หานลี่เห็นสถานการณ์เช่นนี้ก็เลิกคิ้ว ยกมือขึ้น ฝ่ามือสีขาวบริสุทธิ์ราวกับหยกกางนิ้วทั้งห้าออก
ชั่วขณะนั้นเสียงกรีดร้องพลันดังขึ้น เงาลวงตาหัวกะโหลกสีขาวห้าหัวเปล่งแสงสว่างวาบแล้วบินออกมาจากมือ พลิ้วไหวแล้วขยายใหญ่จนมีขนาดเท่ากับกงล้อ
พวกมันอ้าปากแล้วส่งเสียงหัวเราะประหลาดๆ ออกมา ชั่วขณะนั้นพลันพ่นเปลวเพลิงเย็นเยียบห้าสีออกมา
นั่นก็คือห้ามารใจเดียวที่หานลี่หลอมไว้นานแล้ว
เป็นเพราะปัญหาด้านพลังของห้ามารจึงไม่อาจช่วยหานลี่ได้มากนักตั้งนานแล้ว ดังนั้นเมื่อเข้าสู่การต่อสู้ในแดนวิญญาณก็ไม่ค่อยเรียกออกมาต่อกรกับศัตรู แต่ต่อมาหานลี่ก็บังเอิญดูดซับพลังเย็นเยียบอีกชนิดในแดนป่าเถื่อน ภายใต้การประสานกันของเปลวเพลิงเย็นเยียบ คาดไม่ถึงว่าจะทำให้พละกำลังของห้ามารเพิ่มขึ้นไม่น้อย
แม้ว่าอิทธิฤทธิ์ของพวกเขาที่เป็นผู้บำเพ็ญเพียรระดับสูง จะยังคงไม่สามารถโจมตีได้ แต่เปลวเพลิงเย็นเยียบที่พ่นออกมาใหม่กลับมีอิทธิฤทธิ์น่าเหลือเชื่อ
ทว่าภายใต้สถานการณ์ปกติ เปลวเพลิงเย็นเยียบชนิดนี้หานลี่เองก็สามารถอาศัยพลังของห้ามารควบคุมอานุภาพส่วนหนึ่ง ดังนั้นภายใต้สถานการณ์ปกติ ก็ยังคงไม่เรียกห้ามารใจเดียวออกมา
ส่วนชายหนุ่มชุดขาวที่สำแดงพลังเย็นเยียบที่แข็งแกร่งตรงหน้าก็เป็นสิ่งที่เขาพบเห็นได้น้อยมากในชีวิต ดังนั้นหานลี่จึงไม่สนใจอันใด เรียกแม้กระทั่งห้ามารใจเดียวออกมา
ภายใต้การพ่นเปลวเพลิงเย็นเยียบห้าสีออกมาของหัวกะโหลกยักษ์ทั้งห้า ทุกแห่งที่กวาดผ่านไป คาดไม่ถึงว่าจะแทบจะแช่แข็งกลางอากาศ แล้วลดลงเป็นอย่างมากทันที
เขตอาคมกระบี่ฟื้นฟูกลับมาในสภาพเดิมอย่างรวดเร็ว
แม้ว่าเปลวเพลิงเย็นเยียบของหานลี่จะดูเหมือนเหนือกว่าพลังเย็นเยียบของชายหนุ่มชุดขาวขั้นหนึ่ง แต่การดูดซับพลังเย็นเยียบส่วนหนึ่งเข้าไปย่อมทำได้
หานลี่กระตุ้นเขตอาคมกระบี่อย่างรวดเร็ว
ชั่วขณะนั้นพลันมีกระบี่ลำแสงสีเขียวสองสามสายปรากฏขึ้นแล้วตัดสลับกันไปมาท่ามกลางเขตอาคมกระบี่ จากนั้นก็รวมตัวกันที่ใจกลางของเขตอาคมกระบี่ คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นดวงแสงขนาดยักษ์ลูกหนึ่ง
ดวงแสงเปล่งแสงสีเขียวออกมา กระบี่ลำแสงเปล่งแสงเจิดจ้าจนแสบตา
เสียงมังกรคำรามดังสะเทือนเลื่อนลั่นดังขึ้น ดวงแสงปริแตก มังกรขดมรกตแยกเขี้ยวตะปบเล็บกระโจนออกมา!
