เช่นเดียวกับนักเขียนวรรณกรรม พวกเขาจะมีผลงานที่มีชื่อเสียงเป็นของตัวเอง
นักศิลปะการต่อสู้ก็เหมือนกันโดยธรรมชาติ โรงไฟฟ้าทุกแห่งที่มีชื่อเสียงในโลกล้วนมีชื่อเสียงและความรู้เฉพาะตัว
เช่นเดียวกับหมัดศักดิ์สิทธิ์ของราชานักสู้ของราชาแห่งนักสู้และศิลปะดาบอาโอกิของโมจิซึกิ พวกเขาล้วนเป็นทักษะศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียง
Qinglian Sword Art เป็นวิชาดาบที่มีชื่อเสียงของ Xue Zhao Tian
เมื่อมันถูกแสดง แสงสีฟ้าจะกระจาย และพลังงานดาบแนวตั้งและแนวนอนจะมาบรรจบกันในความว่างเปล่าเป็นภาพหลอนดอกบัวสีเขียว
ผี “ชิงเหลียน” เป็นสัญลักษณ์ของศิลปะดาบชิงเหลียน
นั่นเป็นเหตุผลที่ หลังจากที่ได้เห็นการแสดงของ Ye Fan ทุกคนเกือบจะรู้ได้ทันทีว่ามันเป็นฝีมือดาบของ Xuezhao Tianshen
เดิมทีมันเป็นศิลปะการต่อสู้แบบเอกสิทธิ์เฉพาะตัวของผู้แข็งแกร่งหมายเลข 1 ในญี่ปุ่น แต่ตอนนี้ก็ถูกใช้โดยชาวจีนด้วย
ทุกคนรู้สึกตกใจ ตัวสั่น และโกรธโดยธรรมชาติ
ราวกับว่าพวกเขาเป็นสมบัติของชาติของญี่ปุ่นที่ตกไปอยู่ในมือของชาวต่างชาติ
แม้ว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้ นับประสา Xuezhao เอง
ในขณะที่เย่ฟานใช้เจตนาดาบดอกบัวสีเขียว Xuezhao ก็ตกตะลึง
หากถูกฟ้าผ่าร่างกายก็สั่นสะท้าน
เมื่อฉันเห็น Ye Fan ใช้ Dragon Divine Body Xuezhao Tianshen ก็ไม่ตื่นตระหนก
“คุณ…คุณรู้จักศิลปะดาบชิงเหลียนของฉันได้อย่างไร”
“มันเป็นไปไม่ได้?”
“ศิลปะดาบชิงเหลียนเป็นศิลปะดาบที่มีชื่อเสียงของฉัน ฉันเป็นคนเดียวที่แข็งแกร่งในโลก ทำได้ยังไง”
Xuezhao เกือบจะบ้าแล้ว เธอแค่รู้สึกว่าความประหลาดใจที่รวมกันในชีวิตนี้ไม่ได้มากเท่ากับที่ Ye Fan นำมาให้เธอ
ศิลปะดาบที่มีชื่อเสียงของเขาเองถูกมองเห็นได้ในมือของผู้อื่น
เธอสาบานว่าเธอไม่เคยยอมรับสาวกคนใดในชีวิตของเธอและไม่ได้สอนวิชาดาบให้ผู้อื่น
รุ่นน้องชาวจีนคนนี้จะเป็นเช่นนั้นได้อย่างไร?
ด้วยความสงสัยและประหลาดใจ Xuezhao ถาม Ye Fan ต่อไป
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้มขณะฟัง
“โอ้?”
“จริงเหรอ มีแค่เธอเหรอ”
“ถ้าอย่างนั้นฉันก็อาจจะถาม Pavilion Master Xuezhao ว่านายได้วิชาดาบ Qinglian มาจากไหน?”
“ดื่มน้ำและคิดถึงแหล่งที่มา Pavilion Master Xuezhao จะไม่ลืมปรมาจารย์ด้านศิลปะของเขา เขาลืมไปแล้วหรือ?”
เย่ฟานยิ้มอย่างแผ่วเบา
บนใบหน้าที่บอบบางมักมีสัมผัสของความสงบและไม่แยแสอยู่เสมอ
เหมือนกับว่าในเวลานี้ เขาไม่ได้มีส่วนร่วมในการต่อสู้ที่เป็นความตาย แค่พูดคุยกับผู้คน
แต่ในหัวใจของ Xuezhao มีพายุร้าย
การแสดงออกของเธอสั่นและดวงตาของเธอสั่นและถาม Ye Fan
“ตกลง?”
“คุณรู้ไหมว่าอาจารย์ของฉันอยู่ที่ไหน”
“บอกฉัน!”
“อาจารย์ของฉัน พวกเขาอยู่ที่ไหน”
“ถ้าเจ้าบอกข้า ข้าจะเก็บทั้งตัวของเจ้า!”
“ฮ่าฮ่า~” เย่ฟานยิ้มทันที
“หัวหน้าศาลา Xuezhao ทรงพลังจริงๆ!”
“อยากเก็บไว้ทั้งตัวไหม”
“ฉันเกรงว่าคุณจะไม่มีความสามารถ!”
เย่ฟานขี้เกียจเกินไปที่จะพูดเรื่องไร้สาระกับเธอ และทันทีที่ยืนกับ Xuezhao โบกพลังดาบของเขา
วิชาดาบเดียวกัน ความขมขื่นเหมือนกัน
ที่ด้านบนสุดของประเทศญี่ปุ่น Ye Fan และ Xuezhao กำลังต่อสู้กันในความมืด
เช่นเดียวกับมังกรและเสือ การต่อสู้นั้นยากอย่างแยกไม่ออก
ไม่ว่าแสงสีฟ้าจะเข้าตาไปที่ใดในแนวตั้งและแนวนอน และพลังของดาบก็แผ่กระจายไปทั่ว
เสียงดังกราวของทองคำและหยกไม่มีที่สิ้นสุด
ระหว่างกาแล็กซี ประกายไฟที่ระเบิดออกมานั้นเหมือนกับดอกไม้ไฟที่เบ่งบานภายใต้ดวงดาว
สดใสสะดุดตา!
…..
“พี่ชาย พี่ชาย ดูสิ”
“ดูท้องฟ้าสิ สวยจัง”
“มีใครจุดพลุดอกไม้ไฟไหม”
ห่างออกไปหลายพันเมตร เด็กคนหนึ่งมองผ่านหน้าต่างและเห็นแสงและเงาที่ส่องประกายระยิบระยับของประเทศญี่ปุ่น ตาของเขาตกตะลึงและเขาพูดด้วยอารมณ์
มากกว่าพวกเขา ในคืนนี้ พลเมืองหลายแสนคนในเมืองหลวงฤดูหนาวทั้งหมด เกือบจะเห็นแสงสีฟ้าและเงาสองดวงที่ตัดกันบนสกายทรี
เฉกเช่นดอกไม้ไฟที่พุ่งสูงขึ้นพราวพร่างพราว!
อย่างไรก็ตาม คนทางโลกเหล่านี้รู้ได้อย่างไรว่ามีการสู้รบแบบใดเกิดขึ้นที่นั่น
เก่ง~
ในตอนนี้ ในความว่างเปล่า มีการเผชิญหน้ากันอีกครั้ง
ทั้งสองคนระเบิดทันทีที่เหยียบเทียนเหอ
หลังจากการต่อสู้อันยาวนาน หน้าผากของ Xuezhao Tianshen ก็มีเหงื่อหยดลงมาแล้ว และด้วยการหายใจของเขา ร่างกายที่บอบบางก็สั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1854
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1856
