แน่นอนว่าแม้ว่ามัจฉาสายรุ้งเหินตัวนี้จะร้ายกาจ แต่เทียบกับการหายากของมันแล้วก็ไม่นับว่ามีค่าอันใด
มิเช่นนั้นคงไม่มีทางถูกคนที่มีอิทธิฤทธิ์ในแดนวิญญาณสังหารจนหมดอย่างรวดเร็วเช่นนั้น
ยามนี้เขามาพบกับอสูรประหลาดชนิดนี้ ช่างเป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อจริงๆ
แม้ว่าพิษของมัจฉาสายรุ้งเหินในตำนานจะบอกว่าน่ากลัวสุดๆ หานลี่ก็ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง
ทันใดนั้นก็โบกมือข้างหนึ่ง
ม่านลำแสงสีเทาชั้นหนึ่งปรากฏขึ้นมาตรงหน้า มืออีกข้างหนึ่งพลิกฝ่ามือ เปลวเพลิงลำแสงห้าสีหมุนวนทะลักออกมา
ทั้งสองหมุนวนไปมา กลายเป็นม่านลำแสงห่อหุ้มร่างกายเอาไว้
จากนั้นหานลี่ก็สะบัดแขนเสื้ออย่างไม่ลังเลเลยสักนิด กระบี่สีเขียวยี่สิบสามสิบเล่มทะลักออกมาจากแขนเสื้อ หลังจากหมุนโคจรรอบด้าน เสียงกรีดร้องก็ดังออกมาแยกออกเป็นกระบี่ลำแสงสองสามร้อยสาย
ทุกสายล้วนเป็นลำแสงสีเขียว ลำแสงเย็นเยียบเปล่งแสงสว่างวาบ ปกคลุมไปทั่วด้าน
มัจฉาสายรุ้งเหินเหล่านั้นเห็นฉากนี้ ก็ไม่รู้ว่ามัจฉาสายรุ้งเหินตัวไหนเปล่งเสียงร้องแหลมสูงออกมา
ชั่วขณะนั้นมัจฉาเหาะทั้งหมดพลันเปล่งแสงสว่างวาบ บินมาทางหานลี่ กระโจนเข้ามาอย่างดุเดือด
“ควับ”
หานลี่มีสีหน้าเคร่งขรึม มือหนึ่งพลันร่ายอาคม ปากก็ร้องคำโกนต่ำๆออกมา
กระบี่ลำแสงสองสามร้อยสายพลันสั่นเทา พ่นออกไปรอบทิศทาง ลำแสงสีเขียวหนาๆ กวาดไปทางฝูงมัจฉา
ทุกแห่งที่กระบี่ลำแสงกวาดผ่านไป มัจฉาเหาะทั้งหมดจะทยอยกันเป็นสองส่วน ซากศพกลายเป็นห่าฝนสีเขียวโปรยปรายลงมา
ชั่วพริบตามัจฉาบินพันกว่าตัวก็ถูกฟันจนตาย รอบด้านมีกลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง!
แม้ว่ากระบี่ไผ่เขียวตัวต่อเมฆาจะแหลมคมเป็นอย่างยิ่ง มัจฉาบินที่กระโจนมารอบด้านก็ยังคงกระโจนมาข้างหน้าอย่างต่อเนื่อง ไม่อาจฟันให้หมดไปได้
มัจฉาบินตนอื่นๆ บินมาใกล้ ปากก็ร้องออกมา ทยอยกันพ่นของเหลวสีเขียวขนาดเท่ากำปั้นออกมา โถมกันเข้ามาหาหานลี่
กระบี่ลำแสงที่กวาดออกไปรอบด้านพลันหดเล็กลง กลายเป็นดอกบัวสีเขียวยักษ์ท่ามกลางเสียงร้องอันไพเราะเพราะพริ้ง เมื่อหมุนตัว หานลี่ที่อยู่ตรงใจกลางก็ถูกบดบังด้วยม่านกระบี่
กระบี่ลำแสงสองสามร้อยสายรวมตัวกัน แล้วก่อตัวเป็นรูปร่างป้องกันตัว!
