จอมนักรบทรงเกียรติยศ – ตอนที่ 285 แสดงความหวานต่อหน้าผู้คน

รถของฟางเหยียนก็มาถึงรีสอร์ทหยูฉวนแล้ว ทั้งสองคนเพิ่งจะลงรถ ก็มีกลิ่นหอมสายหนึ่งโชยออกมาจากในรีสอร์ทหยูฉวน นี่คือกลิ่นหอมจากกายหญิงสาวกระจายออกมา อยู่ที่ประตูก็สามารถได้กลิ่นหอมเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นก็พูดได้ว่าที่นี่จะต้องมีหญิงสาวที่มีกลิ่นหอมฉุนนี้อยู่แน่นอน ที่หนานหลิง หญิงสาวที่สามารถกระจายกลิ่นหอมประเภทนี้ออกมาได้มีเพียงแค่คนเดียว นั่นก็คือหลินถง!

เห็นรถที่อยู่นอกประตูรีสอร์ทหยูฉวน คนที่ไม่รู้ยังคิดว่าที่นี่ถูกคนเหมาไว้จัดงานเลี้ยงเสียอีก!

ตอนที่ฟางเหยียนกับเทียนขุยเพิ่งจะออกมาจากประตูไม่นานเท่าไหร่ ก็มีหญิงสาวงานล่มเมือง ทำให้คนทั้งหลายชมชอบอยากได้มาครอบครองคนหนึ่งเดินออกมาจากรีสอร์ทหยูฉวน ผู้หญิงคนนี้ก็คือสาวงามอันดับหนึ่งของซีหนาน หลินถง

นับตั้งแต่หม่าซวี่ซงตายไป การเคลื่อนไหวของหลินถงในเมืองจินโจวก็เปลี่ยนไปเป็นไม่ลึกลับขนาดนั้นแล้ว เธอเดินไปที่ไหนล้วนก็แทบจะดึงดูดความโกลาหลมากมาย คนไม่น้อยต่างพุ่งเข้ามาที่เธอเพื่อดูความงดงามด้วยตาตนเอง

ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้ดวงพิฆาตสามีอย่างเห็นได้ชัด พิฆาตท่านชายแห่งตระกูลถังตายไป ทั้งยังพิฆาตหม่าซวี่ซงแห่งตระกูลหม่าราชาผู้ที่ควบคุมโลกใต้ดินทั้งหมดตายไป แต่ทว่า รูปโฉมความงดงามล่มเมือง จันทร์หลบโฉมสุดา มวลผกาละอายนางของเธอนี้ ไม่อาจทำให้คนไม่คิดเกินเลยได้

ตอนนี้ รีสอร์ทหยูฉวนนี้มีแขกมาไม่น้อยแล้ว ดังนั้นรีสอร์ทหยูฉวนในวันนี้จึงเห็นรถมากมาย

รีสอร์ทหยูฉวนตั้งอยู่ในย่างชานเมือง โอบล้อมไปด้วยภูเขา ตั้งอยู่บนเนินเขาเล็กๆที่หนึ่ง ไม่เคยมีแขกมามากมายเช่นนี้มาก่อน

ที่จริงแล้วจุดประสงค์ของทุกคนนั้นเรียบง่ายมาก ก็คือได้ยินมาว่าหลินถงปรากฏตัวอยู่ที่นี่ ดังนั้นจึงตั้งใจมาชมความงามด้วยตนเองเป็นพิเศษ

หญิงสาวคนหนึ่ง ที่แท้แล้วต้องงดงามถึงขั้นไหน ถึงได้ทำให้ผู้คนลุ่มหลงได้เช่นนี้กันนะ?

ในห้องโถงของรีสอร์ทหยูฉวน เต็มไปด้วยอาหารอันโอชะมากมาย แต่ก็เทียบไม่ได้เท่ากับกลิ่นหอมบนร่างของหญิงสาวคนนี้ เจ้าของรีสอร์ทหยูฉวนเห็นว่ากิจการของตนเองล้นหลามเช่นนี้ แทบอยากจะให้หลินถงคนนี้มาที่นี่ทุกวัน

ทำธุรกิจ ปากพูดถึงการบ่มเพาะอุปนิสัยที่ดี ที่จริงแล้วเป้าหมายก็คือเพื่อหาเงิน

หลินถงสวมชุดกระโปรงแดงทั้งร่าง เผยรูปร่างที่น่าลุ่มหลงนั้นของตนเองออกมา ใบหน้าแต่งหน้างดงามอ่อนๆ ผมยาวสลวยคลอเคลียบนบ่า มีปอยผมยุ่งเล็กน้อยกระจัดกระจายบนใบหน้า เธอรู้สึกได้ถึงความไม่ชอบใจ ดังนั้นจึงยกมือขึ้นมาจัดผมที่กระจายอยู่เล็กน้อยบนใบหน้า การกระทำเดียวก็ดึงดูดหัวใจของคนนับไม่ถ้วน สายตาของคนที่ทานอาหารอยู่เหล่านั้นทั้งหมดล้วนมองเธออย่างตะกละตะกลาม มองหลินถงทานอาหาร ถึงแม้ว่าจะไม่มีกับข้าวพวกเขาก็สามารถทานได้ เพราะว่าหลินถงก็คืออาหารอันโอชะที่อร่อยที่สุด!

