S.P.Pบทที่ 43:บัตโตไซ!
หลังจากกระโดดลงจากเรือโจรสลัดโรแกนก็ได้มุ่งหน้าไปที่เกาะ
บนไหล่ของเขานั้นแมวเอาแต่นั่งเงียบ แต่บางครั้งเขาก็ได้แอบมองเข้าไปในดวงตาของมันและดูเหมือนว่ามันจะเต็มไปด้วยความกังวล
มันเป็นห่วงว่าโรแกนอาจตกอยู่ในอันตราย ด้วยความสัมพันธ์อันดีระหว่างแมวกับโรแกนนั้นมันเกิดขึ้นมาหลังจากที่พวกเขาได้ใช้เวลาร่วมกันช่วงสองสามวันที่ผ่านมา
ในขณะที่เขากำลังเดินอยู่ในป่าบนชายฝั่งนั้นโรแกนก็ได้เห็นเมืองตรงใจกลางของเกาะ
เดิมทีเมืองนี่นั้นสงบมาก แต่ในตอนนี้ได้มีพวกโจรสลัดบุกรุกเข้ามามันก็ได้ใช้ไฟเผาไปทั่วเมืองแห่งนี้ โจรสลัดที่โหดร้ายเหล่านี้นั้นพวกมันไม่เคยเมตตา สิ่งแรกที่พวกมันทำในตอนที่พวกมันมาถึงที่นี่นั้นคือการฆ่าสังหารอย่างไร้ความปราณี ซึ่งเป็นสิ่งที่สร้างความตกใจให้กับพวกชาวบ้านมันบังคับให้พวกเขายอมแพ้และยกทรัพย์สมบัติทั้งหมดของพวกเขามาให้แก่พวกมัน
ทุกคนที่ไม่ยอมยกทรัพย์สินให้หรือลังเลพวกมันก็จะฆ่าเขาคนนั้นในทันที
เลือดนั้นได้รวมตัวกันจนกลายเป็นแอ่งน้ำสีแดงเล็กๆ และมันก็ได้ไหลอย่างช้าๆอยู่บนถนนลูกรังในเมือง กลิ่นเลือดนั้นได้ลอยตลบอบอวลอยู่บนเกาะและบรรยากาศที่น่าเศร้านี้ก็ได้เต็มไปทั่วทั้งเกาะ
“พวกเราพึ่งถูกปล้นไปใน,ตอนนี้พวกเราไม่มีอะไรเหลืออีกแล้ว”
“ เอาเงินมาให้พวกเราซะแล้วเราจะไม่ทำร้ายแก!”
ที่ด้านหน้าของลูกเรือโจรสลัดนั้นได้มีชายร่างใหญ่คนหนึ่งได้ตะโกนเสียงดังออกมา
ต่อหน้าพวกเขานั้นชาวบ้านได้ยืนพร้อมด้วยถือจอบและอาวุธอื่นๆเอาไว้ในมือ
การที่ต้องมาเผชิญกับตัวอันตรายเหล่านี้นั้นพวกเขาเลือกที่จะไม่ยอมแพ้ แต่เลือกที่จะต่อต้าน
ระหว่างกลางของทั้งสองกลุ่มนั้นมีศพจำนวนมากนอนตายอยู่
“ มัวพูดอะไรไร้สาระอยู่ได้ทำลายหมู่บ้านนี้ซะมันทำให้เราล่าช้ามาสองชั่วโมงแล้ว,กัปตันของพวกเรานั้นยุ่งมาก!”
ชายหัวล้านร่างใหญ่สามคนได้ก้าวออกมาแล้วจับมีดแมเชเทสชองพวกเขาแล้วชี้ไปที่ชาวบ้านตรงหน้า
“ ฉันจะให้เวลาพวกแกเลือกอีกสองนาที,ถ้าเกินจากนั้นเราจะฆ่าแกทุกคนที่ไม่ยอมยกเงินให้เราทิ้งซะ!”
“กัปตัน!”
ทันทีที่ได้ยินเสียงนี่ดังออกมาโจรสลัดทุกคนที่อยู่ด้านหลังก็ได้กรีดร้องออกมาพร้อมกับอาการหวาดกลัว
โจรสลัดเหล่านี้นั้นถูกแบ่งออกเป็นสามระดับตามการยังการกระทำที่ชั่วร้ายของพวกเขา กัปตันของพวกเขานั้นแข็งแกร่งและโหดร้ายที่สุดเขามักจะอยู่ข้างหลังซึ่งเป็นกลุ่มที่โหดร้ายและโหดร้ายที่สุด โจรสลัดเหล่านี้นั้นแต่ละคนที่อยู่ด้านหน้านั้นสามารถทำลายและฆ่าคนทั้งเกาะได้อย่างง่ายดาย
แต่ในตอนนี้พวกเขานั้นจะต้องหลีกเลี่ยงการสังหารหมู่อันโหดเหี้ยมของพวกเขาอยู่ตลอด
เพราะพวกเขานั้นรู้ดีว่าด้วยความแข็งแกร่งของพวกเขา ถ้าหากว่าพวกทหารเรือมาสังเกตเห็นพวกเขาละก็พวกเขาจะต้องเคลื่อนไหวเพื่อมาปราบปรามพวกเขาอย่างแน่นอนแล้วพวกเขาก็จะพ่ายแพ้ไปในที่สุด
อย่างไรก็ตาม,คราวนี้กัปตันของพวกเขาพูดออกมาเอง
“ บัดซบ,รีบๆจัดการที่นี่ให้เสร็จซะแล้วเราจะได้ไปที่แกรนด์ไลน์!”
