“ฮ่าฮ่า คุณชู คุณเห็นด้วยหรือไม่”
“โอเค ส่งที่อยู่มาเดี๋ยวผมส่งรถไปรับ”
เมื่อ Ye Fan ตกลง Lei Aoting ก็ดีใจมาก
นี่เป็นโอกาสที่ดีที่จะได้ใกล้ชิดกับนาย Chu มากขึ้น แน่นอนว่า Lei Aoting มีความสุข
จากนั้นเขาก็วางสายและเริ่มเตรียมการรับของ Ye Fan
ส่วน Ye Fan เขาไปพบคุณ Ye
เมื่อ Ye Fan ผ่านไป ตระกูล Ye ก็อยู่ที่นั่น
“ท่านพ่อ ในเมื่อเจ้าไม่ไป เราก็จะไม่บังคับท่าน”
“งั้นเราจะรีบไปที่นั่น”
“อาจารย์ของหยูหยานเป็นแม่ทัพ เราต้องไม่ปล่อยให้คนรอเรา”
ทุกคนดูเหมือนจะไม่เห็นการมาของเย่ฟาน
ไม่มีใครดูแล Ye Fan และ Ye Tian กำลังบอกลาชายชรา
ดูเหมือนว่ามีบางอย่างเกิดขึ้น
“อืม ไปเถอะ”
“ฉันแก่แล้ว ฉันจะไม่ร่วมสนุก”
ผู้เฒ่าเย่โบกมือและส่งสัญญาณให้เย่เทียนว่าพวกเขาสามารถออกไปได้
หลังจากเห็นเฒ่าหมันเย่และเย่เทียนและคนอื่นๆ เย่ฟานถามทันที: “ท่านปู่ ข้าจะไปเมืองสักครู่ ท่านมีอะไรให้ซื้อไหม หลานชายจะพาท่านกลับมา”
เมื่อผู้เฒ่าเย่ได้ยินสิ่งนี้ เขาก็ประหลาดใจ: “เจ้าจะไปเมืองด้วยหรือ?”
เย่ฟานพยักหน้า: “ใช่ เพื่อนโทรมาให้ฉันเล่นหนึ่งวัน”
ผู้เฒ่าเย่ตอบว่า: “ไปเถอะ มันเกิดขึ้นที่ลุงของคุณและคนอื่น ๆ กำลังไปที่เมืองและเชิญอาจารย์ของ Yuyan ไปทานอาหาร”
“เอาล่ะ คุณก็ไปกับรถของพวกเขาได้ ประหยัดเงินค่าขึ้นรถบัส”
ขณะพูด ชายชราเย่เรียกเย่เทียนและคนอื่นๆ
“เฮ้ รอเสี่ยวฟาน”
“เสี่ยวฟานก็อยากไปในเมืองเหมือนกัน พวกเจ้าต้องนั่งรถ!”
“พ่อครับ รถเต็มแล้วคุณนั่งไม่ได้แล้ว ปล่อยให้เขาไปคนเดียวในฐานะโค้ช” นอกประตู Ye Tian และคนอื่นๆ ตอบ
จากนั้น ท่ามกลางเสียงคำรามลึก รถทั้งสองคันก็จากไป แต่เขาไม่ได้รอเย่ฟานด้วยซ้ำ
เมื่อนายเย่เห็นสิ่งนี้ ใบหน้าของเขาดูน่าเกลียดเล็กน้อยโดยธรรมชาติ
เขาไม่ได้คาดหวังว่าคำพูดของเขาจะไร้ประโยชน์
“เสี่ยวฟาน เดี๋ยวก่อน ฉันจะโทรกลับหาพวกเขา”
“ฉันโกรธ พวกเขาไม่กล้าฟัง!”
ผู้เฒ่าเย่โกรธมาก แน่นอนว่าเขาไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของเย่เทียน
มีเพียงไม่กี่คนในรถทั้งสองคัน พวกเขาจะเต็มได้อย่างไร? ด้วยความโกรธ ชายชราจึงเรียก Ye Tian และคนอื่นๆ ให้ถอยกลับไปรับ Ye Fan
เย่ฟานส่ายหัวและยิ้ม: “ท่านปู่ ไม่จำเป็น”
“ดูแลตัวเองดีๆ นะ ไม่ต้องห่วงเรื่องของฉันอีกแล้ว”
“อีกอย่างเดี๋ยวเพื่อนจะส่งรถไปรับเอง ไม่มีปัญหา”
หลังจากพูดจบ เย่ฟานก็ลุกขึ้นและจากไป
“เฮ้~”
เมื่อเห็นแผ่นหลังที่อ้างว้างเล็กน้อยของหลานชาย ชายชราก็เต็มไปด้วยความกังวลและถอนหายใจยาว
ตอนนี้เขายังมีชีวิตอยู่ บ้านนี้กระจัดกระจายแบบนี้
ถ้าเขาเสียชีวิตในอนาคต เย่ฟานและแม่และลูกชายของพวกเขาจะยิ่งกังวลมากขึ้นไปอีก
“ดูเหมือนว่าเราต้องช่วย Ximei และแม่และลูกชายของพวกเขาให้นึกถึงอนาคต”
เมื่อนายเย่เต็มไปด้วยความกังวล รถสปอร์ตสีน้ำเงินก็หยุดที่ประตูบ้านเก่าของเย่
ตัวรถสีฟ้าจาง ๆ ที่ดูสง่างามและหล่อเหลาเมื่อปรากฏตัวขึ้น ไม่ต้องสงสัยเลยว่ากลายเป็นดาวที่สวยที่สุดบนถนนทั้งสาย
ผู้สัญจรไปมาหลายคนมองด้วยความอิจฉาริษยา
ในเวลานี้ กระจกรถตกลงมา เผยให้เห็นใบหน้าที่หล่อเหลาและน่านับถือของ Lei Aoting: “นาย. Chu, Aoting มารับคุณแล้ว กรุณาขึ้นรถ!”
แนะแนวเรื่อง
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1401
A Dish best served cold อาหารจานเย็นที่ดีที่สุด บทที่ 1403