มังกรขดมรกตนี้มีเกล็ดสีเขียวทั่วเรือนร่าง ทุกแผ่นใสแวววาวราวกับกระจก รอบกายมีกลิ่นอายน่ากลัวที่สามารถเบิกฟ้าทลายดินได้ไหลเวียนอยู่ พลางพุ่งขึ้นไปหาใบมีดยักษ์สีขาวกลางอากาศ
เสียงสะเทือนเลื่อนลั่นดังขึ้นกลางอากาศ!
เมื่อใบมีดยักษ์และมังกรสีเขียวสัมผัสกันก็เปล่งแสงเจิดจ้า แผ่ลำแสงเย็นเยียบเพิ่มขึ้นสามส่วน แต่ตรงคอที่สับลงไปของมังกรขด คาดไม่ถึงว่าจะส่งเสียงราวกับทองคำกระทบกันดังออกมา แม้แต่รอยสีขาวก็ยังไม่หลงเหลือเลยสักนิด
ทว่าพลังเย็นเยียบของใบมีดนี้ก็ทำให้ร่างกายท่อนบนของมังกรขดแทบจะถูกแช่แข็งทันทีที่พบหน้า
แต่ครู่ต่อมามังกรขดพลันเบิกตากลมโตที่โกรธเกรี้ยวขึ้น ร่างกายแค่สะบัดครั้งหนึ่ง น้ำแข็งเย็นเยียบก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ส่วนหัวก็ยื่นออกมากัดใบมีดยักษ์ ในเวลาเดียวกันกรงเล็บสองข้างก็ตะปบออกไปอย่างเงียบเชียบ ร่างกายพันรัดไปอย่างดุเดือด
เสียง “แควก” ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
แม้ว่าใบมีดยักษ์จะมีอานุภาพที่น่าหวาดกลัว แต่ตัวมันกลับดูเหมือนจะไม่ได้แข็งแกร่งนัก ถูกมังกรขดรัดเอาไว้แน่น และถูกกรงเล็บสองข้างตะปบไป คาดไม่ถึงว่าจะส่งเสียงปริแตกพร้อมกับร้องครวญออกมา
เมื่อตัวใบมีดถูกร่างอันใหญ่ยักษ์ของมังกรขดเปล่งแสงสว่างวาบแล้วรัดอย่างแรง ใบมีดยักษ์ก็กลายเป็นดวงลำแสงสีสันแวววาวจำนวนนับไม่ถ้วนแตกสลายไปกลางอากาศ
ในที่สุดใบหน้าของชายหนุ่มชุดขาวที่อยู่ไกลออกไปก็เผยสีหน้าตกตะลึงออกมา แต่มารตนนี้ก็ชี้ไปกลางอากาศตรงหน้าสองสามครั้งโดยไม่ปริปาก พายุเย็นเยียบสีขาวม้วนวนออกมา ดาบบินสีสันแวววาวยี่สิบสามสิบเล่มปรากฏขึ้นอีกครั้งด้วยท่าทีไม่ได้รับความเสียหาย
“เอ๋ นี่คือ…” หานลี่เห็นฉากนี้ก็หน้าเปลี่ยนสี
เขาถึงได้เข้าใจว่าดาบบินที่ดูเหมือนเย็นเยียบอย่างหาที่เปรียบนั้น คาดไม่ถึงว่าจะไม่ใช่สมบัติอาคมที่แท้จริง ทว่าเป็นพลังเย็นเยียบที่อีกฝ่ายรวบรวมขึ้น
ดังนั้นขอแค่ชายหนุ่มชุดขาวยังมีพลังปราณ ก็สามารถผนึกขึ้นใหม่ได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
นี่มันอยู่นอกเหนือความคาดหมายของเขาเกินไป
แต่ความตกตะลึงของหานลี่ก็เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแค่พริบตาเท่านั้น ความคิดลดลง กระบี่ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันกลายเป็นมังกรขดส่งเสียงร้องยาวๆ ออกมา แยกเขี้ยวตะปบเล็บกระโจนเข้าไปหาชายหนุ่มชุดขาว
และแทบจะในเวลาเดียวกัน แผ่นหลังของหานลี่ก็มีเสียงอัสนีดังขึ้น ปีกขนนกสีสันแวววาวปรากฏขึ้นคู่หนึ่ง แววตาฉายแววเย็นเยียบ กลายเป็นสายฟ้าแล้วสลายหายไปจากกลางอากาศ
อีกฝ่ายยิ่งเผยสีหน้าที่น่ากลัวออกมา เขาก็ยิ่งทำการโจมตีอย่างสุดชีวิต
ไม่ว่าจากตรงหน้าเขาหรือว่าจากมุมมองของเผ่ามนุษย์ นี่ล้วนเป็นเรื่องที่ไม่ต้องสงสัย
ชายหนุ่มชุดขาวเห็นฉากนี้รูม่านตาพลันหดเล็กลง แต่จากนั้นพลันแค่นเสียงหึด้วยความเย็นชา ดาบบินสีสันแวววาวยี่สิบสามสิบเล่มตรงหน้าปรากฏขึ้น ชั่วครู่ก็พุ่งออกไปกลางอากาศพร้อมส่งเสียงร้อง และชั่วพริบตาก็กลายเป็นใบมีดยักษ์สีขาวหิมะที่เหมือนเดิมทุกระเบียบนิ้วอีกครั้ง!
