A Record of a Mortal s Journey to Immortality คัมภีร์วิถีเซียน – ตอนที่ 1636 อสูรลงทัณฑ์

ทว่าลำแสงสีทองที่อยู่บนผิวของเขาพลันเปล่งแสงสว่างวาบในตอนแรก เสียงเพรียกของวิหคดังออกมาจากแขนเสื้อของเขา เสียงของวิหคเต็มไปด้วยความตื่นเต้นระคนร้อนใจ 

หานลี่พลันตกตะลึง สีหน้าเปลี่ยนเป็นแปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่ง แต่หลังจากแววตาเปล่งประกายสองสามครั้ง ทันใดนั้นก็สะบัดแขนเสื้อ 

เสียงหวีดร้องประหลาดๆ “ฮือๆ” ดังขึ้น 

กำไลทรงกลมสีดำสนิทวงหนึ่งบินออกมาจากแขนเสื้อ หลังจากหมุนวนโคจรรอบหนึ่ง ก็มีลำแสงสีดำสายหนึ่งพุ่งออกมาจากวงแหวน 

ลำแสงหม่นแสง วานรสีดำตัวหนึ่งปรากฏขึ้นตรงหน้าหานลี่  

นั่นก็คืออสูรวิญญาณครวญ! 

ทว่าเห็นได้ชัดว่าวิญญาณครวญในยามนี้ตัวใหญ่กว่าปกติ มันไม่รอให้หานลี่ใช้จิตสัมผัสกระตุ้นก็ระเบิดเสียงคำรามออกมา ร่างกายขยายใหญ่ขึ้นท่ามกลางลำแสงสีดำที่ไหลวนโคจร กลายเป็นวานรยักษ์สีดำขนาดสามสิบจั้งเศษ 

วิญญาณครวญดวงตาสองข้างสีแดงโลหิต กำปั้นขนาดใหญ่ทั้งสองทุบไปบนทรวงอกของตัวเอง ขนสีดำลุกชัน ชั่วขณะนั้นเขี้ยวแหลมคมพลันเผยออกมา บนหัวมีเขาประหลาด คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นภูตยักษ์สามตาตัวหนึ่ง 

แผ่นหลังของภูตตนนี้มีหนามกระดูกสีดำสามแท่ง ดูทะมึนทึบน่ากลัวเป็นอย่างมาก 

“อสูรลงทัณฑ์” 

กลางอากาศมีเสียงร้องแหลมๆ ด้วยความหวาดกลัวของใบหน้าประหลาดดังขึ้น ชั่วพริบตาชายหนุ่มชุดดำสูงสองสามฉื่อทั่วทั้งท้องฟ้าก็กลายเป็นไอสีดำเป็นกลุ่มๆ ชั่วครู่ก็สลายหายไปอย่างไร้ร่องรอย 

หานลี่พลันกะพริบตาปริบๆ นอกเหนือความคาดหมาย และรู้สึกงุนงง 

และในยามนั้นอสูรวิญญาณครวญที่กลายเป็นภูตยักษ์กลับดูเหมือนจะสูญเสียสติปัญญาไป ปากเปล่งเสียงร้องคำรามต่ำๆ ออกมา ดวงตาปีศาจที่สามเปล่งแสงสว่างวาบ พ่นเสาลำแสงสีโลหิตสายหนึ่งออกมา เปล่งแสงสว่างวาบแล้วหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย 

เสียง “แค่กๆ” ประหลาดดังขึ้น เรื่องที่ทำให้หานลี่ตกใจจนสะดุ้งโหยงพลันปรากฏขึ้น  

เสาลำแสงสีโลหิตพุ่งออกไปยี่สิบสามสิบจั้ง แต่เมื่อปรากฏตัวก็เปล่งเสียงร้องไพเราะแล้วกลายเป็นโซ่สีแดงโลหิตเส้นหนึ่ง 

โซ่เส้นนี้แค่สะบัดอยู่กลางอากาศ ก็กลายเป็นบ่วงยักษ์ กักสิ่งที่ไร้รูปร่างเอาไว้ 

จากนั้นโซ่เส้นนั้นก็มีเสียงฟ้าผ่าดังขึ้น ผิวของมันมีประจุไฟฟ้าสีแดงโลหิตปรากฏออกมาเป็นสายๆ 

ชั่วขณะนั้นเสียงกรีดร้องพลันดังออกมาจากปลายของโซ่ ระหว่างที่ประจุไฟฟ้าสีโลหิตเปล่งแสงสว่างวาบ ไอสีดำขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางสองสามจั้งก็ปรากฏขึ้น 