หานลี่รู้ดี ขอแค่ต้านทานการโจมตีจากพิษของมัจฉาสายรุ้งเหินได้เท่านั้น การสังหารมันทั้งหมดย่อมเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ถึงอย่างไรเสียมัจฉาสายรุ้งเหินก็มีที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุด นั่นก็คือพิษที่พ่นออกมา
แม้ว่าเขาจะมีพลังยุทธ์เพิ่มขึ้น แต่จะต้านทานพิษในตำนานได้หรือไม่ ก็ไม่มั่นใจเช่นกัน
ทว่าหากไม่ลองดู แน่นอนว่าย่อมไม่ยินยอม
ว่ากันว่ายาลูกกลอนเจ็ดสีนั่นมหัศจรรย์มาก มีประโยชน์กับแมลงกลืนทองเป็นอย่างมาก ทำให้แมลงกลืนทองมีอิทธิฤทธิ์เพิ่มขึ้นขั้นหนึ่ง บางทีก็คุ้มค่าที่จะลองเสี่ยงอันตรายดู
เขามั่นใจว่าจะมีอาวุธในการป้องกันอยู่หลายชนิด ประกอบกับอิทธิฤทธิ์ติดตัว ต่อให้สถานการณ์ผิดปกติ ก็หนีได้อย่างแน่นอน
ยามนี้กลีบชั้นนอกสุดของดอกบัวยักษ์สีเขียวพลันบานออก กลีบสีเขียวกลายเป็นม่านกระบี่สีเขียว ดูแล้วงดงามเป็นอย่างยิ่ง
เสียง “พรึ่บๆ” ดังขึ้น!
ของเหลวสีเขียวทยอยกันโจมตีไปยังกลีบดอกบัว ดูเหมือนการป้องกันตัวที่ไร้ช่องโหว่ คาดไม่ถึงว่าจะพ่นควันสีเขียวออกมา จากนั้นก็ปรากฏรูขนาดน้อยใหญ่ไม่เท่ากันขึ้น
ม่านกระบี่สีเขียวพลันเปลี่ยนเป็นรูพรุน!
พิษที่มัจฉาเหาะเหล่านี้พ่นออกมา แม้แต่กระบี่ลำแสงที่สร้างขึ้นจากกระบี่ไผ่เขียวตัวต่อเมฆาก็ยังถูกหลอมละลายได้อย่างง่ายดาย ช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ
หานลี่พลันตกตะลึง ใบหน้ากลับไม่ได้เผยความหวาดผวาอันใดออกมา
แม้ว่ากระบี่ไผ่เขียวตัวต่อเมฆาจะได้รับความเสียหาย แต่จากอิทธิฤทธิ์ที่มหัศจรรย์ของกระบี่เล่มนี้ แน่นอนว่าย่อมฟื้นฟูกลับคืนได้
แต่หลังจากที่ของเหลวสีเขียวและเปลวเพลิงห้าสีสัมผัสกัน คาดไม่ถึงว่าจะหมุนวนแล้วหลอมละลาย ในที่สุดแววตาของเขาก็เผยแววเคร่งขรึมออกมา อาคมในมือเปลี่ยนไปอีกครั้ง
เปลวเพลิงลำแสงห้าสีเปล่งแสงสว่างวาบ เริ่มหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นพายุหมุนห้าสี ของเหลวสีเขียวจำนวนไม่น้อยที่พุ่งเข้ามาทยอยกันดีดตัวออก
แต่มัจฉาสายรุ้งเหินรอบด้านมีมากเกินไป พิษที่พ่นออกมาก็มีมากมายจนนับไม่ถ้วน
แม้ว่าอานุภาพของเปลวเพลิงลำแสงห้าสีจะถูกกระตุ้นจนถึงขีดสุด แต่ก็ยังถูกกวาดออกไป เผยม่านลำแสงสีเทาชั้นในสุดออกมา
ของเหลวสีเขียวที่พ่นออกมาเปล่งเสียง “พรึ่บๆ”
