ทันใด พลังฟ้าดินของเกาะทั้งเกาะพลันสั่นอย่างรุนแรงครู่หนึ่ง ลูกบอลแสงห้าสีขนาดเท่ากำปั้นนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าเหนือสระน้ำ ก่อนพุ่งพรวดๆ เข้าไปในร่างหุ่นเซียนปลอมอย่างคลุ้มคลั่ง
หุ่นเซียนปลอมที่ดูเหมือนขยับเขยื้อนไม่ได้ ลายวิญญาณสีเขียวคล้ำเป็นเส้นๆ บนผิวกายค่อยๆ ขยายใหญ่ จนคล้ายงูสีเขียวคล้ำตัวเล็กเลื้อยไปมาอย่างไรอย่างนั้น
สีหน้าหุ่นเซียนปลอมเครียดขึ้นวาบ ปากพลันส่งเสียงเรียบๆ คำว่า “ระเบิด” ออกมา
จากนั้น ลายวิญญาณสีเขียวคล้ำขนาดใหญ่ก็กะพริบถี่ๆ พลังปราณรุนแรงสุดๆ ขุมหนึ่งระเบิดออก
ร่างหุ่นเซียนปลอมพลันปรากฏรอยแตกคดเคี้ยวเลี้ยวลดหลายรอย ขณะเปล่งเส้นแสงงดงามพร่างพราวนับไม่ถ้วนออก
‘ตูม’ หลังเกิดเสียงดัง แสงทรงกลดห้าสีก็โผล่ออกจากที่ว่าง จมหุ่นเซียนปลอมเข้าไปด้านในทันที
“ฉิบหาย”
พอเด็กหนุ่มชุดดำเห็นฉากนี้ แววตาก็วาบความกลัวขึ้นเป็นครั้งแรก จึงขยับร่าง รีบหนีบเงาตกค้างทั้งชุดพุ่งถอยไปด้านหลัง แล้วเงาร่างคางคกมารขนาดใหญ่ที่อยู่ด้านหลังก็ส่งเสียงขู่ ลิ้นทองในปากเด้งกลับด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ
ลิ้นยักษ์ตวัดไปมาสักพัก ตาข่ายยักษ์ที่ก่อตัวจากเงาลิ้นก็ปรากฏออก ปกป้องเด็กหนุ่มที่อยู่ด้านล่างไว้
แสงทรงกลดห้าสีค่อยๆ หดตัว พอขยายตัวอีกครั้ง ก็ระเบิดหมดในทันที
“ระเบิดฆ่าตัวตาย!”
“รีบหนีเร็ว!”
บรรพชนตระกูลหล่งกับสาวน้อยเสื้อคลุมขนนกที่อยู่ไม่ไกลกัน พลันแตกตื่นจนขวัญหนีดีฝ่อ
จากพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่หุ่นเซียนปลอมสำแดงออกเมื่อครู่ พอเกิดระเบิดฆ่าตัวตาย พวกเขาที่อยู่ในระยะใกล้หมดสิทธิ์รอดอย่างแน่นอน
พวกเขาไม่สามารถหวังให้จิตแบ่งราชาวิญญาณเมตตาได้เลย ไม่แน่ว่ามหาเมธีเผ่าวิญญาณท่านนี้มีเจตนาที่จะกวาดล้างทุกคนในที่นี้แต่แรกแล้ว
อย่างไรเรื่องที่เขาประมือกับบรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนเมื่อครู่ ก็นับได้ว่าเป็นเรื่องลับสุดยอด เป็นไปได้กว่าครึ่งที่ไม่อยากให้ผู้ที่รู้เรื่องราวมีชีวิตรอดออกไป
หานลี่ก็ตกใจมากเช่นกัน ร่างแปลงวานรยักษ์พลันขยับมืออย่างไม่ต้องคิด พอสุดยอดภูเขาสองลูกพร่ามัว ก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าทันที ขณะกะพริบแสง ภูเขาลูกเล็กขยายใหญ่เป็นยอดเขาสูงร้อยกว่าจั้ง แสงสีดำจากเกราะมารบนร่างก็ขยายตาม อักขระยันต์สีดำนับไม่ถ้วนพุ่งออกพรวดๆ กลายเป็นม่านแสงหนึ่งชั้น ปกป้องเขาไว้ด้านใน
