Chapter 118 : ฉันอยากลองชิมแบบหวานด้วยเหมือนกัน
แม็กซ์วางโร่วเจียหมัวในมือลงแล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู ด้านนอกชายร่างสูงผอมยืนอยู่ในชุดคลุมยาวสีดำ หมวกสีดำเกือบจะตกลงมาปิดตาของเขา เขายืนอยู่ข้างๆและพูดด้วยเสียงเบาว่า “ฉันเข้าไปข้างในได้มั้ย ?”
แม็กซ์จำใบหน้าของเขาได้ เขาพยักหน้าแล้วให้เขาเข้าไปแล้วปิดประตู ชายคนนี้เป็นเจ้าของสำนักงานนักสืบเอกชนที่แม็กซ์เคยไปมาเมื่อวันก่อน แม็กซ์ได้จ้างเขาให้สืบข้อมูลของครัสซูและอูเรี่ยน ชื่อของเขาคือเชอร์ล็อคนั่นคือเหตุผลที่แม็กซ์เลือกเขา แม็กซ์ไม่เคยคิดเลยว่าจะได้พบเขาเร็วขนาดนี้
“ข้อมูลพวกนี้เป็นข้อมูลที่คุณต้องการ ฉันไม่รู้ว่าคุณวางแผนจะทำอะไร แต่ฉันแนะนำให้คุณอย่าไปยุ่งกับพวกเขา” เชอร์ล็อคพูดพร้อมกับดึงถุงกระดาษออกมาจากชุดของเขาแล้วส่งให้กับแม็กซ์ เขามองไปที่ยาเบะมิยะและเอมี่อย่างผ่านๆแล้วลดเสียงของเขาลง “ข้อมูลของครัสซูนั้นหาได้ยากมาก มันมีรายละเอียดจำนวนมากและคุ้มค่าทุกเหรียญอย่างแน่นอน แต่ฉันได้ข้อมูลมาแค่เล็กน้อยเท่านั้นสำหรับนักเวทย์อีกคน เมื่อคืนฉันแอบเข้าไปในร้านของเขาและเขาก็เผาผมของฉัน เขาทรงพลังมาก”
แม็กซ์มองดูผมที่ถูกไฟไหม้ภายใต้หมวกของเขา ครั้งสุดท้ายที่เจอกันเขามีผมหยิกยาวพร้อมกับหนวดและรอยยิ้ม แต่ตอนนี้เขาระมัดระวังตัวและหน้าซีดมาก เขาต้องมีค่ำคืนที่ยากลำบากแน่ๆ
แม็กซ์พยักหน้า “ขอบคุณครับ” กระเป๋าของเขาค่อนข้างหนักดังนั้นตอนนี้เขาก็น่าจะตัดสินใจได้แล้วว่าใครเหมาะสมกว่าที่จะเป็นอาจารย์ของเอมี่ เชอร์ล็อคทำงานได้ค่อนข้างดี
นักสืบพยักหน้า “ฉันจะไปแล้วล่ะ” เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ต้องการที่จะอยู่ที่นี่ จากนั้นเขาก็มองไปที่เอมี่ที่กำลังกินโร่วเจียหมัวอยู่และหยุดไปครู่หนึ่ง
เป็นเด็กผู้หญิงที่น่ารักเมื่อวันก่อนนี่เอง เค้กแปลกๆในมือของเธอคืออะไรกัน ? แล้วสีขาวๆในถ้วยนั้นคืออะไร ? เขารู้สึกสงสัย กลิ่นหอมของเนื้อและพุดดิ้งเต้าหู้ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลาย เขายังไม่ได้กินอะไรมาเลยเพราะว่าเขาต้องมาส่งกระเป๋าให้กับแม็กซ์ก่อนร้านน้ำยาเวทย์จะเปิด ท้องของเขาร้องเสียงดังเพราะกลิ่นที่น่าดึงดูด
“คุณขายอาหารเช้ามั้ยแม็กซ์ ?” เชอร์ล็อคถาม
แม็กซ์ส่ายหัว “ยังไม่ขายครับ อีก 30 นาที ขอโทษด้วย” เขายิ้มแปลกๆและยื่นเงิน 10 เหรียญทองให้กับนักสืบ 10 เหรียญทองไม่พอที่จะซื้อข้าวผัดหยางโจวสองจาน ฉันรู้สึกเสียใจเกี่ยวกับเส้นผมของเขา
เชอร์ล็อคพยักหน้า “เข้าใจแล้ว ฉันคิดว่าฉันคงต้องกลับมาใหม่ครั้งหน้า ไปก่อนนะ” เขามองโร่วเจียหมัวในมือของเอมี่อีกครั้งและจากไป
แม็กซ์ล็อคประตูและนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆประตู เขาหยิบข้อมูลออกมาจากกระเป๋าและเริ่มอ่านอย่างรวดเร็ว เขาขมวดคิ้ว แต่ขมวดได้ไม่นานมันก็หายไปแล้วแทนที่ด้วยท่าทีลังเล
ข้อมูลของครัสซูนั้นละเอียดมากรวมถึงชีวิตของเขาตั้งแต่ตอนที่เขายังเด็กจนถึงวันที่เขามาถึงเมืองเคออส เขอร์ล็อคถึงกับรู้ว่าชายชราพักอยู่ที่ไหนในตอนนี้