แม้ว่าเธอจะเป็นหญิงพิฆาตสามี สามารถมีค่ำคืนในฤดูใบไม้ผลิกับเธอได้สักคืน ถึงแม้จะตายก็ไม่เป็นไร! ตายใต้กระโปรงสีทับทิมเป็นผีก็คุ้มค่า ยังเป็นเสน่ห์ที่สะท้านผู้คนขนาดนั้น ผลทับทิมที่สามารถพบเจอแต่ไม่สามารถร้องขอได้ ใครไม่อยากจะลองล่ะ!

แต่ทว่า ความสูงส่งของเธอจะเป็นสิ่งที่คนธรรมดาสามารถครอบครองได้อย่างไร คนเหล่านี้ก็เพียงกล้าที่จะมอง แม้แต่คำพูดยังไม่กล้าขึ้นหน้าไปสนทนา เธอสูงส่งเกินไป ชายหนุ่มเห็นแล้วน้ำลายหก แต่ก็แค่สามารถมองได้ไกลๆ ทำได้เพียงแค่แอบคิดเงียบๆ เพราะว่านั้นคือสิ่งที่ไกลจนเกินเอื้อม ผู้หญิงพบเจอเธอ ก็จะรู้สึกต่ำต้อย ก็จะโทษว่าโลกนี้ไม่ยุติธรรม ใจคิดว่าล้วนก็เป็นผู้หญิงเช่นกัน ทำไมเธอถึงได้มีหน้าตาเช่นนั้น แต่ตนเองกลับมีหน้าตาเช่นนี้ล่ะ

เวลานี้ คนไม่น้อยกำลังกระซิบกระซาบคุยกัน

“พวกนายว่า วันนี้หลินถงคนนี้มาพบใครที่รีสอร์ทหยูฉวนกันนะ?”

“ใครจะรู้ล่ะ แนวทางการเคลื่อนไหวของเธอยากที่จะหยุดอยู่กับที่นานขนาดนี้มาตลอด เวลาสั้นๆไม่กี่นาทีก็จากไปแล้ว วันนี้ถึงกับรออยู่ที่นี่ทั้งเช้า ไม่ต้องใช้สมองก็สามารถคิดได้ คนนี้จะต้องไม่ใช่คนธรรมดา!”

“เฮ้อ! ฉันคิดไม่ออกแล้ว ว่าใครที่โชคดีขนาดนั้น สามารถทำให้เธอรอนานขนาดนี้แล้วยังไม่จากไป”

“นายก็เลิกคิดได้แล้ว คนนั้นจะต้องไม่ใช่คนที่พวกเราจะสามารถเทียบได้ ได้มองหลินถงสักเล็กน้อยก็พอแล้ว มองเธอทานอาหาร สบายใจกว่ามองมนุษย์ป้าคนนั้นที่บ้านของฉันมากเลย ข้าวฉันก็กินได้มากกว่าเดิมสองถ้วย”

ก็เป็นในตอนนี้ ประตูทางเข้ามีคนสองคนเดินเข้ามา คนหน้าซูบผอมโซที่เดินอยู่ด้านหน้า สูงประมาณหนึ่งร้อยเจ็ดสิบห้า แต่งกายด้วยเสื้อเชิ้ตและกางเกงยีน ดูไปแล้วเข้ากับชุดนักศึกษาวิทยาลัยสมัยใหม่เป็นอย่างมาก เขามาถึงประตูทางเข้า ตอนมองเห็นหลินถง เห็นได้ชัดว่าชะงักไปเล็กน้อย ไม่ต้องสงสัยเลยว่า จะต้องถูกความงามของหลินถงดึงดูดไว้แล้ว

อีกคนก็ร่างกายสูงใหญ่ ใบหน้าหยาบ ตัวสวมชุดเครื่องแบบทหาร ดูไปแล้วกระฉับกระเฉง กระปรี้กระเปร่าเต็มไปด้วยพลัง! ทั้งสองคนยืนอยู่ด้วยกัน กลายเป็นความตรงกันข้ามกันโดนสิ้นเชิง ถ้าไม่ใช่ว่าตำแหน่งที่ยืนไม่เหมือนกัน คนหนึ่งหน้าคนหนึ่งหลัง อาจจะไม่มีทางเชื่อมโยงความสัมพันธ์ของทั้งสองคนเข้าด้วยกันได้

ชั่วขณะแรกที่เห็นหลินถง ชายร่างสูงใหญ่คนนั้นยังคงใบหน้าราบเรียบ ถึงขั้นแม้แต่สายตาก็ไม่เปลี่ยนแปลง

ทุกคนคาดเดา คนคนนั้นใช่ว่ามีปัญหาหรือไม่ เห็นผู้หญิงที่สวยขนาดนี้ถึงกับไม่หวั่นไหวไปด้วย!