หางตาของหานลี่กระตุก ฉับพลันนั้นพลันแค่นเสียงอย่างเย็นชา อ้าปากออก พ่นเปลวเพลิงสีเงินขนาดเท่ากำปั้นออกมาจากปาก
เสียง “พรึ่บๆ” ดังขึ้น เปลวเพลิงสีเงินเปล่งแสงเจิดจ้า จนมีขนาดสองสามจั้ง หมุนวนแล้วกลายเป็นวิหคเพลิงยักษ์ตัวหนึ่ง
“ไป” หานลี่ชี้นิ้วอย่างไม่ลังเลเลยสักนิด
วิหคเพลิงสีเงินสยายปีกออก เงยหน้าขึ้นเปล่งเสียงร้องอันไพเราะ สยายปีกทั้งสองข้างออก แล้วกระโจนเข้ามาในม่านลำแสงสีเทา
ผลคือเปลวเพลิงสีเงินพลันเปล่งแสงสว่างวาบ พิษประหลาดเหล่านั้นไม่อาจเทียบกับการโจมตีด้วยของเหลวสีเขียวของวิหคเพลิงสีเงินได้ คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นหมอกหลากสีสันราวกับมีฤทธิ์ต้านทานกัน กระจายตัวออก คาดไม่ถึงว่าจะไม่อาจทำอันใดกับวิหคเพลิงขนาดยักษ์ได้
หานลี่เห็นเหตุการณ์เช่นนี้ ก็รู้สึกดีใจ ยามที่กำลังคิดจะกระตุ้นวิหคเพลิงสีเงิน
มัจฉาเหาะส่วนหนึ่งก็เปล่งเสียงร้องประหลาดๆ ออกมา จากนั้นของเหลวที่พ่นออกมาก็ถูกกระตุ้นแล้วรวมตัวกันที่ตรงกลาง
ชั่วพริบตาของเหลวพิษสายหนึ่งก็กลายเป็นงูเหลือมยักษ์สีเขียว มีความยาวเจ็ดแปดจั้ง ท่าทางดูเสมือนจริง
ร่างของงูเหลือมพิษโค้งงอ แล้วพาวิหคยักษ์สีเงินกระโจนเข้ามาพร้อมกับกลิ่นคาวคละคลุ้ง
ส่วนวิหคเพลิงนั้นแน่นอนว่าย่อมไม่สำแดงความอ่อนแอออกมา กระพือปีกสองสามครั้ง แล้วอ้าปากออกพ่นเปลวเพลิงลำแสงสีขาวนวลแสบตาออกมา
คาดไม่ถึงว่าจะเป็นวิหคเพลิงกลืนวิญญาณที่กลืนกินเพลิงเที่ยงแท้สีทองดำจากชีพจรภูเขามารสีทองเข้าไปในตอนแรก
เมื่อเพลิงนี้โจมตีเข้ากับงูเหลือมพิษ คาดไม่ถึงว่าจะขยายใหญ่ขึ้นหลายเท่าราวกับน้ำมัน แล้วกลืนกินงูเหลือมยักษ์เข้าไปในทะเลเพลิง
ชั่วพริบตานั้นงูเหลือมพิษก็ร้องคร่ำครวญอยู่กลางเปลวเพลิงสีขาวแล้วหายวับไป
ยามนี้หานลี่พลันร้องตะโกนออกมาอีกครั้ง มือหนึ่งร่ายอาคม ชี้ไปทางวิหคเพลิงสีเงิน
ผิวของวิหคเพลิงขนาดยักษ์มีขนนกเปลวเพลิงหมุนวน คาดไม่ถึงว่าจะเปลี่ยนจากสีเงินกลายเป็นสีขาวนวล
ครู่ต่อมาเสียง “ตูม” ก็ดังสนั่นขึ้น!
วิหคเพลิงจะระเบิดตัวออก เพลิงบางๆ จำนวนนับไม่ถ้วนพุ่งกระจายไปทั่วทุกสารทิศ
ของเหลวที่เดิมกระจายไปทั่วทุกสารทิศ ถูกเส้นไหมเปลวเพลิงเหล่านี้ทะลวงผ่าน ก็ทยอยกันกลายเป็นดวงเพลิงระเบิดตัวออก
ชั่วพริบตาพิษการโจมตีของมัจฉาสายรุ้งเหินก็หยุดชะงัก!