เขาได้พบข้อมูลมากมายเกี่ยวกับนักเวทย์ เขาเป็นมืออาชีพมากจริงๆ
แม็กซ์รู้สึกโล่งใจและมั่นใจมากขึ้นว่าครัสซูไม่ได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อน เขาไม่อันตรายตราบใดที่เขาไม่ได้เป็นหนึ่งในนั้น
เขาค้นพบว่าครัสซูรู้จักกับเจ้าหญิงเอลฟ์ เขาต้องการรับเธอเป็นลูกศิษย์ของเขา แต่มันก็ไม่ได้ผล ดังนั้นบางทีเขาอาจจะชอบเธอ
ข้อมูลของอูเรี่ยนนั้นน้อยกว่ามาก ข้อมูลดังกล่าวบอกว่าเขาเป็นนักเวทย์ที่ลึกลับมากและมาเปิดร้านน้ำยาเวทย์อยู่ที่ลานเอเดนนี้เป็นเวลาเกือบ 10 ปีแล้ว ธุรกิจของเขาไม่ได้แย่หรือดี เขาขายน้ำยาเวทมนต์ระดับต่ำหลายประเภทและให้พวกเขาซื้อได้ตามจำนวนที่ต้องการ นักผจญภัยหลายคนเป็นลูกค้าของเขา เขามักจะทำตัวไม่โดดเด่นอยู่เสมอ
เชอร์ล็อคบอกว่าอาจจะมีความขุ่นเคืองกันระหว่างอูเรี่ยนและครัสซู แต่เขาไม่ได้ลงรายละเอียดมากนัก แม็กซ์เองก็ไม่ได้รู้อะไรมากหรือว่ากลัวพวกเขาเลย
ดูเหมือนว่าครัสซูจะเป็นตัวเลือกที่ดีกว่าคนที่ปิดบังตัวตนอย่างอูเรี่ยน แม็กซ์คิดและขมวดคิ้ว ครัสซูต้องการหาลูกศิษย์ ตอนนี้เขาอายุ 121 ปีแล้ว จำนวนวันในชีวิตของเขาเริ่มนับถอยหลังแล้ว ดังนั้นการหาลูกศิษย์จะต้องมีความสำคัญเป็นอันดับแรกสำหรับเขา
เขารู้ดีว่าเอมี่เป็นลูกครึ่งแต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะไม่สนใจ เห็นได้ชัดว่าเขายืนกรานมาก ฉันคิดว่าเขาพร้อมที่จะจัดการกับปัญหาต่างๆที่เอมี่อาจจะทำกับเขาแล้ว
ถ้าเขาชอบเอมี่จริงๆและจะไม่พาเธอไปที่หอคอยนักเวทย์…
เสียงที่ร่าเริงของเอมี่ขัดจังหวะความคิดของเขา “พ่อคะ พุดดิ้งเต้าหู้นี่อร่อยมาก !” แม็กซ์เก็บข้อมูลเข้าในกระเป๋าอีกครั้ง เขาเดินไปหาเอมี่ ตอนนี้เธอกินโร่วเจียหมัวพุดดิ้งเต้าหู้เสร็จแล้ว เธอเงยหน้าขึ้นมามองเขาด้วยรอยยิ้ม
“หนูชอบแบบคาวมากกว่าใช่มั้ย ?” แม็กซ์ถามด้วยรอยยิ้มพร้อมกับเช็ดมุมปากเธอให้สะอาด
เอมี่ส่ายหัว “หนูอยากลองแบบหวานด้วยเหมือนกัน หนูคิดว่ามันน่าจะดีพอๆกับแบบคาว” เธอพูดพร้อมกับมองไปที่พุดดิ้งเต้าหู้ที่ถูกราดเอาไว้ด้วยน้ำเชื่อมสีแดงทองดวงตาของเธอที่เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น ฉันเกือบจะอิ่มแล้ว พุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานนี้จะเป็นของหวานของฉัน ฉันต้องอยู่ในสวรรค์แน่ๆ
แม็กซ์พยักหน้า “ได้เลย ลองดูสิ” สาวน้อยของเขาเป็นนักชิมที่น่าสิ้นหวัง แต่มันก็ไม่มีอะไรที่เขาสามารถทำได้เพราะว่าเธอน่ารักมากถึงแม้ว่าเธอจะขออาหารก็ตาม ! แม็กซ์ผลักถ้วยไปข้างหน้าเธออย่างช้าๆ
ใบหน้าของยาเบะมิยะสว่างขึ้นมาในทันที เธอคิดว่าเอมี่อาจจะไม่ลองแบบหวานเพราะเธอชอบแบบคาว แต่เห็นได้ชัดว่าเธอคิดผิด บางทีเธออาจจะชอบอันที่ดีกว่า
เอมี่ตักพุดดิ้งเต้าหู้แบบหวานเข้าไปในปากของเธอ ดวงตาสีฟ้าคู่โตของเธอปิดลง พุดดิ้งเต้าหู้ที่ถูกปกคลุมไปด้วยน้ำเชื่อมละลายไปในทันที ความหวานกระจายอยู่ภายในปากของเธอ
ทั้งแม็กซ์และยาเบะมิยะต่างมองไปที่เอมี่ การตัดสินใจของเอมี่นั้นสำคัญมาก