จากนั้นค่อยกระตุ้นวิชาลับในใจ แสงสีทองตรงหน้ากะพริบอย่างรวดเร็ว ร่างสามเศียรหกกรสีทองอร่าม
ปรากฏขึ้นอย่างน่าพิลึกพิลั่น แล้วกรทั้งหกก็ฟาดลงไปในที่ว่างด้านหน้าพร้อมกัน หลังจากแสงสีทองหกกลุ่มพุ่งออก กระแสน้ำวนสีทองเส้นผ่านศูนย์กลางยี่สิบสามสิบจั้งก็ปะทุออกตรงหน้ายอดเขา แล้วหมุนวนอย่างบ้าคลั่ง
และในตอนนี้เอง แขนเสื้อของหานลี่ก็ส่งเสียงดังหึ่งๆ แมลงปีกแข็งสีทองหลายหมื่นตัวบินออกมาเป็นฝูง กลายเป็นเมฆแมลงผืนหนึ่ง ขวางอยู่ตรงหน้า
เห็นเพียงขณะฝูงแมลงบิน แมลงตัวที่หนาและหนักเป็นพิเศษก็บินมารวมตัวกันอย่างรวดเร็วเหมือนเช่นเคย กั้นขวางอยู่ตรงหน้าวานรยักษ์ไม่ขยับเขยื้อน
ส่วนอีกสองคน ขณะทั้งโกรธทั้งตกใจ ก็ลอบกัดฟัน ใช้วิธีสุดท้าย ปกป้องตนเองอย่างสุดชีวิต
เห็นเพียงบรรพชนตระกูลหล่งแผดเสียงร้องดัง ร่างแปลงครึ่งร่างลงไปกลิ้งกับพื้น หลังจากส่งเสียงมังกรครวญดังขึ้นสู่เมฆาชั้นเก้า ก็กลายเป็นมังกรทองห้าเล็บยาวสิบจั้งตัวหนึ่ง
เป็นมังกรสีทองอร่ามทั้งตัว เกล็ดแต่ละเกล็ดราวกับทำจากทองคำบริสุทธิ์ก็มิปาน พอแยกเขี้ยวกางกรงเล็บ สะบัดศีรษะอ้าปาก ลูกปัดสีทองขมุกขมัวเม็ดหนึ่งก็ถูกพ่นออกมา
ลูกปัดมีขนาดไม่เกินไข่ไก่ ผิวปกคลุมไปด้วยแสงสว่างคล้ายเมฆหมอก เพียงหมุนรอบหนึ่ง ก็ควบแน่นออกมาเป็นดอกไม้สีทองขนาดใหญ่หนึ่งดอก กั้นขวางอยู่ตรงหน้า
ส่วนร่างของมังกรทองห้าเล็บเอง เกราะเกล็ดแต่ละเกล็ดบนผิวกายตั้งชัน และพุ่งออก
ในกะพริบแสงสีทอง เกล็ดค่อยๆ ใหญ่ขึ้น เหมือนโล่กำบังสีทองขนาดเท่าฝ่ามือนับไม่ถ้วน ลอยอยู่รอบตัว ปกป้องเขาไว้ด้านในอย่างแน่นหนา
จากนั้นมังกรทองก็ร้องยาวอีกครั้ง ออกแรงสั่นร่าง แล้วม้วนตัวเป็นก้อนกลม รูปร่างคล้ายลูกบอลยักษ์สีทองลูกหนึ่ง
ส่วนสาวน้อยเสื้อคลุมขนนกที่อยู่อีกด้าน หลังจากแสงโทนร้อนห้าสีบนร่างอันบอบบางคุกรุ่น ก็กลายเป็นหงส์ห้าสียาวหลายจั้งตัวหนึ่งเช่นกัน
ทว่าหลังจากหงส์กระพือปีกทั้งสองข้าง ปากส่งเสียงร้องยาวใสออกมา ที่ว่างรอบตัวก็ผันผวนใหญ่ผิดปกติในพริบตา แสงสีขาวขมุกขมัวหลายสายพุ่งออกจากรอยแตกของที่ว่าง พลางปล่อยพลังดึงดูดอันน่าทึ่งออก
หลังจากสาวน้อยเสื้อคลุมขนนกแปลงร่างเป็นหงส์ห้าสี ก็สำแดงอิทธิฤทธิ์แห่งที่ว่างจนถึงขีดสุด โดยหนึ่งลมหายใจ ก่อให้เกิดรอยแตกในที่ว่างซ้ำๆ นับร้อยรอย
ขณะเดียวกัน หงอนรูปมงกุฎบนศีรษะหงส์ห้าสีเปล่งแสงวิญญาณเจิดจ้า พริบตาเดียว ม่านแสงห้าสีสิบสามชั้นก็ถูกวางไว้รอบตัว กินพลังภายในทั้งร่างเกือบหมด
ขณะนั้น แสงทรงกลดห้าสีที่ระเบิดตัวเอง ก็ส่งเสียง ‘ปุๆ’ ดังลั่น!