ดูเจ้าหนุ่มซูบผอมคนนั้น หน้าตาดูดีนิดหน่อย แต่ก็เป็นคนที่ไม่มีทางเข้าตาหลินถง อืม ตอนที่กำลังมองชายหนุ่มสองคนนี้ ทุกคนยังคงกำลังคาดเดาว่าใช่คนที่หลินถงรอคอยหรือไม่ เห็นว่าไม่คล้าย ก็คิดว่าน่าจะเหมือนกับตนเอง คือว่ามองความงามของหลินถง แต่ไม่นาน ทุกคนต่างก็สับสนแล้ว

“คุณฟาง! คุณมาแล้ว” เสียงที่ไพเราะน่าฟังกว่าจังหวะดนตรีของผู้หญิงสายหนึ่งก็ดังขึ้นมา

สายตาของทุกคน ล้วนก็ตกลงบนใบหน้าของหลินถง หลินถงในขณะนี้ก็เหมือนกับมีแสงเปล่งประกาย เดินไปทางฟางเหยียน ตามทางที่หลินถงเดินผ่านไป สายตาของทุกคนก็รวมกันจับจ้องที่ร่างของชายหนุ่มนี่ยืนอยู่ตรงประตูคนนั้น

ให้ตาย! เป็นเจ้าหนุ่มนั่นจริงๆ ในใจของคนนับไม่ถ้วนล้วนตกตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก ไอ้หมอนั่นที่สุดแล้วมีดีอะไรกัน ถึงกับสามารถทำให้คุณนายใหญ่ตระกูลถัง สาวงามอันดับหนึ่งของซีหนานรอมานานขนาดนี้

แต่งเสื้อเชิ้ตกางเกงยีน ดูไปแล้วไม่เหมือนกับคนมีเงิน ค่อนข้างคล้ายนักศึกษามหาวิทยาลัย หรือว่าเพราะร่างกายแข็งแรง? ไม่ๆๆ เขาหน้าตาซีดเซียว ยังไม่แข็งแรงเท่ากับคนที่อยู่ด้านหลังเลย นี่แค่มองครั้งเดียวก็สามารถแยกแยะได้แล้ว

ฟางเหยียนมองสำรวจหลินถงครู่หนึ่ง แล้วก็กวาดตามองสายตาที่จ้องมาที่เขาเหล่านั้น เอ่ยว่า “คุณนายถัง มีเรื่องอะไรหรือ?”

หัวคิ้วของหลินถงพลันขมวดขึ้นเล็กน้อย แม้ว่าจะเป็นการขมวดคิ้วเล็กน้อย ก็งดงามจนสะท้านใจผู้คน นี่ก็คือหลินถง หลินถงผู้ที่ทุกการเคลื่อนไหวล้วนสามารถแผ่ความงดงามได้

หลินถงเข้าใกล้ฟางเหยียน ระยะห่างระหว่างทั้งสองนั้นน้อยกว่าหนึ่งเมตร การกระทำดูไปแล้วสนิทสนมอย่างยิ่ง

“คุณฟาง ไม่ใช่ว่าฉันเคยพูดกับคุณ ว่าอย่าเรียกฉันแบบนั้นหรอกหรือ? คุณสามารถเรียกฉันว่าหลินถง แล้วก็สามารถเรียกว่าเสี่ยวถงได้!” ตอนที่พูด ดวงตาทั้งคู่ของหลินถงมองไปที่ฟางเหยียนด้วยความรู้สึกรักใคร่ ในแววตามีความเสน่หาน่ารัก

ฟางเหยียนเปิดปากยิ้มอย่างเฉยเมย เอ่ยว่า “ฉันยังคงค่อนข้างเคยชินที่จะเรียกคุณว่าคุณนายถังมากกว่า ชื่อเรียกนี้ก็เหมาะกับคุณมากกว่า ไม่ใช่หรือ? คุณมาถึงที่นี่ เพื่อมาหาฉันเป็นพิเศษหรือ?”

“ไม่อย่างนั้นล่ะ?” สีหน้าของหลินถงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เอ่ยว่า “คุณฟาง ฉันอยู่ที่นี่รอคุณมาทั้งเช้าแล้ว หรือว่าคุณจะไม่เชิญฉันขึ้นไปนั่งบนห้องของคุณสักหน่อยหรือ?”

“อ้อ?” ฟางเหยียนลังเลครู่หนึ่ง หลินถงคนนี้ช่างรู้จักเล่นจริงๆ ตัวเองพาคนมาเยอะขนาดนี้ ตอนนี้ยังแสดงความหวานต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้อีก นี่เป็นการยั่วโมโหผู้ชายพวกนี้อย่างโจ่งแจ้งน่ะสิ!