ส่วนชายหนุ่มเองกลับย่ำเท้า คาดไม่ถึงว่าจะกลายเป็นลำแสงแวววาวสายหนึ่งรวมร่างกับมนุษย์ยักษ์ จากนั้นพลันส่งเสียงร้องแหลมสูงออกมา กลายเป็นดาบลำแสงสายหนึ่งพุ่งไปหามังกรขดมรกตแล้วสับลงมาอย่างแรง
ใบมีดยักษ์ในยามนี้มีอานุภาพยิ่งใหญ่แฝงอยู่ แทบจะเพิ่มขึ้นกว่าก่อนหน้าเท่าตัว ดาบลำแสงยังไม่ทันตกลงมา กลางอากาศก็เต็มไปด้วยลำแสงเย็นเยียบ ราวกับว่าห่อหุ้มไปกว่าครึ่งของท้องฟ้า
ส่วนมังกรขดมรกตเห็นฉากนี้คาดไม่ถึงว่าจะยังมีท่าทีไม่หวาดกลัวเลยสักนิด เกล็ดบนเรือนร่างลุกชัน กลายเป็นลำแสงสีเขียวและดาบลำแสงปะทะกันทั่วท้องฟ้า
ยามนั้นกลางอากาศพลันเต็มไปด้วยลำแสงเย็นเยียบและลำแสงสีเขียวที่ตัดสลับกันไปมา ยามนั้นพลันอยู่ในสภาวะที่ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมอ่อนข้อให้กัน!
แต่ในยามนั้นเองประจุไฟฟ้าสีเงินพลันเปล่งแสงสว่างวาบ ร่างของหานลี่ปรากฏขึ้นเหนือทั้งสอง ร้องตะโกนด้วยเสียงอันดัง ในเวลาเดียวกันสองมือก็ตะปบไปด้านล่าง
เสียง “พรึ่บๆ” ดังขึ้น มือยักษ์ขนาดสองสามจั้งสองข้างปรากฏขึ้น
ข้างหนึ่งเป็นสีขาวบริสุทธิ์ราวกับหยก มีเปลวเพลิงเย็นเยียบห้าสีปรากฏขึ้นเป็นชั้นๆ อีกมือหนึ่งเป็นสีดำสนิทราวกับน้ำหมึก แต่ผิวกลับมีเปลวเพลิงสีเงินปรากฏขึ้น
มือยักษ์สองข้างตัดสลับกันไปมาแล้วตบลงไป ชั่วขณะนั้นไอเย็นเยียบและพลังอันร้อนแรงพลันทะลักออกมา และรวมร่างกันอานุภาพไม่ลดแต่กลับเพิ่มขึ้น!