เส้นแสงห้าสีที่อยู่กันอย่างหนาแน่นราวกับลูกธนูนับพันนับหมื่นดอก พุ่งออกจากแสงทรงกลด หลังจากกะพริบไม่กี่ครั้ง ชั้นแสงสีเขียวขมุกขมัวบนท้องฟ้าเหนือหุบเขาก็กลายเป็นรูพรุน และแทบจะทำลายไปถึงขอบฟ้าของเกาะใหญ่ทั้งเกาะ
พริบตาเดียว ทั้งท้องฟ้าเห็นเพียงเส้นแสงกะพริบไม่หยุด เสียงแหวกอากาศดังทะลุไปทั่ว มองไม่เห็น
ทิวทัศน์ใดๆ อีก
พลังของหุ่นเซียนปลอมหลังระเบิด กลับมีมาอย่างต่อเนื่องไม่ขาดสาย แทบจะทำให้รู้สึกขาดอากาศหายใจแบบไม่มีวันจบสิ้น
ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าใด เส้นแสงบนท้องฟ้าค่อยเริ่มลดลง และสลายหายวับในที่สุด
ทิวทัศน์ในหุบเขาปรากฏขึ้นอีกครั้ง แต่กลับเปลี่ยนไปหมด
เมื่อเทียบกับก่อนหน้านี้ เห็นเพียงพื้นดินของทั้งหุบเขา สูญเสียชั้นหินและดินอย่างหนาไปชั้นหนึ่ง
สระน้ำที่แต่เดิมเต็มไปด้วยไอวิญญาณบริสุทธิ์สุดๆ ตอนนี้ว่างเปล่า น้ำในสระล้วนหายไปหมด
เผยให้เห็นก้นสระ ซึ่งปูด้วยหินสีเขียวอ่อนแผ่นเรียบขนาดใหญ่เป็นพิเศษหนึ่งแผ่น ด้านบนสลักเขตอาคมขนาดใหญ่สีดำแวววาว กินพื้นที่ครึ่งสระ กำลังกะพริบแสงสีดำจางๆ
บนท้องฟ้าที่สูงขึ้นไป ที่ที่เกิดระเบิดฆ่าตัวตาย!