โซ่โลหิตดูเหมือนจะเห็นอะไรที่มีรสชาติหอมหวาน ชั่วพริบตาก็พันรัดไปเจ็ดแปดรอบ กดไอสีดำเอาไว้อย่างแน่นหนา 

ท่ามกลางเสียงฟ้าร้อง เสียงของประจุไฟฟ้าสีโลหิตจึงยิ่งน่าตกตะลึงมากขึ้น 

และดูเหมือนว่าไอสีดำนี้จะหวาดกลัวประจุไฟฟ้า ไม่เพียงจะเปล่งเสียงร้องคร่ำครวญไม่หยุด ภายในระยะเวลาไม่กี่ชั่วลมหายใจยังเปลี่ยนแปลงรูปร่างไปมาสิบกว่าแบบ พยายามดิ้นรนสุดชีวิต 

หนึ่งในนั้นมีรูปร่างชายชุดดำและกิเลนสีดำอยู่ด้วย 

แต่เห็นได้ชัดว่าการพยายามครั้งนี้ล้มเหลว ไม่ว่าจะมีรูปร่างแบบใดล้วนเปล่งแสงสว่างวาบแล้วถูกประจุไฟฟ้าสีโลหิตโจมตีจนสลายหายไป แล้วกลายเป็นไอสีดำเป็นดวงๆ อีกครั้ง 

คาดไม่ถึงว่าโซ่สีโลหิตจะเป็นดังแมลงเกาะกระดูก กักไอสีดำไร้รูปร่างนั้นไว้แน่น ทำให้มันไม่อาจหลีกหนีได้เลยสักนิด นี่จึงทำให้ไอสีดำนอกจากจะเปล่งเสียงร้องคร่ำครวญแล้ว ยังระเบิดเสียงคำรามด้วยความโกรธเกรี้ยวออกมาผสมปนเปกัน 

และในยามนั้นเองอสูรวิญญาณครวญที่กลายเป็นภูตยักษ์พลันเคลื่อนไหว แขนยักษ์ขนปุกปุยข้างหนึ่งตะปบไปกลางอากาศด้านหลัง 

หนามกระดูกสีดำสามแท่งที่แผ่นหลังสลายหายไปจากแผ่นหลังอย่างไม่มีเค้าลางมาก่อน 

แต่ครู่ต่อมาในมือของวิญญาณครวญกลับมีลำแสงสีดำสว่างวาบ หนามกระดูกแท่งนั้นปรากฏออกมา และถูกนิ้วทั้งห้ากำเอาไว้แน่น 

เสียงบริกรรมคาถาทุ้มต่ำที่หานลี่ไม่เคยได้ยินมาก่อนดังออกจากปากของวิญญาณครวญ หอกกระดูกที่เดิมทีมีสีดำเปล่งแสงเจิดจ้าพลางมีตัวอักษรสีทองปรากฏขึ้นเป็นแถวๆ มันเปล่งแสงสีทองระยิบระยับ ดูลึกลับเป็นอย่างมาก 

จากนั้นหอกเล่มนั้นก็สั่นเทาโดยอัตโนมัติ และเปล่งเสียงร้องหึ่งๆ ออกมา ยิ่งไปกว่านั้นยังขยายใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆ 

แทบจะในเวลาเดียวกันระลอกคลื่นสีทองก็แผ่ขยายออกมาจากปลายหอก ระเบิดลำแสงสีทองเจิดจ้าออกมา ในเวลาเดียวอักขระยันต์สีทองที่ดูเหมือนตัวอักษรบนหอกกระดูกก็ปรากฏขึ้นในบริเวณรอบพลางลอยตัวพลิ้วไหวไปมา 

ชั่วพริบตาที่อักขระยันต์เหล่านั้นปรากฏขึ้น จิตสังหารที่บีบคั้นหัวใจ ก็แผ่ออกมาจากหอกกระดูก 

“ตัวอักษรจ้วนทอง” 

“หอกเทวาทัณฑ์สวรรค์” 

เสียงร้องอุทานอย่างแหบแห้งที่ไม่เหมือนกันสองเสียงดังออกมาจากหานลี่และไอสีดำในเวลาเดียวกัน 

ทว่าใบหน้าของหานลี่กลับเต็มไปด้วยสีหน้าตกตะลึงพรึงเพริด แต่เสียงที่ดังออกมาจากไอสีดำกลับเต็มไปด้วยความหวาดกลัวสุดขีด 

หานลี่ขบคิดอย่างรวดเร็ว ไม่ทันได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ไอสีดำที่ถูกโซ่โลหิตรัดเอาไว้ไกลออกไปพลันเปล่งเสียงร้องออกมา แล้วเปลี่ยนแปลงรูปร่างอีกครั้ง  

เห็นเพียงในไอสีดำมีลำแสงสีดำไหลวนโคจรอยู่ ร่างกายหดเล็กลง แล้วขยายตัวออกอย่างรวดเร็ว 

เสียง “ปัง” ดังสนั่นขึ้น! 

