวเองอยู่เสมอคำพูดที่ว่าก็คือ“ ดาบคมที่อยู่เบื้องหน้านั้นมันใช้งานไม่ได้” หมายถึงทักษะดาบนั้นไม่ได้ ขึ้นอยู่กับดาบที่อยู่เบื้องหน้า แต่ขึ้นอยู่กับการฝึกฝนตัวเอง)
“ต้วนอี้?ดรรชนีกระบี่หกชีพจร?ได้เรียนรู้เรียบร้อย!”
“หลินผิงจือ?เพลงกระบี่ปราบมาร?เรียนรู้ด้วย!”
เรียนรู้! เรียนรู้! เรียนรู้! เขาจะเรียนรู้มันให้หมด! วิญญาณของนักดาบเหล่านี้ถูกอัญเชิญมาโดยเขาแล้วเขาก็ได้เรียนรู้วิชาของพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว
ในบ่ายวันหนึ่ง,โรแกนได้เรียนรู้วิชาดาบไปทั้งหมดกว่า23 วิชาเขารู้สึกว่าการสะสมวิชาของเขานั้นทวีมากขึ้นเรื่อยๆ วิญญาณของเขากำลังเติมเต็มอย่างรวดเร็วและความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับการใช้ดาบนั้นชัดเจนและชัดเจนมากยิ่งขึ้นไปอีก
ดูเหมือนว่าเขาจะได้เห็นโลกที่เต็มไปด้วยดาบ!
ด้วยความสามารถของเขาวิชาดาบแห่งเต๋า,วิชากระบี่หัวซาน,ห้าขุนเขากระบี่เขาไม่สามารถหยุดได้แล้ว
วิชาดาบของเขาก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็วและเขาเข้าใจพื้นฐานทั้งหมดของดาบแล้ว
การวางรากฐานที่แข็งแกร่งนั้นหมายถึงความแข็งแกร่งในอนาคตของเขา
หลังจากนั้นเขาก็เริ่มทำความเข้าใจกำลังภายในของเหล่าตัวตนที่ทรงพลังต่อในทันที
“เซียวเหยาจื่อ,ลมปราณภูติอุดร?ได้เรียนรู้เรียบร้อย!”
“ฮวงชาง,เก้าหยาง?ได้เรียนรู้เรียบร้อย!”
“จางอู๋จี้,เก้าหยิน?ได้เรียนรู้เรียบร้อย!”
“หวังชงหยาง,พลังธาตุธรรมชาติ?ได้เรียนรู้เรียบร้อย!”
โรแกนนั้นไม่มีแรงกดดันใดๆเลยในการเรียนรู้เขาแค่หวังว่ามันจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ โลกของโจรสลัดนั้นแตกต่างจากโลกศิลปะการต่อสู้อย่างสิ้นเชิงและพลังของตัวตนในโลกศิลปะการต่อสู้ที่ทรงพลังเหล่านี้นั้นน่าจะถูกจัดอยู่ในระดับเดียวกับพวกโจรสลัดที่มีค่าหนึ่งร้อยล้านเบรีไม่เกินนี้
ท้ายที่สุดแล้วนั้นคนของโลกใบนี้นั้นมีความแข็งแกร่งที่มากเกินไป
คัมภีร์ทานตะวัน?ได้เรียนรู้เรียบร้อย! เอ๊ะ,วิชานี้ทำอะไรได้นะ?,โรแกนได้เลิกสนใจในทันที
หลังจากที่ได้อัญเชิญวิญญาณแบบสุ่มอยู่นานภายในดวงตาของโรแกนนั้นมันได้เปล่งประกายออกมา