ลำแสงเย็นเยียบด้านล่างเปล่งแสงสว่างวาบ เงาร่างของชายหนุ่มชุดขาวปรากฏออกมา แค่พลิ้วกายก็กลายเป็นมือยักษ์เย็นเยียบข้างหนึ่งแล้วพุ่งไปกลางอากาศ
มือนี้มีสีสันแวววาว ตะปบออกไป อากาศรอบๆ แข็งตัว ดูเหมือนว่าจะมีอานุภาพที่ไม่อาจต้านทานได้
ชั่วพริบตานั้นมือยักษ์สามข้างก็โจมตีเข้าด้วยกัน!
เมื่อมือยักษ์สีขาวสัมผัสกัน เปลวเพลิงเย็นเยียบสีฟ้าที่ผิวก็แข็งตัว จากนั้นก็แตกออกเป็นเสี่ยงๆ
แต่พลังเย็นเยียบที่แผ่ออกมาจากมือยักษ์เย็นเยียบก็แข็งตัว เปล่งแสงสว่างวาบสองสามครั้ง ขนาดหดเล็กลงเท่าหนึ่ง
หลังจากที่เขาและนิ้วทั้งห้าของฝ่ามือเย็นเยียบสัมผัสกัน กลับประเมินอานุภาพของเพลิงกลืนวิญญาณต่ำไป
เห็นเพียงเปลวเพลิงสีเงินขยายใหญ่ขึ้น ฉับพลันนั้นก็มีลูกไฟสีขาวจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏออกมา ชั่วครู่ก็ห่อหุ้มมือยักษ์เย็นเยียบเอาไว้
ชั่วพริบตานั้นไม่เพียงพลังเย็นเยียบที่ถูกแผ่ออกมา มือยักษ์เย็นเยียบยังหลอมละลายด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเนื้อ
เสียงอึกทึกดังขึ้น!
ก่อนที่พลังเย็นเยียบจะหายไปจนหมด ลำแสงแวววาวสายหนึ่งพลันเปล่งแสงสว่างวาบแล้วพุ่งออกมาจากเปลวเพลิงสีเงิน หมุนวนรอบหนึ่งแล้วเปล่งแสงสว่างวาบพุ่งออกไป
แต่ในยามนั้นเองเส้นไหมสีทองเงินที่บางเบาจนแทบมองไม่เห็นพุ่งออกมาจากเปลวเพลิงสีเงิน เปล่งแสงสว่างวาบแล้วพลิ้วไหวสลายหายไป
ครู่ต่อมาลำแสงแวววาวสายนั้นก็ส่งเสียงร้องด้วยความตกตะลึงระคนโกรธเกรี้ยวออกมา จากนั้นลำแสงหลีกหนีก็สลายออก ชายหนุ่มชุดขาวปรากฏกายขึ้นอย่างโซซัดโซเซ
เห็นเพียงเขาใช้มือกุมหน้าอกไว้ หว่างนิ้วมีบาดแผลสีม่วงดำปรากฏขึ้นรางๆ และไม่อาจรักษาสีหน้าเย็นชาเอาไว้ได้อีก ใบหน้าเต็มไปด้วยสีหน้าตกตะลึงระคนโกรธเกรี้ยว
นั่นก็คือลำแสงที่หานลี่กระตุ้นเพลิงกลืนวิญญาณที่กลืนไปตอนแรก ใช้ความพิเศษของลำแสงวิญญาณห่อหุ้มร่างที่เขาไม่เห็นค่า ทำให้ชายหนุ่มชุดขาวเสียเปรียบอย่างไม่ทันได้ระวังตัว
หานลี่หัวเราะอย่างเย็นชา มองเห็นไอสีดำบนใบหน้าของอีกฝ่ายใกล้จะทะลักออกมาเต็มหน้าแล้ว ก็รู้ว่าต่อให้พิษของลำแสงนี้ไม่อาจกัดกินชีวิตน้อยๆ ของเขาได้ แต่ก็ทำให้ปราณแท้ของมารตนนี้ได้รับบาดเจ็บไม่น้อย
ยามนี้ก็คือโอกาสงามๆ ในการสังหารอีกฝ่าย!
