A Stay-at-home Dad’s Restaurant In An Alternate World – ตอนที่ 101

Chapter 101 : เธอคือสาวน้อยไม้ขีดไฟรึเปล่า ?

หลังจากนั้นไม่นานเนื้อย่างสองจานก็ถูกยกมาที่โต๊ะของพวกเขาและพวกเขาก็ได้รับน้ำชาฟรี

“พ่อคะ เรากินกันเลยได้มั้ย ?” เอมี่ถามในขณะที่เธอมองเนื้อแกะตรงหน้าเธอด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ได้สิ ลุยเลย แต่ต้องระวังนะ มันยังร้อนอยู่” จากนั้นเขาก็ก้มลงไปกินเนื้อวัวในจานของเขา

เนื้อนี้เป็นเหมือนกับเคบับเนื้อที่ไม่ได้เสียบและยังคล้ายกับสเต็กที่ถูกหั่นแล้วเอาไปย่าง กลิ่นสาบของเนื้อวัวนั้นไม่รุนแรงเท่ากับเนื้อแกะแต่ซอสนั้นทำมาได้ไม่ดีเลย เครื่องปรุงถูกใส่เร็วเกินไปและถูกไฟเผาทำให้เกิดกลิ่นฉุน

แม็กซ์คุ้นเคยกับอาหารดีๆจนความประทับใจแรกของเขาที่มีต่อเนื้อวัวนั้นแย่มาก เคบับข้างถนนยังดีกว่านี้อีก

เอมี่พยักหน้า “โอเคค่ะ” เธอหั่นเนื้อแกะด้วยความพยายามแล้วเป่ามันสองสามครั้งก่อนที่จะเอามันเข้าปากและเคี้ยวมันอย่างมีความสุข เธอดูจะชอบกินมันมากๆ

“อร่อยมั้ย ?” แม็กซ์ถามด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้รู้สึกอยากอาหารเลย แต่เมื่อเห็นว่าเอมี่เพลิดเพลินไปกับมันเขาก็รู้สึกสนใจขึ้นมาเล็กน้อย

เอมี่ผงกศีรษะและกินลงไป “อร่อยอยู่ค่ะ แต่ไม่ได้อร่อยเท่าข้าวผัดสายรุ้งและโร่วเจียหมัวของพ่อ พ่อจะทำเนื้อย่างให้หนูฉันได้เมื่อไหร่เหรอ ?” เธอถามอย่างคาดหวัง

แม็กซ์พยักหน้ายิ้ม “หลังจากนี้นะเอมี่” เขาตั้งตารอที่จะกินเคบับกับเอมี่ในร้านอาหารของเขาเอง แต่เขาไม่รู้ว่าเมื่อไรระบบจะปล่อยสูตรนี้ออกมา มือของเขาถูกระบบมัดเอาไว้

บางทีฉันน่าจะให้เอมี่กินอาหารของเธอเมื่อลูกค้ามาถึง เธอทำให้ทุกอย่างดูน่าหลงใหลได้เมื่อเธอกิน แพนเค้กดูเหมือนของศักดิ์สิทธิ์เมื่ออยู่ในมือของเธอ เธอจะดึงดูดลูกค้ามากกว่าคนที่ออกไปบอกต่อซะอีก แม็กซ์คิดในขณะที่เขามองดูเอมี่ที่กำลังกินอย่างมีความสุข บางทีฉันอาจจะลองได้เมื่อเปิดตัวจานใหม่ ไม่มีใครสามารถดึงดูดลูกค้าได้ดีไปกว่าเอมี่อีกแล้ว

แม็กซ์รู้สึกหิวเล็กน้อยหลังจากที่ยุ่งมาตลอดทั้งเช้า หน้าตาของเนื้อนี่ไม่ได้ดีนักแต่เมื่อมองไปที่สีหน้าของเอมี่มันก็ทำให้เขาทึ่ง เขาหั่นเนื้อเข้าปากแล้วเคี้ยวอยู่หลายครั้งและขมวดคิ้ว

ต้องมีการย่างเนื้อเอาไว้ล่วงหน้าเพื่อที่จะสามารถเสิร์ฟได้ในทันที แต่มันถูกทำให้สุกเกินไปมันเหนียวมาก

