Chapter 116 : การเปิดตัวของพุดดิ้งเต้าหู้
ถั่วแช่น้ำเอาไว้ดีพอสมควรแล้ว แม็กซ์เอาถั่วใส่ลงไปในเครื่องปั่นและเตรียมส่วนวัตถุดิบสำหรับโร่วเจียหมัว เขามองไปที่ยาเบะมิยะ โชคดีที่ฉันแช่ถั่วเอาไว้มากพอ ฉันจะให้เธอลองชิมพุดดิ้งเต้าหู้เพื่อดูว่าคนในโลกนี้จะชอบมันมั้ย
ในขณะที่เขาต้มนมถั่วเหลืองภายในหม้อ กลิ่นหอมจางๆก็ลอยออกมาจากห้องครัว
ตาของยาเบะมิยะเป็นประกายขึ้นมาในทันที เป็นกลิ่นที่หอมมาก ! กลิ่นหอมของนมถั่วเหลืองทำให้เธอนึกถึงแม่ของเธอ เมื่อเธอยังเด็กแม่ของเธอหมักถั่วเหลืองด้วยน้ำมันและเกลือ หลังจากที่แช่พวกมันค้างคืนเอาไว้ถั่วเหลืองนั้นจะหวานและอร่อย มันจะมีกลิ่นหอมเหมือนกับตอนนี้ที่เธอกำลังได้กลิ่น แต่เธอไม่ได้กินอาหารจานนั้นมานานหลายปีแล้ว เมนูใหม่คือต้มถั่วเหลือง ? เธอสงสัย
หลังจากที่ทำพุดดิ้งเต้าหู้เสร็จ แม็กซ์ก็เติมน้ำเชื่อม น้ำซอสและเครื่องเคียงต่างๆลงไป เขาเดินออกมาจากห้องครัวแล้ววางพุดดิ้งเต้าหู้สองถ้วยลงตรงหน้ายาเบะมิยะ “พุดดิ้งเต้าหู้พวกนี้คือเมนูใหม่ของเรา ลองชิมดูว่าเธอชอบพวกมันมั้ย” แม็กซ์พูดและยิ้ม
“พุดดิ้งเต้าหู้ ?” ใบหน้าของยาเบะมิยะสว่างขึ้น เธอกำลังมองดูถ้วยสีขาวทั้งสองถ้วย พุดดิ้งเต้าหู้ดูนุ่มมากและขาวเหมือนกับหยก มันสั่นเล็กน้อยเมื่อแม็กซ์วางพวกมันลงบนโต๊ะ พวกมันดูยืดหยุ่นและน่ารัก
ถ้วยด้านซ้ายมีน้ำเชื่อมสีแดงราดอยู่ด้านบน ส่วนถ้วยด้านขวาถูกโรยเอาไว้ด้วยเครื่องเคียงจำนวนมาก กลิ่นที่หอมหวานของพุดดิ้งเต้าหู้และน้ำเชื่อมทำให้จมูกของเธอกระตุกและทำให้เธอกลืนน้ำลาย เธอไม่สามารถละสายตาไปถ้วยทางซ้ายได้เลย
“ทางซ้ายคือพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวาน ส่วนทางขวาคือแบบคาว เธอลองชิมอันไหนก็ได้ที่เธอต้องการ” แม็กซ์พูด เขาสามารถบอกได้จากสีหน้าของเธอว่าเธอชอบแบบหวาน
ยาเบะมิยะละสายตาจากใบหน้าแม็กซ์ไปยังถ้วยสองใบตรงหน้าเธอด้วยความเจ็บปวด “แต่…มันยังไม่ถึงเวลาอาหารกลางวัน”
แม็กซ์ยิ้มและมองเห็นความกังวลของเธอ “มันเป็นหน้าที่ของเธอที่จะต้องลองชิมอาหารจานใหม่ เลือกได้แล้ว”
สายตาของยาเบะมิยะเป็นประกายขึ้นมาในทันที เธอไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าการชิมอาหารจานใหม่จะเป็นหน้าที่ของเธอด้วย พวกมันทั้งคู่ดูน่ากินมาก แต่เห็นได้ชัดว่าเธอชอบถ้วยทางซ้าย “ฉันลองกินแบบหวานได้มั้ยคะ ?” เธอถามแล้วเงยหน้าขึ้นมามองแม็กซ์
แม็กซ์พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ได้แน่นอน” เขารู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เธอสนใจแบบหวานมากกว่าแบบคาวที่เขาชอบ
แต่เขาก็ไม่ได้ตื่นเต้นอะไร ตอนนี้เขาเป็นเจ้าของร้าน เขาตัดสินใจที่จะทิ้งอดีตเอาไว้ข้างหลังและเปิดใจกว้างเพื่อยอมรับรสนิยมของคนอื่น
ทุกวันนี้โมไบกินแค่ข้าวผัดหยางโจวเท่านั้น ในขณะเดียวกันซาเจราสก็ชอบโร่วเจียหมัวมาก เขาค่อยๆเข้าใจมันด้วยตัวเองว่าในตอนนี้เขาเป็นเจ้าของร้านอาหาร