คาดไม่ถึงว่าไอสีดำจะระเบิดออก รัศมีลำแสงสีดำกลุ่มหนึ่งปรากฏขึ้นในโซ่โลหิต กางโซ่โลหิตออก 

ถือโอกาสงามๆ นี้ เสียง “พรึ่บๆ” ดังขึ้น ลำแสงสีดำจำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากโซ่โลหิต 

ที่แท้เมื่อใบหน้าประหลาดเห็นสถานการณ์ไม่ดีแล้ว แน่นอนว่าย่อมระเบิดตัวเองออกอย่างไม่ลังเล และให้ไอสีดำครึ่งหนึ่งหนีออกมา 

ทว่าฉากที่น่าเหลือเชื่อพลันปรากฏขึ้น 

เห็นเพียงโซ่โลหิตสายนั้นเกิดเสียงดังกึกก้อง จากนั้นพลันรางเลือน กลายเป็นเส้นไหมสีโลหิตยี่สิบสามสิบสายพุ่งออกมาพร้อมกัน แค่พลิ้วไหว เส้นไหมสีโลหิตทุกเส้นก็ทะลวงผ่านลำแสงสีดำไปราวกับเคลื่อนย้ายกายได้ 

หลังจากเสียงร้องคร่ำครวญดังขึ้น ลำแสงสีดำเหล่านั้นก็สั่นเทาแล้วกลับคืนร่างเป็นไอสีดำ ถูกตรึงเอาไว้กลางอากาศไม่อาจขยับเขยื้อนได้เลยสักนิด 

เส้นไหมโลหิตทั้งหมดเปล่งแสงสว่างวาบแล้วดึงกลับมา คาดไม่ถึงว่าจะรวมไอสีดำให้รวมตัวกันดังเดิม และยิ่งไปกว่านั้นเส้นไหมโลหิตยี่สิบสามสิบสายพลันแข็งตัว กลายเป็นโซ่โลหิตหนาๆ อีกครั้ง พลางทำให้ร่างกายเล็กลงแล้วรัดสีดำรอบๆ ไว้อีกครั้ง 

เสียง “สวบ” ดังขึ้น ยามนี้หอกกระดูกในมือของวิญญาณครวญกลายเป็นผลึกลำแสงสีทองสายหนึ่งพุ่งออกไปจากมือ 

ความเร็วไม่ถือว่ารวดเร็วนัก แต่ไอมารที่กักอยู่กลับไม่อาจหลบหลีกได้เลยสักนิด คาดไม่ถึงว่าจะมีใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยปรากฏขึ้นด้านใน 

ไม่เหมือนกับใบหน้าประหลาดสีขาวก่อนหน้า คาดไม่ถึงว่าใบหน้านี้จะมีเขาคู่หนึ่งปรากฏขึ้นบนศีรษะ ทั้งใบหน้ามีอยู่ห้าสี ถูกเปลวเพลิงโลหิตที่แผดเผาปกคลุมเอาไว้ เบ้าตาเป็นสีดำสนิทกลับมีลำแสงสีเงินสองกลุ่มไหลวนโคจรอยู่อย่างรวดเร็ว ทำให้ผู้คนมองไปแล้วรู้สึกวิงเวียน 

หากกล่าวว่าก่อนหน้านี้ใบหน้าประหลาดนี้คล้ายคลึงกับมนุษย์ธรรมดาสองสามส่วน ใบหน้าตรงหน้าก็เป็นใบหน้ามารที่หานลี่ไม่เคยเห็นมาก่อน 

“ท่านเซียนโปรดไว้ชีวิตด้วย รีบหยุดอสูรลงทัณฑ์ เดิมทีข้าก็เป็นเศษเสี้ยวจิตวิญญาณของราชามารเหนือฟ้า ยอมสยบให้แก่นายท่านเป็นมารรับใช้ท่านเซียน” ใบหน้ามารมีสีหน้าร้อนใจพลางเอ่ยออกมาราวกับคว้าฟางเส้นสุดท้ายที่จะช่วยชีวิตเอาไว้ได้ 

