ในเวลานั้น ตาแก่ของ Mo Gucheng แดงก่ำ และเขาก็วิ่งเข้ามากอดลูกชายของเขาอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาคลอเบ้า
“ไม่มีขอบเขต~”
“วูย่า ตื่น ตื่น!”
“อย่าทำให้พ่อตกใจ อย่าทำให้พ่อตกใจ~”
…..
“ใคร!”
“มันคือใคร?”
“เจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นกล้ากำจัดลูกชายของราชานักสู้หรือไม่”
“ถ้าการแก้แค้นนี้ไม่ได้รับการรายงาน ฉันจะกลายเป็นพ่อที่ไร้ประโยชน์!”
“ฉันต้องการให้เขาขัดขวางกระดูกและขี้เถ้าของเขา ทุบกระดูกและเถ้าของเขา ~”
….
ที่ด้านบนสุดของภูเขาหยานซาน เสียงที่น่าเศร้าและโศกเศร้าของราชานักสู้ดังก้องอยู่เป็นเวลานาน
ในห้องโถง เขากอด Mo Wuya ซึ่งเต็มไปด้วยเลือด น้ำตาในอ้อมแขนของเขา
เมื่อไม่กี่นาทีก่อน Mo Gucheng ราชาแห่งนักสู้ ยังคงจินตนาการถึงความยอดเยี่ยมของตำแหน่งคู่ในอนาคต ฉันจินตนาการถึงทัศนียภาพและความรุ่งโรจน์ของลูกชายของเขาเมื่อเขาไปถึงจุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ในวันที่ 5 พฤษภาคม
เขายังบ่นกับเทพเจ้าแห่งสงครามว่า Mo Wuya ลูกชายของเขาทรงพลังและหาที่เปรียบมิได้จนเขาสมควรที่จะเป็นจ้าวแห่งวิหารเทพยุทธ์
อย่างไรก็ตาม ใครจะคิดว่าลูกชายของเขาถูกขัดจังหวะและอุ้มเข้ามาทันที
มันเหมือนกับการตบหน้า Mo Gucheng
ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง และหัวใจของเขาเกือบจะมีเลือดออก
“ใคร?”
“ใครกันที่ยกเลิกลูกชายของฉัน”
ในวิหารแห่งศิลปะการต่อสู้ ราชานักสู้ยังคงคำรามอย่างเศร้าสร้อย
แต่ไม่มีใครตอบ
บนยอดเขาหยานซาน มีเพียงเสียงลมและความหนาวเย็น
————
————
เย่ฟานซึ่งอยู่ห่างไกลในญี่ปุ่น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในวิหารเทพยุทธ์
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะรู้เรื่องนี้ เย่ฟานก็ไม่สนใจมัน
อย่างไรก็ตาม หาก Mo Wuya จบลงเช่นนี้ เขาก็อยู่ในบัญชีของเขาเอง และเขาไม่มีความเห็นอกเห็นใจ
ข้อพิพาทศิลปะการต่อสู้นั้นโหดร้ายมาก
นี่คือความแข็งแกร่งของ Ye Fan หาก Ye Fan พ่ายแพ้แทน Mo Wuya ชะตากรรมของ Ye Fan จะน่าสังเวชยิ่งขึ้น
ในเวลานี้ เย่ฟานกลับมาที่โรงแรมแล้ว
เตรียมตัวพักผ่อน 1 คืน พรุ่งนี้จะเดินทางกลับจีน
ในเวลาเดียวกัน ในวังเทพดาบ Haruhi Yingyue ถูกกักบริเวณในบ้าน
ภายใต้การดูแลและเฝ้าระวังตลอด 24 ชม.
แม้แต่ซูเซา หมิงซุน บุคคลที่แข็งแกร่งที่สุดอันดับสองของญี่ปุ่น ก็ยังไปหาฮารุฮิ หยิงเยว่ เพื่อตรวจสอบอาการบาดเจ็บที่คอเป็นการส่วนตัว
โชคดีที่ Nizi นี้ไม่ได้แทงหลอดเลือดแดง carotid ของเธอด้วยมีดก่อนหน้า มิฉะนั้น เหล่าทวยเทพจะไม่สามารถช่วยชีวิตเธอได้
เป็นเวลาเย็นและ Xu Zuo Mingzun เปิดประตูห้องและส่งอาหารเย็นให้ Haruhi Yingyue
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
“คุณมีเวลาเจ็ดวัน”
“หลังจากเจ็ดวัน พิธีปลุกเสกจะจัดขึ้นที่ยอดเขาฟูจิ”
“ในเวลานั้น จะไม่มี Haruong Yingyue ในโลกนี้”
เสียงแผ่วเบาดังขึ้น
แต่ฮารุฮิ หยิงเยว่ไม่สนใจ เพียงถามเบาๆ
“คุณมา?”
“สิ่งที่ฉันขอให้คุณส่ง แต่ส่งให้เจ้านายของฉันได้ไหม”
Haruhi Yingyue ยืนอยู่ข้างหน้าต่างโดยหันหลังให้เขา
สายลมพัดผ้าไหมสีฟ้าของเธอและแสงแดดที่ส่องประกายทำให้เธอดูไม่ชัดเจน
เหมือนท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเมฆสีดำ
ใบหน้าที่สวยงามน่าทึ่งบางคนมีเพียงสีเทาเท่านั้น
“ตกลง.”
“ฉันนัดคนไปส่งแล้ว”
“เวลานี้ใกล้จะถึงแล้ว” Xu Zuo Mingzun ตอบด้วยเสียงต่ำ
“โอเค ขอบใจ ออกไปได้แล้ว”
ไม่มีคำพูดเพิ่มเติม หลังจากถาม Liang Gong Yingyue ก็หยุดพูด
ดวงตาที่ไร้พระเจ้าของเขายืนอยู่คนเดียวที่หน้าหน้าต่างมองออกไปนอกหน้าต่างแบบนั้น
มองไปที่ถนนที่ Ye Fan เคยเดิน
ไกลออกไป สกายทรีตั้งตระหง่านเป็นหมู่เมฆ
อากาศอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกซากุระ
ในหูของฉัน ฉันได้ยินคำบอกรักของคู่รักที่เดินอยู่ริมถนนอย่างแผ่วเบา
ทันใดนั้น น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ และเหลียงกง หยิงเยว่ไม่สามารถปกปิดความเศร้าและความเศร้าในใจของเธอได้อีกต่อไป และเริ่มร้องไห้
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1795
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1797