หุ่นเซียนปลอมได้สลายหายกลายเป็นเถ้าธุลีอย่างสิ้นเชิงไปนานแล้ว เพียงแต่หลงเหลือที่ว่างซึ่งมีรอยแตกสีขาวขมุกขมัวขนาดเท่าอาคารหนึ่งหลังตรงที่เดิม โดยด้านในกระจายความผันผวนอย่างรุนแรงสุดๆ ออกมา แต่กำลังค่อยๆ สมานเข้าหากัน
ในที่ว่างห่างจากรอยแตกหลายสิบจั้ง เด็กหนุ่มชุดดำลอยอยู่ตรงนั้นพร้อมใบหน้าซีดขาว มือข้างหนึ่งกุมด้ามกระบี่ยักษ์สีดำในแนวขวางอยู่ตรงหน้า บังร่างได้กว่าครึ่ง แต่ดูแลไม่ถึงไหล่ข้างหนึ่ง ร่างเสี้ยวหนึ่งได้หายไปกลางอากาศอย่างไร้ร่องรอย
แต่โลหิตที่ปากแผลกลับไม่หยดลง มีเส้นโลหิตมากมายกำลังบิดตัวถักทอ ส่วนที่เสียหายกำลังซ่อมแซมตัวเองอย่างรวดเร็ว
พลังปราณที่บรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนเปล่งออก กลับอ่อนแรงกว่าก่อนหน้านี้กว่าครึ่ง
เห็นชัดว่าพลังที่หุ่นเซียนปลอมระเบิดออกมาเมื่อครู่ แปดถึงเก้าในสิบส่วนล้วนพุ่งใส่บรรพชนมารผู้บุกเบิกท่านนี้ ถ้าเขาไม่ใช้กริชอาคมทมิฬเล่มนั้นสกัดกั้นพลังไว้กว่าครึ่งล่ะก็ เกรงว่าเป็นไปได้ที่จะเสียชีวิตอยู่ที่นี่
แน่นอน เมื่อสืบหาสาเหตุจนถึงที่สุด นี่ก็คือเหตุที่ทำให้ฤทธิ์เดชของบรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนท่านนี้ถูกกำราบที่นี่ หาไม่แล้ว แม้ไม่สามารถถอยออกทั้งร่าง แต่ก็ไม่ถึงกับทำให้บาดเจ็บสาหัสเช่นนี้อย่างแน่นอน
สายตาของเด็กหนุ่มชุดดำจับจ้องอยู่แต่รอยแตกตรงที่ว่างซึ่งหดตัวลงอย่างรวดเร็ว ใบหน้าพลางแดงก่ำ เผยให้เห็นความโกรธเกรี้ยวในแววตาอย่างไม่ต้องสงสัย
หลังจากบรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนท่านนี้เข้าสู่ระดับมหาเมธี ไม่รู้ว่านานกี่หมื่นปีแล้วที่ไม่เคยรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน ส่วนร่างหลักของผู้ที่มีพลังปราณอันโหดร้ายกลับมิได้อยู่ในแดนมาร แม้คิดแก้แค้นระบายความเกลียดชัง ก็มิใช่เรื่องที่จะทำได้ในระยะเวลาอันสั้น แค่คิดก็รู้แล้วว่า ไฟแค้นในใจลุกโชนเพียงใด
ทันใดนั้น แขนของเด็กหนุ่มชุดดำขยับ วาดกระบี่ยักษ์ในมือไปข้างหน้าอย่างแรง
แสงสีดำกะพริบ!
แสงกระบี่สีดำสนิทยาวร้อยจั้งสายหนึ่งวาบหาย ฟันออกไปหนึ่งครั้ง
หลังจากเกิดเสียงดังกึกก้อง และที่ว่างผันผวนอย่างรุนแรง รอยแตกในที่ว่างก็ถูกสับละเอียดในคราวเดียว และสุดท้ายก็หายไปในแสงสีดำจนหมดเกลี้ยง
ทว่าหลังจากบรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนทำเช่นนี้ ก็ยังไม่สามารถระบายไฟแค้นในใจจนหมดสิ้นอย่างเห็นได้ชัด จึงหันไปอีกทาง ดวงตาอันมืดมนพลันมองไปยังที่ที่พวกหานลี่อยู่ก่อนหน้านี้ แต่แล้วก็อึ้งเล็กน้อย สีหน้าเปลี่ยนเป็นประหลาดใจยิ่ง!