“ราชามารเหนือฟ้า!” หานลี่ตกใจจนสะดุ้งโหยง ในขณะเดียวกันใจก็เต้นระรัว แต่เมื่อกวาดสายตาไปที่ภูติยักษ์ที่แปลงมาจากวิญญาณครวญกลับรู้สึกจนปัญญา 

วิญญาณครวญในตอนนี้ตัดการเชื่อมโยงจิตวิญญาณกับเขาแล้ว ดูเหมือนว่าการเคลื่อนไหวตั้งแต่เมื่อครู่จนถึงตอนนี้ ล้วนเป็นการกระทำที่ไม่รู้สึกตัว เขาจะควบคุมการเคลื่อนไหวของอสูรตัวนี้ได้อย่างไร 

ผลคือผลึกลำแสงสีทองเปล่งแสงสว่างวาบทะลวงผ่านเขาไปท่ามกลางสีหน้าสิ้นหวังของใบหน้ามาร 

ชั่วขณะนั้นหว่างคิ้วของใบหน้ามารพลันมีรูขนาดเท่าหัวแม่มือปรากฏขึ้นรูหนึ่ง ลำแสงสีทองเจิดจ้าทะลักออกมาจากด้านใน 

ชั่วพริบตานั้นก็ห่อหุ้มใบหน้ามารเอาไว้ ใบหน้าของเขาแข็งค้างไม่เปลี่ยนแปลงราวกับก้อนหินอย่างไรอย่างนั้น 

เสียงไพเราะดังขึ้นใบหน้ามารแตกออกเป็นเสี่ยงๆ โดยมีรูสีทองเป็นใจกลาง กลายเป็นแผ่นห้าสีจำนวนนับไม่ถ้วนลอยอยู่ท่ามกลางไอสีดำ 

สองตาของวิญญาณครวญเปล่งแสงสว่างวาบแค่นเสียงขึ้นจมูก พ่นม่านลำแสงสีเหลืองออกมา 

ลำแสงสีเหลืองเปล่งแสงเจิดจ้า ม้วนไอสีดำและเศษแผ่นของใบหน้ามารเข้าไปอย่างง่ายดาย หมุนวนโคจรอีกครั้งแล้วบินกลับมา 

ถูกอสูรวิญญาณครวญอ้าปากออกกลืนเข้าไปในท้องทั้งหมด 

หลังจากโซ่โลหิตเปล่งเสียงร้องต่ำๆ ออกมาก็สลายหายไปกลางอากาศ 

ส่วนหอกกระดูกที่พุ่งออกมาแค่กะพริบวาบก็มาปรากฏบนแผ่นหลังของวิญญาณครวญอีกครั้ง แค่ตัวอักษรจ้วนสีทองบนผิวนั้นหายไปอย่างไร้ร่องรอย ลำแสงสีดำที่เดิมทีแผ่ออกมาจากเรือนร่างก็หม่นแสงลงจนแทบจะมองไม่เห็น 

เสียง “ครืนๆ” ดังขึ้น 

นอกเหนือความคาดหมายของหานลี่ หลังจากที่แววตาสีโลหิตของอสูรวิญญาณครวญซึ่งกลืนใบหน้ามารลงไปหายไป ก็เผยสีหน้างุนงงออกมา จากนั้นก็กะพริบตาปริบๆ แล้วล้มลงไปกับพื้นไม่รับรู้เรื่องราวอีก 

ชั่วพริบตาร่างที่ใหญ่ยักษ์ก็มีลำแสงสีดำไหลวนโคจรกลับมามีขนาดสองสามฉื่อ แล้วกลายเป็นวานรน้อยสีดำดังเดิม 

และแทบจะในเวลาเดียวกันการเชื่อมโยงจิตสัมผัสของหานลี่ที่มีต่ออสูรตัวนี้ก็กลับมาเป็นปกติ 

หานลี่พลันตกตะลึง แต่ทันใดนั้นก็กวาดจิตสัมผัสไปบนเรือนร่างของวานรน้อย ผลคือทำให้ตกตะลึง 

คาดไม่ถึงว่าพละกำลังและจิตวิญญาณของอสูรวิญญาณครวญจะแห้งเหือดจนเกือบหมด ราวกับว่าเพิ่งต่อสู้กับศัตรูที่แข็งแกร่งมาสามวันสามคืนอย่างไรอย่างนั้น 