และม่านลำแสงสีเทาที่ถูกหลอมละลายไปกว่าครึ่ง ก็ฟื้นฟูกลับมาเป็นดังเดิมในชั่วพริบตา
ในที่สุดหานลี่ก็ถือโอกาสนี้ผ่อนมือลง นิ้วทั้งสิบร่ายอาคมชี้ไปกลางอากาศอย่างรวดเร็ว
ลำแสงสีเขียวเปล่งแสงสว่างวาบ กระบี่บินยาวสองสามฉื่อพลันหายวับไป ครู่ต่อมาก็มาปรากฏตัวขึ้น
จากนั้นก็ถูกหานลี่ใช้พลังทั้งหมดกระตุ้น ล้วนกลายเป็นกระบี่ลำแสงเป็นชั้นๆ และพุ่งไปทุกๆ ด้าน
แม้ว่าปากของมัจฉาสายรุ้งเหินเหล่านั้นจะยังคงพ่นพิษออกมาไม่หยุด แต่ภายใต้การเริงระบำของเส้นไหมเพลิงสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วน ก็ไม่อาจคุกคามกระบี่ลำแสงสีเขียวได้
หลังจากที่ไม่มีความน่ากลัวของพิษ กระบี่ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนก็ขวางเป็นแนวนอนท่ามกลางฝูงมัจฉาเหาะ พลังยุทธ์ของมัจฉาเหาะระดับที่สูงหน่อยก็ยังพอต้านทานได้ครั้งสองครั้ง มัจฉาสายรุ้งเหินที่ระดับต่ำน้อยล้วนไม่อาจหลบหลีกได้ ทยอยกันกลายเป็นซากศพร่อนลงมาเป็นชิ้นๆ
เช่นนั้นเพลิงเที่ยงแท้กลืนวิญญาณที่กลายเป็นเส้นไหมเพลิงและกระบี่ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนที่คอยช่วยเหลือ หลังจากผ่านไปหนึ่งถ้วยน้ำชา มัจฉาสายรุ้งเหินสี่ห้าหมื่นตัวก็ถูกหานลี่สังหารไปจนเกลี้ยง
แต่เขาพลันใช้มือหนึ่งกวักเรียกกระบี่ลำแสงและเพลิงเที่ยงแท้กลืนวิญญาณกลับมา กลางอากาศพลันว่างเปล่า แต่หลังจากกวาดสายตาไปด้านล่าง เขากลับอดที่จะตกตะลึงไม่ได้!
บนผิวน้ำนอกจากซากของมัจฉาสายรุ้งเหินแล้ว คาดไม่ถึงว่าจะมีซากศพของมัจฉาชนิดอื่นหงายท้องลอยอยู่บนผิวน้ำด้วย
มองจากไกลๆ ผิวน้ำในบริเวณรอบมีแต่สีขาวเผยความแปลกประหลาดเป็นอย่างยิ่งออกมา!
หานลี่กะพริบตาปริบๆ หลังจากมองไปยังสีเขียวอ่อนในทะเลสาบใกล้ๆ ก็เผยสีหน้าตกตะลึงออกมา
แม้ว่าพิษที่มัจฉาสายรุ้งเหินพ่นออกมาก่อนหน้าส่วนใหญ่จะถูกเพลิงเที่ยงแท้กลืนวิญญาณทำให้หายไป แต่ก่อนหน้านั้นก็มีจำนวนไม่น้อยที่ถูกดีดออก ผลคือตกลงสู่ทะเลสาบ คาดไม่ถึงว่าพิษจะทำให้มัจฉาทั้งหมดในบริเวณรอบจบชีวิตลงไม่น้อย
แม้ว่าเขาจะเข้าใจความแข็งแกร่งของพิษเหล่านั้น แต่ฉากบนผิวน้ำก็ยังทำให้เขาใจหายวาบ
หากไม่ใช่เพราะเขาฝึกฝนเพลิงเที่ยงแท้กลืนวิญญาณ แม้ว่าจะมีวิธีอื่นกำจัดมัจฉาเหาะเหล่านี้ แต่ขั้นตอนก็ไม่ได้ง่ายดายเหมือนก่อนหน้า กว่าครึ่งก็ต้องไม่เสียดายจิตสัมผัสควบคุมแมลงกลืนทองหรือใช้ใบมีดชำรุดสวรรค์ทมิฬอีกครั้ง ผลลัพธ์จากการใช้ทั้งสองวิธีนี้ ไม่น้อยเลยจริงๆ
หากไม่ถึงตาจนจริงๆ แน่นอนว่าเขาย่อมไม่นำออกมาใช้ง่ายๆ
หานลี่ขบคิดในใจ พลันสะบัดแขนเสื้อไปด้านล่าง
ชั่วขณะนั้นลำแสงสีขาวกลุ่มหนึ่งพลันพุ่งออกมา เปล่งแสงสว่างวาบ แล้วกลายเป็นเด็กผู้หญิงถักเปียเล็กๆ คนหนึ่ง
“คารวะนายท่าน! ไม่ทราบว่านายท่านมีรับสั่งอันใด?”
