Chapter 119 : ฉันจะทุบหัวคุณ !
ร้านอาหารเงียบมากจนสามารถได้ยินเสียงกลืนของเอมี่อย่างชัดเจน
เอมี่ลืมตาขึ้นมา “แบบหวานก็อร่อยมากเหมือนกัน” เธอพูดอย่างมีความสุข จากนั้นเธอก็ตักกินอย่างรวดเร็ว
แม็กซ์รู้สึกแปลกใจ เธอไม่ได้พูดว่าเธอชอบแบบไหนมากกว่า…และเธอกำลังกินมันอย่างมีความสุข
คิดๆดูแล้วเอมี่ก็เป็นแบบนี้เมื่อเธอกินข้าวผัดหยางโจวและโร่วเจียหมัวเป็นครั้งแรก สีหน้าหลงไหลและรอยยิ้มที่ดูไร้เดียงสาบนใบหน้าของเธอทำให้เธอดูน่ารักมากยิ่งขึ้น
หลังจากนั้นครู่หนึ่งเอมี่ก็เลียถ้วยแล้ววางมันลงอย่างไม่เต็มใจ
แม็กซ์ยิ้มแล้วถามว่า “หนูชอบแบบไหนมากกว่ากัน ? แบบคาวหรือแบบหวาน ?”
“หนูชอบ…” เมื่อเอมี่เริ่มพูดแม็กซ์และยาเบะมิยะก็มองดูเธออย่างประหม่า เธอคิดอยู๋ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า “หนูชอบพวกมันทั้งคู่เลย แบบคาวไปได้ดีกับโร่วเจียหมัวและทำให้รสชาติดีขึ้น และมันจะดียิ่งขึ้นถ้าได้กินของหวานปิดท้าย หนูรู้สึกพอใจและมีความสุขมาก ! พวกมันทั้งคู่อร่อยสุดๆไปเลย !”
แม็กซ์และยาเบะมิยะสบตากันอย่างไม่มีความสุข พวกเขาคิดว่าเอมี่จะเข้าข้างตัวเอง แต่เอมี่ไม่ได้เลือกข้าง เธอชอบทั้งสองแบบ ถ้าพุดดิ้งเต้าหู้แบบคาวต้องต่อสู้กับพุดดิ้งเต้าหู้หวานพวกมันอาจปฏิบัติกับเอมี่ในฐานะเพื่อน แม็กซ์คิด
มีเสียงเคาะประตูเบาๆดังขึ้น “แม็กซ์ นี่ฉันเองครัสซู ฉันอยากคุยบางอย่างกับนาย นายเปิดประตูหน่อยได้มั้ย ?”
“มันเป็นคุณปู่เคราครึ่ง !” เอมี่พูดอย่างสนุกสนานแล้วมองไปที่ประตู “พ่อคะ เราให้พุดดิ้งเต้าหู้หนึ่งถ้วยกับเขาได้มั้ย ? หนูแน่ใจว่าเขาน่าจะชอบแบบหวาน เขาแก่แล้ว หนูคิดว่าเขาคงจะไม่มีฟันเอาไว้เคี้ยวและพุดดิ้งเต้าหู้ก็นุ่มมาก”
แม็กซ์ส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม “เรายังไม่ได้เริ่มขายมันอย่างเป็นทางการ พ่อจะไปดูที่ประตูหน่อย” ความรู้สึกเกลียดชังต่อครัสซูของเขาเริ่มอ่อนลงแล้วในตอนนี้เพราะเขาได้อ่านข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับชายชรา เขารู้จักกับเจ้าหญิงเอลฟ์ บางทีฉันอาจจะหาข้อมูลเพิ่มเติมจากเขาได้ เขาเป็นแหล่งข้อมูลที่น่าเชื่อถือยิ่งกว่านักสืบ
ในขณะที่แม็กซ์กำลังจะเปิดประตูครัสซูก็พูดโพล่งขึ้นมาว่า “อูเรี่ยน ! ทำไมนายถึงมาที่นี่ ?!” เสียงของเขาเข้มขึ้นด้วยความแปลกใจและความโกรธ
เห็นได้ชัดว่านักสืบคนนั้นหาข้อมูลมาได้ถูกต้องว่าพวกเขาอาจจะมีความไม่ลงรอยกันระหว่างอูเรี่ยนและครัสซู พวกเขารู้จักกันและบางทีพวกเขาก็คงจะเกลียดอีกฝ่ายด้วยเหมือนกัน แม็กซ์คิด
“ครัสซู ฉันอาศัยอยู่ที่นี่มาสิบปีแล้ว ทำไมฉันถึงจะอยู่ที่นี่ไม่ได้ ?” อูเรี่ยนเยาะเย้ย เสียงของเขาแหบสากเหมือนกับเสียงของเหล็กที่เสียดสีกัน
“ทำไม ! ทำไม !” ถ่านดำส่งเสียงร้องออกมาเป็นลูกคู่