ซอสนี่น่าเหลือเชื่อ ในทางที่ไม่ดีนะ ฉันไม่รู้ว่ามีการใส่เครื่องปรุงอะไรลงไปบ้าง – พริกไทยเสฉวน, น้ำตาล, เกลือ, น้ำขิง… และอัตราส่วนนั้นผิดปกติ รสชาติของเครื่องปรุงเข้มข้นจนกลบรสชาติของเนื้อสัตว์ไปจนหมดและมันทำให้ปากและลิ้นของฉันชาไปเล็กน้อย

ลูกค้าที่ชื่นชอบรสชาติที่เข้มข้นของเครื่องปรุงอาจจะชอบมัน พวกเขาชอบอะไรก็ตามที่มีเครื่องปรุงเยอะๆ

แค่คำเดียวแม็กซ์ก็ยอมแพ้แล้วแต่เอมี่เพิ่งได้กินเนื้อย่างเป็นครั้งแรกและเธอก็เพลิดเพลินไปกับมันมาก เขาไม่ต้องการทำลายความอยากอาหารของเธอ ดังนั้นเขาจึงวางส้อมลงเบาๆแล้วเทชาลงในถ้วยแล้วยกขึ้นมาจิบ

ตาของแม็กซ์เบิกกว้างในทันที มันมีรสเปรี้ยวเล็กน้อยและหวาน คล้ายกับน้ำมะนาว มันใสและมีสีเหลืองเหมือนกับน้ำผึ้ง ชาช่วยบรรเทาอาการชาในปากของเขาอย่างรวดเร็วเขาจึงดื่มมันเข้าไปอีก

“ขอโทษนะ น้ำนี่คือน้ำอะไรเหรอ ?” แม็กซ์ถามพนักงานเสิร์ฟที่เดินผ่านมา

“เป็นน้ำส้มเขียวหวานค่ะ” เธอตอบพร้อมกับยิ้ม

แม็กซ์พยักหน้า “โอ้ ขอบคุณ” เขาไม่รู้ว่าส้มเขียวหวานคืออะไรแต่เขาชอบน้ำนี้มาก ฉันควรไปซื้อมันจากร้านผลไม้สักหน่อย บางทีฉันอาจจะเอามันมาเสิร์ฟได้ บางครั้งลูกค้าของเขาก็จะรู้สึกหิวน้ำหลังจากที่ทานข้าวผัดและโร่วเจียหมัวเสร็จและพวกเขาก็จะร้องขอน้ำต้มสักแก้ว

“ฉันขอเตือนคุณว่าคุณไม่ได้รับอนุญาตให้ขายอาหารหรือเครื่องดื่มที่ไม่ได้อยู่ในเมนู !” ระบบพูดอย่างจริงจัง

แม็กซ์ยิ้ม “ใครพูดอะไรเกี่ยวกับการขายเครื่องดื่ม ? ฉันจะไม่เก็บเงินพวกเขาแม้แต่เหรียญเดียว”

“…” จุดแถวหนึ่งปรากฏขึ้นมาในหัวของแม็กซ์ หลังจากผ่านไปครู่หนึ่งระบบก็ตะโกนว่า “การกระทำของคุณจะได้รับการพิจารณาอย่างจริงจังจากฉัน ! คุณกำลังลดมาตรฐานของร้านอาหาร ! คุณกำลังนำความเดือดร้อนมาสู่ตัวเอง ! คุณเป็น – ”

“ระบบ นายขายส้มเขียวหวานมั้ย ?” แม็กซ์ขัดจังหวะ

“ไม่” ระบบตอบด้วยน้ำเสียงแปลกๆและสับสนกับการเปลี่ยนเรื่องอย่างกะทันหัน

แม็กซ์เบะปาก “เยี่ยม นายไม่ขายมันและนายก็ห้ามไม่ให้ฉันซื้อมันจากคนอื่น” จากนั้นหลังจากที่เขาหยุดไปครู่หนึ่งเขาก็พูดเสริมว่า “ผ่อนคลายเถอะ ฉันไม่มีสูตรหรือแพ็คประสบการณ์ดังนั้นฉันจะลองทำน้ำส้มเขียวหวานสำหรับตัวเองดูก่อน”