“ เราได้สะสมเงินเบรีมาได้เกือบ 100 ล้านเบรีแล้ว เราจะปล้นอีกซักสองสามเกาะตามทางที่เราผ่านถึงตอนนั้นพวกเราจะไปประมูลซื้อผลไม้ปีศาจมาซักสองสามผล!”
กัปตันหัวล้านได้โบกมือของเขาและได้ตะโกนออกมา
คราวนี้ลูกเรือของเขาก็ได้เข้าใจในทันที
พวกเขาอยู่ใกล้กับรีเวิร์สเมาน์เทนมากและเมื่อไหร่ที่พวกเขาไปถึงที่นั่นมันก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกทหารเรือจะมาหยุดพวกเขา
หากพวกเขาได้จากไปแล้วพวกทหารเรือในเซาท์บลูก็จะไม่มาจัดการกับพวกเขา
พอพวกเขาไปถึงแกรนด์ไลน์พวกเขาก็จะใช้เงินทั้งหมดเพื่อซื้อผลไม้ปีศาจดังนั้นพวกเขาก็จะแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้น ในเวลานี้พวกเขาควรอยู่ให้ห่างจากพวกทหารเรือ
โจรสลัดส่วนใหญ่นั้นก็ทำแบบเดียวกัน พวกเขาไม่ได้โง่พวกเขารู้ว่าพวกเขาไม่ได้แข็งแรงมากมายอะไร พวกเขาเลยทำการปล้นและสะสมทรัพย์สมบัติจากนั้นพวกเขาก็เข้าไปที่แกรนด์ไลน์เพื่อตามหาผลไม้ปีศาจและพัฒนาความแข็งแกร่งของพวกเขา
เห็นได้ชัดว่าชาวบ้านพวกนี้ได้ตกอยู่ในความหวาดกลัวเมื่อเห็นประกายระยิบระยับในสายตาของพวกโจรสลัด
ชาวบ้านเหล่านี้อ่อนแอกว่าโจรสลัดที่ต่อสู้มาตลอดทั้งปีอย่างแน่นอน อาจกล่าวได้ว่าหากพวกเขาไม่ยอมแพ้พวกเขาก็ต้องตาย
“ เหลืออีกหนึ่งนาที!”
กัปตันในตอนนี้ได้หมดความอดทนแล้วหลังจากที่ได้จับเวลาเขาก็ได้พูดเสียงดังออกมา
“พวกแกคิดกันได้รึยัง!?”
ชาวบ้านกลัวมากในตอนนี้ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความกลัวกัปตันคนนี้นั้นแข็งแกร่งมาก
ชาวบ้านไม่ได้พูดอะไรออกมา
พวกเขาทำเพียงแค่ถืออาวุธ
“ดี!ดี!”
กัปตันหัวล้านได้หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาได้เหวี่ยงมือขึ้นไปในอากาศวินาทีต่อมาเขาก็ได้โบกมือและสั่งให้ฆ่าชาวบ้านทั้งหมด
หลังจากนั้นที่ข้างหลังก็ได้มีเสียงกรีดร้องที่เจ็บปวดดังขึ้นมา
“อ้าก! ช่วยด้วย!”
“ มีศัตรู!”
“ระวัง!”
เสียงสองสามเสียงได้ดังขึ้นมาอย่างรวดเร็ว แต่พวกมันก็ต้องหยุดลงอย่างกระทันหัน
พวกโจรสลัดได้มองย้อนกลับไปและเห็นร่างของชายคนหนึ่งถือดาบในมือขวาแล้วค่อยๆ เข้ามาใกล้พวกเขา
“มันคือใคร?”
กัปตันหัวล้านได้มองไปที่เขาและถามโจรสลัดข้างๆเขา
“ ผมก็ไม่รู้จักเขาครับ!”