เห็นเพียงที่ว่างตรงนั้น ขณะนี้กลับเหลือเพียงร่างโดดๆ ร่างหนึ่ง กำลังยกแขนกั้นขวางตรงหน้า
ด้านหน้าของร่างนี้ มีภูเขาลูกเล็กๆ สูงราวหนึ่งจั้งสองลูก ลอยอยู่ในที่ว่างใกล้ๆ ซ้ายลูกขวาลูก แต่เดิมทีที่ดูเหมือนไม่สามารถทำลายได้ พื้นผิวกลับแตกออกเป็นเสี่ยงๆ แสงวิญญาณกะพริบติดๆ ดับๆ เห็นชัดว่ามืดลงผิดปกติ
โล่แมลงที่ประกอบจากแมลงกลืนทองตัวโตเต็มวัยหมื่นตัวขึ้นไป ตอนนี้ก็หายไปกว่าครึ่ง เหลือเพียงโล่เสี้ยวหนึ่งที่ประกอบจากแมลงวิญญาณสองสามพันตัว
แม้แมลงกลืนทองตัวโตเต็มวัยไม่มีทางถูกทำลายโดยตรง แต่เมื่อต้องเผชิญกับพลังอันน่าสะพรึงกลัวที่ไม่สามารถต้านทานได้จริงๆ ถูกทำให้สะเทือนจนปลิว จนสลบไป ก็ไม่ใช่เรื่องที่พบเห็นได้ยากอะไร
ส่วนร่างทองสามเศียรหกกรนั่น ก็มิได้อยู่ที่เดิมอีก กว่าครึ่งถูกพลังระเบิดฆ่าตัวตายเมื่อครู่ จู่โจมจนสลายไปตรงๆ
ซึ่งร่างๆ นี้ก็คือหานลี่
แต่เขาในตอนนี้ ไม่เพียงกลับคืนสู่ร่างมนุษย์ ชุดเกราะมารสีดำสนิทดุจน้ำหมึกที่ปกปิดร่างอยู่แต่เดิม กลับเต็มไปด้วยรอยแตกเรียวยาวนับไม่ถ้วน
ทว่าร่างเดิมของหานลี่กลับดูเหมือนไม่เป็นอะไรเลย ท่าทางไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย
ส่วนบรรพชนตระกูลหล่งกับสาวน้อยเสื้อคลุมขนนกที่เดิมทีอยู่ใกล้ๆ หานลี่ กลับหายไปอย่างไร้ร่องรอย พลังระเบิดฆ่าตัวตายเมื่อครู่ ทำให้ไม่เหลืออะไรเลย ไม่เหลือกระทั่งร่องรอยของการดำรงอยู่
ทั้งๆ ที่เมื่อครู่บรรพชนตระกูลหล่งกับสาวน้อยเสื้อคลุมขนนกได้ใช้วิธีร้ายกาจสุดๆ ของตัวเอง บวกกับทำการปกป้องร่างอย่างสุดชีวิตแล้ว ก็ยังมีจุดจบเช่นนี้ น่ากลัวพอๆ กับหุ่นเซียนปลอมระเบิดตัวเองเมื่อครู่
และด้วยประการฉะนี้ พอเด็กหนุ่มชุดดำเห็นหานลี่ไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย แค่คิดก็รู้แล้วว่าในใจเขาตื่นตระหนกเพียงใด
บรรพชนศักดิ์สิทธิ์หยวนเหยี่ยนเปลี่ยนความคิดทันที พยายามกดความแค้นเต็มเปี่ยมในใจลงชั่วคราว ดวงตาที่มืดมนได้แต่จ้องมองหานลี่ไม่วางตา ราวกับอยากมองให้ออกว่า โชคส่วนนี้ท่านได้แต่ใดมา
ทว่าหานลี่ในตอนนี้ พฤติกรรมกลับแปลกประหลาดยิ่ง!
เขาไม่ได้สนใจสุดยอดภูเขาสองลูกที่แตกหักกับโล่แมลงเสี้ยวเล็กๆ แต่อย่างใด ได้แต่จ้องมองแขนที่ยกขึ้นของตัวเอง สีหน้าพลางเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาไม่หยุด
เสียงดัง ‘ปัง’
ชุดเกราะมารสีดำที่เต็มไปด้วยรอยแตกบนร่างของหานลี่วาบแสงน้อยๆ แล้วค่อยๆ แตกออกเป็นเสี่ยงๆ สุดท้ายกลายเป็นไอมารขุมหนึ่งหายไปในที่ว่างจนเกลี้ยง
หานลี่ขยับท่าทางเล็กน้อย กวาดตามองร่างตนเอง แล้วมองไปยังที่ที่บรรพชนตระกูลหล่งกับสาวน้อยเสื้อคลุมขนนกอยู่ก่อนหน้านี้ ค่อยปล่อยแขนลง ถอนหายใจยาวๆ ออกมา!