เขาจำได้ว่าเขาเคยลองทำน้ำมะนาวด้วยความตั้งใจของตัวเองครั้งหนึ่ง เขาเติมน้ำผึ้งและน้ำตาลลงไปแต่รสชาติของมันแย่มาก ตอนนี้เขาไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับการคิดค้นสูตรน้ำส้มเขียวด้วยตัวเอง

เขาเทน้ำหนึ่งถ้วยให้เอมี่จากนั้นก็ฝืนกลืนเนื้อลงไปอีกสองชิ้นแล้วก็ต้องยอมแพ้ ฉันจะกินข้าวผัดสักจานหลังจากที่เรากลับไปถึงบ้าน เนื้อนี่กินไม่ได้เลยเมื่อเทียบกับข้าวผัดหยางโจว

“พ่อ พ่ออิ่มแล้วเหรอ ?” เอมี่ถามในขณะที่มองดูจานของแม็กซ์ที่เต็มไปด้วยเนื้อ

แม็กซ์พยักหน้า “ใช่แล้วล่ะ”

“ถ้างั้นหนูจะกินส่วนของพ่อให้เอง” เธอพูดในขณะที่จ้องมาที่จานของแม็กซ์

“ได้เลย ขอบคุณนะ” แม็กซ์สลับที่จานทั้งสองแล้วมองเอมี่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรัก เธอไม่เคยกินเนื้อย่างมาก่อน ดูเหมือนว่าเธอจะชอบมันจริงๆ ร้านนี้ควรจะเป็นตัวแทนค่าเฉลี่ยของเนื้อย่างในโลกนี้ได้ พวกเขารู้วิธีการย่างและพวกเขารู้วิธีการใช้เครื่องปรุงและซอส แต่พวกเขาควรจะระวังเรื่องส่วนผสมต่างๆให้มากขึ้นและพวกเขาควรจะใส่ใจในการทำอาหาร

แม็กซ์จ่ายเงินและเดินออกมาพร้อมกับลูกสาวของเขา

“พ่อคะ เนื้อย่างอร่อยมาก ตอนนี้หนูรู้จักรสชาติของมันแล้ว” เอมี่พูดอย่างคึกคัก

“พ่อจะทำเนื้อย่างที่อร่อยมากกว่านี้ร้อยเท่าให้หนูกิน” แม็กซ์ยิ้มและลูบศีรษะของเอมี่ เนื้อย่างแบบนี้มันเป็นแค่ของเด็กเล่นเท่านั้นแหละ

เนื้อย่างที่สมบูรณ์แบบควรย่างจากด้านนอกโดยที่เนื้อข้างในยังนุ่มอยู่ ซอสที่อร่อยและเนื้อนุ่มๆจะผสมผสานกันอย่างลงตัว มันจะอร่อยและไม่เหนียวมาก

มีลูกค้าหลายคนมาที่ร้านอาหารมามี่เพื่อทานอาหารกลางวัน พวกเขาเคาะแล้วเคาะอีกแต่ก็ไม่มีใครตอบ ดังนั้นพวกเขาจึงจากไปด้วยความผิดหวัง ตอนนี้พวกเขารู้แล้วว่าแม็กซ์เป็นคนที่พูดจริงทำจริง พวกเขาตัดสินใจว่าจะไม่มาที่นี่ในวันหยุดของเขาอีก

ลูกเป็ดขี้เหร่ตื่นขึ้นมาแล้ว แม็กซ์เล่นกับเจ้าตัวน้อยทั้งสองที่ลานเอเดนเป็นเวลาสองชั่วโมง หลังจากที่พวกเขาเหนื่อยเขาก็ซื้อส้มเขียวหวานมาแล้วเดินกลับบ้าน

“พ่อคะ ดูสิ ! มีคนนอนอยู่ที่หน้าประตูบ้านเรา เธอคือสาวน้อยไม้ขีดไฟรึเปล่า ?” เอมี่พูดด้วยความแปลกใจและชี้ไปที่ร่างที่นอนอยู่ที่หน้าประตูจากระยะไกล