ปัง ปัง~
สองเสียงทื่อๆ ระเบิดออกมา
ทุกคนได้ยินแต่เสียงหายใจแผ่วเบา และร่างทั้งสองนั้นเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่ พุ่งทะลุประตูและหน้าต่างออกโดยตรงแล้วบินออกไป
“นี่… นี่… แข็งแกร่งมากเหรอ?”
เมื่อเห็นฉากตรงหน้าเขา หลิวไห่ หลี่หู และคนอื่นๆ ที่เพิ่งกลับมายังตระกูลซูก็สับสนในทันที
ความแข็งแกร่งของ Tongshan สองคนนั้นถูกพบเห็นในคฤหาสน์ตระกูล Xue
ด้วยหมัดเดียวฟาโรห์ผู้แข็งแกร่งที่สุดในหมู่พวกเขาถูกฆ่าตายโดยตรง
แต่เป็นคนที่แข็งแกร่งเช่นนี้ที่ไม่สามารถทำเล่ห์เหลี่ยมในมือของชายชราก่อนเขาได้?
เป็นไปได้ไหมว่าการป้องปรามแบบนี้ นักรบประเภทนี้จะแข็งแกร่งขนาดไหนกันนะ?
“หล่อ!”
“Old Kong แข็งแกร่งมาก!”
หลังจากเงียบไปชั่วครู่ ทุกคนในตระกูลซูก็เดือดทันที
ต่างปรบมือ ปรบมือ ทุกคนตะลึงในความเข้มแข็งของก้อง ลาว
“สิ่งที่เอาชนะกล้าขวางทางข้า?” “ข้างหน้าฉัน พวกมันเป็นหมูกับหมา!” หลังจากตบ Fei Tongshan สองคนด้วยการตบ ชายชราที่สวมชุดสีเทาก็เย้ยหยัน จากนั้นยิงอีกครั้ง ตบหน้าชายหนุ่มตรงหน้าเขาโดยตรง “เจ้าหนู ฉันคิดว่าคราวนี้จะมีใครออกมาช่วยเจ้าอีก” ฟู่~ ลมแรงพัดผ่านโหมกระหน่ำอย่างรุนแรง ด้วยเสียงต่ำ ฝ่ามืออันสง่างามของชายชรากระแทกที่ด้านหลังศีรษะของ Ye Fan อีกครั้ง คราวนี้โมเมนตัมแข็งแกร่งขึ้นและความยิ่งใหญ่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้น! “เย่ฟาน~” “เรื่องตลกจบลงแล้ว!”
“ทั้งหมดนี้คือสิ่งที่เจ้าขอ~”
ข้างหลังเขา มีเสียงหัวเราะที่ยิ้มแย้มของ Wei Luo
Xu Meifeng ยังแสดงท่าทางที่ประมาทและร่าเริง
ทุกคนในตระกูล Xu ก็รอดูตอนจบที่น่าสังเวชของ Ye Fan เช่นกัน มีเพียง Ye Yuyan และคนอื่น ๆ เท่านั้นที่เต็มไปด้วยความกังวลและวิตกกังวล ซูเล่ยอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา “พี่เสี่ยวฟาน หนีไป~” ซูเล่ยรู้สึกหวาดกลัวเมื่อเห็นถงซานสองคนถูกพรากไปในทันที ใบหน้าที่สวยงามของเธอก็ซีดและอับอาย ตอนนี้เมื่อเห็นชายชรามีปัญหาอีกครั้ง แต่พี่ชายของเขา Xiao Fan ยังคงเหมือนคนโอเคที่ดื่มชาที่นั่น สิ่งที่กังวล Xu Lei ยิ่งกว่านั้นก็คือ Ye Fan ยังคงเผชิญหน้ากับชายชราคนนี้โดยไม่ได้มองย้อนกลับไป
เป็นไปได้ไหมที่พี่ชายของ Xiao Fan ไม่รู้สึกถึงอันตรายที่อยู่ข้างหลังเขาจริงๆ?
อย่างไรก็ตาม เช่นเดียวกับที่ Xu Lei อุทาน รอยฝ่ามือของชายชรากำลังจะตกลงมา
เย่ฟานที่หันหลังให้กับทุกคนมาตลอด ในที่สุดก็หันศีรษะช้าๆ
ใบหน้าอ่อนเยาว์เช่นนี้สะท้อนให้เห็นในสายตาของทุกคนโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้าเช่นนี้และในสายตาของชายชราที่สวมชุดสีเทา
ต่อหน้าเขา รอยฝ่ามือก็กวาดไปทั่ว
ในหูของฉันมีพลังระเบิดออกมา
แต่เย่ฟานนั่งอย่างสงบ ยิ้มและดู อย่างไรก็ตาม ใบหน้าที่เกือบจะไม่เป็นอันตรายต่อมนุษย์และสัตว์ หลังจากตกลงไปในสายตาของชายชราแล้ว มันก็เหมือนกับสายฟ้าจากท้องฟ้าสีคราม ชายชราชื่อ Kong old โดย Wei Luozun บุคคลนั้นสับสนโดยตรง
ตาเฒ่าคู่หนึ่งจ้องเขม็งไปทั้งตัว
“เย่… เย่ฟาน?”
อา~
หลังจากที่จำเย่ฟานได้แล้ว ก้องเหลาแทบทรุดตัวลง
ความโกรธเดิมหายไปในทันที
กลับเต็มไปด้วยความกลัวและตื่นตระหนก
เขาไม่เคยคิดว่าคนที่ Wei Luo ขอให้เขาจัดการคือ Ye Fan?
อัมพาต!
เว่ยหลัว ฉันจะไปนิมา!
เจ้ากำลังจะฆ่าชายชรา~
ในขณะนั้นชายชราก็แทบจะฉี่รด ฝ่ามือที่เขายื่นออกมานั้นอยู่ห่างจากหน้าผากของเย่ฟานแม้แต่นิ้วเดียว หลังจากนั้นก้องลาวเป็นเหมือนซอมบี้และเขาก็แข็งค้างอยู่ที่นั่น รักษาตำแหน่งนี้ไว้เสมอ ไม่กล้าขยับ มีเพียงดวงตาที่เฒ่านั้นจ้องมองอย่างมหาศาล
ตาคู่แทบแตก!
เมื่อทุกคนสงสัยว่าทำไมเล่ากงถึงหยุดกะทันหัน เสียงของเย่ฟานก็ดังขึ้นอย่างเงียบ ๆ ว่า “ลาวคง ไม่เจอกันนานเลย”
คำพูดไม่กี่คำก็เข้าหูของคง หมิง เกือบจะอยู่ในสมดุลแล้ว
ทันใดนั้นก็ได้ยินแต่เสียงปัง
ฉันเห็นชายชราตรงหน้าเขา ท่ามกลางสายตาที่ตกตะลึงและรุนแรงของทุกคน เขาคุกเข่าลงที่ Ye Fan โดยตรง
“อาจารย์หวู่ซวงอยู่ที่นี่ โปรดให้ความเคารพโดยคงหมิง!”
“ฉันเองคงหมิงไม่มีตา และฉันไม่รู้จักปรมาจารย์หวู่ซวง~”
แนะแนวเรื่อง
บทที่ 3015 พังทลายด้วยแรงสั่นสะเทือน
บทที่ 3017 แพร่กระจายไปทั่วประเทศ