พวกโจรสลัดดูสับสน
ชายหนุ่มคนนั้นถือดาบด้วยมือขวาและมีแมวตัวน้อยนั่งยองๆอยู่บนไหล่ของเขา ดวงตาของแมวนั้นเต็มไปด้วยความกลัวและความสงสาร ดวงตาของมันกลอกกลิ้งไปมา มันน่ารักและดูดีเป็นอย่างมาก
มันเป็นส่วนผสมที่แปลกประหลาดมาก
ทุกย่างก้าวของพวกเขานั้นจะมีโจรสลัด 4 หรือ5 คนที่ต้องล้มลง
ภายในไม่กี่นาทีและในขณะที่กัปตันได้มองโดยที่ไม่ได้ลงมือทำอะไรเลยนั้นลูกเรือของเขาหลายสิบคนก็ได้ถูกจัดการโดยชายหนุ่มคนนั้นไปแล้ว
“นี่มันบ้าอะไรกัน!?”
ในที่สุดกัปตันหัวล้านก็ได้มีปฏิกิริยาบางอย่างและได้กรีดร้องออกมา
“ พวกแกมัวทำอะไรกันอยู่รีบไปฆ่าไอเด็กนั้นซะ!”
เสียงคำรามดังราวกับฟ้าร้องนั้นได้เรียกสติเหล่าลูกเรือโจรสลัดของเขาขึ้นมาในทันที
ทันใดนั้นฉากที่วุ่นวายก็ได้เกิดขึ้น โรแกนนั้นถูกล้อมรอบไปด้วยโจรสลัดเกือบร้อยคน
แต่กลับไม่มีใครกล้าโจมตีเขา
“เหมียว!”
แมวนั้นรู้สึกกังวลมาก
“ อย่ากลัวไปเลยพวกนี่มันก็แค่ไก่!”
ใบหน้าและน้ำเสียงของโรแกนนั้นช่างเย็นชา เหมือนกับว่าเขาไม่ได้สนใจอะไรเกี่ยวกับโจรสลัดเหล่านี้เลยแม้แต่น้อย
ในขณะนี้เขาได้ติดต่อกับระบบอย่างลับๆ
“ขอวิญญาณระดับสีส้มมาให้ฉันหน่อยแล้วก็ขอเป็นหมวดนักดาบด้วยละ!”
“ในการระบุหมวดหมู่นั้นค่าใช้จ่ายจะเพิ่มเป็นสองเท่า,โปรดยืนยัน!”
เสียงของระบบได้ดังขึ้น
“ยืนยัน!”
ด้วยความแข็งแกร่งของโรแกนในเวลานี้ มันจะทำให้เขาไม่ต้องใช้ความพยายามมากมายอะไรในการกำจัดโจรสลัดพวกนี้ อย่างไรก็ตามวิญญาณระดับสีส้มนั้นมันจะช่วยทุ่นแรงเขาได้เล็กน้อย
จุดประสงค์หลักของเขานั้นคือการที่จะได้ฝึกฝนทักษะที่หลากหลายมากยิ่งขึ้น
ได้มีแสงส่องประกายขึ้นมาและร่างเล็กที่มีผมยาวสีแดงและมีแผลเป็นรูปกากบาทที่แก้มซ้ายของเขานั้นเขากำลังถือดาบยาวและทันใดนั้นเองเขาก็ได้ก้าวออกมาและได้เข้าไปรวมเข้ากับร่างของโรแกน
ร่างของโรแกนสั่นเล็กน้อยและดวงตาของเขาก็ได้เปล่งประกายแสงสว่างขึ้นมาในทันที
“ ค่าใช่จ่ายทั้งหมด 200,000 เบรี,คุณได้อัญเชิญฮิมุระ เคนชิน!”
“ ทักษะ,เพลงดาบล่องนภา!”
จากดวงวิญญาณนับแสนดวงนั้นฮิมุระ เคนชินนั้นเป็นตัวละครตัวที่โรแกนคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
ในเวลาเดียวกันดาบในมือของเขาก็ได้เปลี่ยนไปและดาบของเขาก็ได้เปลี่ยนไปเป็นอีกสไตล์หนึ่ง อารมณ์ของคนทั้งหมดในที่นี้นั้นรูสึกเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย
แน่นอนว่าโจรสลัดเหล่านี้นั้นมองไม่ออกหรอก
ทันใดนั้นร่างของโรแกนก็ได้หายไปต่อหน้าต่อตาของพวกโจรสลัด
แสงของดาบนั้นได้เปล่งประกายออกมา ในเวลานี้นั้นเงาร่างของโรแกนนั้นเป็นอะไรที่ยากจะมองเห็น
ใช้เวลาเพียงแค่สามวินาทีโจรสลัดหลายสิบคนก็ได้ล่วงลงไปบนพื้น
เพลงดาบอันทรงพลังของฮิมุระ เคนชินบวกกับความแข็งแกร่งที่มีในปัจจุบันของโรแกนนั้นมันได้ปลดปล่อยพลังอันยิ่งใหญ่ออกมา