ครัสซูมองไปที่อีกาแล้วพูดว่า “ไอ้นกไม่มีขน ถ้าแกพูดออกมาอีกแม้แต่คำเดียวแกถูกฉันย่างแน่” เขาพูดพร้อมกับเหลือบมองอูเรี่ยน ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ? มาเพื่อกินอาหาร ? หรือว่ามาเพราะเอมี่ ? เขารู้สึกสงสัย หงุดหงิดและกังวล
ถ่านดำพยายามขับไล่ความกลัวด้วยการพูดออกมาแต่ก็ล้มเหลว “ฉันไม่กลัวคุณหรอก !” มันพูดพร้อมกับขยับตัวเข้าไปใกล้เจ้านายของมันให้มากขึ้น
“อย่ามาขึ้นเสียงกับนกของฉัน” อูเรี่ยนพูดอย่างเย็นชาพร้อมกับจ้องหน้าครัสซูด้วยสีหน้าบูดบึ้ง อากาศรอบๆดูจะเย็นลง
“ฉันจะพูดแบบไหนกับใครก็ได้ที่ฉันต้องการ ฉันใช้น้ำเสียงแบบนี้กับราชาตอนที่เขาเป็นเจ้าชาย” ครัสซูตอบกลับ อากาศรอบๆเริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย
ประตูเปิดออกพร้อมกับเสียง “ติ๊ง” นักเวทย์ทั้งสองหันมามองแม็กซ์ในทันที
“ถ้าพวกคุณต้องการสู้กันก็ไปสู้กันที่อื่น ฉันยังต้องเปิดร้าน ฉันไม่อยากเห็นน้ำแข็งหรือว่าไฟใกล้ๆประตู” แม็กซ์พูดในขณะที่เขายืนอยู่ระหว่างชายชราที่เต็มไปด้วยความโกรธทั้งสองคนและรู้สึกร้อนและเย็น
ครัสซูยังคงยืนด้วยการใช้ไม้เท้าเวทย์ของเขาพยุงตัวอยู่และสวมเสื้อคลุมสีขาวที่ดูสะอาดสะอ้านของเขา อูเรี่ยนสวมเสื้อคลุมสีดำพร้อมกับถือไม้กายสิทธิ์ไว้ในมือข้างหนึ่งและถือกรงนกไว้ในมืออีกข้างหนึ่ง นกตัวตัวสั่นอยู่ในมุมหนึ่งของกรงพร้อมกับใบไม้สองใบ
ครัสซูและอูเรี่ยนรู้สึกแปลกใจ แม้แต่ราชาก็ไม่กล้าพูดกับนักเวทย์ที่ทรงพลังทั้งสองถ้าหากพวกเขาต่อสู้กันที่หน้าพระราชวังของเขา
พวกเขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน
พวกเขารู้สึกตกใจ
ครัสซูและอูเรี่ยนสบตากัน พวกเขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วดึงออร่าของพวกเขากลับมา
“แม็กซ์…” พวกเขาพูดออกมาพร้อมกันและหยุด จากนั้นก็จ้องมองกันและกัน
“มาคุยกันข้างในเถอะ” แม็กซ์รีบพูดออกมาก่อนที่จะมีอะไรเลวร้ายเกิดขึ้น เห็นได้ชัดว่าอูเรี่ยนต้องการรับเอมี่เป็นลูกศิษย์ของเขาเช่นกัน
ครัสซูพยักหน้า “ขอบคุณ” เขาเดินเข้ามาในร้านอาหาร
อูเรี่ยนหยุดไปครู่หนึ่งแล้วเดินตามเขาเข้ามา
แม็กซ์ปิดประตูและดึงมู่ลี่ลงมา
ฉันไม่สามารถหาอาจารย์ให้กับเอมี่ที่โรงเรียนเคออสได้ ดังนั้นบางทีฉันควรจะลองดูนักเวทย์สองคนนี้ก่อน
ประวัติโดยย่อของครัสซูนั้นดีมาก ไม่เคยมีนักเวทย์คนไหนที่เคยตีมังกรด้วยไม้เท้าเวทย์มาก่อนนอกจากเขา
อูเรี่ยนอาจจะไม่ได้โด่งดังเท่ากับครัสซูแต่ก็เห็นได้ชัดว่าเขาทรงพลัง และดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหอคอยนักเวทย์
ครัสซูหยุดเดินแล้วหันไปมองอูเรี่ยน “อูเรี่ยน เมื่อ 20 ปีก่อนอิริน่าไม่ได้เป็นลูกศิษย์ฉันก็เพราะนาย ! ถ้านายต้องการทำมันอีกครั้งล่ะก็คราวนี้ฉันจะทุบหัวนาย ถึงแม้ว่ามันจะเป็นสิ่งสุดท้ายที่ฉันทำได้ก็ตาม !” ครัสซูพูดอย่างจริงจัง