ตั้งแต่ที่เขาจะขายพุดดิ้งเต้าหู้ทั้งแบบหวานและแบบคาว มันก็พอจะเดาได้ว่าลูกค้าจำนวนมากจะเลือกแบบหวาน ที่นี่ไม่ได้มีแบบแผนเหมือนกับชีวิตก่อนของเขา ดังนั้นเขาจึงตัดสินไม่ได้ว่าคนที่นี่จะชอบแบบไหนมากกว่ากัน
ยาเบะมิยะถือถ้วยแบบหวานไว้ในมือทั้งสองข้างอย่างระมัดระวังและวางมันลงตรงหน้าเธอ เธอหยิบช้อนสีขาวขึ้นมาแล้วค่อยๆตักจากขอบอย่างช้าๆ
มันเป็นเหมือนกับไขตุ๋นที่เด้งดึ๋งมากกว่าเท่านั้นเอง ช้อนทิ้งรอยสีขาวเอาไว้บนพุดดิ้งเต้าหู้จากนั้นน้ำเชื่อมสีแดงก็ไหลลงไป พุดดิ้งเต้าหู้ที่ถูกราดเอาไว้ด้วยน้ำเชื่อมสั่นเล็กน้อยบนช้อนของเธอ มันละเอียดอ่อนเหมือนกับงานศิลปะ
ยาเบะมิยะนิ่งไปชั่วครู่ “มันสวยมาก !” กลิ่นหอมของมันทำให้เธอเอาช้อนเข้าไปในปากทันที พุดดิ้งเต้าหู้รสหวานเกือบจะละลายไปบนลิ้นของเธอ รสชาติที่เข้มข้นของน้ำเชื่อมทำงานได้อย่างสมบูรณ์แบบ ในที่สุดดวงตาของเธอก็ปิดลงโดยอัตโนมัติ
รสหวานทำให้เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเธอตกอยู่ในทะเลแห่งขนมหวานและถูกล้อมรอบไปด้วยขนมหวาน เธอชอบขนมหวานมากแต่พวกมันฟุ่มเฟือยเกินไป บ่อยครั้งมากที่เธออดอยากดังนั้นเธอจึงไม่กล้าฝันถึงของหวานแบบนี้
น้ำตาไหลออกมาจากตาของเธอลงบนโต๊ะ มันคือน้ำตาแห่งความสุข
ตัวพุดดิ้งเต้าหู้เองก็มีรสหวานแต่มันไม่ได้หวานมากเกินไป หลังจากที่เธอกลืนมันลงไปรสชาติของมันก็ยังตกค้างอยู่ภายในปากของเธอ เธอเปิดตาของเธอขึ้นและมองไปที่ถ้วยตรงหน้าเธอ เธอตักมันเข้าปากอีกหนึ่งช้อนและอีกหนึ่ง…เธอกินมันด้วยความสุข
“ติ๊ง !”
ช้อนกระทบเข้ากับถ้วย เธอลืมตาขึ้นมาและรู้สึกแปลกใจเมื่อพบว่าเธอกินมันจนหมดแล้ว สิ่งเดียวที่เหลืออยู่คือน้ำเชื่อมเล็กน้อยที่ก้นถ้วย เธอหยิบถ้วยขึ้นมาและเลียมัน น้ำเชื่อมรสหวานนี่ทำให้เธอรู้สึกหลงใหลจริงๆ
“เธอชอบมันมั้ย ?” แม็กซ์ถาม เขาพอจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
เธอพยักหน้าอย่างจริงจัง “ชอบค่ะ ! มันดีมาก หวาน นุ่มและอร่อยมาก !” ยาบะมิยะวางถ้วยลงและหน้าแดง เมื่อวันก่อนเธอก็เลียจานส่วนวันนี้พุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานทำให้เธอเลียถ้วย
เธอหยุดไปครู่หนึ่งแล้วลูบใบหน้าของเธอ “และใบหน้าของฉันก็รู้สึกเย็น ฉันคิดว่าผิวของฉันดูชุ่มชื้นขึ้น”
แม็กซ์ถูกทำให้ตกใจ มันทำให้ผิวนุ่มขึ้น ? เขาคิดว่าพุดดิ้งเต้าหู้น่าจะมีลักษณะพิเศษบางอย่าง ผู้หญิงมักจะอยากมีผิวที่อ่อนนุ่มดังนั้นพวกเธอจึงไม่สามารถต้านทานอาหารจานนี้ได้ถ้าหากผลของมันเป็นที่ยอมรับ
“เธออยากลองชิมแบบคาวนี่มั้ย ?” แม็กซ์ถามอย่างลังเล บางทีเธออาจจะพบว่าเธอชอบแบบคาวก็ได้
ยาเบะมิยะส่ายหัว “ไม่ค่ะ ขอบคุณนะคะหัวหน้า ฉันคิดว่าพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานดีที่สุด” เธอคิดว่าแบบคาวนั้นไม่เหมาะกับความสุขอันแสนหวาน