แล้วใช้สายตาเหลือบมองหญิงสาวร่างกายอรชนอ้อนแอ้นที่อยู่อีกด้านอย่างรวดเร็ว เห็นเพียงหญิงสาวผู้นี้กำลังถูกเซียนหยินกวงและไม้บรรทัดสีเงินที่ตนทำให้กลายเป็นลำแสงโจมตีไม่หยุด แม้ว่าจะไม่อาจเป็นฝ่ายเหนือกว่าได้ แต่ก็เพียงพอจะที่รั้งหญิงสาวผู้นั้นไม่ให้ปลีกตัวออกมาได้
หานลี่ไม่ลังเลใดๆ อีก สยายปีกที่แผ่นหลังออก เสียงฟ้าผ่าดังขึ้น หมายจะสำแดงอัสนีหลีกหนีกระโจนเข้าไปหาชายหนุ่มชุดขาว
แต่ในยามนั้นเองกลางอากาศเหนือสนามการต่อสู้ก็มีระลอกคลื่นปรากฏขึ้น ท้องฟ้าพลันมืดมน จากนั้นระลอกคลื่นสีดำขนาดสองสามหมู่ก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศห่างออกไปสองสามหมื่นจั้ง จากนั้นกลิ่นอายที่น่ากลัวเป็นอย่างยิ่งก็แผ่ออกมาจากระลอกคลื่น และเพิ่มความแข็งแกร่งขึ้นในความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ
“แย่แล้ว หรือว่าจะเป็น…”
หานลี่ที่กำลังจะกระโจนออกไป ร่างกายก็แข็งค้าง หันกลับไปมองทางนั้นด้วยสีหน้าตกตะลึง
กลิ่นอายนี้เขารู้สึกคุ้นเคยอยู่ลึกๆ เหมือนกับกลิ่นอายที่แผ่ออกมาจากการถ่ายทอดเสียงทางจิตสัมผัสที่เขาได้ยินในหอคอยยักษ์ และยิ่งไปกว่านั้นความน่ากลัวของกลิ่นอายในยามนี้ก็มากกว่าในหอคอย
สิ่งที่ทำให้เขาใจหายวาบยิ่งกว่าก็คือ ใต้ระลอกคลื่นยักษ์เงาร่างคนสายหนึ่งยืนตัวตรงปรากฏอยู่ตรงนั้น
ไม่ใช่แค่หานลี่ ทั้งมนุษย์และมารทั้งสองฝ่ายต่างตกตะลึง
สิ่งมีชีวิตทั้งสองเผ่าที่กำลังต่อสู้กันจำนวนไม่น้อยหยุดมือลงอย่างไม่รู้ตัว ทยอยกันมองระลอกคลื่นที่ปรากฏขึ้นกลางอากาศด้วยความตกตะลึง
หานลี่พลันมีสีหน้าบัดเดี๋ยวเคร่งขรึมบัดเดี๋ยวสดใส ยังไม่ทันคิดว่าควรจะสังหารชายหนุ่มชุดขาวก่อนหรือว่าควรจะทำลายระลอกคลื่นก่อน กลางอากาศทางนั้นก็เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้น!
เห็นเพียงบุรุษวัยกลางคนชุดผ้าไหมสีเงินผู้นั้นใช้สองมือร่ายอาคม อ้าปากออกพ่นผลึกศิลาสีแดงโลหิตออกมา
เสียง “พรึ่บๆ” ดังขึ้น!
ระลอกคลื่นหมุนคว้าง กลิ่นอายความน่ากลัวหายวับไปอย่างไร้ร่องรอย
แต่ครู่ต่อมาไอมารสีดำแดงก็บินออกมาจากระลอกคลื่นพร้อมกับเสียงร้องประหลาดๆ เปล่งแสงสว่างวาบคาดไม่ถึงว่าจะจมหายเข้าไปในผลึกศิลาสีแดงโลหิต
ส่วนผิวของผลึกศิลาก็มีลำแสงสีโลหิตเปล่งแสงสว่างวาบ ส่งเสียง “สวบ” ถูกชายหนุ่มดูดเข้าไปในร่างอีกครั้ง!
ครู่ต่อมาใบหน้าของบุรุษชุดไหมสีเงินก็มีหมอกสีโลหิตปรากฏขึ้น สองมือกุมศีรษะพลางส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด ในเวลาเดียวกันเรือนร่างก็ระเบิดเสียงกึกก้องราวกับประทัดดังขึ้น ใบหน้าและกลิ่นอายบนเรือนร่างเกิดความเปลี่ยนแปลงในพริบตา!