เด็กหญิงย่อมเป็น “ฉวี่เอ๋อร์” เมื่อปรากฏตัวขึ้นก็หัวเราะคิกคักพลางคารวะหานลี่แล้วเอ่ยถาม
“เจ้าไปเก็บแก่นดวงจิตในหัวของมัจฉาประหลาดเหล่านี้มา ยามที่ลงมือเมื่อครู่ ข้าตั้งใจไม่ทำให้มันได้รับความเสียหาย หลังจากทำเสร็จแล้ว ก็มาหาข้าที่เกาะ” หานลี่ออกคำสั่งอย่างราบเรียบ
“เจ้าค่ะ”
ฉวี่เอ๋อร์รับปากแล้วสั่นหัวไหล่ พุ่งแหวกอากาศไป
ใบมีดเย็นเยียบจำนวนนับไม่ถ้วน เปล่งเสียง “พรึ่บๆ” ออกมาจากแผ่นหลังของเด็กหญิง จากนั้นก็หมุนวนโคจรแล้วทยอยกันพุ่งลงไปในผิวน้ำ
เด็กหญิงเองก็เคลื่อนไหวร่างกาย พุ่งไปที่ผิวน้ำด้านล่าง
หานลี่กลายเป็นลำแสงหลีกหนี เป็นสายรุ้งสีเขียวสายหนึ่งพุ่งไปยังเกาะที่อยู่ไกลออกไป
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ ลำแสงหลีกหนีพลันหม่นแสงลง ร่างของหานลี่ปรากฏขึ้นกลางอากาศเหนือยอดเขาสีเทา
หรี่ตาทั้งสองข้างลง เขากวาดมองยอดเขาด้านล่าง
หลังจากผ่านไปชั่วครู่ ถึงได้พลิกฝ่ามือ ในมือมีจานทรงกลมเปล่งแสงสีทองสว่างวาบ
หานลี่ก้มหน้าลงมองแวบหนึ่ง นี่คือยุทธภัณฑ์ที่เผ่าศิลารังไหมมอบให้เขาก่อนออกเดินทาง แล้วพลันเลิกคิ้วเล็กน้อย
อ้าปากออกพ่นไอสีเขียวออกมา ห่อหุ้มจานทรงกลมสีทองเอาไว้
เปล่งแสงสว่างวาบแล้วจมหายเข้าไป ไอสีเขียวจมหายเข้าไปในจานอย่างไร้ร่องรอย
จากนั้นเขาพลันชูมือขึ้นอีกข้าง อาคมสีขาวสายหนึ่งโจมตีออกไปยังอาวุธเช่นกัน
ความเปลี่ยนแปลงพลันปรากฏขึ้น!
จานทรงกลมสีทองเปล่งแสงสีทองสว่างวาบ เสียงอึกทึกดังขึ้น อักขระสีเงินเป็นสายๆ ปรากฏขึ้นในจาน
จากนั้นอาวุธนี้ก็สั่นคลอน คาดไม่ถึงว่าจะหลุดออกจากนิ้วทั้งห้าของหานลี่ กลายเป็นลำแสงสีทองร่อนลงมายังยอดเขาด้านล่าง
