ความโกรธคือการที่กษัตริย์ Yintian Fentian ก่อให้เกิดปัญหาทุกที่ ระเบียบก่อนหน้าเขายังไม่ถูกทำความสะอาด และตอนนี้ก็มีมาอีก
สิ่งที่กลัวคือความแข็งแกร่งของผู้หญิงในตอนนี้
ตราบใดที่เธอเต็มใจ เธอก็มีความสามารถในการทำลายศิลปะการต่อสู้ของอินเดียให้พวกเขาได้
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ”
“ฉันคิดว่าเขาเป็นแค่ไอ้สารเลว~”
“ถ้าฉันรู้ว่าเย่ฟานเป็นรังของแตน ฉันจะไม่ยั่วยวนเขาถ้าฉันฆ่าเขา~”
เฟินเทียนก็รู้สึกสับสน ความกลัวและความเสียใจในใจของเขา ไม่น้อยไปกว่าใคร
————
————
แต่เมื่อศิลปะการป้องกันตัวของอินเดียตกตะลึง มันเป็นเพียงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น หน้าร้อน ดินแดนอันไกลโพ้น
ไกลออกไปคือทรายสีเหลืองทะเลทราย เหนือควันที่อ้างว้าง
ในโลกอันไกลโพ้น ไม่มีสิ่งมีชีวิตในสายตา มีเพียงห่านป่าเท่านั้นที่ร้องไห้
อย่างไรก็ตาม ในส่วนที่ลึกที่สุดของทะเลทรายแห่งนี้ มีโอเอซิสที่ไม่สามารถเข้าถึงได้ เช่น มรกต ฝังอยู่ในทะเลทรายโกบีที่ห่างไกลและอ้างว้าง
แม้ว่าโอเอซิสแห่งนี้จะไม่ใหญ่ แต่ก็มีอวัยวะภายในถึงห้าส่วน
มีภูเขาและหิน พืชพรรณ หญ้า แมลงและนก ทะเลสาบและลำธารไหลเอื่อย
ไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่จะกล่าวว่าโอเอซิสดังกล่าวมีอยู่ในถิ่นทุรกันดารทะเลทรายที่ไม่มีหญ้า
แต่เวลานี้ มีชายคนหนึ่งเดินไปมาที่ริมทะเลสาบ
ความวิตกกังวลอยู่ที่คิ้ว
นานๆทีก็ยังมองไปทางบ้านไม้อยู่ไม่ไกล
และข้างเขา มีผู้หญิงที่สง่างามและเงียบสงบสวมกระโปรงสีเขียวนั่งพิงหินสีฟ้า
ในอ้อมแขนของเขา มีเปียโนตัวยาวแบบโบราณ
ในเวลานี้ ผู้หญิงคนนั้นนั่งอยู่ริมทะเลสาบและลูบฉางฉิน
เสียงเปียโนไพเราะและดนตรีไพเราะทำให้สดชื่น ดึงดูดนกให้เต้นรำและเคลื่อนย้ายดอกไม้และต้นไม้
“หมอเยว่เหยา คุณนั่งนิ่งๆ เล่นเปียโนได้ไหม”
“ข้ากระวนกระวายแทบตาย สถานการณ์ของเจ้ามังกรเป็นเช่นไร?”
“ผ่านมาหลายเดือนแล้ว ยังไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ เลย”
“คุณจะไม่ตายในนั้นเหรอ”
บางทีชายผู้นี้ไม่สามารถช่วยได้อีกต่อไป และในที่สุดก็พูดสิ่งที่เขาเก็บไว้ในใจเป็นเวลานาน
ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น
ไกอา ราชาแห่งเปอร์เซียที่นำเย่ฟานกลับมาจากดินแดนอเมริกาสู่ฤดูร้อน!
เนื่องจากในเวลานั้นเย่ฟานได้รับบาดเจ็บสาหัส ไกอาจึงวิ่งไม่หยุดและพาเย่ฟานไปที่สถานที่เพื่อให้ Yueyao ปฏิบัติต่อเขา
วัดมังกรเต็มไปด้วยพรสวรรค์จากทั่วทุกมุมโลก และแน่นอนว่าไม่มีปัญหาการขาดแคลนคนที่มีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม
Yue Yao คนนี้เป็นคนแบบนี้
แม้แต่ในโลกของศิลปะการต่อสู้ ยังคงมีชื่อทางการแพทย์อมตะ
อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่ชื่อ Yue Yao กลับหูหนวกกับสิ่งที่เขาพูด และจมอยู่ในเสียงเปียโนของเธอโดยไม่สนใจเรื่องโลก
หลังจากเสียงเพลงจบลง สายตาของ Yue Yao ก็หายไป และเธอตอบอย่างแผ่วเบา: “อย่ากังวลไป เย่ฟานมีสภาพตามธรรมชาติของเขาเองและจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น” “แต่มันนานเกินไป สามเดือนแล้วที่ฉันส่งเขากลับมา ไม่ว่าอาการบาดเจ็บจะรุนแรงแค่ไหน ฉันควรตื่น” ไกอากล่าวอย่างกังวลใจ Yue Yao ให้หัวเราะเบาๆ เสียงหัวเราะหวานๆ เหมือนเสียงสะท้อนของธรรมชาติ “ถ้าเขาตื่นขึ้น เขาคงตื่นนานแล้ว” “ผมไม่สามารถออกมาได้ ผมเกรงว่าผมมีความศักดิ์สิทธิ์ในขอบเขตของการเพาะปลูก” “อย่างที่บอก ให้ยืนหลังหัก”
“ภัยพิบัติมักมาพร้อมกับโอกาสอันยิ่งใหญ่”
“ยิ่งถอยห่าง ยิ่งมีโอกาส”
“คุณกับผมไม่จำเป็นต้องกังวล แค่รออย่างสบายใจ”
“ผู้ที่มีร่างกายของ Dragon God ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะคิดอะไรผิด”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 2793 เธออย่าโกหกฉันเลยดีกว่า
บทที่ 2795 คนนั้นเป็นคนใจแข็ง