ใบหน้าของหานลี่เคร่งขรึมสลับกับสดใส ในหัวราวกับมีน้ำข้นๆ ปรากฏขึ้นกลุ่มหนึ่ง 

ไม่ว่าจะเป็นความเปลี่ยนแปลงของอสูรวิญญาณครวญหรือเรื่องของร่างแยกใบหน้าประหลาดของราชามารเหนือฟ้า ล้วนทำให้เขารู้สึกฉงนเป็นอย่างมาก 

ใบหน้ามารนี้ดูเหมือนจะรู้จักวิญญาณครวญและเรียกขานว่า ‘อสูรลงทัณฑ์’ จึงยิ่งทำให้หานลี่รู้สึกงงงวยราวกับจมลงสู่ม่านหมอก 

ทว่าเขาเองก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาค้นหาคำตอบ 

เพราะว่าในยามนี้ภูเขาและพื้นดินรอบด้านพลันสั่นคลอนอย่างรุนแรง กลางอากาศสีดำเริ่มแตกออกเป็นเสี่ยงๆ มีลำแสงสีขาวเปล่งแสงสว่างวาบพลันพุ่งเข้ามากลางอากาศ 

หานลี่กวาดสายตาไปรอบด้านไม่พบตำแหน่งของต้นกำเนิดกิเลนเที่ยงแท้เลยสักนิดจึงขมวดคิ้วมุ่น แขนเสื้อม้วนวนออกมาดูดอสูรวิญญาณครวญเข้าไปในแขนเสื้อ 

ในเวลาเดียวกันร่างของเขาพลันพลิ้วไหวและหายวับไปจากที่เดิม  

ครู่ต่อมากลางอากาศสูงขึ้นไปสองสามร้อยจั้ง ระลอกคลื่นพลันปรากฏขึ้นหานลี่ปรากฏตัวขึ้นจากในนั้นพร้อมกับลำแสงสีเขียวที่ห่อหุ้มร่างเอาไว้ 

ด้านล่างเป็นใบหน้าหินสีเทาขาวขนาดสองสามร้อยจั้ง ยามนี้มันชำรุดไม่สมบูรณ์ ด้านในว่างเปล่าและกำลังถล่มลงมาอย่างรวดเร็ว 

หลังจากที่หานลี่กวาดตามองรอบๆ ด้านชั่วขณะนั้นสองตาพลันหรี่ลง 

เห็นเพียงเซียนเซียน ที่ขยับเขยื้อนไม่ได้อยู่ด้านล่าง พลันยืนขึ้น ตรงหน้ามีมีดบินสีขาวนวลลอยอยู่สองสามเล่ม กำลังมองมาทางนี้ด้วยสีหน้าตกตะลึง 

ไม่ไกลจากสตรีผู้นี้บุรุษแซ่กุยที่เดิมทีหล่นลงบนพื้นดินก็ยืนขึ้นเอาสองมือไพล่หลังเช่นกัน เหนือหัวของเขามีเงาลวงตามังกรวารีสีเงินปรากฏขึ้นรางๆ 

ทั้งสองกำลังอยู่ในสถานการณ์ที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน 

“พี่หาน เจ้าฆ่ารังวิญญาณตัวนั้นไปแล้วหรือ!” หญิงสาวเผ่าผลึกสูดลมหายใจเข้าเฮือกหนึ่ง แล้วเอ่ยถามอย่างเชื่องช้า 

บุรุษแซ่กุยเองก็กวาดสายตามองมาทางหานลี่อย่างเคร่งขรึม ท่าทางตกตะลึงระคนสงสัย 

“อันใดข้าน้อยสังหารเจ้าสิ่งนี้ สหายทั้งสองไม่อยากจะเชื่อหรือ?” หานลี่ตอบกลับอย่างราบเรียบด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก 

“แน่นอนว่าไม่ใช่ แค่ความสามารถของพี่หานจะยิ่งใหญ่ไปหน่อยกระมัง สังหารเจ้าสิ่งนี้ได้อย่างรวดเร็วเช่นนี้ ช่างอยู่เหนือความคาดหมายของน้องหญิงจริงๆ” ใบหน้าของเซียนเซียน ฉายแววตกตะลึงแล้วฉีกยิ้มเบิกบานขณะเอ่ย 

หานลี่หัวเราะน้อยๆ ไม่ได้เอ่ยปากอธิบายอะไรต่อ 

แต่ในยามนี้บุรุษแซ่กุยกลับเอ่ยปากด้วยความเย็นชา 

“ในเมื่อสหายสังหารรังวิญญาณแล้ว แล้วต้นกำเนิดกิเลนเที่ยงแท้ล่ะ? ตกอยู่ในมือของนายท่านแล้วหรือ?”