Wu Weitao กล่าวด้วยความกังวลใจ
Mo Wuji ไม่สนใจเขาอีกต่อไป แต่หลังจากจ้องมองมาที่เขา เขาก็หันกลับมาและพูดว่า “คนนั้นอยู่ที่ไหน พาฉันมา”
Wu Weitao ไม่กล้าพูดอะไรเลย Dang Even นำ Mo Wuji และเดินไปข้างหน้า
ที่นั่น Ye Fan ยังคงถูกรายล้อมไปด้วยผู้คน
“เป็นคุณหลานสาวของฉันที่ทำร้าย?”
Mo Wuji มองไปที่ชายที่อยู่ข้างหน้าเขา คิ้วและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่พอใจและความเย็นชา
“มันเป็นความกรุณาของฉันที่ไม่คร่าชีวิตเธอ” เย่ฟานตอบอย่างเย็นชา
“เกรงใจ!”
“ผู้เฒ่าโม่ เจ้ากล้าที่จะดูหมิ่นหรือไม่”
“ฉันคิดว่าคุณไม่ต้องการที่จะมีชีวิตอยู่อีกต่อไป!”
“มาเถอะ พาเขาลงไปหาฉันเดี๋ยวนี้”
Mo Wuji ยังไม่ได้พูด แต่ Wu Weitao โกรธทันที
ที่ Ye Fan เขาตำหนิอย่างรุนแรง
อย่างไรก็ตาม เมื่อ Wu Weitao กำลังจะปล่อยให้ผู้ใต้บังคับบัญชาทำอะไร Mo Wuji โบกมือและหยุด Wu Weitao
สายตาที่ล้อเล่นจ้องไปที่ Ye Fan ทันที
“หนุ่มน้อย ฉันเกรงว่าเธอจะไม่รู้ว่าตอนนี้ใครยืนอยู่ตรงหน้าคุณใช่ไหม”
“ฟังให้ชัดนะ ฉันคือผู้เฒ่าของตระกูล Mo หนึ่งในสี่ยักษ์ใหญ่ในหยานจิง โม่ วูจิ”
“แล้วไง” เย่ฟานส่ายหัวและยิ้มอย่างแผ่วเบา “สิ่งที่ Mo Wuji, Mo Youji สำหรับฉัน คุณก็ไม่ต่างจากดอกไม้และต้นไม้ภายนอกเลย”
ในห้องโถง เย่ฟานเอามือของเขาล้วงกระเป๋ากางเกง
ถ้อยคำที่แผ่วเบาก้องกังวาน
อะไร?
“หิวจะตัดหญ้า!”
“บ้าเหรอ?”
“ว่ากันว่าเจ้านายแห่งเศรษฐีไม่ต่างจากดอกไม้และพืชนอก?”
“เขาต้องการทำอะไร”
“ถ้าจะสู้กับฟ้าก็เป็นไปไม่ได้!”
เมื่อทุกคนรอบๆ ได้ยินคำพูดที่เย่อหยิ่งของ Ye Fan พวกเขาก็ตกใจ
นั่นคือเจ้าของตระกูลผู้มั่งคั่งของหยานจิง
ทั่วประเทศจีนคาดว่ามีมือและตาเปิดสู่ท้องฟ้า
แม้แต่ Wu Weitao ก็ยังให้เกียรติต่อหน้าเขา
แต่เย่ฟานดูหมิ่นเขาอย่างนั้นหรือ?
เขาบ้า?
มุมตาของ Wu Weitao กระตุก และเขาแอบดุ Ye Fan เพราะไม่รู้ว่าจะอยู่หรือตาย
“โดย!”
“ฉันรู้ว่าฉันถูกฆ่าตั้งแต่แรก และฉันไม่ได้เชิญพวกเขามาที่นี่”
Wu Weitao กลัวและโกรธ
Qiu Mucheng ก็หน้าซีดด้วยความตกใจ ดวงตาที่สวยงามของเธอก็แดงเพราะความกังวล
แม้แต่ Mo Wuji ที่ได้เห็นลมและคลื่นมามากมาย หลังจากได้ยินคำพูดของ Ye Fan ใบหน้าแก่ก็นิ่งเล็กน้อย
ในที่สุดเขาก็ยิ้ม
“น่าสนใจ เป็นเวลาหลายปีแล้วที่ไม่มีใครกล้าที่จะดูหมิ่นฉันเหมือนคุณ”
“คุณเป็นคนแรก”
“ด้วยความกล้าหาญของคุณ คุณมีคุณสมบัติที่จะบอกชื่อของคุณให้ฉันรู้”
“อย่างไร?”
“หนุ่มน้อย คุณกล้ารายงานครอบครัวของคุณไหม บอกฉันสิ ชื่อของคุณ”
“ทำไมถึงไม่กล้า” เย่ฟานยิ้มจางๆ แล้วตอบว่า “ชื่อต่อไปคือเย่ ชื่อเดียวและหนึ่งคำ”
เสียงแผ่วเบาของ Ye Fan ก้องกังวาน แต่ Mo Wuji จำคำพูดของเขาได้
“นามสกุลคือเย่ ชื่อฟาน?”
ตอนแรก Mo Wuji ไม่ตอบสนอง
แต่แล้ว ดูเหมือนเขาจะเข้าใจอะไรบางอย่าง
“ตกลง?”
“เจ้า…แฟน?!!!”
“คุณหมายถึงคุณคือเย่ฟาน?”
“ชื่อนายเจียงตงชู เย่ฟาน?”
“เมื่อไม่กี่วันก่อน คุณเป็นนายน้อยที่เอาชนะแม่น้ำ Mochizuki ด้วยหมัดเดียว เท้าเดียว และอีกฝ่ามือหนึ่งข้างทะเลสาบตงชาง?”
หลังจากได้ยินชื่อ Ye Fan แล้ว Mo Wuji ก็ดูบ้าคลั่ง
ตัวสั่นไปทั้งตัวและตาแก่ของเขาก็ใหญ่โต
ดูเย่ฟานด้วยอาการสั่นเทา!
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1692
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1694
